ΙΟΥΛΙΟΣ 14!! ΑΓΙΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΜΕΛΙΣΣΟΥΡΓΕΙΟΥ ΚΙΣΣΑΜΟΥ ΚΡΗΤΗΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ

ΙΟΥΛΙΟΣ ΙΔ΄.

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΜΕΙΣΣΟΥΡΓΕΙΟΥ

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ

 

ΕΝ Τῼ ΜΕΓΑΛῼ ΕΣΠΕΡΙΝῼ

 

Εἰς τὸ Κύ­ρι­ε ἐ­κέ­κρα­ξα, Στί­χους στ΄, καὶ ψάλ­λο­μεν τὰ ἑ­ξῆς Προ­σό­μοι­α. Ἦχος α'. Τῶν οὐ­ρα­νί­ων τα­γμά­των.

Δεῦ­τε φι­λέ­ορ­τοι πά­ντες, το­ύς Νε­ο­μάρ­τυ­ρας, ἐκ τοῦ Με­λισ­σουρ­γε­ί­ου, τῆς ἐν­δό­ξου Κισ­σά­μου, τι­μή­σω­μεν ἐν ὕ­μνοις πνευ­μα­τι­κοῖς, ὅ­τι δρό­μον τε­λέ­σα­ντες, τοῦ μαρ­τυ­ρί­ου ἐν­δό­ξως τῷ Λυ­τρω­τῇ, στε­φη­φό­ροι νῦν πα­ρί­στα­νται.

 

Ἀπο­βα­λό­ντες ἀ­πά­της, τήν μα­ται­ό­τη­τα, ἥν συμ­βου­λί­ᾳ πά­λαι, τοῦ ἐ­χθροῦ τοῦ δο­λί­ου, ἐ­δέ­χθη­τε Μαρ­τύ­ρων καρ­τε­ρι­κῶς, τήν ὁ­δόν ἐ­πο­ρε­ύ­θη­τε, καί εἰς σκη­νάς κα­τε­πα­ύ­σα­τε τῆς ζω­ῆς, εἰς αἰ­ῶ­νας ἀ­γαλ­λό­με­νοι.

 

Φω­το­χυ­σί­αις ταῖς θε­ί­αις, κα­τα­λα­μπό­με­νοι, ἀ­θλη­τι­κῶν στε­φά­νων, ἠ­ξι­ώ­θη­τε ὄ­ντως, οὐ πτή­ξα­ντες μα­στί­γων το­ύς ρα­βδι­σμο­ύς, ἐ­τα­σμο­ύς καί ὠ­μό­τη­τας, οὐ­δέ ξε­σμο­ύς μα­χαι­ρῶν τε τάς ἐ­κτο­μάς, καί τόν θά­να­τον τόν βί­αι­ον.

 

Ἕτε­ρα Προ­σό­μοι­α. Ἦχος δ'. Ὡς γεν­ναῖ­ον ἐν Μάρτυσι.

Νῦν ἀ­γάλ­λε­ται Κίσσαμος, καί ἡ Κρή­τη εὐ­φρα­ί­νε­ται, ὡς πα­νη­γυ­ρί­ζου­σα τά ἀ­θλή­μα­τα, ὑ­μῶν πα­νέν­δο­ξοι Μάρτυρες, καί λί­αν σε­μνύ­νετ­ται, ὅ­τι πά­ντες ἐν και­ρῷ, σκο­τα­σμοῦ ἀ­νε­τε­ί­λα­τε, ὡς ὑ­πέρ­λα­μπροι, νο­η­τοῦ στε­ρε­ώ­μα­τος ἀ­στέ­ρες, κα­ταυ­γά­ζο­ντες τόν κό­σμον, Χρι­στοῦ φω­τί οἱ πα­νέν­δο­ξοι.

Το­ύς ἐκ πό­θου ἀ­θλή­σα­ντας, τοῦ Χρι­στοῦ Νε­ο­μάρ­τυ­ρας, πό­θῳ εὐ­φη­μή­σω­μεν ὅ­τι ἔν­θε­οι, ἐν μαρ­τυ­ρί­ῳ γε­γό­να­σι, τμη­θέ­ντες τοῖς ξί­φε­σι, με­λη­δόν τάς κε­φα­λάς, ὅ­μως οὐ συ­νε­τρί­βη­σαν, ὅ­τι πρώ­τι­στα, τοῦ δο­λί­ου συ­ντρί­ψα­ντες τήν κά­ραν, ἑ­αυτῶν τῇ τοῦ Σω­τῆ­ρος, θε­ί­ᾳ χει­ρί ἐ­να­πέ­θε­σαν.

 

Τῷ Χρι­στῷ διά πί­στε­ως, στρα­τευ­θέ­ντες μα­κά­ρι­οι, καί τῇ θε­ί­ᾳ χά­ρι­τι φυ­γα­δε­ύ­ο­ντες, ψυ­χῆς τά πά­θη καί σώ­μα­τος, ἐ­δε­ί­χθη­τε ἔμ­φρο­νες, ἰ­α­τῆ­ρες τῶν πι­στῶν, καί λι­μέ­νες πα­νε­ύ­δι­οι, οἱ δε­χό­με­νοι, το­ύς ἐν ζά­λαις τοῦ βί­ου κλο­νου­μένους, καί γα­λή­νην τήν ἁ­γί­αν, αὐ­τοῖς αἰ­σί­ως δω­ρο­ύ­με­νοι.

 

 

 

 

 

Δόξα Πα­τρί. Ἦχος πλ. α'.

Δεῦ­τε τῶν Ἁγίων χο­ρεῖ­αι καί Ἀγ­γέ­λων στρα­τι­αί, συ­νε­ορ­τά­σα­τε μεθ᾿ ἡ­μῶν το­ύς εὐ­κλε­εῖς Νε­ο­μάρ­τυ­ρας· οὕς προ­ε­πέμ­ψα­τε χα­ί­ρου­σαι, ἀ­πό γῆς πρός οὐ­ρα­νόν, ὅ­τε ἀ­πό σκό­τους τῆς πλά­νης, πρός φέγ­γος αἰ­ω­νί­ζον με­τε­βι­βά­σα­τε. Οὗ­τοι γάρ δέ­σμην ἀν­θέ­ων εὐ­ό­σμων, τε­τρα­ρί­θμων ἀρ­τι­φα­νῶν Μαρ­τύ­ρων ἀ­πο­τε­λέ­σα­ντες,  ὑ­πέρ τῆς πα­τρῴ­ας ἡ­μῶν πί­στε­ως ἐ­σφα­γι­ά­σθη­σαν γη­θό­με­νοι· οὕς δέ ὁ Κύριος ἀ­μα­ρα­ντί­νοις στε­φά­νοις ἔ­στε­ψεν, το­ύ­τους καί ἡ­μεῖς ἀν­θο­γρα­φοῦ­ντες ἑ­ορ­τά­ζο­μεν, βο­ῶ­ντες πρός αὐ­το­ύς· Ἀ­θλο­φό­ροι Κυ­ρί­ου ὡς παρ­ρη­σί­αν ἔ­χο­ντες, Χρι­στῷ τῷ Θε­ῷ, τόν εὐ­σε­βό­φρο­να λα­όν τῆς Κρή­της, ρύ­σα­σθαι ὁ­ρα­τῶν καί ἀ­ο­ρά­των ἐ­χθρῶν, καί πα­ντο­ί­ων πε­ρι­στά­σε­ων. 

 

Καί νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Ἐν τῇ Ἐ­ρυ­θρᾷ θα­λάσ­σῃ, τῆς ἀ­πει­ρο­γά­μου Νύμφης εἰ­κών δι­εγρά­φη πο­τέ. Ἐ­κεῖ Μω­ϋ­σῆς δι­αι­ρέ­της τοῦ ὕ­δα­τος, ἐν­θά­δε Γα­βρι­ήλ ὑ­πη­ρέ­της τοῦ θα­ύ­μα­τος· τό­τε τόν βυ­θόν ἐ­πέ­ζευ­σεν ἀ­βρό­χως ᾿Ισ­ρα­ήλ, νῦν δέ τόν Χρι­στόν ἐ­γέν­νη­σεν ἀ­σπό­ρως ἡ Παρ­θέ­νος· ἡ θά­λασ­σα με­τά τήν πά­ρο­δον τοῦ ᾿Ισ­ρα­ήλ, ἔ­μει­νεν ἄ­βα­τος· ἡ ἄ­με­μπτος με­τά τήν κύ­η­σιν τοῦ Ἐμ­μα­νου­ήλ, ἔ­μει­νεν ἄ­φθο­ρος. ῾Ο ὤν καί προ­ών, καί φα­νε­ίς ὡς ἄν­θρω­πος, Θε­ός ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

 

Εἴ­σο­δος, Φῶς ἱ­λα­ρόν, Προ­κε­ί­με­νον τῆς ἡ­μέ­ρας,  Ἀ­να­γνώ­σμα­τα.

 

Προ­φη­τε­ί­ας ᾿Η­σα­ΐ­ου τό Ἀ­νά­γνω­σμα.

Τάδε λέ­γει Κύριος· Πάντα τά ἔ­θνη συ­νή­χθη­σαν ἅ­μα, καί συ­να­χθή­σο­νται ἄρχο­ντες ἐξ αὐ­τῶν. Τίς ἀ­ναγ­γε­λεῖ ταῦ­τα ἐν αὐ­τοῖς; ἤ τά ἐξ ἀρ­χῆς, τίς ἀ­κου­στά ποι­ή­σει ὑ­μῖν; Ἀ­γα­γέ­τω­σαν το­ύς μάρ­τυ­ρας αὐ­τῶν καί δι­και­ω­θή­τω­σαν, καί εἰπά­τω­σαν ἀ­λη­θῆ. Γίνεσθέ μοι μάρ­τυ­ρες καί ἐ­γώ μάρ­τυς Κύριος ὁ Θε­ός, καί ὁ παῖς ὅν ἐ­ξε­λε­ξά­μην, ἵ­να γνῶ­τε καί πι­στε­ύ­ση­τε, καί συ­νῆ­τε, ὅ­τι ἐ­γώ εἰ­μι. ῎Εμπρο­σθέν μου οὐκ ἐ­γέ­νε­το ἄλ­λος Θε­ός, καί μετ᾿ ἐ­μέ οὐκ ἔ­σται. Ἐ­γώ εἰ­μί ὁ Θε­ός, καί οὐκ ἔ­στι πά­ρεξ ἐ­μοῦ ὁ σῴ­ζων. Ἐ­γώ ἀ­νήγ­γει­λα καί ἔ­σω­σα· ὠ­νε­ί­δι­σα, καί οὐκ ἦν ἐν ὑ­μῖν θε­ός ἀλ­λό­τρι­ος. ῾Υ­μεῖς ἐ­μοί μάρ­τυ­ρες, καί ἐ­γώ Κύριος ὁ Θε­ός· ὅ­τι ἀπ᾿ ἀρ­χῆς ἐ­γώ εἰ­μι, καί οὐκ ἔ­στιν ὁ ἐκ τῶν χει­ρῶν μου ἐ­ξαι­ρο­ύ­με­νος. Ποι­ή­σω, καί τις ἀ­πο­στρέ­ψει αὐ­τό; Οὕ­τω λέ­γει Κύριος ὁ Θε­ός, ὁ λυ­τρο­ύ­με­νος ἡ­μᾶς, ὁ Ἅ­γι­ος ᾿Ισ­ρα­ήλ.

 

Σο­φί­ας Σο­λο­μῶ­ντος τό Ἀ­νά­γνω­σμα.

Δι­κα­ί­ων ψυ­χαί ἐν χει­ρί Θε­οῦ, καί οὐ μή ἅ­ψη­ται αὐ­τῶν βά­σα­νος. ῎Ε­δο­ξαν ἐν ὀ­φθαλ­μοῖς ἀ­φρό­νων τε­θνά­ναι, καί ἐ­λο­γί­σθη κά­κω­σις ἡ ἔ­ξο­δος αὐ­τῶν, καί ἡ ἀφ᾿ ἡ­μῶν πο­ρε­ί­α σύ­ντριμ­μα· οἱ δέ εἰ­σιν ἐν εἰ­ρή­νῃ. Καί γάρ ἐν ὄ­ψει ἀν­θρώ­πων ἐ­άν κο­λα­σθῶ­σιν, ἡ ἐλ­πίς αὐ­τῶν ἀ­θα­να­σί­ας πλή­ρης. Καί ὀ­λί­γα παι­δευ­θέ­ντες, μεγά­λα εὐ­ερ­γε­τη­θή­σο­νται· ὅ­τι ὁ Θε­ός ἐ­πε­ί­ρα­σεν αὐ­το­ύς, καί εὗ­ρεν αὐ­το­ύς ἀ­ξί­ους ἑ­αυ­τοῦ. Ὡς χρυ­σόν ἐν χω­νευ­τη­ρί­ῳ ἐ­δο­κί­μα­σεν αὐ­το­ύς, καί ὡς ὁ­λο­κάρ­πω­μα θυσί­ας προ­σε­δέ­ξα­το αὐ­το­ύς. Καί ἐν και­ρῷ ἐ­πι­σκο­πῆς αὐ­τῶν ἀ­να­λάμ­ψου­σι, καί ὡς σπιν­θῆ­ρες ἐν κα­λά­μῃ δι­α­δρα­μοῦ­νται. Κρι­νοῦ­σιν ἔ­θνη, καί κρα­τή­σου­σι λα­ῶν, καί βα­σι­λε­ύ­σει αὐ­τῶν Κύριος εἰς το­ύς αἰ­ῶ­νας. Οἱ πε­ποι­θό­τες ἐπ᾿ αὐ­τόν συ­νήσου­σιν ἀ­λή­θει­αν, καί οἱ πι­στοί ἐν ἀ­γά­πῃ προ­σμε­νοῦ­σιν αὐ­τῷ· ὅ­τι χά­ρις καί ἔ­λε­ος ἐν τοῖς ὁ­σί­οις αὐ­τοῦ, καί ἐ­πι­σκο­πή ἐν τοῖς ἐ­κλε­κτοῖς αὐ­τοῦ.

 

Σο­φί­ας Σο­λο­μῶ­ντος τό Ἀ­νά­γνω­σμα.

Δίκαιοι εἰς τόν αἰ­ῶ­να ζῶ­σι, καί ἐν Κυ­ρί­ῳ ὁ μι­σθός αὐ­τῶν, καί ἡ φρο­ντίς αὐ­τῶν πα­ρά Ὑψί­στῳ. Διά τοῦ­το λή­ψο­νται τό βα­σί­λει­ον τῆς εὐ­πρε­πε­ί­ας καί τό δι­ά­δημα τοῦ κάλ­λους ἐκ χει­ρός Κυ­ρί­ου· ὅ­τι τῇ δε­ξι­ᾷ αὐ­τοῦ σκε­πά­σει αὐ­το­ύς, καί τῷ βρα­χί­ο­νι ὑ­πε­ρα­σπι­εῖ αὐ­τῶν. Λήψεται πα­νο­πλί­αν τόν ζῆ­λον αὐ­τοῦ, καί ὁ­πλοποι­ή­σει τήν κτί­σιν εἰς ἄ­μυ­ναν ἐ­χθρῶν· ἐν­δύ­σε­ται θώ­ρα­κα δι­και­ο­σύ­νην, καί πε­ρι­θή­σε­ται κό­ρυ­θα κρί­σιν ἀ­νυ­πό­κρι­τον. Λήψεται ἀ­σπί­δα ἀ­κα­τα­μά­χη­τον, ὁ­σιότη­τα, ὀ­ξυ­νεῖ δέ ἀ­πό­το­μον ὀρ­γήν εἰς ρομ­φα­ί­αν· συ­νεκ­πο­λε­μή­σει αὐ­τῷ ὁ κό­σμος ἐ­πί το­ύς πα­ρά­φρο­νας. Πο­ρε­ύ­σο­νται εὔ­στο­χοι βο­λί­δες ἀ­στρα­πῶν, καί ὡς ἀ­πό εὐκύ­κλου τό­ξου τῶν νε­φῶν, ἐ­πί σκο­πόν ἁ­λοῦ­νται· καί ἐκ πε­τρο­βό­λου θυ­μοῦ, πλή­ρεις ρι­φή­σο­νται χά­λα­ζαι. Ἀ­γα­να­κτή­σει κατ᾿ αὐ­τῶν ὕ­δωρ θα­λάσ­σης, πο­ταμοί δέ συ­γκλύ­σου­σιν ἀ­πο­τό­μως· ἀ­ντι­στή­σε­ται αὐ­τοῖς πνεῦ­μα δυ­νά­με­ως, καί ὡς λαῖ­λαψ ἐ­κλι­κμή­σει αὐ­το­ύς, καί ἐ­ρη­μώ­σει πᾶ­σαν τήν γῆν ἀ­νο­μί­α, καί ἡ κα­κοπρα­γί­α πε­ρι­τρέ­ψει θρό­νους δυ­να­στῶν. Ἀ­κο­ύ­σα­τε οὖν βα­σι­λεῖς καί σύ­νε­τε, μάθε­τε δι­κα­σταί πε­ρά­των γῆς, ἐ­νω­τί­σα­σθε οἱ κρα­τοῦ­ντες πλή­θους, καί γε­γαυ­ρωμέ­νοι ἐ­πί ὄ­χλοις ἐ­θνῶν. ῞Ο­τι ἐ­δό­θη πα­ρά Κυ­ρί­ου ἡ κρά­τη­σις ὑ­μῖν, καί ἡ δυ­να­στε­ί­α πα­ρά ῾Υ­ψί­στου.

 

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΙ­ΤΗΝ Στι­χη­ρὰ ἰ­δι­ό­με­λα Ἦχος α'.

Εὐ­φρα­ί­νε­σθε ἐν Κυ­ρί­ῳ Νε­ο­μάρ­τυ­ρες τέσ­σα­ρες, ὁ­μό­φρον συ­ζυ­γί­α Ἐμ­μα­νου­ήλ καί Ἀ­νε­ζί­να, σύν τοῖς ὁ­μο­ζή­λοις τέ­κνοις ὑ­μῶν Γε­ωρ­γί­ῳ καί Μα­ρί­ᾳ· εἰ γάρ καί εἰ­σε­χω­ρή­σα­τε σώ­μα­τι μό­νῳ, συμ­βου­λί­ᾳ τοῦ ἀρ­χε­κά­κου ἐ­χθροῦ, εἰς τήν Ἀ­γα­ρη­νῶν ψυ­χό­λε­θρον πί­στιν, φω­τι­σμόν λα­βό­ντες πα­ρά Θε­οῦ, τῇ δυ­νά­μει τοῦ Σταυ­ροῦ, γεν­να­ί­ως ἐ­πα­νε­κάμ­ψα­τε ἐ­πί τήν τοῦ Χρι­στοῦ Ἐκ­κλη­σί­αν· καί μαρ­τυ­ρί­ου πρός σκάμ­μα ἀν­δρε­ί­ως χω­ρή­σα­ντες, καί ἐν αὐ­τῷ τόν Χρι­στόν ἐμ­φρό­νως κη­ρύ­ξα­ντες, τρυ­φῆς οὐ­ρα­νί­ου κα­τη­ξι­ώ­θη­τε· διό πρε­σβε­ύ­σα­τε, ὡς παρ­ρη­σί­αν ἔ­χο­ντες πρός Κύριον, ὑ­πέρ ἡ­μῶν τῶν τε­λο­ύ­ντων τό σε­πτόν ὑ­μῶν μνη­μό­συ­νον. 

 

Ἦχος β'.

Τῇ καρ­τε­ρί­ᾳ δι­α­πρέ­ψα­ντες, καί ποι­κί­λοις εἴ­δε­σι κο­λα­στη­ρί­ων προ­σπα­λα­ί­σα­ντες, ὤ­φθη­τε πα­νέν­δο­ξοι Νε­ο­μάρ­τυ­ρες Χρι­στοῦ· με­τα­νο­ί­ας δέ δά­κρυ­σι προ­κα­θαι­ρό­με­νοι τῆς πλά­νης, στί­γμα­σι μαρ­τυ­ρί­ου, σε­αυ­το­ύς κα­τε­λα­μπρύ­να­τε· διό συγ­χα­ί­ρει ἡ­μῖν, ἡ ἐ­νε­γκα­μέ­νη ὑ­μᾶς ἐ­παρ­χί­α Κισ­σά­μου, ἡ δέ Κρή­τη ἔ­μπλε­ως χα­ρᾶς, χο­ρε­ύ­ει καί γάν­νυ­ται· ὅ­τι μνή­μη Μαρ­τύ­ρων ἀ­γαλ­λί­α­μα, τοῖς φο­βου­μέ­νοις τόν Κύριον. 

 

Ἦχος γ'.

Κα­θά ὁ ἄ­νο­μος ᾿Ι­σμα­ήλ δι­ε­τά­ξα­το Ἅγι­οι, οἱ δυσ­σε­βεῖς ἀ­πέ­τε­μον ὑ­μῶν τάς κά­ρας· ρι­φθέ­ντων δέ τῶν σω­μά­των ὑ­μῶν, ἔ­ξω­θεν τοῦ φρου­ρί­ου ἐν κο­πρῶ­νι, ὁ δυ­σώ­δης τό­πος ἐ­γέ­νε­το εὔ­ο­σμος, καί ὡς λά­μπων οὐ­ρα­νός τά σώ­μα­τα ὑ­μῶν ὑ­πε­δέ­ξα­το· διό παμ­φα­ε­στά­τη τε­τράς Νε­ο­μαρ­τύ­ρων, Κα­λυ­δω­νί­ας τό κλέ­ος, Με­λισ­σουρ­γε­ί­ου βλα­στοί, καί δό­ξα τῆς Κισ­σά­μου, καί ἡ­μᾶς τῷ Πα­να­γί­ῳ Πνε­ύ­μα­τι φω­τί­σαι πρε­σβε­ύ­σα­τε, ὅ κα­τε­λά­μπρυ­νεν ὑ­μῶν τάς καρ­δί­ας, κάλ­λει ἀρ­ρή­τῳ καί λα­μπρό­τη­τι.

 

Δόξα Πα­τρί. Ἦχος δ'.

Δεῦ­τε φι­λο­μάρ­τυ­ρες Κρή­της λα­οί, πρε­πό­ντως τι­μή­σω­μεν το­ύς τε­τρα­ρί­θμους Νε­ο­μάρ­τυ­ρας· οὗ­τοι γάρ ἐν δυ­σχει­μέ­ροις και­ροῖς, ἐν ζό­φῳ ἀ­γνο­ί­ας καί δου­λε­ί­ας καί ἐν πι­κροῖς κο­λα­στη­ρί­οις, ἐκ χει­ρός Κυ­ρί­ου τόν στέ­φα­νον ἀ­ξί­ως ἐ­δέ­ξα­ντο· ὅς καί ἠ­ξί­ω­σεν αὐ­το­ύς ἐμ­μεῖ­ναι τῇ ὁ­μο­λο­γί­ᾳ, πε­ί­θει δέ πά­ντας φέ­ρειν, τά δει­νά τῶν τυρ­ρά­νων τῆς ῎Α­γαρ, κα­θώς ἀ­πε­φή­να­το ὁ νί­κης δή­μου φε­ρώ­νυ­μος ῞Ο­σι­ος· πά­ντες δέ εὐ­χα­ρι­στοῦ­ντες, μέ­γας εἶ Κύριε ἀ­να­βο­ή­σω­μεν, ὅ­τι ὑ­περ­θα­ύ­μα­στος ὄ­ντως εἶ ἐν τοῖς ῾Α­γί­οις σου.

 

Καί νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Ἐκ πα­ντο­ί­ων κιν­δύ­νων, το­ύς δο­ύ­λους σου φύ­λατ­τε, εὐ­λο­γη­μέ­νη Θε­ο­τό­κε, ἵ­να σε δο­ξά­ζω­μεν, τήν ἐλ­πί­δα τῶν ψυ­χῶν ἡ­μῶν.

 

ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΤΙ­ΧΟΝ Ἦχος β'. ῞Ο­τε ἐκ τοῦ ξύ­λου σε νε­κρόν.

Ὅτε ἐ­πε­στρά­φη­τε Χρι­στῷ, ἐκ τῆς ψυ­χο­λέ­θρου πρός ῎Α­γαρ, ἀ­πο­σκιρ­τή­σε­ως, τό­τε τῆς ἀ­θλή­σε­ως, πνεῦ­μα ἐ­δέ­χθη­τε, θαρ­σα­λέ­ῳ φρο­νή­μα­τι, σα­φῶς ἐκ­ζη­τοῦ­ντες, πί­στε­ως κρα­τα­ί­ω­σιν, πα­ρά τοῦ μό­νου Θε­οῦ· ὅς ἐ­πι­καμ­φθε­ίς με­τα­νο­ί­ᾳ, πά­ντας τοῖς χο­ροῖς τῶν Μαρ­τύ­ρων, γνώ­μῃ εὐ­χα­ρί­στῳ συ­νη­ρί­θμη­σεν.

 

Στί­χ. Θαυ­μα­στὸς ὁ Θε­ὸς ἐν τοῖς ἁ­γί­οις αὐ­τοῦ.

Πόθῳ συ­νε­δέ­θη­τε σα­φῶς, θεῖ­οι Ἀ­θλο­φό­ροι Κυ­ρί­ου, τέσ­σα­ρες Μάρτυρες, οὐ συν­δέ­σμῳ σώ­μα­τος, ἀλ­λά τῆς πί­στε­ως, ἀ­σι­νεῖς δέ ἐ­με­ί­να­τε, καί ξί­φει λυ­θέ­ντες, εὕ­ρα­τε ἀ­νά­παυ­σιν, ἐν οὐ­ρα­νί­οις σκη­ναῖς· ὅ­θεν καί ἡ­μεῖς ὡς προ­στά­τας, πα­ρά τῷ Θε­ῷ ἐ­κτι­μῶ­ντες, τάς ὑ­μῶν πρε­σβε­ί­ας ἐ­ξαι­το­ύ­με­θα.

 

 

 

 

Στίχ. Τοῖς Ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ αὐτοῦ ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος.

Δεῦ­τε τῶν πι­στῶν ὁ με­λισ­σών, δεῦ­τε φι­λο­μάρ­τυ­ρες πά­ντες, σπε­ύ­σω­μεν ᾄ­σμα­σιν, εἰς Με­λισ­σουρ­γεῖ­ον νῦν, ὅ­πως ὑ­μνή­σω­μεν, το­ύς ἐ­νταῦ­θα βλα­στή­σα­ντας, Γε­ώρ­γι­ον θεῖ­ον, καί αὐ­τοῦ γεν­νή­το­ρας Ἐμ­μα­νου­ήλ τόν κλει­νόν, τήν ἀν­δρε­ί­αν ὄ­ντως μη­τέ­ρα, καί τήν θυ­γα­τέ­ραν ἐ­κε­ί­νης, πά­ντας οὕς ἐ­δό­ξα­σεν ὁ Κύριος.

Δόξα Πα­τρί. Ἦχος πλ. β'.

Ἐν ἀ­πτο­ή­τῳ λο­γι­σμῷ, πα­νέ­ντι­μοι Νε­ο­μάρ­τυ­ρες, Ἐμ­μα­νου­ήλ καί Ἀ­νε­ζί­να, θεῖ­οι γεν­νή­το­ρες, εὐ­γνω­μό­νως πα­ρε­δώ­κα­τε Θε­ῷ, ὡς πο­λύ­τι­μον ἀ­ντί­δω­ρον, τά   τέ­κνα ὑ­μῶν Γε­ώρ­γι­ον καί Μα­ρί­αν· πά­ντες γάρ ἀ­νυ­πο­ί­στους βα­σά­νους ὑ­πο­στά­ντες, τόν διά ξί­φους θά­να­τον ἐ­δέ­ξα­σθε καρ­τε­ρό­ψυ­χοι· κἄν δ᾿ εἰς κο­πρῶ­να τά τί­μι­α σώ­μα­τα ὑ­μῶν ἐκ­βλη­θέ­ντα, τῷ τοῦ ἱ­ε­ρο­δί­κου προ­στά­γμα­τι, ὡς ἀ­ρω­μα­το­σύν­θε­τα ἄν­θη, ὁ στε­φο­δό­της Κύριος ὅν παρ­ρη­σί­ᾳ ἐ­κη­ρύ­ξα­τε, χα­ί­ρων ἐ­δέ­ξα­το· ᾦ καί πρε­σβε­ύ­ο­ντες ἀ­πα­ύ­στως, μή πα­ύ­ση­σθε αὐ­τόν ἐκ­δυ­σω­ποῦ­ντες, ὑ­πέρ τῶν ψυ­χῶν ἡ­μῶν.

 

Καί νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Θε­ο­τό­κε σύ εἶ ἡ ἄ­μπε­λος ἡ ἀ­λη­θι­νή, ἡ βλα­στή­σα­σα τόν καρ­πόν τῆς ζω­ῆς, σέ ἱ­κε­τε­ύ­ο­μεν, πρέ­σβευ­ε Δέσποινα, με­τά τῶν Ἀ­θλο­φό­ρων, καί πά­ντων τῶν Ἁγίων, ἐ­λε­η­θῆ­ναι τάς ψυ­χάς ἡ­μῶν.

 

Νῦν ἀ­πο­λύ­εις, Τρι­σά­γι­ον

 

Ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον. Ἦχος γ'. Θε­ί­ας πί­στε­ως.

Νέοι Μάρτυρες, οἱ τῆς Κισ­σά­μου, κα­τα­στρέ­ψα­ντες, πλά­νην τῆς ῎Α­γαρ, Ὀρ­θο­δό­ξων μαρ­τυ­ρί­αν ἐ­κρά­τυ­ναν· Ἐμ­μα­νου­ήλ, Ἀ­νε­ζί­ναν, Γε­ώρ­γι­ον, σύν τῇ Μα­ρί­ᾳ φαι­δρῶς ἐ­παι­νέ­σω­μεν, καί βο­ή­σω­μεν, Χρι­στῷ τῷ αὐ­το­ύς δο­ξά­σα­ντι, δι­δό­ναι καί ἡ­μῖν πί­στιν ἀ­κλό­νη­τον.

Δόξα. Ἕτε­ρον. Ἦχος α'. Τῆς ἐ­ρή­μου πο­λί­της.

Τε­τρα­κτύν τήν ἁ­γί­αν, τῶν Μαρ­τύ­ρων τι­μή­σω­μεν, σύν Ἐμ­μα­νου­ήλ τε Μα­ρί­αν, Ἀ­νε­ζί­ναν Γε­ώρ­γι­ον, Κισ­σά­μου τά ἄν­θη τά τερ­πνά, τά ξί­φε­σι τμη­θέ­ντα ἀ­πη­νῶς, καί χα­ρί­των εὐ­ω­δί­ᾳ, τέρ­πο­ντα πά­ντας το­ύς κρά­ζο­ντας· Δόξα τῷ θαυ­μα­στώ­σα­ντι ὑ­μᾶς, δό­ξα τῷ ἐ­νι­σχύ­σα­ντι, δό­ξα τῷ χο­ρη­γοῦ­ντι δι᾿ ἡ­μῶν, ἡ­μῖν τά κρε­ίτ­το­να.

Και νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Τοῦ Γα­βρι­ήλ φθεγ­ξα­μέ­νου, σοί Παρ­θέ­νε τό Χαῖ­ρε, σύν τῇ φω­νῇ ἐ­σαρ­κοῦ­το, ὁ τῶν ὅ­λων Δε­σπό­της, ἐν σοί τῆ ἁ­γί­ᾳ κι­βω­τῷ, ὡς ἔ­φη ὁ δί­και­ος Δαυ­ΐδ, ἐ­δε­ί­χθης πλα­τυ­τέ­ρα τῶν οὐ­ρα­νῶν, βα­στά­σα­σα τόν Κτί­στην σου. Δόξα τῷ ἐ­νοι­κή­σα­ντι ἐν σοί, δό­ξα τῶ προ­ελ­θό­ντι ἐκ σοῦ, δό­ξα τῷ ἐ­λευ­θε­ρώ­σα­ντι ἡ­μᾶς, διά τοῦ τό­κου σου.

 

Ἀπόλυσις.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ.

 

Κά­θι­σμα­τα. Με­τὰ τὴν α΄ Στι­χο­λο­γί­αν, Ἦχος α'. Τόν τά­φον σου.

Τε­τρά­ρι­θμος χο­ρός, τῶν ἁ­γί­ων Μαρ­τύ­ρων, ὑ­μνε­ί­σθω ἐ­κτε­νῶς, ὅ­τι γῆν τῆς Κισ­σά­μου, ὡς φύ­λα­κες τῆς πί­στε­ως, ἐ­πορ­φύ­ρω­σαν αἵ­μα­σι, καί ὡς σφά­γι­α, ἐ­θε­λου­σί­ως τυ­θέ­ντα, νῦν πρε­σβε­ύ­ου­σιν, ἀ­παλ­λα­γῆ­ναι κιν­δύ­νων, ἡ­μᾶς καί κα­κώ­σε­ων.

Δόξα. Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Μη­τέ­ρα σε Θε­οῦ, ἐ­πι­στά­με­θα πά­ντες, Παρ­θέ­νον ἀ­λη­θῶς, καί με­τά τό­κον φα­νεῖ­σαν, οἱ πό­θῳ κα­τα­φε­ύ­γο­ντες, πρός τήν σήν ἀ­γα­θό­τη­τα· σέ γάρ ἔ­χο­μεν, ἁ­μαρ­τω­λοί προ­στα­σί­αν, σέ κε­κτή­με­θα, ἐν πει­ρα­σμοῖς σω­τη­ρί­αν, τήν μό­νην πα­νά­μω­μον.

 

Με­τά τήν β' Στι­χο­λο­γί­αν Κάθισμα. Ἦχος γ'. Θε­ί­ας πί­στε­ως.

Ῥε­ί­θροι ἔν­δο­ξοι, ἁ­γνῶν αἱ­μά­των, ἐ­φοι­νί­ξα­τε, χθό­να Κισ­σά­μου, καρ­τε­ρό­ψυ­χοι Χρι­στοῦ θεῖ­οι Μάρτυρες, καί τῷ Βε­λί­αρ γεν­να­ί­ως πα­λα­ί­σα­ντες, τῆς νί­κης ἆ­θλα δι­κα­ί­ως ἐ­λά­βε­τε· παμ­μα­κά­ρι­στοι, το­ύς πό­θῳ ὑ­μᾶς γε­ρα­ί­ρο­ντας, πα­ντο­ί­ων ἐκ κιν­δύ­νων δι­α­σώ­σα­τε. 

Δόξα. Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Θρό­νος πάγ­χρυ­σος, τοῦ βα­σι­λέ­ως, καί πα­ρά­δει­σος, δι­ην­θι­σμέ­νος, ἀ­νε­δε­ί­χθης Θε­ο­τό­κε πα­νύ­μνη­τε· τόν γάρ Θε­όν ἐν γα­στρί σου βα­στά­σα­σα, εὐ­ω­δι­ά­ζεις ἡ­μᾶς θε­ί­αις χά­ρι­σιν· ὅ­θεν ἅ­πα­ντες, Θε­οῦ ἀ­λη­θῶς Μη­τέ­ρα σε, κη­ρύτ­το­μεν ἀ­εί καί με­γα­λύ­νο­μεν.

 

Με­τά τόν Πο­λυ­έ­λε­ον Κάθισμα. Ἦχος δ'. Τα­χύ προ­κα­τά­λα­βε.

Ὡς δρό­σος οὐ­ρά­νι­ος, ἐν τῆς δου­λε­ί­ας αὐ­χμῷ, στερ­ροί δέ ὡς ἄ­γκυ­ραι, ἐν τρι­κυ­μί­ας και­ρῷ, ἐ­δε­ί­χθη­τε ἔν­δο­ξοι· πά­ντων δέ τάς καρ­δί­ας, νῦν στη­ρί­ζε­τε πί­στει, τάς συ­ντα­ρατ­το­μέ­νας, ὑπ᾿ ἐ­χθρῶν ἀ­δι­στά­κτων· φρου­ροί γάρ καί προ­στά­ται ἡ­μῶν, ὑ­πάρ­χε­τε Ἅγι­οι.

Δόξα. Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Ὑμνοῦ­μέν σε Θε­ό­νυμ­φε, Μήτηρ Χρι­στοῦ τοῦ Θε­οῦ, δο­ξά­ζο­ντες τόν τό­κον σου, τόν ἀ­κα­τά­λη­πτον, δι᾿ οὖ ἐ­λυ­τρώ­θη­μεν, πλά­νης τοῦ δι­α­βό­λου, καί πα­ντο­ί­ων κιν­δύ­νων, Δέσποινα Θε­ο­τό­κε, καί πι­στῶς ἐκ­βο­ῶ­μεν· ἐ­λέ­η­σον τήν πο­ί­μνην σου Κόρη Πα­νύ­μνη­τε.

 

Τὸ Ἀ­ντί­φω­νον τοῦ δ΄ ἦ­χου.

Προ­κεί­με­νον: Θαυ­μα­στός ὁ Θε­ός ἐν τοῖς ἁ­γί­οις αὐ­τοῦ.

Στίχ. Τοῖς ἁ­γί­οις τοῖς ἐν τῇ γῇ αὐ­τοῦ ἐ­θαυ­μά­στω­σεν ὁ Κύριος.

Εὐ­αγ­γέ­λι­ον ζή­τει τῇ κγ' Ἀ­πρι­λί­ου.

Ὁ Ν' (50).

Δόξα Πα­τρί. Ταῖς τῶν Ἀ­θλο­φό­ρων…

Καί νῦν. Ταῖς τῆς Θε­ο­τό­κου…

Ἰδι­ό­με­λον. Ἦχος πλ. β'. Στίχ. Ἐ­λέ­η­σόν με ὁ Θεός…

Φω­στῆ­ρες νε­ο­φα­νεῖς, ἐ­δε­ί­χθη­τε Ἅγι­οι τέσ­σα­ρες Μάρτυρες· εὐ­σε­βῶς γάρ πα­θή­μα­τα στέρ­ξα­ντες, καί τυρ­ρά­νων ἀ­πει­λάς ὑ­πο­με­ί­να­ντες, τῷ Χρι­στῷ προσ­δρα­μό­ντες, τάς κά­ρας ἐν­δό­ξως ἐ­τμή­θη­τε· διό παρ­ρη­σί­αν ἔ­χο­ντες, αὐ­τόν ἱ­κε­τε­ύ­σα­τε, ὑ­πέρ τῶν πί­στει τι­μώ­ντων, τήν μνή­μην ὑ­μῶν Ἅγι­οι.

 

Εἶ­τα ὁ Κα­νών τῆς Θε­ο­τό­κου καί ὁ Κα­νών τῶν Μαρ­τύ­ρων οὗ ἡ Ἀ­κρο­στι­χίς· Νε­ο­μάρ­τυ­ρας τέσ­σα­ρας πό­θῳ γε­ρα­ί­ρω. Εὐαγ­γέ­λου.

ᾨδὴ  α'. Ἦχος δ'.  Θα­λάσ­σης τό ἐ­ρυ­θραῖ­ον.

Νε­ά­θλων, τό ἐκ τεσ­σά­ρων ἄ­θροι­σμα, ὁ­ρῶν ἐκ­πλήτ­το­μαι, ὑ­μνῆ­σαι θέ­λων δέ χρε­ω­στι­κῶς, συ­ναι­σθά­νο­μαι σκό­τος νο­ός· διό αἰ­τῷ σύν δά­κρυ­σι, Πνε­ύ­μα­τος θε­ί­ου φω­τα­γώ­γη­σιν.

Ἐνθέ­ως τοῦ μαρ­τυ­ρί­ου σκάμ­μα­τι, πρός τά οὐ­ρά­νι­α, δι­α­δρα­μό­ντες Πνε­ύ­μα­τι Θε­οῦ, με­τά δό­ξης εἰ­σήλ­θε­τε, ἐν οὐ­ρα­νί­οις δώ­μα­σι, καί μετ᾿ Ἀγ­γέ­λων συ­να­γάλ­λε­σθε.

Ὁ θεῖ­ος, Ἐμ­μα­νου­ήλ συ­νέ­χαι­ρε, καί πό­θῳ ἔ­σπευ­σε, σύν γυ­ναι­κί αὐ­τοῦ καί τοῖς παι­σίν, ἐν τῷ σκάμ­μα­τι πί­στει στερ­ρᾷ, καί τοῦ ἐ­χθροῦ τήν δύ­να­μιν, πά­ντες γεν­να­ί­ως ἐ­τρο­πώ­σα­ντο.

Θε­ο­το­κί­ον.

Μη­τέ­ρα, σέ καί προ­στά­την ἔ­χο­ντες, καί κρή­νην νά­ου­σαν, τόν ρυ­πω­θέ­ντα σπί­λοις νο­η­τοῖς, λο­γι­σμόν μου κα­θά­ρι­σον νῦν, καί τῶν πα­θῶν κα­τά­σβε­σον, τήν κα­τα­κα­ί­ου­σάν με κά­μι­νον.

 

Κα­νών δε­ύ­τε­ρος τοῦ ῾Α­γί­ου φέ­ρων Ἀ­κρο­στι­χί­δα ἐν τοῖς Θε­ο­το­κί­οις τήν­δε· Ἐμ­μα­νου­ήλ πα­νοι­κί ὑ­μνε­ί­σθω. Κυ­ρίλ­λου ῾Ι.

ᾨδὴ α’. Ἦχος πλ. δ'. ῾Αρ­μα­τη­λά­την Φα­ραώ.

Ἐμμα­νου­ήλ τόν εὐ­κλε­ῶς ἀ­θλή­σα­ντα, ἐν τοῖς ἐ­σχά­τοις και­ροῖς, σύν τῇ ὁ­μο­ζύ­γῳ, καί τοῖς τέ­κνοις μέλ­ψω­μεν, ὡς καλ­λι­νί­κους Μάρτυρας, ὧν ἁ­γί­ᾳ ἀ­θλή­σει, Ἀ­γα­ρη­νῶν ὡς με­τέ­ω­ρος, ἔ­παρ­σις εἰς γῆν κα­τα­βέ­βλη­ται.

Μνή­μη ὑ­μῶν ἡ φω­ταυ­γής ἐ­πέ­φα­νε, Με­λισ­σουρ­γε­ί­ου βλα­στοί, Ἐμ­μα­νου­ήλ μά­καρ, Ἀ­νε­ζί­να ἔν­δο­ξε, Γε­ώρ­γι­ε θε­ό­λη­πτε, καί Μα­ρί­α θε­ό­φρον, ὑ­πε­ραυ­γά­ζου­σα σή­με­ρον, ἅ­πα­σαν Κρη­τῶν τήν ὁ­μή­γυ­ριν.

Μαρ­τυ­ρι­καῖς ἠ­γλα­ϊ­σμέ­νος χά­ρι­σι, ἐν οὐ­ρα­νοῖς πα­νοι­κεί, Ἐμ­μα­νου­ήλ θεῖ­ε, τῷ Χρι­στῷ πα­ρί­στα­σαι· ἀν­δρε­ί­ως γάρ ἠ­λό­γη­σας, ἐ­πω­δύ­νων βα­σά­νων, καί διά ξί­φους πρός ἄλ­λη­κτον, λῆ­ξιν ἱ­ε­ρῶς ἐ­ξε­δή­μη­σας.

Θε­ο­το­κί­ον.

Ἀνερ­μη­νε­ύ­τως δι᾿ ἡ­μᾶς κυ­ή­σα­σα, τόν Ποι­η­τήν τοῦ πα­ντός, σω­τη­ρί­ας Μῆ­τερ, πρό­ξε­νος γε­γέ­νη­σαι· διό σε μα­κα­ρί­ζο­μεν, εὐ­λα­βῶς ἐκ­βο­ῶ­ντες· Χαῖ­ρε ἀ­πε­ί­ραν­δρε Δέσποινα, κε­χα­ρι­τω­μέ­νη Μη­τρό­θε­ε.

 

 

Κα­νών πρῶ­τος. ᾨδὴ γ'. Εὐ­φρα­ί­νε­τε ἐ­πί σοί.

Ἀγά­πῃ τῇ πρός Θε­όν, συν­δε­δε­μέ­νοι οἱ Χρι­στοῦ Μάρτυρες, ἀν­δρει­ο­φρο­νέ­στα­τα, πα­ντο­ί­ας βα­σά­νους ὑ­πέ­μει­ναν.

Ῥων­νύ­με­νοι τῇ ψυ­χῇ, τῇ εὐ­ρω­στί­ᾳ τῆς Χρι­στοῦ πί­στε­ως, σθέ­νει ἐ­τρο­πώ­σα­σθε, τά τῶν ἀ­σε­βῶν μη­χα­νή­μα­τα.

Τυ­ράν­νων τάς ἀ­πει­λάς, οὐκ ἐ­φο­βή­θη­τε Χρι­στοῦ Μάρτυρες· διό τε τά ὁ­ρώ­με­να, τοῖς μή αἰ­σθη­τοῖς ἐ­νι­κή­θη­σαν.

Θε­ο­το­κί­ον.

Ὑψώ­θης ὑ­πέρ βρο­το­ύς, καί ἠ­ξι­ώ­θης τῆς τι­μῆς κρε­ίτ­το­νος, σάρ­κα ὡς δα­νε­ί­σα­σα, τῷ Λόγῳ Θε­οῦ τοῦ πα­ντά­να­κτος.

 

Κα­νών δε­ύ­τε­ρος. Οὐ­ρα­νί­ας ἁ­ψῖ­δος.

Νι­κη­ταί τρο­παι­οῦ­χοι, μαρ­τυ­ρι­κῶς ὤ­φθη­τε, πτῶ­σιν δι­ορ­θο­ύ­με­νοι ἥν­περ, πρώ­ην πε­πόν­θα­τε, Ἐμ­μα­νου­ήλ θαυ­μα­στέ, σύν τῇ συ­ζύ­γῳ καί τέ­κνοις, καί ἐ­τα­πει­νώ­σα­τε, τόν πο­λυ­μή­χα­νον.

Ὁμο­γνώ­μῳ ἐ­φέ­σει, μαρ­τυ­ρι­κόν στά­δι­ον, ἐν ἀ­γαλ­λι­ά­σει καρ­δί­ας, συ­νη­γω­νί­σα­σθε, ἐ­νι­σχυ­ό­με­νοι, τῇ πα­ναλ­κί­μῳ δυ­νά­μει, τοῦ Σταυ­ροῦ μα­κά­ρι­οι, τέσ­σα­ρες Μάρτυρες.

Ὑπο­με­ί­να­ντες πό­νους, καί ἀλ­γει­νάς μά­στι­γας, ἤρ­θη­τε το­μῇ τοῦ αὐ­χέ­νος, ζω­ήν πρός ἄ­πο­νον, συμ­βα­σι­λε­ύ­ο­ντες, τῷ Βα­σι­λεῖ τῶν αἰ­ώ­νων, σύν Μαρ­τύ­ρων τά­ξε­σι, τέσ­σα­ρες Μάρτυρες.

Θε­ο­το­κί­ον.

Λο­γι­σμῶν πο­νη­ρί­ας, τοῦ μο­λυ­σμοῦ κά­θα­ρον, Ἄ­χρα­ντε Μα­ρί­α τόν νοῦν μου, κα­θι­κε­τε­ύ­ω σε· σύ γάρ ἐ­κύ­η­σας, ἀ­νερ­μη­νε­ύ­τως τόν Λόγον, κα­θα­ρά ὡς πέλου­σα, ὄ­ντως καί ἄ­μω­μος.

 

Κάθισμα. Ἦχος α'. Τόν τά­φον σου Σω­τήρ.

Τε­τρά­δα τήν σε­πτήν, τῶν Μαρ­τύ­ρων ὑ­μνοῦ­μεν, ποι­κί­λαις καί τερ­πναῖς, ὑ­μνῳ­δί­αις ᾀ­σμά­των, δι᾿ ὧν τήν εὐ­συ­μπά­θη­τον εὐ­ω­δί­αν λαμ­βά­νο­μεν· ἄν­θη εὔ­ο­σμα, τά εὐ­κο­σμί­ᾳ ἀ­γά­πης, ἐ­κλα­μπρύ­νο­ντα, τῶν εὐ­σε­βῶν τάς καρ­δί­ας, μυ­ρί­οις ἐν χρώ­μα­σι.

Δόξα. Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Λυ­χνί­α χρυ­σαυ­γής, τοῦ ῾Η­λί­ου τῆς δό­ξης, λα­μπάς λευ­κο­φα­ής, τοῦ φω­τός τοῦ ἀ­δύ­του, νε­φέ­λη πυρ­σε­ύ­ου­σα, τοῦ Πα­τρός τό ἀ­πα­ύ­γα­σμα, τῆς καρ­δί­ας μου, ἀμ­βλι­ω­πο­ύ­σας τάς κό­ρας, φω­τα­γώ­γη­σον, μαρ­μα­ρυ­γαῖς ἀ­κη­ρά­τοις, καί θε­ί­οις πυρ­σε­ύ­μα­σιν.

 

 

 

 

 

 

Κα­νών πρῶ­τος. ᾨδὴ δ'.  Ἐ­παρ­θέ­ντα σε.

Ῥεῖ­θρον ζῶν ἡ Ἐκ­κλη­σί­α καί δή κατ᾿ οἶ­κον, ἡ τόν Χρι­στόν κα­τέ­χου­σα ὡς οἰ­κο­δε­σπό­την, ἔ­θρε­ψε Μαρ­τύ­ρων ψυ­χάς, οἱ πί­στει ἐ­κρα­ύ­γα­ζον· Δόξα τῇ δυ­νά­μει σου Κύριε.

Ἀνε­ζί­να ἡ καλ­λί­τε­κνος τῶν μη­τέ­ρων, Ἐμ­μα­νου­ήλ δ᾿ ὁ σύ­ζυ­γος καί πα­τήρ γεν­ναῖ­ος, ἔ­στη­σαν τά τέ­κνα αὐ­τῶν, ἀ­φό­βως κραυ­γά­ζο­ντα· Δόξα τῇ δυ­νά­μει σου Κύριε.

Σύν Μα­ρί­ᾳ ὁ Γε­ώρ­γι­ος ἐ­νε­φο­ρεῖ­το, ὑ­πό ἰ­δί­ου πνε­ύ­μα­τος τῆς ὁ­μο­λο­γί­ας, καί πρό τοῦ δη­μί­ου στερ­ρῶς, ἐ­κρα­ύ­γα­ζον εἰ­κό­τως· Δόξα τῇ δυ­νά­μει σου Κύριε.

Θε­ο­το­κί­ον.

Το­ύς ἐν πί­στει κα­τα­φε­ύ­γο­ντας μή ἀ­πώ­σῃ, τῇ σῇ πρε­σβε­ί­α Δέσποινα καί πα­ρα­κα­λοῦ­ντας, ἵ­λε­ως γε­νοῦ τε ἡ­μῖν, τῷ σῷ Υἱ­ῷ λέ­γου­σι· δό­ξα τῇ δυ­νά­μει σου Κύριε.

 

Κα­νών δε­ύ­τε­ρος. Σύ μου ἰ­σχύς.

Πρώ­ην Χρι­στόν, τόν Λυ­τρω­τήν ἀρ­νη­σά­με­νοι, μαρ­τυ­ρί­ου, τοῖς ἀ­γῶ­σι ὕ­στε­ρον, αὐ­τῷ προ­σή­χθη­τε λο­γι­κά, θύ­μα­τα τμη­θέ­ντες, ξί­φει τάς κά­ρας ἀ­ήτ­τη­τοι, τε­τράς Νε­ο­μαρ­τύ­ρων, τῆς Κισ­σά­μου ἡ δό­ξα, καί τῆς Κρή­της λα­μπρά καλ­λω­πί­σμα­τα.

Ἀθλη­τι­κῷ, Ἐμ­μα­νου­ήλ πα­ρα­στή­μα­τι, τῶν τυ­ράν­νων, ἔ­κρα­ζες ἐ­νώ­πι­ον· γλυ­κύ τό πά­σχειν διά Χρι­στόν, καί ζω­ῆς ἡ­γοῦ­μαι, θε­ί­ας τόν θά­να­τον πρό­ξε­νον, πολ­λῷ δέ μᾶλ­λον ἔ­χων, συ­να­θλοῦ­ντα τά τέ­κνα, ἅ Θε­ός μοι ὁ Κύριος ἔ­δω­κεν.

Νυ­κτο­μα­χεῖς, ὦ Ἀ­νε­ζί­να ἐ­κρα­ύ­γα­ζες, τῷ ἀ­νό­μῳ δι­κα­στῇ καί ἔ­λε­γες· οὐκ εἰς σφα­γήν ἄ­νο­με κρι­τά, ἀλλ᾿ εἰς θεῖ­ον γά­μον, νυμ­φα­γω­γεῖς νῦν τά τέ­κνα μου, καί θέ­λω τῆς τοῦ γά­μου, εὐ­φρο­σύ­νης γε­νέ­σθαι, κοι­νω­νός ὥ­σπερ μή­τηρ φι­λό­τε­κνος.

Θε­ο­το­κί­ον.

Ὁλο­λα­μπής, ἐκ τῆς νη­δύ­ος σου Ἥ­λι­ος, ὁ Δε­σπό­της, τοῦ πα­ντός ἀ­νέ­τει­λε, τῆς τοῦ γε­νάρ­χου πα­ρα­κο­ῆς, λύ­ων τήν σκο­τί­αν, καί κα­ταυ­γά­ζων τά σύ­μπα­ντα, φω­τί τῷ ἀ­νε­σπέ­ρῳ, τῆς αὐ­τοῦ θε­ί­ας δό­ξης· διό πά­ντες ἀ­εί σε γε­ρα­ί­ρο­μεν.

 

Κα­νών πρῶ­τος. ᾨδὴ ε'.  Σύ Κύριε μου φῶς.

Εἰς ὄ­ρος ἀ­ρε­τῶν, ἀ­νελ­θό­ντες πα­νε­ύ­φη­μοι, ἐ­κύ­ψα­τε το­ύς αὐ­χέ­νας, καί το­μῇ τῇ τοῦ ξί­φους, ἐ­τύ­θη­τε ὡς σφά­γι­α.

Σω­μά­των το­ύς φρι­κτο­ύς, αἰ­κι­σμο­ύς ὑ­πο­με­ί­να­ντες, τῷ πνε­ύ­μα­τι ζω­η­φό­ροι, το­ύς τῆς Ἄ­γαρ ἀ­νό­μους, ἐ­χθρο­ύς κα­τε­τρο­πώ­σα­τε.

Σκαι­ό­τη­τος φθο­ρᾶς, ἐ­μπα­θε­ί­ας φαυ­λό­τη­τος, ὑ­πέ­στη­τε Ἀ­θλο­φό­ροι, ἀλλ᾿ ὑ­μεῖς τοῦ Βε­λί­αρ, το­ύς γό­νους νε­νι­κή­κα­τε.

Θε­ο­το­κί­ον.

Ἀπό­στει­λον ἡ­μῖν, τάς ἀ­κτί­νας σῆς χά­ρι­τος, ὡς θε­ί­ου φω­τός νε­φέ­λη, λο­γι­σμῶν πο­νη­ρί­ας, ἀ­χλύν δι­α­σκε­δά­ζου­σα.

 

Κα­νών δε­ύ­τε­ρος. ῞Ι­να τί με ἀ­πώ­σω.

Ἰα­τρε­ύ­σα­ντες τραῦ­μα, ὅ ὑ­μῖν ὁ δό­λι­ος ὄ­φις ἐ­πέ­θη­κεν, διά με­τα­νο­ί­ας, τραυ­μα­τί­αν αὐ­τόν ἀ­πειρ­γά­σα­σθε, σύν τοῖς δυ­σί τέ­κνοις, Ἐμ­μα­νου­ήλ καί Ἀ­νε­ζί­να, διά ξί­φους ἀν­δρε­ί­ως ἀ­θλή­σα­ντες.

Καρ­τε­ρί­ας τοῖς πό­νοις, καί ὁ­μο­λο­γί­ας, τοῖς ἄ­θλοις δι­έ­πρε­ψας, τήν εὐ­νέ­τι­δα σου, κε­κτη­μέ­νος θε­ό­φρον ὁ­μό­ψυ­χον, καί τερ­πνή θυ­σί­α, σφα­γι­α­σθέ­ντες σύν τοῖς τέκνοις, τῷ Δε­σπό­τῃ Θε­ῷ προ­ση­νέ­χθη­τε.

Ἴσην ἔ­χο­ντες γνώ­μην, ἴ­σην τήν ἀν­δρε­ί­αν σα­φῶς ἐ­πε­δε­ί­ξα­τε, καί ἴ­σα τά γέ­ρα, δε­ξι­ᾷ τοῦ Σω­τῆ­ρος ἐ­λά­βε­τε, τήν το­μήν τῆς κά­ρας, ρο­πῇ μι­ᾷ ὑ­πε­νε­γκό­ντες, τῆς Κισ­σά­μου τά θεῖ­α βλα­στή­μα­τα.

Θε­ο­το­κί­ον.

Ὑπερ­τέ­ρα ὑ­πάρ­χεις, οὐ­ρα­νῶν τε­κοῦ­σα αὐ­το­ύς τόν ἐ­κτε­ί­να­ντα, ὡ­σεί δέρ­ριν Κόρη, Θε­ο­τό­κε ἁ­γνή ἀ­ει­πάρ­θε­νε· ὅ­θεν ἱ­κε­τε­ύ­ω, οὐ­ρά­νω­σόν μου τήν καρ­δί­αν, γε­ω­θεῖ­σαν δι᾿ ἔρ­γων φαυ­λό­τη­τος.

 

Κα­νών πρῶ­τος. ᾨδὴ στ'.  Θύσω σοι με­τά φω­νῆς.

Ῥῦ­σαι με, τῆς ἀ­κη­δί­ας πρό­φθα­σον δέ­ο­μαι, τε­τράς Ἁγίων Μαρ­τύ­ρων, τήν γαι­ώ­δη σάρ­κα μου ὑ­πο­τά­ξαι, θε­ί­ῳ ζή­λῳ, τῇ παν­σθε­νεῖ δυ­νά­μει τοῦ Πνε­ύ­μα­τος.

Ἄρι­στοι, καί οἱ γο­νεῖς καί τά τέ­κνα ὑ­πήρ­ξα­τε, καί τῆς ψυ­χῆς εὐ­τολ­μί­ᾳ, γη­θο­σύ­νως φέ­ρο­ντες ὡς γεν­ναῖ­οι, τάς βα­σά­νους, ἀ­κλι­νεῖς γε­γό­να­τε Μάρτυρες.

Σύσκηνοι, τῶν πα­λαι­ῶν Μαρ­τύ­ρων ἐ­γέ­νε­σθε, ἐν τοῖς ἐ­σχά­τοις τῶν χρό­νων· ἡ γάρ Κισ­σά­μου χώ­ρα πε­πλου­τι­σμέ­νη, τοῖς ὑ­με­τέ­ροις ἄ­θλοις σε­μνύ­νε­ται.

Θε­ο­το­κί­ον.

Πρό­σχες μοι, εἰς χαρ­μο­νήν τό πέν­θος με­τά­τρε­ψον, τῆς πα­να­θλί­ας ψυ­χῆς μου, καί πα­θῶν συ­ντό­νων τήν τρι­κυ­μί­αν, Θε­ο­τό­κε, εἰς δι­αρ­κῆ γα­λή­νην με­τά­βα­λε.

 

Κα­νών δε­ύ­τε­ρος. ῾Ι­λά­σθη­τί μοι Σω­τήρ.

Μαρ­τύ­ρων τήν ἀ­ρε­τήν, ὡς εὐ­σθε­νεῖς μι­μη­σά­με­νοι, οἱ τέσ­σα­ρες ἐν ἑ­νί, ἐ­κρά­ζε­τε στό­μα­τι· Χρι­στοῦ ἡ­μεῖς πέ­λο­μεν, ἀ­πο­γε­γραμ­μέ­νοι, τῷ ὀ­νό­μα­τι ὦ τύ­ραν­νε.

Νε­ό­δρε­πτα τῷ Χρι­στῷ, κα­θά­περ ρό­δα προ­σή­χθη­τε, Μαρ­τύ­ρων πα­νευ­κλε­ῶν, βλα­στοί οἱ ἀ­μά­ρα­ντοι, ὀ­σμήν ἀ­πο­πνέ­ο­ντες, τῆς θε­ο­σε­βε­ί­ας, σύν Μα­ρί­ᾳ ὦ Γε­ώρ­γι­ε.

Εὐ­φρα­ί­νε­ται ἡ Κρη­τῶν, νῆ­σος ὦ τέσ­σα­ρες Μάρτυρες, κα­ταρ­δευ­θεῖ­σα ὑ­μῶν, αἱ­μά­των τοῖς ρε­ύ­μα­σι· αὐ­τήν οὖν φυ­λάτ­τε­τε, ἐξ ἐ­χθρῶν πα­ντο­ί­ων, συμ­φο­ρῶν καί πε­ρι­στά­σε­ων.

Θε­ο­το­κί­ον.

Ἱλέ­ω­σαι τόν ἐκ σοῦ, ἐ­ναν­θρω­πή­σα­ντα Δέσποινα, ἵ­να γε­έν­νης πι­κρᾶς, ὁ τά­λας ρυ­σθή­σο­μαι· εἰς σέ γάρ ὦ Δέσποινα, τήν ἐλ­πί­δα ἔ­χων, κα­τα­φε­ύ­γω σοι δε­ό­με­νος.

 

ΚΟ­ΝΤΑ­ΚΙ­ΟΝ. Ἦχος δ'. Ἐ­πε­φά­νης σή­με­ρον.

Ὦ τε­τράς πα­νά­ρι­στε, τοῦ ἀρ­χε­κά­κου, τήν ὀ­φρύν κα­τέ­βα­λες, ἐν ὁ­μο­φρό­νῳ λο­γι­σμῷ· δι­πλῆν δυ­ά­δα ὑ­μνοῦ­μέν σε, ὡς τῶν Μαρ­τύ­ρων νε­ά­θλων τό κα­ύ­χη­μα.

Ο ΟΙΚΟΣ.

Οἱ ἐκ Με­λισ­σουρ­γε­ί­ου Κα­λυ­δω­νί­ας ὁρ­μώ­με­νοι, τέσ­σα­ρες καλ­λί­νι­κοι Μάρτυρες, ὥ­σπερ ἀ­σώ­μα­τοι ἔ­ρω­τι Χρι­στοῦ ἐν γῇ ζή­σα­ντες, καί τό δέν­δρον τῆς πί­στε­ως τοῖς αὐ­τῶν αἵ­μα­σι κα­τα­πο­τί­σα­ντες, νῦν δέ με­τά πά­ντων Ἁγίων τό αὐ­τοῦ ἀ­μή­χα­νον κάλ­λος, αἰ­ω­νί­ως ὁ­ρῶ­σι σύν Ἀγ­γέ­λοις· ἡ­μεῖς δέ πά­ντες ὡς κα­λήν ἑ­ορ­τήν ἐ­νι­α­ύ­σι­ον, τήν ἡ­μέ­ραν τα­ύ­την κα­θι­ε­ρώ­σα­ντες, Συ­νο­δι­κῇ ἀ­πο­φά­σει, ψαλ­μοῖς καί ὕ­μνοις αὐ­το­ύς ἐ­παι­νέ­σω­μεν, ὡς τῶν Μαρ­τύ­ρων νε­ά­θλων τό κα­ύ­χη­μα.

 

Μη­νο­λό­γι­ον.

Τῇ ΙΔ' τοῦ αὐ­τοῦ μη­νός, Μνή­μη τῶν Ἁγίων ἐν­δό­ξων Νε­ο­μάρ­τυ­ρων, Ἐμ­μα­νου­ήλ, τῆς συ­ζύ­γου αὐ­τοῦ Ἀ­νε­ζί­νας καί τῶν τέ­κνων αὐ­τῶν Γε­ωρ­γί­ου καί Μα­ρί­ας, τῶν ἐκ Με­λισ­σουρ­γε­ί­ου Κα­λυ­δω­νί­ας τῆς ἐ­παρ­χί­ας Κισ­σά­μου κα­τα­γο­μέ­νων καί ἐν τῷ ὑ­ψώ­μα­τι τοῦ φρου­ρί­ου Πε­χλι­βάν Τα­μπι­α­σί ξί­φει τε­λει­ω­θέ­ντων ἐν ἔ­τει αχ­πα' ( 1681 ).

Ἐμ­μα­νου­ήλ ἔ­σπευ­σεν εἰς μαρ­τυ­ρί­αν,

με­τά γύ­ναι­κός αὐ­τοῦ, τμη­θέ­ντες ξί­φει·

σύν αὐ­τοῖς δέ ἀ­θλοῦ­νται πι­στά τέ­κνα ὡ­σα­ύ­τως.

Θε­οῦ γάρ αὐ­το­ύς ὑ­πέ­θαλ­πεν ἀ­γά­πη,

Ὢ Τρι­ά­δος σε­πτῆς ἀ­πε­ί­ρου εὐ­δο­κί­ας!

Τε­τάρ­τῃ τε καί δε­κά­τῃ πα­νοι­κεί ἐ­τμή­θη­τε κε­φα­λάς

Ταῖς αὐ­τῶν πρε­σβε­ί­αις, Χρι­στέ ὁ Θε­ός, ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς. Ἀ­μήν.

 

 

 

 

 

 

 

 

Κα­νών πρῶ­τος. ᾨδὴ ζ'. Ἐν τῇ κα­μί­νῳ.

Ὄντως ὡ­ραῖ­α, τά ὑ­μέ­τε­ρα ἆ­θλα ὑ­πέρ Χρι­στοῦ, λί­θοις σι­α­γό­νας θλώ­με­νοι καί φρι­κτῶς, θα­να­το­ύ­με­νοι ἐ­ψάλ­λε­τε· Εὐ­λο­γη­μέ­νος εἶ, ἐν τῷ να­ῷ τῆς δό­ξης σου Κύριε.

Θε­ί­ᾳ δυ­νά­μει, καί πό­θῳ δό­ξης θε­ί­ας τοῦ οὐ­ρα­νοῦ, κλέ­ος τό ἄ­λυ­πον ἔ­χο­ντες κα­τά νοῦν, τῷ Δε­σπό­τῃ ἐ­κραυ­γά­ζε­τε· Εὐ­λο­γη­μέ­νος εἶ, ἐν τῷ να­ῷ τῆς δό­ξης σου Κύριε.

Ὢ με­γα­λε­ί­ου! ἡ Ἀ­νε­ζί­να σύν τῷ Ἐμ­μα­νου­ήλ, αἴ­γλη δι­α­πρέ­ψα­ντες τῇ φω­τι­στι­κῇ, σύν τοῖς τέ­κνοις αὐ­τῶν ἔ­ψαλ­λον· Εὐ­λο­γη­μέ­νος εἶ, ἐν τῷ να­ῷ τῆς δό­ξης σου Κύριε.

Θε­ο­το­κί­ον.

Γῆ πα­να­γί­α, ἐξ ἧς Χρι­στός ἐ­τρά­φη θεῖ­ος βλα­στός, θρέ­ψον τῆς ψυ­χῆς μου βλά­στη­μα νο­ε­ρόν· εὐ­λα­βῶς γάρ σοί προ­σέρ­χο­μαι, εὐ­λο­γη­μέ­νη σύ ἐν γυ­ναι­ξί βο­ῶν σοι Πα­νά­χρα­ντε.

 

Κα­νών δε­ύ­τε­ρος. Παῖ­δες ῾Ε­βρα­ί­ων.

Σήμερον χα­ί­ρει τῆς Κισ­σά­μου, ἡ χρι­στώ­νυ­μος χο­ρε­ί­α Ἀ­θλο­φό­ροι, καί ὑ­μῶν τό λα­μπρόν, μαρ­τύ­ρι­ον ὑ­μνοῦ­ντες, εὐ­λο­γη­τός εἶ κρά­ζου­σι, ὁ Θε­ός εἰς το­ύς αἰ­ῶ­νας.

Θήρ μο­νι­ός ὑ­μῖν κα­θά­περ, ὁ πο­λέ­μι­ος ὑ­πῆλ­θε Ἀ­θλο­φό­ροι, ἀλλ᾿ ἐ­ψε­ύ­σθη οἰ­κτρῶς, καί τέ­τρω­ται εἰς τέ­λος, κα­ται­σχυν­θε­ίς τοῖς ρή­μα­σι, τῆς ὑ­μῶν ὁ­μο­λο­γί­ας.

Ὦ τε­τρα­κτύς ἠ­γλα­ϊ­σμέ­νη, Νε­ο­μάρ­τυ­ρες Κυ­ρί­ου στε­φα­νί­ται, Ἀ­νε­ζί­να σε­μνή, Ἐμ­μα­νου­ήλ Μα­ρί­α, σύν Γε­ωρ­γί­ῳ πά­ντο­τε, τόν Δε­σπό­την δυ­σω­πεῖ­τε.

Θε­ο­το­κί­ον.

Κόρη πα­νά­χρα­ντε Μα­ρί­α, θη­ρι­ά­λω­τος γε­νέ­σθαι κιν­δυ­νε­ύ­ω· πρό­στη­θί μοι ῾Α­γνή, καί σῶ­σόν με εὐ­χαῖς σου, μή μέ πα­ρί­δῃς Δέσποινα, κἄν πολ­λά ἡ­μαρ­τη­κό­τα.

 

Κα­νών πρῶ­τος. ᾨδὴ η'.  Χεῖ­ρας ἐκ­πε­τά­σας.

Ἔχει παρ­ρη­σί­αν ἡ τε­τράς, Ἁγίων ἔν­δο­ξος σῴ­ζου­σα χά­ρι­τι· πά­ντες γάρ πό­νους στρε­βλώ­σε­ων, καί βα­σά­νων πο­λυ­τρό­πους ξε­σμο­ύς, ἐ­γκαρ­τε­ρή­σα­ντες κα­λῶς, ἔν­θε­οι ἔ­ψαλ­λον, τῷ Κυ­ρί­ῳ· πά­ντα τά ἔρ­γα, ὑ­μνεῖ­τε τόν Κύριον.

Ῥε­ί­θροις τῶν αἱ­μά­των Ἀ­θλη­ταί, γῆν ἐ­πο­τί­σα­τε τῆς Κρή­της ἔν­δο­ξοι, βλα­στοί Κισ­σά­μου νε­ό­α­θλοι, καί τῆς ῎Α­γαρ δαι­μο­νῶ­σαν ὀ­φρύν, κα­τα­βάλ­λο­ντες τῷ Σταυ­ρῷ, πί­στει ἐ­ψάλ­λε­τε· Εὐ­λο­γεῖ­τε, πά­ντα τά ἔρ­γα, Κυ­ρί­ου τόν Κύριον.

Ἀνυ­μνο­λο­γή­σω­μεν πι­στοί, ἐν­θέ­ους Μάρτυρας τέσ­σα­ρας σή­με­ρον, Με­λισ­σουρ­γε­ί­ου τά θρέμ­μα­τα, γῆς Κισ­σά­μου τά βλα­στή­μα­τα· τήν δέ Τρι­ά­δα τήν σε­πτήν, πί­στει τι­μή­σω­μεν· Εὐ­λο­γεῖ­τε, πά­ντα τά ἔρ­γα, βο­ῶ­ντες τόν Κύριον.

Θε­ο­το­κί­ον.

Ἴθυ­νον τόν νοῦν μου πρός Θε­όν, ἁ­γνή Παρ­θέ­νε θε­ό­νυμ­φε Δέσποινα, καί τάς αἰ­σθή­σεις μου κά­θα­ρον, τήν ψυ­χήν μου φω­ταυ­γί­ζου­σα, ἵ­να πό­θῳ σοί βο­ῶ· Χαῖ­ρε Χρι­στόν ἡ φρι­κτῶς τε­κοῦ­σα, ὅν εὐ­λο­γοῦ­μεν, ἀ­εί καί δο­ξά­ζο­μεν.

 

Κα­νών δε­ύ­τε­ρος. Τόν Βα­σι­λέ­α.

Ὕμνοις τι­μῶ­μεν, σύν τοῖς γο­νεῦ­σι τά τέ­κνα, ὑ­μᾶς ἔν­δο­ξοι Κυ­ρί­ου Ἀ­θλο­φό­ροι, ὡς κα­τα­βα­λό­ντας, Ἀ­γα­ρη­νῶν τό θρά­σος.

Ῥε­ί­θροις αἱ­μά­των, πε­ποι­κιλ­μέ­νην χο­ρε­ί­αν, συ­γκρο­τεῖ­τε νῦν ἐν πό­λῳ Ἀ­θλο­φό­ροι, ἡ­μῶν με­μνη­μέ­νοι, τῶν πε­ρι­λει­πο­μέ­νων.

Ἰσο­μοι­ροῦ­ντες, μαρ­τυ­ρι­κῆς εὐ­κλη­ρί­ας, ὡς ὁ­μό­ψυ­χοι φα­νέ­ντες τῇ ἀ­θλή­σει, Μάρτυρες Κυ­ρί­ου, ἀ­εί ἀ­γαλ­λι­ᾶ­σθε.

Θε­ο­το­κί­ον.

Λε­λα­μπρυ­σμέ­νη, φω­το­χυ­σί­ᾳ τῆς δό­ξης, τοῦ ἐκ σοῦ Μῆ­τερ ἀ­σπό­ρως σαρ­κω­θέντος, φῶς ἀ­νά­τει­λόν μοι, εὐ­χαῖς σου σω­τη­ρί­ας.

 

Κα­νών πρῶ­τος. ᾨδὴ θ'. Λίθος ἀ­χει­ρό­τμη­τος.

Ῥώμῃ καί δυ­νά­μει τοῦ Λόγου, τοῦ οὐ­ρα­νοῦ τε τῇ σο­φί­ᾳ, λα­μπρῶς ἐ­κη­ρύ­ξα­τε πά­ντες, Χρι­στόν καί ῎Α­γαρ μι­α­ρο­τά­την πί­στιν, κα­θε­ί­λε­τε στερ­ρό­τα­τα· ὅ­θεν ὑ­μᾶς νῦν με­γα­λύ­νο­μεν.

Ὢ τε­τράς Ἁγίων Μαρ­τύ­ρων, πί­στε­ως θεῖ­οι στρα­τι­ῶ­ται, ὡς ὑ­περ­φυ­εῖς γάρ οἱ πό­νοι, ὑ­μῶν καί τί­μι­οι οἱ ἱ­δρῶ­τες πά­ντων· Χρι­στός ὑ­μᾶς ἐ­δό­ξα­σε, στέ­φει ἁ­γί­ῳ παμ­μα­κά­ρι­στοι.

Ἐ­σχά­τῃ ὥ­ρᾳ τῆς ἐ­ξό­δου, ἐκ τῶν τοῦ βί­ου ἐ­πι­κή­ρων, μνή­σθη­τε ἡ­μῶν τῶν ὑ­μνο­ύ­ντων, το­ύς πα­νε­ντί­μους ὦ Μάρτυρες ἀ­γῶ­νας, δι᾿ ὧν Χρι­στός ἐ­δό­ξα­σεν, ἡ­μᾶς ἐν πό­λῳ ὡς φι­λάν­θρω­πος.

Θε­ο­το­κί­ον.

Ὑπέρ τῶν πι­στῶς σε ὑ­μνο­ύ­ντων, ὡς Χε­ρου­βε­ίμ ἐν­δο­ξο­τέ­ραν καί τῶν Σε­ρα­φε­ίμ ἀ­νω­τέ­ραν, ῾Α­γνή μή πα­ύ­σῃ ὑ­πέρ αὐ­τῶν αἰ­τοῦ­σα, πα­ρά Κυ­ρί­ου ἄ­φε­σιν, καί βα­σι­λε­ί­αν τήν αἰ­ώ­νι­ον.

 

Κα­νών δε­ύ­τε­ρος. Ἐ­ξέ­στη ἐ­πί το­ύ­τῳ.

Λα­μπό­με­νος τῷ φέγ­γει, τῶ μυ­στι­κῷ, τῆς ἀ­ΰ­λου ἐν πό­λῳ ἐλ­λάμ­ψε­ως, Ἐμ­μα­νου­ήλ, σύν τῇ ὁ­μο­ζύ­γῳ τῆ εὐ­κλε­εῖ, καί τοῖς ἐν­δό­ξοις τέ­κνοις σου, δέ­η­σιν προ­σά­γα­γε σύν αὐ­τοῖς, Θε­ῷ τῷ ἐν τρι­ά­δι, ἵ­να ρυ­σθῶ­μεν πά­σης, κα­κο­πρα­γί­ας τε καί θλί­ψε­ως.

Ὁμό­τι­μον τήν δό­ξαν, ἐν οὐ­ρα­νοῖς, ὡς τῇ πί­στει φα­νέ­ντες ὁ­μό­ψυ­χοι, ὦ Ἀ­θλη­ταί, εὕ­ρα­τε καί ξύ­λου τοῦ τῆς ζω­ῆς, ὁ­μοῦ κα­τε­τρυ­φή­σα­τε, καί ὁ­μοῦ πρε­σβε­ύ­ε­τε ἐ­κτε­νῶς, Θε­ῷ τῷ ἐν τρι­ά­δι, ὑ­πέρ τῶν ἐ­κτε­λο­ύ­ντων, ὑ­μῶν τήν μνή­μην τήν πα­νε­ύ­ση­μον.

Ὑμνοῦ­μεν ἐ­γκω­μί­οις, ἐν ἱ­ε­ροῖς, τῶν Μαρ­τύ­ρων τε­τρά­δα τήν πά­ντι­μον, οὕς γῆ Κρη­τῶν, ἐν ἐ­σχά­τοις χρό­νοις μαρ­τυ­ρι­κῶς, ἐ­ξήν­θη­σεν ὡς εὔ­ο­σμα, κρί­να πί­στε­ως τε καί ἀ­ρε­τῆς, τῆς χά­ρι­τος ἐν­θέ­ως, δι­α­πνέ­ο­ντα κό­σμῳ, τήν εὐ­ω­δί­αν τήν μυ­ρί­πνο­ον.

Θε­ο­το­κί­ον.

Ἱλέ­ω­σαί μοι Μῆ­τερ, τόν Λυ­τρω­τήν, ὡς πλου­τοῦ­σα πολ­λήν τήν συ­μπά­θει­αν· σοί γάρ πι­στῶς, πολ­λοῖς βα­ρυ­νό­με­νος ἐν κα­κοῖς, προ­στρέ­χω καί κραυ­γά­ζω σοι, πρό­σχες τῇ φω­νῇ μου τῇ τα­πει­νῇ, ὅ­τι οὐκ ἔ­χω ἄλ­λην, προ­στα­σί­αν τε σκέ­πην, καί ἀ­ντί­λη­ψιν πλήν σου ὁ ἄ­θλι­ος.

 

Ἐ­ξα­πο­στει­λά­ρι­ον. Ἦχος γ'. ῾Ο οὐ­ρα­νόν τοῖς ἄ­στροις.

Νε­ο­μαρ­τύ­ρων ἡ δό­ξα, ἡ τε­τρα­πύρ­σευ­τος λα­μπάς, τῆς Πα­να­γί­ας Τρι­ά­δος ἡ κα­τα­λά­μπου­σα φω­τί, ἁ­γί­α­σον ἡ­μᾶς πά­ντας, σῇ εὐ­προσ­δέ­κτῳ δε­ή­σει.

Θε­ο­το­κί­ον.

Χαῖ­ρε Χρι­στόν ἡ τε­κοῦ­σα, τῶν Ὀρ­θο­δό­ξων ἡ χα­ρά, χαῖ­ρε κα­κῶν ἀ­ναι­ρέ­τις, κα­τα­φυ­γή τῶν εὐ­σε­βῶς, σέ ἀ­νυ­μνο­ύ­ντων Παρ­θέ­νον, καί ἀ­λη­θῆ Θε­ο­τό­κον.

 

ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙ­ΝΟΥΣ Ἦχος πλ. δ'. Ὤ τοῦ πα­ρα­δό­ξου θα­ύ­μα­τος.

Μάρτυρες Χρι­στοῦ τε­τρά­ρι­θμοι, τυ­ραν­νι­κάς ἀ­πει­λάς, καί θα­νά­του τό βί­αι­ον, εἰς οὐ­δέν ἡ­γή­σα­σθε, ἀλλ᾿ ἐμ­φρό­νως ἐ­σπε­ύ­σα­τε, πρός τά πα­λα­ί­σμα­τα με­τά πί­στε­ως, καί νί­κης γέ­ρα ἀ­να­δη­σά­με­νοι, νῦν συ­νευ­φρα­ί­νε­σθε, μετ᾿ Ἀγ­γέ­λων Ἅγι­οι ὑ­πέρ ἡ­μῶν, πά­ντο­τε πρε­σβε­ύ­ο­ντες, Χρι­στόν τόν Κύριον.

 

Μάρτυρες Χρι­στοῦ πα­νόλ­βι­οι, ἐ­θε­λου­σί­ῳ νοΐ, πρός τό σκάμ­μα ἀ­θλή­σε­ως,  ἑ­αυ­το­ύς ἐ­δώ­κα­τε, καί αὐ­το­μο­λή­σα­ντες, τόν πα­λα­μναῖ­ον ἐ­χθρόν ᾐ­σχύ­να­τε, καί το­ύς δυ­νά­στας κα­τε­τρο­πώ­σα­τε· ὅ­θεν μα­κά­ρι­οι, Χρι­στῷ πα­ρι­στά­με­νοι ὑ­πέρ ἡ­μῶν, πά­ντο­τε μή πα­ύ­ση­σθε, αὐ­τῷ πρε­σβε­ύ­ο­ντες.

 

Μάρτυρες Χρι­στοῦ τρι­σέν­δο­ξοι, εὐ­λο­γη­μέ­νη τε­τράς, πα­νοι­κεί ἐ­ξε­δό­θη­τε, εἰς βί­αι­ον θά­να­τον, τοῦ Χρι­στοῦ χά­ριν πί­στε­ως· Ἐμ­μα­νου­ήλ, Ἀ­νε­ζί­να πρό­σκαι­ρον, ζω­ήν ἠρ­νή­θη­τε σύν τοῖς τέ­κνοις τε, τόν τε Γε­ώρ­γι­ον, καί Μα­ρί­αν πά­ντο­τε ἐν οὐ­ρα­νοῖς, θε­ί­οις συγ­χο­ρε­ύ­ε­τε, δή­μοις πα­νε­ύ­φη­μοι.

 

Μάρτυρες Χρι­στοῦ τήν ἔν­δο­ξον, μνή­μην τε­λοῦ­ντες ὑ­μῶν, λο­γι­σμόν τόν ὁ­μόζη­λον, ὅν­περ ἀ­νε­λά­βε­τε, ζη­λο­τύ­πως θαυ­μά­ζο­μεν· καί ὑ­μνῳ­δί­αις ᾀ­σμά­των μέλπο­μεν, δι᾿ ἅ ἐ­λά­βε­τε ἀ­ρι­στε­ύ­μα­τα, κα­τα­φοι­νί­ξα­ντες, μαρ­τυ­ρί­ου αἵ­μα­σι Κισ­σά­μου γῆν· διό καί ἐ­δό­ξα­σεν, πά­ντας ὁ Κύριος. 

Δόξα Πα­τρί. Ἦχος ὁ αὐ­τός.

Σήμερον πνευ­μα­τι­κῶς δεῦ­τε εὐ­φραν­θῶ­μεν, ἐ­πί τῇ μνή­μῃ τῶν Νε­ο­μαρ­τύ­ρων, Ἐμ­μα­νου­ήλ καί Ἀ­νε­ζί­νας τῆς σε­πτῆς συ­ζυ­γί­ας, Γε­ωρ­γί­ου τε καί Μα­ρί­ας τῶν ἐν­δό­ξων τέ­κνων αὐ­τῶν. Οὗ­τοι γάρ συ­νερ­γε­ί­ᾳ τοῦ δι­α­βό­λου, ἐ­ξαρ­νη­σά­με­νοι τήν πί­στιν ἡ­μῶν, καί εἰσ­δε­ξά­με­νοι Ὀ­θω­μα­νῶν τής ἀ­σέ­βει­αν, Θε­ί­ῳ Πνε­ύ­μα­τι ἐλ­λαμ­φθέ­ντες, τόν Χρι­στόν καί αὖ­θις ἐ­πό­θη­σαν, καί παρ­ρη­σί­ᾳ ὁ­μο­λο­γή­σα­ντες αὐ­τόν, πρός τό τῆς πί­στε­ως σκάμ­μα, εὐ­θαρ­σῶς ηὐ­το­μό­λη­σαν. ῞Ο­θεν τόν ἀ­γῶ­να κα­λῶς τε­λέ­σα­ντες, τοῦ μαρ­τυ­ρί­ου τόν στέ­φα­νον δι­κα­ί­ως, πα­ρά Χρι­στοῦ ἐ­κο­μί­σα­ντο· ᾧ καί πρε­σβε­ύ­ου­σι ὑ­πέρ ἡ­μῶν τῶν ὑ­μνο­ύ­ντων, αὐ­τῶν τά πα­λα­ί­σμα­τα.  

 

Καί νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Δέσποινα πρόσ­δε­ξαι, τάς δε­ή­σεις τῶν δο­ύ­λων σου, καί λύ­τρω­σαι ἡ­μᾶς, ἀ­πό πά­σης ἀ­νά­γκης καί θλί­ψε­ως.

 

Δο­ξο­λο­γί­α Με­γά­λη. Ἀ­πό­λυ­σις.

 

Με­γα­λυ­νά­ρι­α.

Δεῦ­τε εὐ­φη­μή­σω­μεν οἱ πι­στοί, ὕ­μνοις ἐ­γκω­μί­ων, τήν τε­τρά­δα τήν εὐ­κλε­ῆ, το­ύς ἐκ τῆς Κισ­σά­μου, Μάρτυρας νε­ο­λέ­κτους, οἵ τοῦ Χρι­στοῦ τήν πί­στιν, ἄ­θλοις ἐ­στή­ρι­ξαν.

Χα­ί­ροις Ἀ­θλο­φό­ρε Ἐμ­μα­νου­ήλ, ὁ τῆς συ­ζυ­γί­ας, καί πα­τέ­ρων ὑ­πο­γραμ­μός, ὁ σύν τῇ συμ­βί­ῳ, ἀμ­φό­τε­ροι τά τέ­κνα, τῷ νό­μῳ τοῦ Κυ­ρί­ου, παι­δα­γω­γή­σα­ντες.