Σάββατο 21 Ιουλίου 2018

ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ ΑΥΤΟΥ


ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ
ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ
(Χρύσανθου ἱερομονάχου Κύπριου, 1769)


ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ
Εἰς τό· Κύριε ἐκέκραξα, ἱστῶμεν στίχους στ’, καὶ ψάλλομεν Στιχηρὰ Προσόμοια. Ἦχος α΄. Τῶν οὐρανίων ταγμάτων.
Σταυρὲ τὸ κλέος Μαρτύρων καὶ τῶν πιστῶν ἡ ἐλπίς, τῶν Ἀποστόλων δόξα, καὶ Ὁσίων λαμπρότης, ἐντρύφημα καὶ σθένος τῶν μοναστῶν, καὶ Προφητῶν τὸ προκήρυγμα, σῶσον ἡμᾶς τοὺς βοῶντάς σοι ἐκτενῶς· Χαῖρε Ξύλον παμμακάριστον.

Σταυρὲ τὸ στήριγμα κόσμου πιστῶν ἀνάκτων χαρά, καὶ τῶν Ἀγγέλων θαῦμα, πολυθρύλητον πέλεις, δαιμόνων τε τὸ τραῦμα τὸ φοβερόν, καὶ πολύστονον ἄκουσμα, ἡμῶν δὲ καύχημα πάντων τῶν εὐσεβῶς, προσκυνούντων σε Κυρίου Σταυρέ.

Σταυρὲ τὸ σκῆπτρον Κυρίου τὸ ζωοπάροχον, τοὺς καυχωμένους πίστει, καὶ προστρέχοντας πόθῳ, τῇ σκέπῃ σου τῇ θείᾳ ζώωσον νῦν, καὶ συνέτισον ψάλλειν Χριστῷ, ὦ Δέσποτα Παντοκράτορ δίδου ἡμῖν, τὴν συγχώρησιν τοῖς δούλοις σου,

Σταυρὲ ἡ δόξα Κυρίου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ διὰ εὐσπλαγχνίαν, ἐπὶ γῆς κατελθόντος, τεχθέντος ἐκ Παρθένου ὡς ἀγαθοῦ, καὶ ἐν σοὶ προσπαγέντος σαρκί, σὺ καθοδήγησον μέλπειν με πρὸς Αὐτόν· δός μοι Δέσποτα τὴν ἄφεσιν.

Ἐν τῷ Σταυρῶ παρεστῶσα ἡ Θεοτόκος ἁγνή, σὺν τῷ ἠγαπημένῳ, Ἰωάννῃ καὶ φίλῳ, ἰδὼν οὖν τὴν Μητέρα ὁ Ἰησοῦς, πρὸς αὐτὴν ἀνεβόησε· Γύναι ἰδοὺ ὁ υἱός σου εἶτα φησί, τῷ Μαθητῇ ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου.

Ἄχραντε Μήτηρ Παρθένε τοῦ Ἰησοῦ μου Χριστοῦ, τοῦ πάντα ἑκουσίως, δι’ ἐμὲ δεξαμένου, Σταυρόν τε καὶ τὴν Λόγχην καὶ ἐμπτυσμούς, κολαφισμούς τε καὶ μάστιγας, ῥῦσαί με πάσης ἀνάγκης ὡς πρὸς Αὐτόν, κεκτημένη παῤῥησίαν πολλήν.







Δόξα. Καὶ νῦν. Ἦχος πλ. β΄.
Σταυρὲ τοῦ Χριστοῦ, τὸ σκῆπτρον τὸ ἅγιον, σὲ προδιεχάραττε πάλαι ὁ Πατριάρχης Ἰακώβ, ἐπ’ εὐλογίαις τῶν τέκνων, τὰς χεῖρας τιθεὶς ἐναλλάξ, καὶ Μωϋσῆς ὁ θεῖος ῥάβδῳ σε προεικόνιζε, τέμνον τὴν θάλασσαν. Τῶν δὲ πιστῶν βασιλέων ὑπάρχεις ἐν πολέμοις νῖκος ἀκαταμάχητον, τῶν κατεῤῥαγμένων ἀνόρθωσις, καὶ τῶν σωζομένων ἀσφάλεια, αἰχμαλώτων λύτρωσις, καὶ νοσούντων ἐπίσκεψις, τῶν μοναζόντων κανὼν καὶ βάσις, τῶν ἀπελπισμένων ἐλπίς, καὶ πεπλανημένων ὁδηγὸς σωτήριος. Σὲ καὶ ἡμεῖς ἔχοντες ἀῤῥαγὲς φυλακτήριον, τὴν τῶν δαιμόνων πανσθενῶς ἐκδιώκομεν φάλαγγα, βοῶντες πρὸς Χριστὸν τὸν Θεόν, τὸν ἐν σοὶ ἑκουσίως προσηλωθέντα σαρκί· Σῶσον Κύριε τὸν λαόν Σου, καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν Σου.

Εἰς τὸν Στίχον. Ἦχος α΄. Πανεύφημοι Μάρτυρες.
Σταυρὲ τῶν πιστῶν ἡ χαρμονή, καὶ τὸ ἀγαλλίαμα, τῶν Ἀποστόλων τὸ κήρυγμα, Μαρτύρων στέφανος, Ἀθλητῶν Ὁσίων, πέλεις ἐγκαλλώπισμα, καὶ πάντων τῶν βοώντων τὸ διάσωσμα, Σταυρὲ πανάγιε, σὲ ὑμνοῦμεν καὶ δοξάζομεν, τὸν ἐν σοὶ ἑκουσίως σταυρούμενον.

Στ.: Ὑψοῦτε Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν καὶ προσκυνεῖτε τὸ ὑποποδίον τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Σταυρὲ ὅπλον ἅγιον Χριστοῦ, τὸ ἀκαταμάχητον, χαῖρε Ἀγγέλων ἀγλάϊσμα, Σταυρὲ φωτόμορφε, φοβερῶν δαιμόνων, τραῦμα πολυθρήνητον, τῇ σῇ γὰρ σημειώσει πανάγιε, ἀποδιώκεται, ἐναντία πᾶσα δύναμις, καὶ παρέχεται χάρις τοῦ Πνεύματος.

Στ.: Ὁ δὲ Θεὸς Βασιλεὺς ἡμῶν, σωτηρίαν εἰργάσατο ἐν μέσῳ τῆς γῆς.
Σταυρὲ εὐφημοῦμεν ἐκ ψυχῆς, ὡς ἔμψυχον Ξύλον σε, ἐπὶ γὰρ ὁ Δεσπότης μου σαρκὶ προσήλωται, καὶ πάντα τὸν κόσμον σαφῶς καθηγίασεν, ἐφώτισεν ἐδίδαξε μέλπειν σε· χαῖρε πανάγιε, κόσμων ἱερέων πέφυκας, καὶ πιστῶν βασιλέων κραταίωμα.

Δόξα. Καὶ νῦν. Ἦχος β΄.
Σύ μου σκέπη κραταιά, ὑπάρχει ὁ τριμερὴς Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ, ἁγίασόν με τῇ δυνάμει σου, ἵνα πίστει καὶ πόθῳ προσκυνῶ καὶ δοξάζω σε.







Νῦν ἀπολύεις. Τρισάγιον.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’.
Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς Βασιλεῦσι κατὰ βαρβάρων δωρούμενος καὶ τὸ σὸν φυλάττων διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα.
Δόξα. Ἦχος πλ. δ΄. Τὸ προσταχθὲν μυστικῶς.
Σταυρὲ τὸ κλεός εὐσεβῶν καὶ σωτηρία, σὲ ἀνυμνοῦμεν οἱ πιστοὶ καὶ προσκυνοῦμεν, Ἰησοῦν τὸν θεάνθρωπον σοὶ προσηλωθέντα, Ὃν κτίσις ὁρῶσα χαίρει καὶ ἐκβοά· ὦ Δέσποτα πανοικτίρμων ῥῦσαι ἡμᾶς, ἐκ κινδύνων καὶ θλίψεων, τῇ χάριτ τοῦ Σοῦ Σταυροῦ, τοὺς πίστει ἀνακράζοντας· χαῖρε Ξύλον μακάριον.
Καὶ νῦν. Σταυροθεοτοκίον.
Εὐχαριστοῦμέν Σοι ἀεὶ Θεοτόκε, καὶ μεγαλύνομεν ἁγνὴ καὶ προσκυνοῦμεν, ἀνυμνοῦντες τὸν τόκον Σου κεχαριτωμένη· θελήσει, τὸν τανυθέντα ἐπὶ Σταυροῦ, δι’ ἄκραν φιλανθρωπίαν ὡς ἀγαθόν· ἵνα σώσῃ πανύμνητε, τὸ γένος ἅπαν τῶν βροτῶν, συμφώνως ἀνακράζον Σοι· χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε.

Ἀπόλυσις.























ΟΡΘΡΟΣ

Μετὰ τὸν Ἑξάψαλμον, τό· Θεὸς Κύριος, ψάλλεται μετὰ μέλους, καὶ τὰ Ἀπολυτίκια. Ἦχος α’.
Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς Βασιλεῦσι κατὰ βαρβάρων δωρούμενος καὶ τὸ σὸν φυλάττων διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα.
Δόξα. Ἦχος πλ. δ΄. Τὸ προσταχθὲν μυστικῶς.
Σταυρὲ τὸ κλεός εὐσεβῶν καὶ σωτηρία, σὲ ἀνυμνοῦμεν οἱ πιστοὶ καὶ προσκυνοῦμεν, Ἰησοῦν τὸν θεάνθρωπον σοὶ προσηλωθέντα, Ὃν κτίσις ὁρῶσα χαίρει καὶ ἐκβοά· ὦ Δέσποτα πανοικτίρμων ῥῦσαι ἡμᾶς, ἐκ κινδύνων καὶ θλίψεων, τῇ χάριτ τοῦ Σοῦ Σταυροῦ, τοὺς πίστει ἀνακράζοντας· χαῖρε Ξύλον μακάριον.
Καὶ νῦν. Σταυροθεοτοκίον.
Εὐχαριστοῦμέν Σοι ἀεὶ Θεοτόκε, καὶ μεγαλύνομεν ἁγνὴ καὶ προσκυνοῦμεν, ἀνυμνοῦντες τὸν τόκον Σου κεχαριτωμένη· θελήσει, τὸν τανυθέντα ἐπὶ Σταυροῦ, δι’ ἄκραν φιλανθρωπίαν ὡς ἀγαθόν· ἵνα σώσῃ πανύμνητε, τὸ γένος ἅπαν τῶν βροτῶν, συμφώνως ἀνακράζον Σοι· χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε.























Μετὰ δὲ τὴν πρώτην Στιχολογίαν, ἡ Αἴτησις. Εἶτα, ψάλλεται τὸ Κοντάκιον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἀργῶς τε καὶ μετὰ μέλους. Ἦχος πλ. δ´. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Ὦ τρισμακάριστε Σταυρὲ καὶ πανσεβάσμιε, σὲ προσκυνοῦμεν οἱ πιστοὶ καὶ μεγαλύνομεν, ἀγαλλόμενοι τῇ θείᾳ σου ἀνυψώσει. Ἀλλ᾿ ὡς τρόπαιον καὶ ὅπλον ἀπροσμάχητον, περιφρούρει τε καὶ σκέπε τῇ σῇ χάριτι, τοὺς σοὶ κράζοντας·
Χαῖρε, Ξύλον μακάριον.

Οἱ Οἶκοι.
Ἄγγελοι οὐρανόθεν, ἀοράτως κυκλοῦσι, Σταυρὸν τὸν ζωηφόρον ἐν φόβῳ (ἐκ γ´)· καὶ φωτοπάροχον χάριν λαμπρῶς παρεχόμενον, νῦν τοῖς πιστοῖς βλέποντες, ἐξίστανται, καὶ ἵστανται βοῶντες πρὸς αὐτὸν τοιαῦτα·
Χαῖρε Σταυρέ, οἰκουμένης φύλαξ·
     χαῖρε, ἡ δόξα τῆς Ἐκκλησίας.
Χαῖρε, ὁ πηγάζων ἀφθόνως ἰάματα·
     χαῖρε, ὁ φωτίζων τοῦ κόσμου τὰ πέρατα.
Χαῖρε, ξύλον ζωομύριστον, καὶ θαυμάτων θησαυρέ·
     χαῖρε, συνθετοτρισόλβιε, καὶ χαρίτων παροχεῦ.
Χαῖρε, ὅτι ὑπάρχεις ὑποπόδιον θεῖον·
     χαῖρε, ὅτι ἐτέθης εἰς προσκύνησιν πάντων.
Χαῖρε, κρατὴρ τοῦ νέκταρος ἔμπλεως·
     χαῖρε, λαμπτὴρ τῆς ἄνω λαμπρότητος.
Χαῖρε, δι᾿ οὗ εὐλογεῖται ἡ κτίσις·
     χαῖρε, δι᾿ οὗ προσκυνεῖται ὁ Κτίστης.
Χαῖρε, Ξύλον μακάριον.

Βλέπουσα ἡ Ἑλένη ἑαυτὴν ἐν ἐφέσει, φησὶ τῷ Βασιλεῖ θαρσαλέως· Τό παμπόθητόν σου τῆς ψυχῆς εὐχερέστατόν μου τῇ σπουδῇ φαίνεται· ζητοῦσα γοῦν τὸ κράτιστόν σοι τρόπαιον, ὡς λέγεις, κράζω·
Ἀλληλούϊα.












Γνῶσιν ἄγνωστον πρῴην ἡ Βασίλισσα γνοῦσα, ἐβόησε πρὸς τοὺς ὑπουργοῦντας· Ἐκ λαγόνων τῆς γῆς εὑρεῖν ἐν τάχει, καὶ δοῦναι τὸν Σταυρὸν σπεύσατε, πρὸς ὃν ἰδοῦσα ἔφησεν ἐν φόβῳ, πλὴν κράζουσα οὕτω·
Χαῖρε, χαρᾶς τῆς ὄντως σημεῖον·
     χαῖρε, ἀρᾶς τῆς ἀρχαίας λύτρον.
Χαῖρε, θησαυρὸς ἐν τῇ γῇ φθόνῳ κρυπτόμενος·
     χαῖρε, ὁ φανεὶς ἐν τοῖς ἄστροις τυπούμενος.
Χαῖρε, τετρακτινοπύρσευτε καὶ πυρίμορφε Σταυρέ·
     χαῖρε, κλῖμαξ ὑψοστήρικτε προοραθεῖσά ποτε.
Χαῖρε, τὸ τῶν Ἀγγέλων γαληνόμορφον θαῦμα·
     χαῖρε, τὸ τῶν δαιμόνων πολυστένακτον τραῦμα.
Χαῖρε, τερπνὸν τοῦ Λόγου κειμήλιον·
     χαῖρε, πυρὸς τῆς πλάνης σβεστήριον.
Χαῖρε Σταυρέ, ἀπορούντων προστάτα·
     χαῖρε, στεῤῥὲ εὐδρομούντων ἀλείπτα.
Χαῖρε, Ξύλον μακάριον.

Δύναμις ἡ τοῦ Ξύλου, ἐπιδέδεικται τότε, πρὸς πίστωσιν ἀληθῆ τοῖς πᾶσι· καὶ τὴν ἄφωνόν τε καὶ νεκρὰν πρὸς ζωὴν ἀνέστησε, φρικτὸν θέαμα τοῖς μέλλουσι καρποῦσθαι σωτηρίαν, ἐν τῷ μέλπειν οὕτως·
Ἀλληλούϊα.

Ἔχουσα ἡ Ἑλένη, τὸ ἀήττητον ὅπλον, ἀνέδραμε πρὸς τὸν ταύτης γόνον· ὁ δέ, μέγα σκιρτήσας εὐθύς, ἐπιγνοὺς τὸν μέγιστον Σταυρόν, ἔχαιρε, καὶ ἅλμασιν ὡς ᾄσμασιν, ἐβόα πρὸς αὐτὸν τοιαῦτα·
Χαῖρε Σταυρέ, τοῦ φωτὸς δοχεῖον·
     χαῖρε, Σταυρέ, τῆς ζωῆς ταμεῖον.
Χαῖρε, ὁ δοτὴρ χαρισμάτων τοῦ Πνεύματος·
     χαῖρε, ὁ λιμὴν ποντοπόρων ἀχείμαστος.
Χαῖρε, τράπεζα βαστάζουσα ὥσπερ θῦμα τὸν Χριστόν·
     χαῖρε, κλῆμα, βότρυν πέπειρον, φέρον οἶνον μυστικόν.
Χαῖρε, ὅτι τὰ σκῆπτρα τῶν ἀνάκτων φυλάττεις·
     χαῖρε, ὅτι τὰς κάρας τῶν δρακόντων συνθλάττεις.
Χαῖρε, λαμπρὸν τῆς πίστεως γνώρισμα·
     χαῖρε, παντὸς τοῦ κόσμου διάσωσμα.
Χαῖρε, Θεοῦ πρὸς θνητοὺς εὐλογία·
     χαῖρε, θνητῶν πρὸς Θεὸν μεσιτεία.
Χαῖρε, Ξύλον μακάριον.

Ζῆλον ἔνδοθεν θεῖον, ἡ Ἑλένη λαβοῦσα, ἐζήτησε καὶ εὗρε σπουδαίως, τὸν ἐν γῇ κρυπτόμενον Σταυρόν, καὶ δεικνύμενον ἐν οὐρανῷ Ἄνακτι, ὃν ὕψωσε· καὶ βλέπων τὸ πολίτευμα, ἐν πίστει ἔφη·
Ἀλληλούϊα.

Καὶ μετὰ τὴν β’ Στιχολογίαν καὶ ἡ Αἴτησις. Εἶτα, ψάλλεται τὸ Κοντάκιον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἀργῶς τε καὶ μετὰ μέλους. Ἦχος πλ. δ´. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Ὦ τρισμακάριστε Σταυρὲ καὶ πανσεβάσμιε, σὲ προσκυνοῦμεν οἱ πιστοὶ καὶ μεγαλύνομεν, ἀγαλλόμενοι τῇ θείᾳ σου ἀνυψώσει. Ἀλλ᾿ ὡς τρόπαιον καὶ ὅπλον ἀπροσμάχητον, περιφρούρει τε καὶ σκέπε τῇ σῇ χάριτι, τοὺς σοὶ κράζοντας·
Χαῖρε, Ξύλον μακάριον.

Εἶτα ἑτέρους ἕξ Οἴκους (Η‐Μ).
Ἡλιόμορφος ὤφθη ὁ Σταυρὸς ἐν τῷ κόσμῳ, καὶ πάντες φωτισμοῦ ἐμπλησθέντες καὶ δραμόντες ὡς πρὸς ἀστέρα θεωροῦσι τοῦτον ὡς καλῶν αἴτιον ἐν ταῖς χερσὶ ταῖς θείαις ὑψωθέντα· ὃν ὑμνοῦντες εἶπον·
Χαῖρε, αὐγὴ νοητοῦ Ἡλίου·
     χαῖρε, πηγὴ ἀκενώτου μύρου.
Χαῖρε, τοῦ Ἀδὰμ καὶ τῆς Εὔας ἀνάκλησις·
     χαῖρε, τῶν ἀρχόντων τοῦ ᾅδου ἡ νέκρωσις.
Χαῖρε, ὅτι ἀνυψούμενος συνανυψοῖς νῦν ἡμᾶς·
     χαῖρε, ὅτι προσκυνούμενος καθαγιάζεις τὰς ψυχάς.
Χαῖρε, τῶν Ἀποστόλων κοσμοκήρυκτον κλέος·
     χαῖρε, τῶν ἀθλοφόρων εὐμενέστατον σθένος.
Χαῖρε Σταυρέ, Ἑβραίων ὁ ἔλεγχος·
     χαῖρε, πιστῶν ἀνθρώπων ὁ ἔπαινος.
Χαῖρε, δι᾿ οὗ κατεβλήθη ὁ ᾅδης·
     χαῖρε, δι᾿ οὗ ἀνατέταλκε χάρις·
Χαῖρε, Ξύλον μακάριον.

Θεοβράβευτον Ξύλον, θεωρήσαντες πάντες, τῇ τούτου νῦν προσέλθωμεν σκέπῃ· καὶ ὡς ὅπλον κρατοῦντες αὐτό, δι᾿ αὐτοῦ τροποῦμεν τῶν ἐχθρῶν φάλαγγας, καὶ ψαύοντες τὸν ἄψαυστον, τοῖς χείλεσιν αὐτῷ βοῶμεν·
Ἀλληλούϊα.








Ἴδε φῶς οὐρανόθεν, Κωνσταντῖνος ὁ μέγας, δεικνύμενον Σταυροῦ τὸ σημεῖον, δι᾿ ἀστέρων, ἐν ᾧ καὶ νικᾶν πολεμίων πληθύν, ἔσπευσε τὸ Ξύλον φανερῶσαι, καὶ βοῆσαι πρὸς αὐτὸ τοιαῦτα·
Χαῖρε, βουλῆς τῆς ἀῤῥήτου πέρας·
     χαῖρε, λαοῦ εὐσεβοῦντος κέρας.
Χαῖρε, πολεμίων ὁ τρέπων τὰς φάλαγγας·
     χαῖρε, φλὸξ καθάπερ φλέγων τοὺς δαίμονας.
Χαῖρε, σκῆπτρον ἐπουράνιον τοῦ Βασιλέως τοῦ στρατοῦ·
     χαῖρε, τρόπαιον ἀήττητον τοῦ φιλοχρίστου στρατοῦ.
Χαῖρε, ὁ τῶν βαρβάρων τὴν ὀφρὺν καταβάλλων·
     χαῖρε, ὁ τῶν ἀνθρώπων τὰς ψυχὰς περιέπων.
Χαῖρε, κακῶν πολλῶν ἀμυντήριον·
     χαῖρε, καλῶν πολλῶν βραβευτήριον.
Χαῖρε, δι᾿ οὗ Χριστοφόροι σκιρτῶσι·
     χαῖρε, δι᾿ οὗ Ἰουδαῖοι θρηνοῦσι.
Χαῖρε, Ξύλον μακάριον.

Κλῖμαξ οὐρανομήκης, ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου ἐγένετο· τοὺς πάντας ἀνάγων, ἀπὸ γῆς πρὸς ὕψος οὐρανοῦ, τοῖς χοροῖς Ἀγγέλων συνοικεῖν πάντοτε, ἀφέντας τὰ νῦν ὄντα ὡς μὴ ὄντα, καὶ εἰδότας ψάλλειν·
Ἀλληλούϊα.

Λάμψας φῶς ἐπὶ πᾶσιν, ὁ Σωτὴρ τοῖς ἐν ᾅδῃ ἐφώτισας τοὺς κάτω κειμένους· πυλωροὶ δὲ ᾅδου τὴν αὐγὴν μὴ ἐνέγκαντές σου, ὡς νεκροὶ πεπτώκασιν· οἱ τούτων δὲ ῥυσθέντες νῦν ὁρῶντες τὸν Σταυρὸν βοῶσι·
Χαῖρε, ἀνάστασις τεθνεώτων·
     χαῖρε, παράκλησις τῶν πενθούντων.
Χαῖρε, τῶν ταμείων τοῦ ᾅδου ἡ κένωσις·
     χαῖρε, Παραδείσου τρυφῆς ἡ ἀπόλαυσις.
Χαῖρε, ῥάβδος ἡ ποντίσασα τὸν Αἰγύπτιον στρατόν·
     χαῖρε, αὖθις, ἡ ποτίσασα Ἰσραηλίτην λαόν.
Χαῖρε, ἔμψυχον Ξύλον, τοῦ Λῃστοῦ σωτηρία·
     χαῖρε, εὔοσμον ῥόδον, εὐσεβῶν εὐωδία.
Χαῖρε, τροφὴ πεινώντων ἐν πνεύματι·
     χαῖρε, σφραγίς, ἣν ἔλαβον ἄνθρωποι.
Χαῖρε Σταυρέ, μυστηρίων ἡ θύρα·
     χαῖρε, ἐξ οὗ ῥεῖθρα χέονται θεῖα.
Χαῖρε, Ξύλον μακάριον.

Μέλλοντος Μωϋσέως, τὸ πολύμοχθον γένος, λυτρώσασθαι ἐκ τοῦ λυμεῶνος, ἐπεδόθης ὡς ῥάβδος αὐτῷ, ἀλλ᾿ ἐγνώσθης τούτῳ καὶ Θεοῦ σύμβολον· διόπερ κατεπλάγη σου Σταυρέ, τὴν δυναστείαν κράζων·
Ἀλληλούϊα.
Καὶ εὐθὺς ψάλλομεν τὸν παρόντα Κανόνα τοῦ ζωηφόρου Σταυροῦ [Ποίημα Κωνσταντίνου Δαπόντε], οὗ ἡ ἀκροστιχίς· Χαρᾶς δοχεῖον, σοὶ πρέπει χαίρειν μόνῳ. Ἰησοῦς.
ᾨδὴ α´. Ὁ Εἱρμός. Ἦχος δ´.
Ἀνοίξω τὸ στόμα μου, καὶ πληρωθήσεται πνεύματος, καὶ λόγον ἐρεύξομαι, τῷ ζωηφόρῳ Σταυρῷ, καὶ ὀφθήσομαι, φαιδρῶς πανηγυρίζων, καὶ ᾄσω γηθόμενος, τούτου τὰ θαύματα.
Χριστοῦ σκῆπτρον ἅγιον, ἐμψυχωμένον σε Πνεύματι, Σταυρὲ ανσεβάσμιε, Ἑλένη βλέπουσα, προσεφώνει σοι· Χαῖρε Χριστοῦ ἡ δόξα, δι᾿ οὗ δόξαν ἅπαντες προσενεδύθημεν.
Ἀήττητος δύναμις, χαῖρε Σταυρὲ τρισμακάριστε, πιστῶν δεομένων σου· χαῖρε ἡ μάχαιρα, ἡ ἐκκόπτουσα, τὰ κέρατα δαιμόνων· χαῖρε ἀγλαόκαρπον, δένδρον πανάγιον.
Ῥάβδος ἡ βλαστήσασα, χαῖρε Χριστὸν τὸν ζωήῤῥυτον, καρπὸν ἐξ οὗ τρώγοντες, ζωὴν καρπούμεθα· χαῖρε ἔνδοξον, σημεῖον τοῦ Δεσπότου, ἀφ᾿ οὗ σαλευθήσονται γῆ καὶ οὐράνια.
Ἀγγέλων ἀγλάϊσμα, χαῖρε βροτῶν τὸ διάσωσμα, δαιμόνων πολύστονον, τραῦμα πανύμνητε, ζωοπάροχε, Σταυρὲ ἡ σωτηρία, καταπονουμένων τε, καὶ ἡ ἀντίληψις.

ᾨδὴ γ´. Ὁ Εἱρμός.
Τοὺς σοὺς ὑμνολόγους Ζωοδότα, ἰάσεων, ἄφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας, πνευματικὸν στερέωσον· καὶ ἐν τῇ θείᾳ δόξῃ σου, στεφάνων δόξης ἀξίωσον.
Σταυρὲ ἡ ἀρχὴ τῆς σωτηρίας, Σταυρὲ τῶν Μαρτύρων ἡ χαρά, κήρυγμα Ἀποστόλων τε, Ἐκκλησιῶν ὁμόνοια, σκέπε, φρούρει καὶ φύλαττε, τοὺς καυχωμένους τῷ κράτει σου.
Διώκονται φάλαγγες δαιμόνων, τῇ σῇ σημειώσει δυνατέ· ὅθεν βοῶμεν χαῖρέ σοι· Χαῖρε δι᾿ οὗ ἡνώθησαν, ἡ γῆ καὶ τὰ οὐράνια, καὶ ἐθεώθη ὁ ἄνθρωπος.
Ὁδὸς πρὸς μονὰς τὰς οὐρανίους ἀπάγουσα, χαῖρε τὸ λαμπρόν, τοῦ Ἰησοῦ μου τρόπαιον· χαῖρε ἀνάκτων στέφανος, χαῖρε σωτὴρ παγκόσμιος, χαῖρε ἡ ῥάβδος εὐθύτητος.
Χαῖρε, σὺ ἡ ῥάβδος βασιλείας, δυνάμεως· χαῖρε τοῦ Χριστοῦ, ἡ ῥάβδος ἣν ἀπέστειλεν ἐκ τῆς Σιὼν ὁ Κύριος· χαῖρε φυτὸν ἀθάνατον, ὑφ᾿ οὗπερ σκέπονται ἅπαντες.







Εἶτα τὸ Κοντάκιον καὶ ἑτέρους ἕξ Οἴκους (Ν‐Σ).
Νόμον ὁ ἐν Σιναίῳ, τῷ Θεόπτῃ δοὺς πάλαι, Σταυρῷ ἐθελοντὶ προσηλοῦται, ὑπὲρ ἀνόμων ἀνόμως ἀνδρῶν, καὶ κατάραν νόμου παλαιὰν ἔλυσεν, ἵνα Σταυροῦ τὴν δύναμιν ὁρῶντες, ἅπαντες νῦν, βοῶμεν·
Χαῖρε, ἀνόρθωσις πεπτωκότων·
     χαῖρε, κατάπτωσις κοσμολάτρων.
Χαῖρε, Ἀναστάσεως Χριστοῦ τὸ ἐγκαίνισμα·
     χαῖρε, μοναζόντων τὸ θεῖον ἐντρύφημα.
Χαῖρε, δένδρον εὐσκιόφυλλον, ὑφ᾿ οὗ σκέπονται πιστοί·
     χαῖρε, ξύλον προφητόφθεγκτον, πεφυτευμένον ἐν γῇ.
Χαῖρε, τῆς βασιλείας κατ᾿ ἐχθρῶν συμμαχία·
     χαῖρε, τῆς πολιτείας κραταιὰ προστασία.
Χαῖρε, Κριτοῦ δικαίου φανέρωσις·
     χαῖρε, βροτῶν πταιόντων κατάκρισις.
Χαῖρε Σταυρέ, ὀρφανῶν ἀντιλῆπτορ·
     χαῖρε, Σταυρέ, πλουτιστὰ τῶν πενήτων.
Χαῖρε, Ξύλον μακάριον.

Ξένον θαῦμα ἰδόντες, ξένον βίον βιῶμεν, τὸν νοῦν εἰς οὐρανὸν ἀνυψοῦντες· διὰ τοῦτο γὰρ ἐν τῷ Σταυρῷ ὁ Χριστὸς ἐπάγη, καὶ σαρκὶ πέπονθε, βουλόμενος ἑλκύσαι πρὸς τὸ ὕψος, τοὺς αὐτῷ βοῶντας·
Ἀλληλούϊα.

Ὅλος ἦλθεν ἐξ ὕψους, τὴν θεότητα ἔχων, ὁ μόνος προαιώνιος Λόγος· καὶ τεχθεὶς ἐκ Παρθένου Μητρός, καὶ φανεὶς τῷ κόσμῳ ταπεινὸς ἄνθρωπος, Σταυρὸν καταδεξάμενος, ἐζώωσε τοὺς αὐτῷ βοῶντας·
Χαῖρε Σταυρέ, τῆς εἰρήνης ὅπλον·
     χαῖρε, βαλβὶς τῶν ὁδοιπορούντων.
Χαῖρε, σωζομένων σοφία καὶ στήριγμα·
     χαῖρε, ἀπολλυμένων μωρία καὶ σύντριμμα.
Χαῖρε, εὔκαρπον, ἀθάνατον, καὶ ζωηφόρον φυτόν·
     χαῖρε, ἄνθος, ὅπερ ἤνθησε τὴν σωτηρίαν ἡμῶν.
Χαῖρε, ὅτι συνάπτεις τὰ ἐν γῇ σὺν τοῖς ἄνω·
     χαῖρε, ὅτι φωτίζεις τὰς καρδίας τῶν κάτω.

Χαῖρε, δι᾿ οὗ φθορὰ ἐξωστράκισται·
     χαῖρε, δι᾿ οὗ ἡ λύπη ἠφάνισται.
Χαῖρε, καλῶν μυριάριθμος ὄλβος·
     χαῖρε, πιστῶν μυριώνυμον εὖχος.
 Χαῖρε, Ξύλον μακάριον.


Πέπτωκε τῶν δαιμόνων, ἡ παμβέβηλος φάλαγξ, καὶ γένος τῶν Ἑβραίων ᾐσχύνθη, προσκυνούμενον τὸν Σταυρὸν παρὰ πάντων, μετὰ πόθου βλέποντες, ἀεὶ δὲ ἀναβλύζοντα ἰάματα τοῖς ἐκβοῶσιν·
Ἀλληλούϊα.

Ῥεύματα συνεστάλη, λογισμῶν κακοδόξων, παγέντος σου Χριστὲ ἐπὶ ξύλου· ἀποροῦσι γὰρ ὄντως τό, Πῶς καὶ Σταυρὸν ὑπέστης, καὶ φθορὰν πέφευγας· ἡμεῖς δὲ τὴν Ἀνάστασιν δοξάζοντες ἀναβοῶμεν·
Χαῖρε, σοφίας Θεοῦ τὸ ὕψος·
     χαῖρε, προνοίας αὐτοῦ τὸ βάθος.
Χαῖρε, μωρολόγων ἀλόγων ἡ ἄγνοια·
     χαῖρε, μαντιπόλων ἀφρόνων ἀπώλεια.
Χαῖρε, ὅτι τὴν Ἀνάστασιν ἐμφανίζεις τοῦ Χριστοῦ·
     χαῖρε, ὅτι τὰ παθήματα ἀνακαινίζεις αὐτοῦ.
Χαῖρε, τῶν πρωτοπλάστων τὴν παράβασιν λύσας·
     χαῖρε, τοῦ Παραδείσου τὰς εἰσόδους ἀνοίξας.
Χαῖρε Σταυρέ, τοῖς πᾶσι σεβάσμιε·
     χαῖρε, ἐθνῶν ἀπίστων ἀντίπαλε.
Χαῖρε Σταυρέ, ἰατρὲ τῶν νοσούντων·
     χαῖρε, ἀεὶ βοηθὲ τῶν βοώντων·
Χαῖρε, Ξύλον μακάριον.

Σῶσαι θέλων τὸν κόσμον, ὁ τοῦ κόσμου κοσμήτωρ, κατῆλθε πρὸς αὐτὸν ἀποῤῥήτως· καὶ Σταυρὸν ὑπέστη, Θεὸς ὤν, δι᾿ ἡμᾶς, τὰ πάντα καθ᾿ ἡμᾶς δέχεται· διὸ καὶ λυτρωσάμενος ἡμᾶς, ἀκούει παρὰ πάντων·
Ἀλληλούϊα.

Εἶτα, τὰ Καθίσματα. Ἦχος πλ. δ΄. Τὸ προσταχθὲν μυστικῶς.
Σταυρὲ ἡ δόξα τῶν πιστῶν καὶ σωτηρία, σὲ ἀνυμνοῦμεν εὐσεβῶς καὶ προσκυνοῦμεν, οἰκουμένης ἁπάσης τὸ ἐγκαλλώπισμα, ἀγάλλεται πᾶσα κτίσις καὶ ἐκβοᾶ· ὦ Δέσποτα πανοικτίρμον σῶσον ἡμᾶς, τῷ Σταυρῷ τῷ τιμίῳ Σου, ὁ ἐν αὐτῷ προσηλωθείς, δι’ ἄκραν ἀγαθότητα, δόξα Λόγε τῷ κράτει Σου.
Δόξα. Καὶ νῦν. Σταυροθεοτοκίον.
Ἐκ τῶν αἱμάτων τῶν ἐμῶν βροτὸς γεγένησαι, ἐκ τῶν αἱμάτων δὲ τῶν Σῶν βροτοὺς ἐθέωσας, τοὺς ἀπάτῃ κλαπέντας ἐν Παραδείσῳ, ὑψώθης ἐθελουσίως ἐπὶ Σταυροῦυ, ἐτρώθης δὲ τὴν πελυράν σου τὴν ζωηράν, ἀφθαρσίαν ἐπήγασας, ἀνθρώποις πᾶσιν Ἰησοῦ, τοῖς πίστει Σοι κραυγάζουσι· δόξα Λόγε τῷ κράτει Σου.

Καὶ Ἀνάγνωσις γίνεται εἰς τὰ Ἅγια Πάθη τοῦ Κυρίου.


ᾨδὴ δ´. Ὁ Εἱρμός.
Ὁ καθήμενος ἐν δόξῃ, ἐπὶ θρόνου Θεότητος· ἐν Σταυροῦ τῷ ξύλῳ, ἦλθεν Ἰησοῦς ὁ ὑπέρθεος, τῇ ἀκηράτῳ παλάμῃ, καὶ διέσωσε, τοὺς κραυγάζοντας· Δόξα Χριστὲ τῇ δυνάμει σου.
Εὐφημοῦμέν σε προθύμως, ὑποπόδιον λέγοντες, τῶν ποδῶν Κυρίου, ἐν ᾧ προσκυνοῦμεν πανάγιε, χαῖρε Σταυρέ· καὶ ὑψοῦμεν τὸν ὑψώσαντα, τὴν πεσοῦσαν φύσιν παραβάσει Προπάτορος.
Ἰορδάνης μαρτυρεῖ σου, τὴν φρικτὴν θείαν δύναμιν, Σταυρὲ τοῦ Κυρίου, ἀναχαιτισθεὶς ὑπὲρ λόγον τε, καὶ τόπον δοὺς Πατριάρχῃ διαβαίνοντι, καὶ ἀνάξας τῷ Ἐλισσαιὲ τὸ σιδήριον.
Ὄφεις χαῖρε ὁ κτιννύων, ἐν ἐρήμῳ βλεπόμενος· χαῖρε φῶς Κυρίου, τὸ φωτίζον πάντα τὰ πέρατα· χαῖρε ὁ σκόλοψ βαρβάρων, ἡ κατάλυσις, τῶν ξοάνων τε, καὶ Ἰουδαίων ἀπώλεια.
Νῆσοι, ἤπειρος ἡ πᾶσα, σῷ τιμίῳ κλεΐζονται, κλέος οἰκουμένης, Σταυρὲ ζωηφόρε ὀνόματι· ὕψωσον κέρας ἁπάντων, χριστωνύμων τε, καὶ κατάβαλε τῶν ἐναντίων τὸ φρύαγμα.
Σοὶ βοῶμεν ὡς ἐμψύχῳ· Χαῖρε Ξύλον τρισόλβιον· χαῖρε ζωῆς Ξύλον· χαῖρε προσκυνούμενον πάντοτε, ὑπὸ Ἀγγέλων, ἀνθρώπων· χαῖρε καύχημα, οὐρανοῦ καὶ γῆς, σῶσον ἡμᾶς τῇ δυνάμει σου.

ᾨδὴ ε´. Ὁ Εἱρμός.
Ἐξέστη τὰ σύμπαντα, ἐπὶ τῇ θείᾳ δόξῃ σου· σὺ γὰρ τρισμακάριστον ὦ ξύλον, ἔσχες εἰς ὕψος τὸν ἐπὶ πάντων Θεόν, καὶ ἔδειξας ἄχρονον ἡμῖν, πᾶσι τοῖς ὑμνοῦσί σε, σωτηρίαν δωρούμενος.
Ὅπλον θεοχάλκευτον, ὁ θυρεὸς τῆς πίστεως, κράτος τὸ ἀκράδαντον ἐν μάχαις, Σταυρὲ Κυρίου, χαῖρε ἡ δίστομος σπάθη τῶν πιστῶν·      χαῖρε, δι᾿ ἧς, Ἄγαρ κατασφάττεται, καὶ ἐγείρονται τρόπαια.
Ἰσχὺς καὶ ὀχύρωμα, ἀνθρώπων Σταυρὲ τίμιε, κλῖμαξ τὸν Θεὸν ἐστηριγμένον, ἐπὶ σὲ ἔχουσα, χαῖρε τὸ κήρυγμα, πάντων Προφητῶν· χαῖρε δι᾿ οὗ ὁ κόσμος ἡγίασται, καὶ Σατὰν καταβέβληται.
Πάθος τὸ κεφάλαιον, παθῶν Κυρίου ἔνδοξε, χαῖρε τοῦ παθόντος ἑκουσίως, ἐξ οὗ τὸ θεῖον πόμα ἀνέβλυσε, πᾶσι τὸ πανάχραντον αὐτοῦ Αἷμα, καὶ ἐπίομεν, ἐκτακέντες οἱ ἄνθρωποι.
Ῥείθροις θείου Αἵματος, ἐπαρδευθεὶς πανάγιε Σταυρέ, θεοτίμητε τοὺς πίστει, σῶζε κινδύνων, καὶ τοῦ λοιμοῦ καὶ λιμοῦ, βοῶντάς σοι· χαῖρε ἡ πηγή, ἄρδουσα τὰ σύμπαντα, τὰ σωτήρια νάματα.
Εὐλόγησον Κύριε, τοῦ σοῦ Σταυροῦ τῇ χάριτι, τὸν ἐνιαυτὸν χρηστότητός σου, τοὺς ἱερέας, τοὺς βασιλεῖς, τὸν στρατόν, πάντα περιούσιον λαόν, πιστῶς προσκυνοῦντάς σου, τὸν Σταυρὸν τὸν φωτόμορφον.



ᾨδὴ ς´. Ὁ Εἱρμός.
Τὴν θείαν ταύτην καὶ πάντιμον, τελοῦντες ἑορτὴν οἱ θεόφρονες τοῦ θεοδέγμονος, Σταυροῦ τὰς χεῖρας κροτήσωμεν, τὸν ἐπ᾿ αὐτῷ τεθέντα Θεὸν δοξάζοντες.
Πᾶσα ἡ γῆ προσκυνοῦμέν σε, καὶ ψάλλομεν τῷ θείῳ ὀνόματι, σοῦ Σταυρὲ ὕψιστε, σεπτῷ Ἀγγέλοις ὑπάρχοντι, καὶ φοβερῷ καὐτοῖς τοῖς δαιμόνων ἄρχουσι.
Ἑλένη γῆθεν τὸ λάβαρον, ἐκλάμψαν βασιλείας τοὐπίσημον, χριστιανῶν ἡμῶν, γνοῦσα τό· χαῖρέ σοι ἔκραζε, χαῖρε ἡμῶν ἡ δόξα καὶ τὸ κραταίωμα.
Ἰδοὺ καὐτοί σοι κραυγάζομεν· χαῖρε Σταυρὲ Κυρίου πανένδοξε· χαῖρε ἐλπὶς ἡμῶν· χαῖρε ὑψῶν ἡμᾶς ἅπαντας, τῇ παγκοσμίῳ ἤδη θείᾳ ὑψώσει σου.
Χαρᾶς αἰτίου ὑπάρξαντος, πιστοὶ νῦν τῇ δυνάμει σου χαίρομεν, καὶ προσκυνοῦμέν σε· χαῖρε λαμπτὴρ παμφαέστατε· χαῖρε νηπίων φύλαξ καὶ πολυΰμνητε.

Τὸ Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ´. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Ὦ τρισμακάριστε Σταυρὲ καὶ πανσεβάσμιε, Σὲ προσκυνοῦμεν οἱ πιστοὶ καὶ μεγαλύνομεν,Ἀγαλλόμενοι τῇ θείᾳ σου ἀνυψώσει. Ἀλλ᾿ ὡς τρόπαιον καὶ ὅπλον ἀπροσμάχητον,Περιφρούρει τε καὶ σκέπε τῇ σῇ χάριτι. Τοὺς σοὶ κράζοντας·
Χαῖρε, Ξύλον μακάριον.

Εἶτα τοὺς λοιποὺς ἕξ Οἴκους (Τ‐Ω).
Τεῖχος τῆς οἰκουμένης, ὦ Σταυρὲ ζωηφόρε, ἀπόρθητον καὶ θεῖον νοοῦμεν· ὁ γὰρ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, κατασκευάσας σε Ποιητὴς τάνυσι τὰς χεῖρας, ξένον ἄκουσμα· καὶ ἅπαντας ἐκφωνεῖν διδάσκει·
Χαῖρε, ἡ βάσις τῆς εὐσεβείας·
     χαῖρε, τὸ νῖκος τῆς κληρουχίας.
Χαῖρε, Ἀμαλὴκ νοητὸν ὁ τροπούμενος·
     χαῖρε, Ἰακὼβ ταῖς χερσὶ προτυπούμενος.
Χαῖρε, σὺ γὰρ ἀνεμόρφωσας τὰς παλαιτάτας σκιάς·
     χαῖρε, σὺ γὰρ ἀνεπλήρωσας προφητοφθέγκτους φωνάς.
Χαῖρε, ὁ τὸν Σωτῆρα τῶν ἁπάντων βαστάσας·
     χαῖρε, ὁ τὸν φθορέα τῶν ψυχῶν καταργήσας.
Χαῖρε, δι᾿ οὗ Ἀγγέλοις ἡνώθημεν·
     χαῖρε, δι᾿ οὗ φωτὶ κατηυγάσθημεν.
Χαῖρε, σὲ γὰρ προσκυνοῦμεν τιμῶντες·
     χαῖρε, σοὶ γὰρ προσφωνοῦμεν, βοῶντες·
Χαῖρε, Ξύλον μακάριον.

Ὕμνος ἅπας μειοῦται, συνακολουθεῖν θέλων, τῷ πλήθει τῶν πολλῶν σου θαυμάτων· ἐγκωμίων πληθὺν καὶ γὰρ ἂν προσάξωμέν σοι, ὦ Σταυρὲ τίμιε, οὐδὲν τελοῦμεν ἄξιον, ὧν δέδωκας ἡμῖν· ἀλλ᾿ οὖν βοῶμεν·
Ἀλληλούϊα.

Φωτοπάροχον αἴγλην, τοῖς ἐν σκότει δωρεῖται, Σταυρὸς ὁ ζωοδώρητος οὗτος· τὸ γὰρ ἄϋλον δέδεκται φῶς, καὶ πρὸς γνῶσιν θείαν δαδουχεῖ ἅπαντας· ὑψοῖ δὲ νῦν ὑψούμενος τὸ νοῦν ἡμῶν, ἀναμέλπειν ταῦτα·
Χαῖρε, φωστήρ, τοῖς ἐν σκότει φαίνων·
     χαῖρε, ἀστήρ, τὸν κόσμον αὐγάζων.
Χαῖρε, ἀστραπή, χριστοκτόνους ἀμβλύνουσα·
     χαῖρε, ἡ βροντή, τοὺς ἀπίστους ἐκπλήττουσα.
Χαῖρε, ὅτι κατελάμπρυνας, Ὀρθοδόξων τοὺς χορούς·
     χαῖρε, ὅτι κατηδάφισας τῶν εἰδώλων τοὺς βωμούς.
Χαῖρε, οὗπερ ὁ τύπος οὐρανόθεν ἐφάνη·
     χαῖρε, οὗπερ ἡ χάρις πονηρίας ἐλαύνει.
Χαῖρε, σαρκὸς σημαίνων τὴν νέκρωσιν·
     χαῖρε, παθῶν ὁ κτείνων ἐπέγερσιν.
Χαῖρε, ἐν ᾧ ὁ Χριστὸς ἐσταυρώθη·
     χαῖρε, δι᾿· οὗ πᾶς ὁ κόσμος ἐσώθη.
Χαῖρε, Ξύλον μακάριον.

Χάριν δοῦναι θελήσας, ὁ Χριστὸς τοῖς ἀνθρώποις, τὰς χεῖρας ἐπὶ ξύλου ἐκτείνει, καὶ τὰ ἔθνη πάντα συγκαλεῖ, καὶ βασιλείαν πᾶσιν οὐρανῶν δίδωσι, τοῖς μέλπουσι τὸν ὕμνον ἐπαξίως, καὶ πιστῶς βοῶσιν·
Ἀλληλούϊα.

Ψάλλοντές σου τὸν ὕμνον, εὐφημοῦμεν ἐκ πόθου, ὡς ἔμψυχον Κυρίου σε Ξύλον· ἐπὶ σοὶ γὰρ παγεὶς ἐν σαρκί, ὁ δεσπόζων τῶν δυνάμεων, ἡγίασεν, ἐδόξασεν, ἐδίδαξε βοᾶν σοι ταῦτα·
Χαῖρε, Σταυρέ, νοητὴ ῥομφαία·
     χαῖρε, Ἁγίων ἅγιον βλέμμα.
Χαῖρε, Προφητῶν καὶ Δικαίων προκήρυγμα·
     χαῖρε, τοῦ Χριστοῦ λαμπροφόρον στρατήγημα.
Χαῖρε, κάλλος καὶ διάδημα βασιλέων εὐσεβῶν·
     χαῖρε, κράτος καὶ ὀχύρωμα ἱερέων εὐλαβῶν.
Χαῖρε, τῆς ἀληθείας εὐκλεέστατος κόσμος·
     χαῖρε, τῆς σωτηρίας εὐτυχέστατος ὅρμος.
Χαῖρε, φαιδρὸν ἁπάντων ἀγλάϊσμα·
     χαῖρε, υἱῶν τῆς Ἄγαρ φυγάδευμα.
Χαῖρε, φωτὸς ἀκηράτου λυχνία·
     χαῖρε, ψυχῆς τῆς ἐμῆς θυμηδία.
Χαῖρε, Ξύλον μακάριον.

Ὦ πανύμνητον Ξύλον, τὸ βαστάσαν τὸν πάντων Ἁγίων, ἁγιώτατον Λόγον (ἐκ γ´)· δεδεγμένον ἡμῶν τὰς λιτάς, ἀπὸ πάσης ῥῦσαι συμφορᾶς ἅπαντας, καὶ αἰωνίου λύτρωσαι κολάσεως τοὺς σοὶ βοῶντας·
Ἀλληλούϊα.

Καὶ πάλιν τὸν πρῶτον Οἶκον.
Ἄγγελοι οὐρανόθεν, ἀοράτως κυκλοῦσι, Σταυρὸν τὸν ζωηφόρον ἐν φόβῳ· καὶ φωτοπάροχον χάριν λαμπρῶς παρεχόμενον, νῦν τοῖς πιστοῖς βλέποντες, ἐξίστανται, καὶ ἵστανται βοῶντες πρὸς αὐτὸν τοιαῦτα·
Χαῖρε Σταυρέ, οἰκουμένης φύλαξ·
     χαῖρε, ἡ δόξα τῆς Ἐκκλησίας.
Χαῖρε, ὁ πηγάζων ἀφθόνως ἰάματα·
     χαῖρε, ὁ φωτίζων τοῦ κόσμου τὰ πέρατα.
Χαῖρε, ξύλον ζωομύριστον, καὶ θαυμάτων θησαυρέ·
     χαῖρε, συνθετοτρισόλβιε, καὶ χαρίτων παροχεῦ.
Χαῖρε, ὅτι ὑπάρχεις ὑποπόδιον θεῖον·
     χαῖρε, ὅτι ἐτέθης εἰς προσκύνησιν πάντων.
Χαῖρε, κρατὴρ τοῦ νέκταρος ἔμπλεως·
     χαῖρε, λαμπτὴρ τῆς ἄνω λαμπρότητος.
Χαῖρε, δι᾿ οὗ εὐλογεῖται ἡ κτίσις·
     χαῖρε, δι᾿ οὗ προσκυνεῖται ὁ Κτίστης.
Χαῖρε, Ξύλον μακάριον.

Καὶ πάλιν τὸ Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ´. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Ὦ τρισμακάριστε Σταυρὲ καὶ πανσεβάσμιε, Σὲ προσκυνοῦμεν οἱ πιστοὶ καὶ μεγαλύνομεν,φἈγαλλόμενοι τῇ θείᾳ σου ἀνυψώσει. Ἀλλ᾿ ὡς τρόπαιον καὶ ὅπλον ἀπροσμάχητον,φΠεριφρούρει τε καὶ σκέπε τῇ σῇ χάριτι. Τοὺς σοὶ κράζοντας·
Χαῖρε, Ξύλον μακάριον.

Καὶ γίνεται ἀνάγνωσις εἰς τὴν Σταύρωσιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.









Εἶτα, τὸ Συναξάριον τῆς ἡμέρας καὶ τὸ παρόν:
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἑορτάζομεν τὸν Ἀκάθιστον Ὕμνον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ποιοῦντες ἀνάμνησιν τῶν Παθῶν τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.
Σταυρῷ πεποιθὼς ἀρετὴν ποίει πᾶσαν,
ἐκδιώκει γὰρ φάλαγγας τῶν δαιμόνων.
Τῶν Μυστηρίων ἡ ἑπτὰς τελειοῦται,
τῇ σημειώσει τοῦ Σταυροῦ τοῦ Σωτῆρος.
Ἐν τῇ Δευτέρᾳ τοῦ Χριστοῦ Παρουσίᾳ,
προπορεύεται ὁ Σταυρὸς ὑπέρλαμπρος.
Ἐν τῇ δυνάμει τοῦ Σταυροῦ σου Χριστέ μου,
σῶσον ἅπαντας τοὺς εἰς σὲ πεποιθότας.
Σῶσον δὴ κᾀμὲ Χριστὲ τῷ Σῷ ἐλέει,
οἷς ἐπίστασαι κρίμασιν ἀποκρύφοις.
Τὸν Ἀκάθιστον τοῦ Σταυροῦ Σου Χριστέ μου,
ἑορτάζοντας ἐν προθύμῳ καρδίᾳ.
Καὶ ἀγρυπνοῦντας πρὸς σὴν δοξολογίαν,
ἐν τῷ πανσέπτῳ καὶ ἁγίῳ Ναῷ Σου.
Ὁδήγησον εὔσπλαγχνε πρὸς σωτηρίαν,
πᾶσι παρέχων ἄφεσιν τῶν πταισμάτων.
Ὤρυξαν χεῖρας καὶ τοὺς πόδας σου Λόγε,
ἐξηρίθμησαν τὰ ὀστᾶ σου Χριστέ μου.
Ὅθεν καταπέτασμα Ναοῦ ἐῤῥάγη,
σκότος γέγονεν ἐπὶ πᾶσαν τὴν κτίσιν.

Παρὰ δὲ Σταυρῷ Σου εἰστήκει ἡ Μήτηρ,
σὺν ᾧ ἐφίλεις Μαθητῇ Ζωοδότα.
Δακρυοῤῥοοῦσα ὀδυνηρῶς ἐκ σπλάγχνων,
τὰς παρειὰς ξένουσα σὺν θριξὶν ἅμα.
Στένουσά τε ἔκραζεν οἴμοι ὦ Τέκνον,
τὴν Σὴν Μητέρα ἰδὼν εἴρηκας Λόγε.
Ἴδε υἱός σου τὸν μαθητὴν δεικνύων,
καὶ τῷ μαθητῇ· ἰδοὺ μήτηρ σου λέγεις.
Ὁ ληστὴς ἔφη Κύριε μνήσθητι μου,
ἔσῃ μετ’ ἐμοῦ ἀντέφης Παραδείσῳ,
Ἔδωκαν χολὴν εἰς τὸ βρῶμά σου Σῶτερ,
καὶ εἰς σὴν δίψαν ἐπότισάν σε ὄξος.
Ἐν τῷ Σταυρῷ φεῦ προσηλούμενος Λόγε,
ἄφες ἔλεγες τοῖς ἀνόμοις τὸ πταῖσμα.
Οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσιν ὦ Πάτερ,
κλίνας δὲ κάραν αὖθις εἶπας Χριστέ μου.
Εἰς χεῖρας σουυ τίθημι ψυχήν μου Πάτερ,
λόγχῃ τὴν πλευρὰν αὖθις ἐκέκτησάν σου.
Ἐξῆλθεν αὖθις Αἷμα καὶ ὕδωρ Σῶτερ,
ἵνα τελεσθῇ τοῦ κόσμου σωτηρία.
Τοὺς τιμῶντάς σου τὰ σωτήρια Πάθη,
Σταυρὸν τὴν Λόγχην, τὸν Σπόγγον καὶ τοὺς Ἥλους.
Καὶ τὴνΤαφὴν δὲ σὺν τῇ θείᾳ Ἐγέρσει,
ἅ κατεδέξω δι’ ἡμᾶς ἑκουσίως.
Ταῖς τῆς Παναχράντου Σου Μητρὸς πρεσβείαις,
τῆς Ἀνυμφεύτου Μητροπαρθένου Κόρης,
ἐλέησον ἅπαντας καὶ σῶσον Σῶτερ,
τῇ ἀηττήτῳ δυνάμει τοῦ Σταυροῦ Σου,
ναὶ Σῶτερ σῶσον τὸν εὐσεβῆ λαόν Σου. Ἀμήν

ᾨδὴ ζ´. Ὁ Εἱρμός.
Οὐκ ἐλάτρευσαν, τῇ κτίσει οἱ θεόφρονες, παρὰ τὸν Κτίσαντα· ἀλλὰ πυρὸς ἀπειλήν, ἀνδρείως πατήσαντες, χαίροντες ἔψαλλον· Ὑπερύμνητε, ὁ τῶν Πατέρων Κύριος, καὶ Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.
Ἀναφέρουσα, ἐκ γῆς πρὸς τὰ οὐράνια, χαῖρε ἡ γέφυρα· χαῖρε σημεῖον ἐν ᾧ φλογίνη ῥομφαία μὲν ὑποκεχώρηκε. Λῃστὴς ἦλθε δέ, χαίρων εἰς τὸν Παράδεισον. Ἀνυμνῶ τὴν δύναμίν σου.
Ἱερέων, ἡ εὐπρέπεια ζωήῤῥυτε, χαῖρε θεμέλιον τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν, γαλήνη τοῦ σύμπαντος· χαῖρε ἀνάκλησις, μετανοίας τε καὶ παρθενίας τήρησις· χαῖρε ξύλον ἀφθαρσίας.
Ῥόδον εὔοσμον, ἄνθος χαῖρε ἀμάραντον, ῥάβδος βλαστήσασα τὴν σωτηρίαν ἡμῶν· Ζωῆς χαῖρε τράπεζα, παρατιθέμενον, ἄρτον ἔχουσα· χαῖρε τροφὴ πεινώντων τε καὶ λιμὴν χειμαζομένων.
Εὐφημεῖ σε, μακαρίζοντα τὰ πέρατα, καὶ ἀνακράζει σοι· Χαῖρε τὸ ἅρμα Θεοῦ ἐν ᾧ περιέδραμεν ἀγαλλιώμενος, ὥσπερ γίγας τις, τὸν οὐρανόν, τὴν ἄβυσσον, ἕως ἄκρων οὐρανίων.
Ἱλαστήριον, ἁπάντων χαῖρε τίμιε· χαῖρε ἡ σύστασις, παντὸς τοῦ κόσμου Σταυρέ, δι᾿ οὗ ὑψουμένου τε συνανυψούμεθα, καὶ διάβολος, πίπτει εἰς ᾅδου πέταυρον, τὸ αὐτῷ ἡτοιμασμένον.













ᾨδὴ η´. Ὁ Εἱρμός.
Παῖδας εὐαγεῖς ἐν τῇ ἀβύσσῳ ὁ τύπος τοῦ θεοδόχου διεσώσατο, τότε μὲν τυπούμενος· νῦν δὲ ἐνεργούμενος, τὴν οἰκουμένην ἅπασαν ἀγείρει ψάλλουσαν· τὸν Κύριον ὑμνεῖτε τὰ ἔργα, καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.
Ναμάτων πηγῆς ἐκ σωτηρίου, τοῦ θείου Σταυροῦ, πλουσίως ἀρυσώμεθα, θεοῤῥύτων ἅπαντες, τῆς πλευρᾶς τοῦ πλάσαντος, ἡμᾶς προθύμως κράζοντες καὶ πίστει ψάλλοντες· Τὸν τίμιον ὑμνοῦμεν Κυρίου, καὶ ὑπερυψοῦμεν Σταυρὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
Μέσον οὐρανοῦ καὶ γῆς ἱδρύθης, ὡς κλῖμαξ Σταυρὲ Κυρίου ὡραιότατε, ἵνα ἀνατρέχωμεν πρὸς τὰ ἐπουράνια, διὰ τῆς σῆς οἱ ἄνθρωποι ἀνόδου, ψάλλοντες· Τὸν τίμιον Σταυρὸν ἀνυμνοῦμεν, καὶ ὑπερυψοῦμεν εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.
Ὁ τόπος Κυρίου, οὗ οἱ πόδες, οἱ ἅγιοι σοὶ πρὸς σωτηρίαν ἔστησαν· ὅθεν προσκυνοῦμέν σε, Σταυρὲ ἡλιόμορφε, τῶν ἀσκητῶν ἐντρύφημα, τοῦ Παντοκράτορος, ἡ ἔκλαμπρος σημαία τῆς νίκης, κατὰ τοῦ Βελίαρ, ἡ θεοδόχος κλίνη.
Νεκροὶ διὰ σοῦ ζωοποιοῦνται· θανάτου καὶ γὰρ τὸν νεκρωτὴν ἐβάστασας· τυφλοὶ ἀναβλέπουσιν, ὦτα διανοίγονται, δαίμονες διώκονται, πάθη ἀφίστανται, μυρίων ἀγαθῶν ταμειοῦχε, Σταυρὲ τοῦ Σωτῆρος, ἡ κλεὶς τοῦ Παραδείσου.
Ὤφθης Κωνσταντίνῳ τῷ μεγάλῳ, τῷ κράτορι εὐσεβείας, ὦ πανσέβαστε, Σταυρὲ θεοδώρητε, καὶ πανυπερθαύμαστε, ἡλιακῶν λαμπρότερος βολίδων· ὅθεν σε τὸν Κύριον ὑμνοῦμεν τὸν δόντα, καὶ ὑπερυψοῦμεν εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.


















ᾨδὴ θ´. Ὁ Εἱρμός.
Ἅπας γηγενής, σκιρτάτω τῷ πνεύματι λαμπαδουχούμενος, πανηγυριζέτω δέ, ἀΰλων Νόων φύσις γεραίρουσα, τὰ ἱερὰ θαυμάσια τῆς Θεομήτορος, καὶ βοάτω· Χαίροις παμμακάριστε, Θεοτόκε ἁγνὴ ἀειπάρθενε.
Ἴθυνον ἡμῶν, Σταυρὲ παμμακάριστε τῶν προσκυνούντων σε, πρὸς τὰς ἐντολὰς Χριστοῦ, τὴν ζωήν, ἵνα σοι Χαῖρε κράζωμεν· χαῖρε κατάρας λύτρωσις, ὡς τανυσθέντος σοι, τοῦ Κυρίου, καὶ κατάραν λύσαντος, εὐλογίαν ἡμῖν ἀντεισάξαντος.
Ἤρθη ἐπὶ γῆς, ἁπάσης ἡ δόξα σου, Σταυρὲ καὶ ἔπλησε, καὶ τὰ ἐπουράνια· διό σοι, Χαῖρε ἀεὶ κραυγάζομεν· χαῖρε δι᾿· οὗ ἐσώθημεν, τὰ ἔθνη ἅπαντα, προσκυνοῦντες, Τριάδα ἀχώριστον, τὸν Πατέρα, Υἱὸν σὺν τῷ Πνεύματι.
Σὺ εἶ ὁ Σταυρός, δι᾿ οὗ πάλαι ἔσχισε, Μωσῆς τὴν θάλασσαν· σὺ εἶ ἡ ἐκφυήσασα, Ἀαρωνῖτις ῥάβδος τὰ κάρυα· σὺ τὸ γλυκάναν ξύλον Μεῤῥᾶς τὰ νάματα· σοὶ βοῶμεν· Χαίροις προφητόφθεγκτε, αὐτουργὲ τεραστίων ἑκάστοτε.
Ὅλης ἐκ ψυχῆς, τὸ Χαῖρε σοι κράζομεν, Σταυρὲ πανάγιε, καὶ κατασφραγίζομεν, αὐτούς, καὶ πόλεις πλοῖά τε, καὶ ἱερά, καὶ ἅπαντα τά ἐγχειρήματα, σοῦ τὸ θεῖον, ὄνομα χαράττοντες, πεποιθότες ἐν σοὶ καὶ τροπούμενοι.
Ὕψωσον Χριστέ, ἡμῶν λατρευόντων σοι, καὶ προσκυνούντων σου, τὸν ζωοποιὸν Σταυρόν, καὶ τὰ φρικτά σου, θεῖα παθήματα, τὴν πολιτείαν· θραῦσον δέ, τοὺς ἀντιλέγοντας, ἵνα γνῶσι, πάντες τὴν ἀήττητον, τοῦ τιμίου Σταυροῦ σου τὴν δύναμιν.
Σῶσόν με Μητρός, τῇ χάριτι δέομαι τῆς παναχράντου σου, καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, θείᾳ δυνάμει, ὃν καὶ ὑπέμεινας, ὦ Ἰησοῦ μακρόθυμε, καὶ πολυέλεε, ἵνα σώσῃς, ῥεῦσαν τὸ εἰκόνα σήν, καὶ ὁμοίωσιν φέρον πλαστούργημα.

Ἐξαποστειλάριον. Ἦχος γ΄. Τῶν Μαθητῶν ὁρώντων σε.
Σταυρὸς τοῦ κόσμου πέφυκε σωτηρία, Σταυρὸς Ἁγίων πάντων ἡ βακτηρία, Σταυρὸς βασιλέων τὸ στερέωμα, Σταυρὸς πιστῶν ὀχύρωμα, Σταυρὸς ἀνθρώπων ἡ ῥῶσις, Σταυρὸς δαιμόνων ἡ πτῶσις. (γ΄)









Αἶνοι. Ἦχος δ΄. Ἔδωκας σημείωσιν.
Φωναῖς ἀλαλάξωμεν, καὶ ἐν ᾠδαῖς μεγαλύνωμεν, τὸν Σταυρὸν τὸν πανάγιον, πάντες ἀσπαζόμενοι, πρὸς αὐτὸν βοῶντες· Σταυρὲ ζωηφόρε, σὺ καθαγίασον ἡμῶν, ψυχὰς καὶ σώματα τῇ δυνάμει σου, καὶ βλάβης διατήρησον, τῶν ἐναντίων πανάγιε, τοὺς πιστῶς προσκυνοῦντάς σε, καὶ ὑμνοῦντας τὸ κράτος σου.

Πιστῶν τὸ στερέωμα, καὶ βασιλέων κραταίωμα, μοναζόντων ἐντρύφημα, Ἀθλητῶν στεφάνωμα, Σταυρὲ τοῦ Κυρίου, κλέος ἱερέων, καὶ τῶν Ὁσίων καλλονή, Ἐκκλησιῶν τε ἡ σεμνοπρέπεια, ἁγίασον τοὺς σέβοντας, σὲ εὐλαβῶς καὶ δοξάζοντας, τὸν Σωτῆρα καὶ Κύριον, τὸν ἐν σοὶ προσηλούμενον.

Σταυρὲ πανσεβάσμιε, τῶν Ἀποστόλων τὸ κήρυγμα, καὶ Μαρτύρων τὸ καύχημα, ψυχῆς μου διάσωσμα, ὑπάρχεις καὶ φύλαξ, βάσις εὐσεβείας, χειραγωγία τε τυφλῶν, καταπιπτόντων ἡ ἐπανόρθωσις, νοσούντων ἡ ἐπίσκεψις, τῶν σωζομένων ἀσφάλεια, αἰχμαλώτων ἡ λύτρωσις· χαῖρε Ξύλον μακάριον.

Χριστοῦ σκῆπτρον ἅγιον, Σταυρὲ Ἀγγέλων ἀγλάϊσμα, καὶ δαιμόνων ἀφάνισις, πταιόντων συγχώρησις, καὶ ἀπελπισμένων, ἐλπίς τε καὶ σκέπη, τῶν προστρεχόντων σοι πιστῶς, καὶ πεποιθότων τῷ θείῳ κράτει σου, ἀτρώτους ἡμᾶς φύλαξον, παντοίας βλάβης συντήρησον, καὶ συνέτισον ψάλλειν σοι· χαῖρε Ξύλον μακάριον.

Δόξα. Καὶ νῦν. Ἦχος πλ. β΄.
Σταυρὲ τοῦ Χριστοῦ, Χριστιανῶν ἡ ἐλπίς, πεπλανημένων ὁδηγέ, χειμαζομένων λιμήν, ἐν πολέμοις νίκος, οἰκουμένης ἀσφάλεια, νοσούντων ἰατρέ, νεκρῶν ἡ Ἀνάστασις, ἐλέησον ἡμᾶς.














Εἰς τὸν Στίχον. Ἦχος α’. Τῶν οὐρανίων Ταγμάτων.
Ὅτε τῷ Ξύλῳ ὑψώθης χερσὶν ἀνόμων Σωτήρ, ἵνα τὸ πέρας λάβῃ, ἡ ραφὴ ἀνεβόας· διψῶ τὴν σωτηρίαν πάντων βροτῶν, οἱ δὲ τῷ σπόγγῳ προσήνεγκαν, ὄξος χολῇ μεμιγμένον Υἱὲ Θεοῦ, τῷ ὑσσώπῳ περιθέντες αὐτό.

Στ.: Ἔδωκαν εἰς τὸ βρῶμά μου χολὴν καὶ εἰς τὴν δίψαν μου ἐπότισάν με ὄξος.
Ἐν τῷ Σταυρῷ ἀνυψούμενος παντοδύναμε, τὴν ἁμαρτίαν ἄφες, τοῖς ἀνόμοις ἐβόας· ἔκλινας τὴν κάραν Λόγε Θεοῦ, αὖθις λέγων εἰς χεῖράς σου· Πάτερ μου Ἅγιε τίθημι τὴν ψυχήν, καὶ τὰ πάντα ἐκλονεῖτο Χριστέ.

Στ.: Ὤρυξαν χεῖράς μου και πόδας μου· ἐξηρίθμησαν πάντα τὰ ὀστᾶ μου· αὐτοὶ δὲ κατενόησαν καὶ ἐπεῖδόν με
Ἐκ τῆς ἀχράντου καὶ θείας πλευρὰς ἀνέβλυσας, τὸ Αἷμα καὶ τὸ Ὕδωρ, τῆς νυγείσης τῇ Λόγχῃ, ἐπήγασας Οἰκτίρμων τὸν ἱλασμόν, καὶ τὴν ἄφεσιν Δέσποτα, τοῖς προσιοῦσιν ἐν πίστει τε καὶ στοργῇ, τοῖς ἀχράντοις μυστηρίοις Σου.

Δόξα. Καὶ νῦν. Ἦχος πλ. δ΄.
Σήμερον, ὁ Δεσπότης τῆς κτίσεως, καὶ Κύριος τῆς δόξης, τῷ Σταυρῷ προσπύγνυται, καὶ τὴν πλευρὰν κεντᾶται, χολῆς καὶ ὄξους γεύεται ὁ γλυκασμὸς τῆς Ἐκκλησίας, Στέφανον ἐξ ἀκανθῶν περιβάλλεται, ὁ καλύπτων οὐρανὸν τοῖς νέφεσι, Χλαῖναν ἐνδύεται χλεύης, καὶ ῥαπίζεται πηλίνῃ χειρί, ὁ τῇ χειρὶ πλάσας τὸν ἄνθρωπον· τὸν νῶτον φραγγελοῦται, ὁ περιβάλλων τὸν Οὐρανὸν ἐν νεφέλαις· ἐμπτυσμοὺς καὶ μάστιγας δέχεται, ὀνειδισμοὺς καὶ κολαφισμούς, καὶ πάντα ὑπομένει, δι’ ἐμὲ τὸν κατάκριτον, ὁ Λυτρωτής μου καὶ Θεός· ἵνα σώσῃ τὸν κόσμον, ἐκ πλάνης, ὡς εὔσπλαγχνος.

Καὶ τὰ λοιπὰ τοῦ Ὄρθρου.

Εὐαγγέλιον Θείας Λειτουργίας, ἐκ τοῦ κατὰ Μάρκον (Κεφ. 15): Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, οἱ στρατιῶται παραλαβόντες τὸν Ἰησοῦν, ἐξάγουσιν αὐτόν... καὶ ἄλλαι πολλαί, αἱ συναναβάσαι αὐτῷ εἰς Ἱεροσόλυμα.

Σημείωσις: Ἐν δὲ τῇ Φυλλάδᾳ, ἡ Ἀκολουθία αὕτη τίθεται τὴν Παρασκευὴ πρὸ τῆς Κυριακῆς τῆς Ἀποκρεῶ. Προφανῶς, ἐξέλιπον οἱ λόγοι ποὺ ἔθεταν τὴν ἡμέραν ταύτην. Συνηθίζεται να τελεῖται ἡ ἀκολουθία τοῦ Ἀκαθίστου τοῦ Σταυροῦ, τὴν Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως ἑσπέρας. Παρουσιάζεται ὁλόκληρος ἡ Ἀκολουθία καὶ ὅστις θέλει ἃς τῇ ψάλλει οἷον βούλεται, κατὰ πρότασιν δὲ ἡμῶν, τῷ Σαββάτῳ τῆς Δ΄ Ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν.
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)