ΑΠΡΙΛΙΟΥ 10. ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Ε ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ

ΑΠΡΙΛΙΟΥ 10.

ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Ε΄ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ

ΜΙΚΡΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Στιχηρὰ Προσόμοια. Ἦχος δ΄. Ὁ ἐξ Ὑψίστου κληθείς.

Ὁ Ἀθλοφόρος καλούμενος ἀξίως, ὅτε ὁ Δεσπότης σὲ μάκαρ Γρηγόριε, ὡς ἀγαθὸς προωρίσατο, Ποιμένα θεῖον τῆς Ἐκκλησίας σ’ ἀπεκατέστησε, τότε τὴν πολύφωτον αἴγλην εἰσδέδεξαι, τοῦ Παρακλήτου Πανάριστε, δι’ οὗ λαμπρύνας, ἅπαν τὸ ποίμνιον ἐνθεώτατα, ἀντεβραβεύθης Παναοίδιμε, ὡς οἰκονόμος αὐτοῦ ἀκριβέστατος, ὅν ἱκέτευε σῶσαι, καὶ φωτίσαι τὸ Ἔθνος ἡμῶν. [Δίς].

Ὁ τετρωμένος ἀγάπῃ τᾖ τελείᾳ, ὅτε ὁ οὐράνιος ἔρως ἀνέφλεγε, Σοῦ τὴν ψυχὴν Ἱερώτατε, καὶ κατηπείγου, Πάτερ πορεύεσθαι εἰς τὸ στάδιον, τότε τὸν ᾀείμνητον Λόγον ἐξέφηνας, δοῦλος ὑπάρχω τοὺ Κτίσαντος, καὶ διὰ τοῦτο, ὑπὸ χειρῶν ἀνόμων κτανθήσομαι, ἴνα τῇ πράξει ἀληθέστατος, οἰκονόμος φανῶ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, ὅν ἰκέτευε σῶσαι, καὶ λαμπρύναι τὸ Γένος ἡμῶν.

Συνεσταυρώθης Χριστῷ Ἱερομάρτυς, ὅτε τὸν θεόπνευστον Λόγον ἀνέκραξας, τὸ ἐμὸν Ἔθνος ἐκπτέτωκε, καὶ διὰ τοῦτο, θερμῶς ἐδίψῃς τὴν σωτηρίαν του. Ἐντεῦθεν Γρηγόριε, ἔρωτι θείῳ φλεχθεὶς, ὡς Μωϋσῆς τε διέδραμες, ἐκ γῆς Πατρῴας, εἰς Πόλιν ἔφθασας Βασιελύουσαν, καὶ Μαρτυρίου διαδήματι, ἐκοσμήθης Χριστῷ προσαγόμενος, ὅν ἱκέτευε σῶσαι, καὶ ὑψῶσαι τὸ Γένος ἡμῶν.

Δόξα. Ἦχος α΄.

Ὤ τῆς γενναίας, καὶ ἀδαμαντίνου σου ψυχῆς ἀξιομακάριστε Γρηγόριε! Σὺ γὰρ πρὸς τὸν Θεὸν, καὶ τὸν πλησίον, ἀνένδοτον ἔχων τὴν ἀγάπην, ἔλεγες: Οὐκ ἔστι μοι ἄνεσις, ἕως οὗ ἴδω, τὸ ἐμὸν Ἔθνος ἐλεύθερον, ἐκ τῆς δουλείας τοὺ ἐχθροῦ τῆς πίστεως. Ὅθεν Θείῳ Πνεύματι φλεγόμενος ἐκ τούτου, τοῦς δυσσεβεὶς Ἀγαρηνοὺς ἠρέθισας, κόσμου σὲ θᾶττον χωρίσαι, καὶ πρὸς τὸν ποθούμενον παραπέμψαι Χριστὸν, ὅν ἱκέτευε λυτρώσασθαι ἐκ τῆς δουλείας αὐτῶν, ἅπαν τὸ Γένος ἡμῶν.

Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Τη πρεσβεία Κύριε, πάντων των Αγίων, και της Θεοτόκου, την σην ειρήνην δος ημίν, και ελέησον ημάς, ως μόνος οικτίρμων.

Ἀπόστιχα. Ἦχος β΄. Οἶκος τοῦ Εὐφραθᾶ.

Δεῦτε τῶν εὐσεβῶν, οἱ Παίδες εὐφρανθῶμεν, ἐν τῆ τοῦ Ποιμενάρχου, μνήμη τοῦ πανενδόξου, δόξαν, Θεῷ προσφέροντες.

Στ.: Τίμιος ἐναντίον Κυρίου...

Τέρπου ἡ Ὀδησσὸς, ἡ κεκτημένη Σκῆνος, τοῦ νέου Ἱεράρχου, ὅ ἐπεμψε πανσόφως, ἐκ θαλαττίων κόλπων, πρὸς Σὲ ἡ Θεία Πρόνοια.

Στ.: Μακάριος ἀνὴρ ὁ φοβούμενος...

Ἔθνη τὰ μισαρὰ, Ἑβραίων, καὶ τῆς Ἄγαρ, ἐν Ὀδησσῷ τὴν δόξαν, τοῦ Θείου Ποιμενάρχου, ἴδετε καὶ αἰσχύνθητε.

Στ.: Οἱ Ἱερεῖς Σου Κύριε...

Ἵστασο πρὸς Θεὸν, πρέσβυς ὧ Πατριάρχα, ἵνα τὸ γένος σῶζῃ, Ἑλλάδος, δι’ ὅ θῦμα, ὑπὸ ἀνόμων γέγονας.

Δόξα. Ἦχος δ΄.

Ἱερομάρτυς Γρηγόριε, τὸν Δεσπότην Χριστὸν ἐνδυσάμενος, μισθὸν ἐκομίσω τῆς ἱερουργίας τοῦ Εὐαγγελίου Αὐτοῦ, τὸ τελειωθῆναι δι’ αἵματος. Διὸ θῦμα γενόμενος τοῦ Οὑρανίου Πατρὸς, ὑπὸ χειρῶν ἀνόμων τῶν Ἀγαρηνῶν, δι’ ἀγχόνης ἐκτάνθης, καὶ ὑπὸ τῶν βδελυρῶν Ἰουδαίων συρθεὶς εἰς τὰς ὁδοὺς, , καὶ ῥύμας τῆς Πόλεως, ἐν τῶ βυθῷ τῆς θαλάσσης ἐῤῥίφθης Ἱερώτατε, καὶ Μάρτυς σεπτὸς ὑπὲρ τῆς πίστεως, καὶ τῆς Ἐλευθερίας τοῦ Ἔθνους σου ἐδείχθης. Διὸ πρέσβευε ὑπὲρ τούτου τὸν Θεὸν, Ἀθλητὰ μακάριε.

Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Εκ γαστρός σου της Αγνής, ο Υπερούσιος Θεός, ουσιωθείς το καθ’ ημάς, δι' αγαθότητα πολλήν, την των ανθρώπων ανεμόρφωσεν ουσίαν· όθεν ως Θεού, Μητέρα Πάναγνον, μέλπομεν αεί, και ανυμνούμεν σε. Αλλ’ ώ Παρθένε ημών η βοήθεια, μη διαλίπης δεόμεθα, ημίν αιτείσθαι, πταισμάτων λύσιν, και πειρασμών απολύτρωσιν.

Ἀπόλυσις. Τρισάγιον.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. δ΄.

Εὐλογητὸς εἷ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ τὸν θεῖον Πατριάρχην ἐνισχύσας, οὐρανόθεν ἐκπέμψας αὐτῶ βοήθειαν, καὶ δι’ αὐτοῦ Ἑλλήνων Ἔθνος ἀνυψώσας, πρὸς προγόνων τὴν εὔκλειαν.

Ἕτερον. Ἦχος γ΄. Τὴν ὡραιότητα τῆς Παρθενίας Σου.

Ἡ Πελοπόννησος ἡ πολυθαύμαστος, γεννησαμένη σε, Μάρτυς Γρηγόριε, καὶ θρεψαμένη καλλοναῖς, αὐγάζεται τῆς δόξης σου, μᾶλλον δ’ ἡ περίδοξος Ἀθηνῶν πόλις τέρπεται, ἐν τοῖς κόλποις ἔχουσα, τὸ σεβάσμιον σκῆνός σου. Διὸ καὶ γεγηθυῖαι κραυγάζουσι, δόξα Θεῷ τῷ Παντοκράτορι.

ΜΕΓΑΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Προοιμιακός, Μακάριος ἀνὴρ, Κύριε ἐκέκραξα. Στιχηρά, δευτερούντες αῦτὰ. Ἦχος α΄. Τῶν οὐρανίων ταγμάτων.

Παρανομίας ὁ Ἄναξ, Θεῖε Γρηγόριε, εἰς ὄνειδος ἀγχόνην, κατὰ σοῦ ἑτοιμάζει. Ὁ δὲ τῆς εὐσεβείας θεοφιλὴς Αὐτοκράτωρ εἰς Ὀδησσὸν, μετὰ μεγάλης τε δόξης, καὶ προπομπῆς, ὡς οἰκὸς ἐνταφιάζει σε.

Εἰ καὶ Ἑβραίοις ἐδόθης Παναγιώτατε, καὶ κατὰ γῆς ἐσύρθης, δι’ ἀγάπην σου Ἔθνους, οἰκεῖς ἐν τοῖς Ὑψίστοις χαρμονικῶς, Χερουβὶμ ἀναμέσον τε, τὸν ἐπινίκιον ὕμνον τῷ Ποιητῇ, καὶ Θεῷ ἀναμέλπων ᾀεί.

Στίφη βροτῶν ἀθροισθέντα, πανηγυρίσατε, ἡμέραν τὴν Ἁγίαν, ἐν ᾖ γέγονε θῦμα, ὁ θεῖος Πατριάρχης ὑπὲρ ἡμῶν, Νέας Ῥῶμης Γρηγόριος, καὶ τὸν Δεσπότην τῶν ὅλων λαμπρᾷ φωνῇ, εὐπρεπῶς δοξολογήσατε.

Δόξα.

Ἦχος α΄.Ὁμοφρόνῷ Πνεύματι, πάντοθεν οἱ χριστοφόρων Ὁρθόδοξοι, ἐν Ὀδησσῷ γηθοσύνως ἀγόμενοι. Ἦχος πλ. α΄. Γονυπετοῦντες τὸ σεβάσμιον, καὶ διάσημόν σου σκήνος, εὐσεβοφρόνως ἀσπάζονται.

Ἦχος δ΄. Ὁι δὲ Ὀρθόδοξοι τῆς Ὀδησσοῦ πολῖται, ἀθρόοι πάντες, ἐν τῇ κηδεύσει παραγενόμενοι. Ἦχος πλ. δ΄. Τρανῶς τῷ ὄχλῳ τῶ ἑπομένῳ ἐκκραυγάζουσι, τὶ οὕτω σεσίγηται ἡ γλῶσσα πάντων ἡμῶν, ὦ θεόφρονες, καὶ παῤῥησίᾳ οὐ κράζει, μεγαλοφώνως προσφθεγγομένη: Ἱδοὺ ὁ ὑπέρμαχος Ἑλλάδος παραγίνεται; Ἦχος γ΄. Ἄρατε χεῖρας, καὶ πάντες εὑχαριστίας ἀπόδοτε, πρὸς τὸν Ἀρχιθύτην ἡμῶν Ποιμένα. Ἦχος βαρύς. Διὰ τούτου γὰρ ἡ ποθητὴ ἡμῶν, τῶν πιστῶν σωτηρία γέγονε, ὅν εὐφημῆσαι οὐκ ἰσχύομεν, καὶ ὄντως ἄξιον ὕμνον, ἀπονέμειν οὐ ῥᾴδιον.

Ἦχος δ΄. Τούτου γὰρ ἡ πολιτεία, ὑπερβαίνει πᾶν ἐγκώμιον. Ἦχος πλ. δ΄.

Διὸ πάνσεπτε Ἱεράρχα, πρέσβευε διηνεκῶς τῷ ἐν Ὑψίστοις Δεσπότη ἱνα σώζῃ ἀβλαβὲς ἐκ τῶν τυράννων, τὸ εὐσεβέστατον Ἔθνος Σου. Σὲ γὰρ πάντες προστάτην, ἐκείνῷ προσηνέγκαμεν. Ἦχος α΄. Ἀκαταπαύστως, καὶ ἀγλαοφανῶς μεγαλύνοντες.

Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Τη πρεσβεία Κύριε, πάντων των Αγίων, και της Θεοτόκου, την σην ειρήνην δος ημίν, και ελέησον ημάς, ως μόνος οικτίρμων.

Φῶς ἰλαρὸν. Τὸ Προκείμενον. Τὰ Ἀναγνώσματα.

Παροιμιῶν τό Ἀνάγνωσμα. [Κεφ. 10. 7&3, 13-16 & ἐκλογή]

Μνήμη δικαίου μετ' ἐγκωμίων, καί εὐλογία Κυρίου ἐπί κεφαλήν αὐτοῦ. Μακάριος ἄνθρωπος, ὅς εὗρε σοφίαν, καί θνητός, ὅς εἶδε φρόνησιν. Κρεῖσσον γάρ αὐτήν ἐμπορεύεσθαι, ἤ χρυσίου καί ἀργυρίου θησαυρούς. Τιμιωτέρα δέ ἐστί λίθων πολυτελῶν, οὐκ ἀντιτάσσεται αὐτῇ οὐδέν πονηρόν, εὕγνωστός ἐστι πᾶσι τοῖς ἐγγίζουσιν αὐτήν, πᾶν δέ τίμιον οὐκ ἄξιον αὐτῆς ἐστιν. Ἐκ γάρ τοῦ στόματος αὐτῆς ἐκπορεύεται δικαιοσύνη, νόμον δέ καί ἔλεον ἐπί γλώσσης φορεῖ. Τοιγαροῦν ἀκούσατέ μου, ὦ τέκνα, σεμνά γάρ ἐρῶ, καί μακάριος ἄνθρωπος, ὅς τάς ἐμάς ὁδούς φυλάξει. Αἱ γάρ ἔξοδοί μου, ἔξοδοι ζωῆς, καί ἑτοιμάζεται θέλησις παρά Κυρίου. Διά τοῦτο παρακαλῶ ὑμᾶς καί προΐεμαι ἐμήν φωνήν υἱοῖς ἀνθρώπων. Ὅτι ἐγώ ἡ Σοφία κατεσκεύασα βουλήν καί γνῶσιν καί ἔννοιαν, ἐγώ ἐπεκαλεσάμην. Ἐμή βουλή καί ἀσφάλεια, ἐμή φρόνησις, ἐμή δέ ἰσχύς. Ἐγώ τούς ἐμέ φιλοῦντας ἀγαπῶ, οἱ δέ ἐμέ ζητοῦντες εὐρήσουσι χάριν. Νοήσατε τοίνυν ἄκακοι πανουργίαν, οἱ δέ ἀπαίδευτοι ἕνθεσθε καρδίαν. Εἰσακούσατέ μου καί πάλιν, σεμνά γάρ ἐρῶ, καί ἀνοίγω ἀπό χειλέων ὀρθά. Ὅτι ἀλήθειαν μελετήσει ο λάρυγξ μου, ἐβδελυγμένα δέ ἐναντίον μού χείλη ψευδῆ. Μετά δικαιοσύνης πάντα τά ρήματα τοῦ στόματός μου, οὐδέν ἐν αυτοῖς σκολιόν, οὐδέ στραγγαλιῶδες, Πάντα εὐθέα ἐστί τοῖς νοοῦσι, καί ὀρθά τοῖς εὐρίσκουσι γνῶσιν. Διδάσκω γάρ ὑμῖν ἀληθῆ, ἵνα γένηται ἐν Κυρίῳ ἡ ἐλπίς ὑμῶν, καί πλησθήσεσθε Πνεύματος.

Προφητείας Ἡσαΐου το ανάγνωσμα. [Κεφ. ΜΓ 9-14]

Τάδε λέγει Κύριος` πάντα τά ἕθνη συνήχθησαν ἅμα, και συναχθήσονται ἄρχοντες ἐξ` αὐτῶν. Τίς ἀναγγελεῖ ταῦτα τά ἐξ αύτῆς; Ἤ τά ἐξ ἀρχῆς, τίς ἀκουστά ποιήσει ἡμῖν; Ἀγαγέτωσαν τούς μάρτυρας αύτῶν, και δικαιωθήτωσαν, και εἰπάτωσαν ἀληθῆ. Γίνεσθε με μάρτυρες, και ἐγώ Μάρτυς Κύριος ὁ Θεός, και ὁ παῖς ὅν ἐξελεξάμην, ἵνα γνῶτε και πιστεύσητέ μοι, και συνῆτε ὅτι ἐγώ εἰμί. Ἔμπροσθέν μου ουκ ἐγένετο ἄλλος θεός, και μετ’ ἐμέ οὐκ ἔσται. Ἐγώ εἰμί ὁ Θεός, και οὐκ ἔστιν πάρεξ ἐμοῦ ὀ σώζων. Ἐγώ ἀνήγγειλα και ἔσωσα, ὀνείδισα και οὐκ ἦν έν ἡμῖν ἀλλότριος. ‘Υμεῖς ἐμοί Μάρτυρες, και ἐγώ Κύριος ὁ Θεός` ὄτι ἀπ’ ἀρχῆς ἐγώ εἰμί, και οὐκ ἔστιν ὀ ἐκ τῶν χειρῶν μου ἐξαιρούμενος. Ποιήσω, και τίς ἀποστρέψει αὐτό; Οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεός, ὁ λυτρούμενος ἡμᾶς, ὁ Ἅγιος Ἰσραήλ.

Σοφίας Σολομῶντος τὸ ἀνάγνωσμα. [Κεφ. Γ 1-9]

Δικαίων ψυχαὶ ἑν χειρὶ Θεοῦ καὶ οὐ μὴ ἄψηται αὐτῶν βάσανος. Ἐδοξαν ἐν ὁφθαλμοῖς ἀφρόνων τεθνάναι, καὶ ἐλογίστη κάκωσις ἡ έξοδος αὐτῶν, καὶ ἡ ἀφ᾿ ἡμῶν πορεία σύντριμμα. Οἱ δέ εἰσιν ἐν εἰρήνη· καὶ γὰρ ἑν ὄψει ἀνθρώπων ἐὰν κολασθῶσιν, ἡ ἐλπὶς αὐτῶν ἀθανασίας πλήρης, καὶ ὁλίγα παιδευθἐντες μεγάλα εὐεργετηθήσονται· ὅτι ό Θεὸς ἑπείρασεν αὐτοὺς καὶ εὗρεν αὐτούς ἀξίους ἐαυτοῦ· ὡς χρυσὸν ἑν χωνευτηρίῳ ἐδοκίμασεν αὐτούς, καὶ ὡς ὁλοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αὐτούς, καὶ ἐν καιρῷ ἑπισκοπῆς αὐτῶν ἀναλάμψουσι, καὶ ὡς σπινθῆρες ἐν καλάμη διαδραμοῦνται. Κρινοῦσιν ἔθνη καὶ κρατήσουσι λαῶν, καὶ βασιλεύσει αὐτῶν Κύριος εἰς τοὺς αἰῶνας· οἱ πεποιθότες ἑπ᾿ αὐτῷ συνὴσουσιν ἀλήθειαν, καὶ οἱ πιστοὶ ἐν ἀγάπη προσμενοῦσιν αὐτῷ. Ὅτι χάρις καὶ έλεος ἐν τοῖς όσίοις αὐτοῦ, καὶ ὲπισκοπὴ ἑν τοῖς ὲκλεκτοῖς αὐτοῦ.

Λιτὴ. Ἦχος α΄.

Χαῖρε, καὶ ἀγάλλου ἅπαν τὸ Γένος τῶν πιστῶν, τοιοῦτον σχὸν ἀθλητὴν, φιλογενῆ καὶ φιλόχριστον, παραδόντα τὸ αἷμα αὐτοῦ τοῖς Ἀγαρηνοῖς δι’ ἀγχόνης. Εὺφραίνου καὶ σκίρτα ἡ Ἐκκλησία τῶν πιστῶν, ἐν τοῖς κόλποις σου ἔχουσα, τὸν ἀληθῶς Ἱεράρχην, Νέον Ἱερομάρτυρα Γρηγόριον, ὡς πρεσβευτῆν τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Ἦχος β΄.

Τῆς Ἐρυμάνθου γόνος, καὶ βλάστημα κατὰ φύσιν ὑπάρχων Ἱερομάρτυς Γρηγόριε, νῦν δὲ υἱὸς κατὰ χάριν γεγένησαι τοῦ Προανάρχου Πατρὸς, καὶ σύγκληρος τοῦ Συνανάρχου Υἱοῦ, σύμμορφος δὲ τοῦ Παναγίου Πνεύματος, δι’ ἥν ἐδέξω γηθοσύνως ἀγχόνην, ὑπὸ τοῦ δυσσεβοῦς καὶ σκληροῦ Ἀμαλὴκ, διὰ τὴν σωτηρίαν τοῦ Ἔθνους σου, καὶ τὴν διατηρήσιν τῆς ἀμωμήτου θρησκείας τούτου. Διὸ μὴ παύσῃ πρεσβεύων ὑπὲρ τῶν πιστῶς ἐκτελούντων, τὴν ᾀεισέβαστον μνήμην σου.

Ἦχος γ΄.

Σήμερον ἡ κτίσις ὁρᾷ πράγμα φρικτὸν, καὶ ἀνήκουστον, ὅν γὰρ ἡ Ἐκκλησία κοινὸν Ποιμένα κεκτημένη ἐσέβετο, τοῦτον οἵ ἀνομοι, καὶ ἀσεβεῖς Ἰσμαηλῖται, διὰ ἀγχόνης ἐπὶ τοῦ ξύλου ἐκρέμασαν. Κύριε ἐπίβλεψον ἄνωθεν, καὶ μὴ ἀνέχου τοιούτου ὀνείδους, ἀλλὰ φώτισον αὐτοὺς, ὡς τὸ πάλαι τοὺς Βουλγάρους ἵνα ἀσπαθῶσι τὴν Εὐαγγελικὴν ὁδὸν.

Ἦχος δ΄.

Γένος τὸ παμμίαρον, βδελυρὸν καὶ μισαρὸν, ἐπὶ τᾶς ῥύμας τῆς Νέας Ῥώμης ὁρᾶται σῦρον σῶμα σεβάσμιον, καὶ ἐν τῷ μυχῷ τῆς θαλάσσης, διὰ λίθον τοῦτο βυθίζον, ἵνα ἐκ παντὸς τρόπου τοῦτο άφανισθῆ. Ὅμως ὅπερ πράττουσι πρὸς τοῦτο, ῥυπαρῖαν οὐκ ἐπιδέχεται, ὡς ὁ πανταχοῦ ἐκτεινόμενος Ἥλιος, ἀλλὰ πρὸς τὰ ἔθνη δεικνύουσιν, οἵων δυσσεβῶν τέκνα πέλλουσιν.

Δόξα. Ἦχος πλ. δ΄.

Ἀρχιερέων καὶ Πατριαρχῶν τὸ κλέος, καὶ Νεομαρτύρων τὸ ἀγλάϊσμα, σὺ ὑπάρχεις, Νέε Ἱερομάρτυς Γρηγόριε. Καὶ γὰρ χρίσμασιν ἱερατικοῖς τὸ Πανάγιον Πνεύμα σὲ ἔχρισεν, Πατὴρ τε καὶ Υἱὸς, σῦν αὐτῷ στέμμασι μαρτυρικοῖς σὲ ἐστεφάνωσε. Καὶ νῦν τῇ Παναγίᾳ Τριάδι παριστάμενος, ἱκεσίαν πρόσαγε ὑπὲρ τοῦ Ἔθνους σου.

Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Μακαρίζομέν Σε...

Ἀπόστιχα. Ἦχος πλ. α΄. Χαίροις Ἀσκητικῶν ἀληθῶς.

Χαίροις Ἀρχιερεῦ τοῦ Χριστοῦ, ποιμένων πάντων, ὁ Ποιμὴν ὁ πιστότατος, ὁ χαίρων, καὶ ἑκουσίως ὑπὲρ προβάτων τυθεὶς, τὴ ψυχὴν, ὡς λέγει, ὁ Θεάνθρωπος, πιστῶν χαίροις αὔχημα, εὐσεβούντων ἀγλάϊσμα, τῆς Ἐκκλησίας, ὁ φωστὴρ ὁ πανθαύμαστος, ὁ πρὸς ἅπασαν, σφαῖραν γῆς ἐκτεινόμενος, Μάρτυς ὁ πολυώδυνος, βροτὸς ὁ Ἀσώματος, ὁ ἐν τῷ κόσμῳ βιώσας, καὶ δείξας βίον ἰσάγγελον, τοῦ σώσαντος χαίροις, ἐκ δουλείας τὴν Ἑλλάδα, λύχνος ὁ ἄσβεστος.

Στ.: Τίμιος ἐναντίον Κυρίου...

Τέρπου ἐνδεδυμένη λαμπρῶς, ἡ θεία Πόλις Κωνσταντίνου, τὴν σήμερον, ἡ πάλιν ἀξιωθεῖσα, μετὰ αἰῶνας πολλοὺς, ἐπὶ θρόνου πάλιν τοῦ χηρεύοντος, λαβεῖν τὸν Ὑπέρμαχον, εὐσεβείας Γρηγόριον, δι’ οὗ Ἑλλάς τε, τὰς ἀλύσσους ἀπέῤῥιψε, καὶ τὸ ἄπιστον, γένος Ἄγαρ κατήσχυνεν, ἅπασι χλευαζόμενον, εἰς γῆν κιλυνδούμενον, θρηνολογοῦντες, ὡς φθάσαν, εἰς ἀκροτάτην ἀπόγνωσιν, ἧς ῥῦσαι Θεέ μου, τοὺς ἐν πίστει προσκυνοῦντας, τὸ θεῖον Κράτος σου.

Στ.: Οἱ Ἱερεῖς Σου ἐνδύσονται δικαιοσύνην...

Ἆρόν σου τὴν φωνὴν ὦ Πατρὶς, τοῦ Γρηγορίου καυχωμένη, εἰς πᾶσαν τὴν οἰκουμένην, τὰς ὑπὲρ νοῦν ἀρετὰς, τοῦ χρυσαυγεστάτου τούτου γόνου σου, ἐν αἷς ὑπὲρ ἄνθρωπον, ἐπὶ γῆς πεπολίτευται, καταλαμπρύνας τῆς σαρκὸς τὴν εὐτέλειαν, καὶ τὸν ἔνδοθεν, οὐχ’ ὁρώμενον ἄνθρωπον, , ὅλον ἀναδειξάμενον, πυρσὸν ἐξαστράπτοντα, πρόσῳ πολλῶν σεβασμίων, ἐν τοῖς σπινθίρσιν ὡς Ἥλιος, καὶ δόξῃ τῇ θείᾳ, ἐντρυφῶντα ἀεννάως, τὴν ἀνεκλάλητον.

Δόξα. Ἦχος πλ. δ΄.

Ὅτε παρέστης τῷ παρανόμῳ Βασιλεῖ, καὶ παρεδόθης εἰς ἀγχόνην παρ’ αὐτοῦ Ἱερομάρτυς Γρηγόριε, αἱ Οὐράνιαι δυνάμεις, τοὺς στεφάνους σοὶ ἔπλεκον. Ὅτε δὲ ἐσύρθης ἐπὶ γῆς ὑπὸ τῶν δυσσεβῶν Ἱουδαίων, καὶ ἐν τῇ θαλάσσῃ ἐῤῥίφθης ὑπ’ αὐτῶν, ἀοράτως ἐκεῖναι τῇ κορυφῇ σου τούτους ἐτίθεντο, ἐκβοῶσαι ἀλλήλαις: Δόξα Θεῷ τὸ Σὲ Ἱεράρχα διασώσαντι.

Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Δέσποινα πρόσδεξαι...

ΟΡΘΡΟΣ

Μετὰ τὴν α΄ στιχολογίαν. Κάθισμα. Ἦχος α΄.

Ἡ γῆ σὲ Ἀθλητὰ, οὐ κατέκρυψε Πάτερ, αλλ’ ἡ τῶν οὐρανῶν ὑπεδέξατο δόξα, ἠνοίγει σοι Παράδεισος, καὶ τρυφῆς ἡ ἀπόλαυσις, ἡ ἀνέκφραστος, δεδώρηταί σοι παμμάκαρ, ἡς τοῦς δούλους σου, τοῦς σε σεπτῶς εὐφημοῦντας, τυχεῖν καθικέτευε.

Δόξα. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Μαρία ἡ τᾶς τρεῖς, ἀνηκούστους ἑνώσεις, ἑνώσασα φρικτῶς, Παρθενίαν καὶ Τόκον, Θεὸν τε, καὶ τὸν ἄνθρωπον, πίστιν τε, καὶ πιστεύουσαν, τοῖς ξενίζουσι, τούτοις καρδίαν ἀνθρώπου, ἡμᾶς ἔνωσον, τῇ τοῦ Υἱοῦ σου ἀγάπῃ, καὶ σῶσον Πανύμνητε.

Μετὰ τὴν β΄ στιχολογίαν, κάθισμα. Ἦχος α΄. Τὸν τάφον Σου Σωτὴρ.

Ὁ μέγας τοῦ Χριστοῦ, Ἱερεὺς τε καὶ θύτης, ὡς θῦμα πρὸς σφαγὴν, ἀπαγόμενος πάντως, οὐδόλως ἐκραύγαζεν, οὔτε ἐλκουσιν ἤχθετο, ἐκμιμούμενος, τὸν ὡς ἀμνὸν σιωπῶντα, πρὸς τὸν κείραντα, καὶ ἑκουσίως παθόντα, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἡμῶν.

Δόξα.

Ὡς φίλόν σε Χριστοῦ, ὡς θεράποντα θεῖον, ὡς Μάρτυρα πιστὸν, ὡς λαμπρὸν τροπαιοῦχον, ἐν ἄσμασι γεραίρομεν, οἱ πιστοὶ θείαν μνήμην σου, ἵνα λάβωμεν, ἁμαρτημάτων τὴν λύσιν, ταῖς πρεσβείαις σου, ταῖς πρὸς Θεὸν εὐπροσδέκτοις, καὶ βίου διόρθωσιν.

Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Ὁ Μέγας ἐν σμικρῷ, κόσμος τοῦ Κοσμοπλάστου, Σὺ πέλεις Μαριάμ, κορωνὶς χρησμῶν θείων, βυθὸς ὁ ἀνερμήνευτος, ἀκενώτου κενώσεως, ἐξεικόνισμα, τῆς ψυχικῆς εὐπρεπείας, θεοσφράγιστος, βίβλος τῶν θείων κριμάτων, Πηγὴ χαριτόβρυτε.

Μετὰ τὸν Πολυέλεον, κάθισμα. Ἦχος α΄. Τὸν τάφον Σου Σωτὴρ.

Θαυμάσιος ποιμὴν, εὐσεβῶς ἀνεδείχθης, Μαρτύρων ὁ στεῤῥὸς, Ἱεράρχα Παμμάκαρ, ἐκπλήττει γὰρ ἅπαντας, ἡ ἀγχόνη σου πάνσεπτε, ἥν ὑπέμεινας, ὑπὲρ τοῦ Ἔθνους σου τότε, ὡς στεῤῥόψυχος, καὶ γνωσιώτατος λάτρης, Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.

Δόξα. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Κυβέρνησον Ἁγνή, τὴν ἀθλίαν ψυχήν μου, καὶ οἴκτειρον αὐτήν, ὑπὸ πλήθους πταισμάτων, βυθῷ ὀλισθαίνουσαν, ἀπωλείας Πανάμωμε, καὶ ἐν ὥρᾳ με, τῇ φοβερᾷ τοῦ θανάτου, ἐλευθέρωσον, κατηγορούντων δαιμόνων, φρικτῆς ἀποφάσεως.

Ἀναβαθμοὶ.

Προκείμενον: Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ

Στ.: Τοῖς Ἁγίοις τοῖς ἐν τῆ γῆ ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος.

Εὺαγγέλιον, κατὰ Λουκᾶν: Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς Ἑαυτοῦ μαθηταῖς: Πᾶς ὅς ἄν ὁμολογήσῃ ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων... [Ὅρα 6 Νοεμβρίου].

Ὁ Ν΄ ψαλμός.

Δόξα: Ταῖς τοῦ Ἱεράρχου...

Καὶ νῦν: Ταῖς τῆς Θεοτόκου...

Ἰδιόμελον. Στ.: Ἐλεήμων, ἐλέησον με ὁ Θεὸς...

Μιμούμενος τὸν ἐπὶ ξύλου κρεμασθέντα Χριστὸν τὸν Θεὸν ἡμῶν, νέε Ἰερομάρτυς Γρηγόριε, ἐπὶ ξύλου ἀπαγχονισθεὶς, μετέωρος ἐκρέμασο, καὶ πρὸς Αὐτὸν ἀναδραμὼν, γηθοσύνως, τὸν τῆς νίκης στέφανον ἀνεδέξω, καὶ τοῖς ἀπ’ αἰῶνος Ἁγίοις συναγαλλόμενος, πρέσβευε ὑπὲρ τῶν πίστει, καὶ πόθῳ τελούντων, τὴν πανένδοξον μνήμην σου

Ὁ Κανὼν τοῦ Ἁγίου. Ὠδὴ α΄. Ὠδὴν ἐπινικίον.

Συνάχθητε σήμερον, ἐκ τῶν περάτων, Ἑλλάδος οἱ γνήσιοι, καὶ πανηγυρίσατε περιχαρῶς σὺν ἡμῖν, ἐν τῇ πανσέπτῳ ἑορτῇ τοῦ Πατριάρχου ἡμῶν.

Σὲ θεῖε Γρηγόριε, Ἑλλὰς ἡ πᾶσα, γνωρίζει ὑπέρμαχον, καὶ σωτῆρα κράζει σε, θυσιασθέντα ὑπὲρ αὐτῆς πανηγυρίζουσα.

Πατρὶς ἡ Ἐρύμανθος, τοῦ Πατριάρχου, μεγάλως εὐφράνθητι, ἐπὶ τὴν πανένδοξον μνήμην Γόνου τοῦ Σοῦ, εἰς γὰρ τὴν ὑφήλιον, νῦν μακαρία σὺ εἶ.

Θεοτοκίον.

Τό φῶς ἡ κυήσασα, τὸν Λυτρωτήν μου, τοῦ σκότους με λύτρωσαι, καὶ βασάνων Ἄχραντε τῶν αἰωνίων ἐκεῖ, ὅπως σωζόμενος ὑμνῶ τὰ μεγαλεῖά Σου.

Ὠδὴ γ΄. Στερεωθήτω ἡ καρδία μου

Σμύρνη, καὶ Πάτμος, σὺν τῷ Ἄθωνι, πανταχοῦ ὑμεῖς ἐκφωνήσατε, τὰς άνεκφράστους ἀρετὰς τοῦ Πατριάρχου, δι’ ὦν ἔλαμψεν, ὡς ἄλλος παμφαέστατος Ἥλιος.

Ἐνδεδυμένος ὁ Γρηγόριος, τῶν Πατριαρχῶν τὸ πανάγιον ἄμφιον, ὡς ὁ Ἀαρὼν τῷ Θεῷ εὐηρέστησε, πληρωτὴς Εὐαγγελίου, δειχθεὶς ἀκραιφνέστατος.

Αἱ τρεῖς ἐν θρόῳ ἀναβάσεις σου, θεῖε Πατριάρχα εικόνιζον, ὄντως τὴν σὴν προφητικῶς, τριημερονύκτιον ἀνάρτησιν, δι’ ἧς γένος ὀρθοδόξων, τὸν ζυγὸν ἀπετείναξε.

Θεοτοκίον.

Τὸ ἀπαραίτητον κριτήριον, καὶ τὸ πῦρ ἐκεῖνο τὸ ἄσβεστον, καὶ τὴν ἀπόφασιν Ἁγνὴ, τὴν φρικτὴν τοὺ Υἱοῦ Σου ὅλως δέδοικα. Σπεῦσον, σῶσον πρὸ τοῦ τέλους, Ἀγαθὴ τὸν ἱκέτην Σου.

Καθίσματα. Ἦχος α΄. Τὸν τάφον Σου Σωτὴρ.

Επέλαμψεν ἰδοὺ, ἡ ἁγία ἡμέρα, τῆς θείας ἑορτῆς, τοῦ σοφοῦ Πατριάρχου, ἡρώων ἀπόγονοι, εύσεβέστατοι Ἕλληνες, ταύτην σήμερον, περιχαρῶς ὁμοὺ πάντες, ἑορτάσωμεν, τῆς γὰρ ἡμῶν σωτηρίας, ἡ πρόξενος γέγονε.

Ἕτερον.

Ἀδάμας ὡς στεῤῥὸς, ὡς ἀκλόνητος πύργος, ὥς ἄκμων ἀκαμπὴς, προσβολαῖς τῶν ἀνόμων, ὑπήνεγκας Γρηγόριε, καὶ οὐδόλως εἰδέδεξαι, τὴν ἀσέβειαν, τὴν δὲ ὀρθόδοξον πίστιν, ἀνεκήρυξας, ἐν τῷ σταδίῳ γενναίως, διὸ σὲ γεραίρομεν.

Δόξα.

Ὁ βίος σου λαμπρὸς, καἰ θεάρεστος ὤφθη, τὸ τἐλος ἱερὸν, καὶ μακάριον ὄντως, τοῦ θείου δὲ λειψάνου σου, ἡ ἐπάνοδος γέγονε, μεγαλόδοξος, καὶ θαυμασία ἐν κόσμῳ, Ἱερώτατε, καὶ Ἁγιώτατε Πάτερ, ἥν πόθῳ ἑορτάζομεν.

Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Παρθένος άληθῶς, πρὸ τοῦ τόκου Παρθένε, Παρθένος άληθῶς, ἐν τῷ τόκῳ Παρθένε, Παρθένος Ἀειπάρθενος, μετὰ τόκον διέμεινας. Ὅθεν δέομαι, ὡς Βασιλὶς τῶν Παρθένων, παρθενεύειν με, νοΐ, ψυχῇ, σώματί Σε, ενίσχυσον Δέσποινα.

Ὠδὴ δ΄. Ἐν Πνεύματι προβλέπων.

Ἀγάλλου Νέα Ρώμη, καὶ σὺ νὺν μεθ’ ἡμῶν, ὁ γὰρ λαμπρύνας θρόνον Πατριαρχῶν, ἐν ταῖς τοῦ Κτίστου θείαις, αὐλαῖς χοροβατῶν, ἡμᾶς νῦν περισκέπει, ἐξ ἀοράτων καὶ ὁρατῶν ἐχθρῶν.

Μετὰ τῶν Κορυφαίων, Συνόδου τε τῆς σῆς, τὸν ἐν Ὑψίστοις καθικέτευε Δεσπότην, ὑπὲρ τῶν ἐκτελούντων, τὴν παναγίαν μνήμην σου.

Οἱ Ἄγγελοι τὸ πνεῦμα, κατέχοντες τὸ σὸν, σήμερον χορεύουσιν, ἐπὶ τῶν οὐρανῶν, ἡ δὲ χορεία τῶν ὀρθοδόξων, ἐγκεκτημένη τὸ ἱερὸν καὶ θεῖον σκῆνός σου, στέμμασιν ἐπαίνων λαμπρῶς εὐφημεῖ.

Θεοτοκίον.

Παρθένε Παναγία, Ἀμόλυντε Σκηνὴ, μολυνθέντα πταίσμασι, καθάρισόν με νῦν, καὶ δός μοι χεῖρα βοηθείας, ἵνα κράζω: Δόξα Σοι Ἀγνὴ Θεοδόξαστε.

Ὠδὴ ε΄. Τὸν φαεινὸν.

Συνεφρανθῶμεν οἱ ὀρθόδοξοι ἅπαντες σήμερον, ὁ Πατριάρχης γὰρ ἡμῶν, κατήσχυνε τὸ ἄθεον φρύαγμα, τῆς Ἄγαρ, θυσία γενόμενος.

Ποιμὴν πιστότατος ὁ Γρηγόριος, τοῦ Ἀρχιποίμενος ἐνδέδεικται, κληρωσάμενος σήμερον, τῶν πρωτοτόκων ἐν ούρανῷ τὰ οὶκήματα, τὴν Ἑλλάδα λυτρωσάμενος ἐκ τῆς δουλείας, διὸ φαιδρῶς μακαρίσωμεν.

Θεοτοκίον.

Λιμένα εὔδιον, καὶ ἀπόρθητον τεῖχος κεκτήμεθα, τὴν πρεσβείαν Σου Πανύμνητε ἐν περιστάσεσι, πάντοτε λυτρούμενοι, κινδύνων καὶ θλίψεων.

Ὠδὴ στ΄. Τὸν Προφήτην Ἰωνᾶν.

Ἐν άγχόνῃ κρεμασθεὶς, ὁ σοφώτατος Ποιμὴν, τῆς Ἑλλάδος τὸν ζυγὸν, ἀπετείναξε χαμαὶ, καὶ ἔφερεν, εἰς τὴν ἀρχαίαν δόξαν, τὸ Ἔθνος αὐτοῦ.

Ἰουδαίων δυσσεβῶν, οἱ παράνομοι λαοὶ, εἰ καὶ σύρουσιν ἐν γῆ, Πατριάρχην τὸν κλεινὸν, δεικνύουσιν, οἵους τοιούτους, ἔσχον Προπάτορας.

Βασιλεὺς φιλευσεβὴς, ἐν τῇ πόλει Ὀδησσῷ, σὲ κηδεύει ὡς εἰκὸς, τὸν ὑπέρμαχον πιστῶν, ἀποδιδοὺς δόξαν τῷ Κτίστῃ, καὶ Τρισηλίῳ Θεῷ.

Θεοτοκίον.

Ἐκ παντοίων πειρασμῶν, καὶ κινδύνων χαλεπῶν, ἐλευθέρωσον ἡμᾶς, τοὺς προστρέχοντας εἰς Σὲ, Πανύμνητε, ταῖς Σαῖς πρεσβείαις, Μῆτερ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ.

Κοντάκιον. Ἦχος δ΄. Ἐπεφάνης σήμερον.

Ἀθροισθέντες ἅπαντες, γνήσιοι παῖδες, τῆς Ἑλλάδος σήμερον, ἐπὶ τὴν πόλιν Ἀθηνῶν, τὸν Πατριάρχην Γρηγόριον, ἄσμασι θείοις, λαμπρῶς ἑορτάσωμεν.

Οἶκος.

Τὴν τῶν προγόνων ἐκποθῶν δόξα, ὁ Πατριάρχης ἀναλαβεῖν τὸ Ἔθνος τὸ τῆς Ἑλλάδος, ἐν τῇ ἀγχόνῃ άρνατηθήναι ὑπέμεινεν, ὑπὸ γένους ἀσεβοῦς, ἀθῶος ὡς ἐνοχος. Τοῦτον οὗν ὁ εὐσεβείας κλάδος Αὐτοκράτωρ δεξάμενος, ἐπαξίως ἐνταφιάζει ἐν πόλει τῆς Ὀδέσσης. Ὅθεν εἱ δι’ αὐτοῦ λυτρωθέντες Ἕλληνες ὑπὸ τοῦ σκληροῦ ζυγοῦ, καὶ σήμερον πάντες ἐν τῇ ἑορτῇ αὺτοῦ συναθροισθέντες, ἄσμασι θείοις, λαμπρῶς ἑορτάσωμεν.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τῇ Ι' τοῦ αὐτοῦ μηνός, Μνήμην ἐπιτελοῦμεν, τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Ε΄ τοῦ νέου Ἱερομάρτυρος Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, καὶ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, τοῦ δι’ ἀγχόνης μαρτυρήσαντος ἐν αὐτῇ, τὸ ἔτος 1821, ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας τοῦ εὑσεβοῦς Πανελληνίου, ἐπὶ τῆς Βασιλείας τοῦ Ἀσιάτου Σουλτάνου Μαχμούτη.

Ἐν ἀγχόνη κὰν τέθνηκας Πατριάρχα,

ὁμως γε ἀεὶ ζῆς ἐν Ἐδὲμ τῇ θείᾳ.

Τῇ δεκάτῃ Πατριάρχης

θῦμα γέγον’ οὕνεκα Ἔθνους.

Ὁ βίος αὐτοῦ διά στίχων σύντομος.

Ὁ λαμπρὸς οὗτος εὐσεβείας τε κλάδος,

Πατρίδα ἔσχε Πελοποννήσου γαίαν.

Ὑπ’ εὐσεβῶν γοῦν γονέων, φυεὶς ὄντως

Χριστοῦ Μαθητὴς, γνησιὠτατος ὤφθη,

Καὶ ἀνατραφεῖς τῷ φόβῳ τοῦ Κυρίου,

ἐνηγκάλισεν εὐσεβεῖς τε μαθήσεις.

Σμύρνη τὸ λοιπὸν τὴν σοφίαν ὁρῶσα,

Καὶ βίον αὐτοῦ ἀγγελικὸν καὶ θεῖον,

Μητροπολίτην τοῦτον αὐτῆς ἐκλέγει.

Ἀρετὰς οἵας, καὶ ἀγαθοεργίας,

ἅς ἐκεῖ ἔπραξε, λεξάτω αὕτη μόνη,

ἁμήχανον γὰρ ἕτερός τις κηρύξας,

Μετὰ δὲ ταῦτα ὁ θρόνος τε χηρεύων,

Τῶν Πατριαρχῶν Μεγάλης Ἐκκλησίας,

Τουτονὶ καλεῖ ποιμένα, καὶ ψηφίζει,

Πλῆθος ἱδρώτων ὑπὲρ ὁρθοδοξίας,

Καθ’ ἡμέραν ἔχυνεν ἀμέτρῳ πόθῳ,

ἵνα τὸ αυτοῦ ποίμνιον στερεῶσῃ,

ἐπὶ διδαχαῖς ταῖς σεπταῖς τοῦ Δεσπότου.

Δὶς ἀπεβλήθη τοῦ θρόνου ἀναιτίως,

ὑπ’ Ἁγαρηνῶν ἀσεβῶν ἐξουσίας,

καὶ ἐπ’ Ἄθωνος τοῦ Ὄρους τ’ ἀπήλθε,

κακεῖ μονάζων, δὶς τ’ ἀνεκλήθη πάλιν,

ἐπανακάμψαι, ἵνα λάβῃ τὸν θρόνον.

Ἐν τῇ τρίτῃ οὗν Πατριαρχείᾳ τούτου,

Καὶ ὁ κλονισμὸς συνέβη τῆς Ἑλλάδος,

Τότε ὁ κλεινὸς, καὶ γέρων Πατριάρχης,

Τὸν καθ’ ἑαυτοῦ ἀριδήλως προβλέπων,

Δειλίας ἄνευ, θάνατον διὰ γένους,

Καρτεροθύμως τοῦ λαβεῖν ὑποφέρει,

Καὶ τοῦς σὺν αὐτῷ Ἱερεῖς καὶ Ποιμένας,

ἀρξάμενός τε εἶναι πιστοὺς διδάσκει.

Ἦλθε τὸ λοιπὸν ἡ ἁγία ἡμέρα,

ἐν ἧ Ἰησοῦς ἐξανέστη τοῦ τάφου,

καὶ ὁ Βασιλεὺς ἀσεβῶν Ἀσσυρίων,

Ὁρῶν κατ’ αὐτοῦ τοὺς λαοὺς Ὀρθοδόξων,

Βουλομένους τε τὸν ζυγὸν διαῤῥῆξαι,

Τὸν Πατριάρχην ἀγχόνῃ κρεμᾷ τότε.

Τρεῖς δι’ αὐτὸν ἀφεὶς ἡμέρας ἐν τῷ ξύλῳ,

Τοῖς ἀχαρίστοις ἐκδίδωσιν Ἑβραίοις.

Ὅθεν λαβόντες δ’ αὐτὸν οἱ αἱμοβόροι,

Πρῶτον σύρουσι ἐπὶ πάσας τᾶς ῥύμας,

πάσης πόλιος, μετέπειτα δὲ ἔνδον

ῥίπτουσιν αὐτὸν ἐν μυχοῖς θαλλατίοις,

τότε καὶ ἡ πάνσοφος οἰκονομία,

τοῦ Παντάνακτος ἀβλαβῆ διασώζει,

εἰς χεῖρας αὐτὸν εὐσεβεῖς πεμπομένη.

Ὁ Πατριάρχης εὐοδούμενος τοίνυν,

Πρὸς τὸ ἄσυλον καταφεύγει τῶν Ρώσσων,

Κᾀκείσε τοῦτον ὁ Ἄναξ εὐσεβείας,

Θεοσέβαστος Παυλίδης τε ὁ ἔμφρων,

Δεχθεὶς πρεπόντως, ἐν Ὀδησσῷ κηδεύει,

Οὗ ἱκεσίαις Χριστὲ τοὺς πιστοὺς φρούρει.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Τερεντίου, Ἀφρικανοῦ, Μαξίμου, Πομπηΐου καὶ ἑτέρων τριάκοντα ἕξ, ἔτι δὲ καὶ τῶν περὶ τὸν Μακάριον, Ζήνωνα καὶ Ἀλέξανδρον καὶ Θεόδωρον.

Ἔπαθλα ποῖα τῆς τομῆς Τερεντίῳ;

Ἃ μὴ προσέσχεν ὄψις, οὖς ἡ καρδία.

Ἴδωμεν οὓς τέμνουσιν ἀθλητάς, ὅσοι.

Δεκὰς τετραπλῆ, πρὸς δὲ καὶ ἄλλοι μάλα.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς Ὁσίας Προφήτιδος Ὀλδᾶς.

Ἀφῆκεν Ὀλδᾶ πνεῦμα μέλλοντα βλέπον,

Ἡ Πνεύματος γέμουσα θείου πυθία.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἰακώβου Πρεσβυτέρου, καὶ Ἀζᾶ Διακόνου.

Τὸν Ἰάκωβον καὶ τετμημένον γράφω,

Καὶ τῆς τομῆς φέροντα μισθὸν τὸ στέφος.

Τμηθεὶς ὁ Χριστοῦ Λευΐτης, Ἀζᾶ κάραν,

Χριστοῦ τὸν ἐχθρὸν Λευϊαθὰν αἰσχύνει.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ἁγίων Ὁσιομαρτύρων τῶν ἐν τῇ Ἱ. Μ. Πεντέλης.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Δήμου ἥ Δημητρίου ἐξ Ἀνδριανουπόλεῳς καὶ ἐν Σμύρνῃ μαρτυρήσαντος ἐν ἔτει 1763.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Χρυσάνθου τοῦ Ξενοφωντινοῦ, μαρτυρήσαντος ἐν Κωνσταντινουπόλει, ἐν ἔτει 1821.

Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Ὠδὴ ζ΄. Ἡ κάμινος Σωτῆρ ἐδροσίζετο.

Παρίσταντο οἱ Ἄγγελοι ἄνωθεν, ὁρῶντές σε ὑψόθεν γηθόμενοι, θεόφρον Γρηγόριε, ὅτε καρτεροθύμως, ἐν τῇ ἀγχόνῃ ἐκρέμασο.

Αἰ τάξεις τῶν Μαρτύρων ἠγάλλοντο, ὡρῶσαι ἐν Ὑψίστοις ἐρχόμενον, μετὰ θριάμβου τὸ Πνεῦμὰ σου, τὸν σὸν παμμάκαρ Γρηγόριε.

Ὁ θείος Πατριάρχης ἐκραύγαζεν, ὅς ἐν οὐρανοῖς νῦν ἀνέρχεται, ἄρατε οὗν τὰς πύλας, καὶ τοῦτον πάντες δεξώμεθα.

Θεοτοκίον.

Ἱκέτευε ὅν ἔτεκες Κύριον, ὡς εὔσπλαγχνον τῇ φύσει ὑπάρχοντα, Θεογεννήτωρ σῶσαι, τὰς ψυχὰς τῶν ὑμνούντων Σε.

Ὠδὴ η΄. Ὅν φρίττουσιν Ἄγγελοι.

Τὴν πόλιν ὦ Ἕλληνες, νῦν τε τῆς Ὀδησσοῦ, κοινῶς περιέλθωμεν, ὅπως σὺν τοῖς ἐκεῖ, ἐν τῇ τοῦ Ποιμενάρχου πανσέπτῳ ἑορτῇ, λίαν εὐφρανθῶμεν, Θεῷ εὐχαρίστουντες.

Ζωὴν βιωσάμενος ἐν γῇ Ἀγγελικὴν, ὁ θεῖος Γρηγόριος, οἰκεῖ ἐν οὐρανοῖς, καὶ ἐντρυφᾷ δόξῃ, ὄντως τε ἄψευδεῖ, ἐστεφανωμένος, ᾀειθαλεὶ στεφάνῳ.

Ὅν σκήνος ἐκήδευσεν εἰκότως τε τὸ σὸν, θεῖον Αὐτοκράτορα, ἐν πόλει Ὀδησσῶ, πρεσβεῖαις σαῖς φρούρει Γρηγόριε σοφὲ, ὅτι τῆς Ἑλλάδος, ὑπέρμαχος ὑπάρχει.

Θεοτοκίον.

Ὁ τόκος σου ἔθλασε πανύμνητε Ἁγνή, τὴν κεφαλὴν τοῦ δράκοντος· κρημνίσας γὰρ δολερῶς τὴν Εὔαν ἀπάτῃ, συνέσυρεν ἅπαν τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων, εἰς τὴν παρανομίαν.

Ὠδὴ θ΄. Τὴν φωτοφόρον νεφέλην.

Κατὰ τῶν νῦν δὲ ποθούντων, τὴν τυραννίαν Ἑλλάδος, τὴν ἀρὰν τὴν σὴν σοφὲ, βραδέως ἐκπέμψης, ὅπως βιοῦντες σὺν αὐτῇ, καὶ τῷ νῦν αἰῶνι, καὶ μέλλοντι, ὑποστῶσι τιμωρίας τὰς πρεπούσας, ὡς ἐχθροὶ τῶν εὐσεβῶν.

Ἄνωθεν πέμψον παμμάκαρ, τοῖς Βασιλεῦσι τοὺ Ἔθνους, τὴν εὐλογίαν νῦν τῆν σῆν, ὅπως μετὰ εἰρήνης, τοὺς χριστοφόρους εὐσεβῶν, λαοὺς ἑκάστοτε ποιμαίνουσιν, ὑπὲρ ὧν ἐν τῷ ξὐλῳ κατεκρίθης, δι’ ἀγχόνης τε θανεῖν.

Λοιπὸν, κλεινὲ Πατριάρχα, αἴτησαι λύσιν δοθῆναι, ἁμαρτημάτων τῶν πολλῶν, καὶ ἐμοὶ τῶ σῷ λάτρῃ, ὅπως σωζόμενος ὑμνῶ, τὸν μόνον ἕνα Θεὸν ἀχώριστον, ἐν τρισὶ τοὶς Προσώποις τε Πατέρα, καὶ σὺν Πνεύματι Υἱόν.

Θεοτοκίον.

Ἁγνὴ τὸ φῶς ἡ τεκοῦσα, ἐσκοτισμένον με πάσαις, ταῖς προσβολαῖς τοῦ πονηροῦ, καὶ κακίαις ἁπασαις, καὶ παροργίζοντα Θεὸν, Πανάμωμε φώτισον, ὁδηγοῦσα πρὸς καλὰς ἐργασίας, ὠς αἰτία οὗσα, πάντων τῶν καλῶν.

Ἐξαποστειλάριον. Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς.

Δόξαν δῶμεν οἱ πιστοὶ, τῷ ἐν προσώποις τοὶς τρισὶ, μόνῳ Θεῷ Παμβασιλεῖ, τῷ ἐκλυτρώσαντι ἡμᾶς, διά τῆς ἀναρτήσεως, Πατριάρχου τοῦ θείου, ἐκ τοῦ ζυγοῦ τῶν Ἀγαρηνῶν.

Ἕτερον. Ὁ ούρανὸν τοῖς ἄστροις.

Τῆς Δημητσάνης ὁ γόνος, καὶ καύχημα τῆς Ἑλλάδος, Γρηγόριε Ἱερομάρτυς, τῆς Ὀδησσοῦ πολιοῦχε, τοὺς ἐκτελοῦντάς σε σκέπε, τὴν σὴν πανίερον μνήμην.

Ἑτερον. Γυναῖκες ἀκουτίσθητε.

Χορέυει, καὶ ἀγάλλεται, τὸ γένος τὸ ὀρθόδοξον, ἐν τῇ φαιδρᾷ πανηγύρει, τοῦ Ἐθνομάρτυρος τούτου, ὅστις εἰς κλῆρον ἔλαχε, τὸν τῆς ἀγχόνης θάνατον, ὑπὲρ Πατρίδος πασχοῦσης, καὶ πίστεως Ὀρθοδόξου.

Θεοτοκίον.

Μαρία Κυριώνυμε, Σῇ μεσιτείᾳ πάντοτε, μὴ διαλείπης χρωμένη, πρὸς τὸν ὅν ἔτεκες Κόρη, ὑπὲρ σῶν δούλων Πάναγνε, τῶν ὑμνητῶν τοῦ τόκου Σου, καὶ γὰρ ἱσχύεις Παρθένε, ὅσα καὶ βούλει ποιῆσαι, ὡς Μήτηρ τοῦ Βασιλέως.

Αἴνοι. Ἦχος α΄. Τῶν οὐρανίων ταγμάτων.

Σήμερον χεῖρας κροτούσα, πανηγυρίζει φαιδρῶς, ἡ τῶν πιστῶν χορεία, καὶ σεμνύνεται πᾶσα, τὴν μνήμην Γρηγορίου τοῦ ἱεροῦ, καὶ τιμᾷ τὴν ἀγχόνην αὐτοῦ, ἥν ἐδέξατο ἀσμένως ὑπὲρ Χριστοῦ, τοῦ Νυμφίου τ’ ὡς πολύαθλος.

Τῶν φιλεόρτων τὰ πλήθη, δεῦτε συνδράμωμεν, καὶ μνήμην τὴν φωσφόρον, Γρηγορίου τοῦ νέου, κροτήσωμεν ἐν ὕμνοις χαρμονικῶς, τὸν Σωτῆρα δοξάζοντες, τὸν θαυμαστώσαντα τοῦτον ἐν Οὐρανοῖς, καὶ ἐν γῇ, ὡς μέγαν Ἥλιον.

Τῆς Ἀρχιφώτου Τριἀδος, νῦν ἐλλαμπόμενος, θεουργικαῖς ἀκτίσι, Πατριάρχα γενναῖε, πρέσβευε ἀπαύστως ὑπὲρ ἡμῶν, τῶν πιστῶς ἐκτελούντων σου, τὴν παναοίδιμον μνήμην, καὶ ἐκ ψυχὴς, σεβαζόντων σου τὴν ἄθλησιν.

Ἥδέα κόσμου, καὶ κόσμον πάντα, κατέλίπες Γρηγόριε ἐμφρόνως, Μωϋσέως τῶ ξύλῳ, καὶ γὰρ τὴν κακουχίαν τῶν ἡδονῶν, Ἱεράρχα προέκρινας καὶ τὸ θανεῖν ὑπὲρ πίστεως ἤ τὸ ζῆν, καὶ Πατρίδος προετίμησας.

Δόξα. Ἦχος πλ. α΄.

Τὸν Οἱκουμενικὸν Πατριάρχην, καὶ νέον Ἱερομάρτυρα Γρηγόριον, τὸν ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας τοῦ Ἔθνους αὐτοῦ, καἰ τῆς κινδυνευούσης θρησκείας τοῦ Χριστοῦ, γενναίως ὑπεραθλήσαντα, δεῦτε εὐφημήσωμεν λέγοντες: Χαίροις, ὦ ψυχὴ ἀδαμάντινε, ὁ ἀνυψώσας καὶ δοξάσας τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ διὰ τοῦ Μαρτυρίου σου. Χαίροις, ὦ τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ, γνησιώτατος μαθητὴς, καὶ Ἀρχιερεὺς ἱερώτατος. Χαίροις, ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς, ὁ τυθεὶς τὴν ψυχὴν ὑπὲρ τῶν προβάτων, ἀπαγχονισθεὶς δι’ αὐτὰ, ἐν τῆ Νέᾳ Ρώμῃ τῶν Ἑλλήνων, ὑπὸ τῶν ἀσεβῶν Ὀθωμανῶν, μείνας ἀπηωρημένος τριημερονύκτιον, καὶ ὑπὸ τῶν βδελυρῶν Ἰουδαίων συρθεὶς ἐν ταῖς ῥύμαις αὐτῆς, ἐν τῇ θαλάσσῃ ἐβυθίσθης ὑπ’ αὐτῶν τῶν δυσσεβῶν, ὅπως ἐξαφανισθῃ τὀ ἱερώτατον σῶμά σου. Χαίροις τῆς Ἑλλάδος τὸ καύχημα, καὶ τοῦ Πανελληνίου τὸ ἀγλάϊσμα. Διὸ ἐκτενῶς ἱκέτευε ὑπὲρ τῶν ἐκτελούντων τὴν ᾀεισέβαστον μνήμην σου.

Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Μακαρίζομὲν Σε, Θεοτόκε Παρθένε, καὶ δοξάζομέν Σε οἱ πιστοὶ κατὰ χρέος, τὴν Πόλιν τὴν ἄσειστον, τὸ Τεῖχος τὸ ἄῤῥηκτον, τὴν Ἀῤῤαγῆ προστασίαν, καὶ καταφυγὴν τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Δοξολογία Μεγάλη καὶ Ἀπόλυσις

Μεγαλυνάρια.

Βασιλεὺς παράνομος τὸν κλεινὸν, κρεμᾶ Πατριάρχην, ἐν τῶ ξύλῳ παραφρονῶν, Βασιλεὺς δὲ πάλιν, φιλευσεβὴς δὲ τοῦτον, δεχόμενος κηδεύει, εἰς γῆν Ὀρθόδοξον.

Τῆς Πελοποννήσου θείος βλαστὸς, καὶ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλήσιας ὁ θησαυρὸς, καῖ τοῦ Πανελληνίου, τὸ καύχημα τὸ μέγα, Πατριαρχῶν τὸ κλέος, νέε Γρηγόριε.

Δεῦτε εὐφημήσωμεν οἱ λαοὶ, τὸν θεῖον Ποιμένα, καὶ ὑπέρμαχον τῶν πιστῶν, τὸν ὑπὲρ τοῦ Ἔθνους, καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐν ξύλῳ ἠρτηθέντα, ὡς ὁ Δεσπότης Χριστὸς.

Τὸν φωστῆρα πάντες τὸν φαεινὸν, τὸν ἐκ Δημητσάνης, ὰπαστράψαντα αἰσθητῶς, ποιμένων τὴν δόξαν, καὶ κλέος τῶν Μαρτύρων, Γρηγόριον τὸν νέον, ὕμνοις τιμήσωμεν.

Τὸν Ἱερομάρτυρα τοῦ Χριστοῦ, καὶ τοῦ Πανελληνίου, ἀπροσμάχητον βοηθὸν, φὐλακα καὶ ῥύστην, τῶν ἐπικαλουμένων, Γρηγόριον τὸν νέον, πάντες ὑμνήσωμεν.

Τοῖς Ἱερομάρτυσι καὶ σεπτοῖς, θεῖοις Ἱεράρχαις, συγχορεύων ἐν οὐρανοῖς, Γρηγόριε μάκαρ, Ὁσίοις καὶ δικαίοις, καῖ πάσι τοῖς Ἁγίοις, ἡμῶν μνημόνευε.