ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 21. ΟΣΙΟΣ ΙΩΝΑΣ ΣΑΒΒΑΪΤΗΣ ΚΑΝΩΝ

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ ΚΑ

ΙΩΝΑΣ ΟΣΙΟΣ ΣΑΒΒΑΪΤΗΣ

ΚΑΝΩΝ

 

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

 

Ὁ Κανὼν τοῦ Ὁσίου.

ᾨδὴ α΄. Ἦχος β΄. Ἐν βυθῷ κατέστρωσε.

Ὑπηρέτης θεῖος γεγονώς, Πάτερ διεφύλαξας, ὡς ἱερεὺς τοῦ Σωτῆρος τὸ πρόσταγμα, κοσμικὴν γὰρ σύγχυσιν, καταλέλοιπας τὸν σταυρόν σου ἀράμενος, καὶ τοῖς ζωηφόροις ἴχνεσι παμμάκαρ ἠκολούθησας.

Σωτηρίας πρόξενον εἰδώς, γνῶσιν τὴν θεόπνευστον, πᾶσαν γραφὴν εὐσεβῶς διελήλυθας, θεόφθεγκτα δόγματα, διδασκόμενος Ἰωνᾶ Πάτερ Ὅσιε, τῆς ἱερωσύνης εἴληφας ἐντεῦθεν τὸ ἀξίωμα.

Θεοτοκίον.

Ἀνατείλας ἥλιος ἐκ Σοῦ Μῆτερ ἀειπάρθενε, ὁ ἐκ Πατρὸς πρὸ αἰώνων ὁρώμενος, καὶ τῷ ὁρωμένῳ δὲ παραδόξως περιγραφόμενος σώματι, τῷ τῆς εὐσεβείας, φέγγει τοῖς ἀνόμοις κατεφώτισεν.

 

ᾨδὴ γ΄. Ἐν πέτρᾳ με τῆς πίστεως.

Παρ’ ἡμῶν νῦν τὸν λόγον τῶν ἐγκωμίων, πλεκόμενον δεχόμενος θεοφόρε, ἀγάλλου τῶν σῶν πόνων ἐπαπολαύων, καὶ κράζων Ὅσιε· Σὺ εἶ Θεὸς ἡμῶν, καὶ οὐκ ἔστιν Ἅγιος πλήν Σου Κύριε.

Ῥημάτων ἐπακούσας τῶν τοῦ Δεσπότου, κατέλιπες τὸν κόσμον καὶ τὰ ἐν κόσμῳ, προσήγαγες τὸ σπέρμα σου τῷ Κυρίῳ, κραυγάζων Ὅσιε· Σὺ εἶ Θεὸς ἡμῶν, καὶ οὐκ ἔστιν Ἅγιος πλήν Σου Κύριε.

Θεοτοκίον.

Σὺ μόνη παρὰ πάντας τοὺς ἀπ’ αἰῶνος, μεγάλως ἠξιώθης ἁγνὴ καὶ ὑπὲρ φύσιν χαρισμάτων, Θεὸν γὰρ τὸν ἀχώρητον πάσῃ κτίσει, ἐν μήτρᾳ ἤνεγκας καὶ ἐσωμάτωσας· εν Θεοτόκον πάντες σέβομεν.

 

ᾨδὴ δ΄. Ἐλήλυθας ἐκ Παρθένου.

Ἀνέωξας Ἰωνᾶ θεοφόρε τὴν θύραν σου, Ἀβραὰμ μιμούμενος, πᾶσι τοῖς χρήζουσιν Ὅσιε· ὅθεν τὴν οὐράνιον, Χριστὸν ἀνοίγει σοι πύλην παμμακάριστε.

Τὴν πάντιμον ἱερέων ἀξίαν ἐκόσμησας, Ἰωνᾶ μακάριε, καὶ μοναστῶν δὲ συστήματι, χαίρων σὺ προσέδραμες, πανοικεσίαν παμμάκαρ προσαγόμενος.

Θεοτοκίον.

Ἰώμενος τὴν τῆς Εὔας ἀρχαίαν παράβασιν, Σὲ τὴν παναμώμητον, καὶ παναγίαν ἐσκήνωσεν, ὅλον με τὸν ἄνθρωπον ἀναμορφώσας πεσόντα ὁ ὑπέρθεος.

ᾨδὴ ε΄. Ὁ φωτισμός.

Χριστοτερπεῖ σεμνυνόμενος βίῳ, Ἰωνᾶ μάκαρ, τοῖς πᾶσιν αἰδέσιμος ἀνεδείχθης, οἶδε γὰρ ὄντως, ἀρετὴ ἐπιδόξους, ἐκτελέσαι τοὺς αὐτὴν ἔχοντας, ὤφθης ἱερεὺς γὰρ Χριστοῦ ἀξιόληπτος.

Ῥώμη Θεοῦ δυναμούμενος μάκαρ, κόσμου τὴν σχέσιν, εὐτόνως διέῤῥηξας, καὶ Δεσπότῃ χαίρων προσῆλθες, ἑκουσίᾳ σου γνώμῃ, καὶ φυλάξας τὴν πίστιν ἄτρωτον, στέφανον τῆς δόξης, θεόφρον ἀπείληφας.

Θεοτοκίον.

Μίαν ἡμῖν ἐν δυσὶ ταῖς οὐσίαις καθορωμένην, ὑπόστασιν μόνη εὐλογημένη, τίπτεις ἀφράστως, τὸν Θεοῦ Θεὸν Λόγον, σαρκωθέντα δι’ οἶκτον ἄφατον, τοῦτον ἐκδυσώπει φρουρεῖν τοὺς ὑμνοῦντάς Σε.

 

ᾨδὴ στ΄. Ἐν ἀβύσσῳ πταισμάτων.

Τῶν τοῦ βίου πραγμάτων τὸ ἄστατον, Πάτερ ἐπιστάμενος τοῦτον ἀφέμενος, πρὸς τὸ βραβεῖον ἔσπευδες, κληρουχίᾳ τῇ ἄνῳ πανόλβιε.

Εὐσεβῶς μοναζόντων συστήματα, τρέφων οὐ διέλιπες Πάτερ μακάριε· διὸ τρυφῆς τῆς κρείττονος, ἐν σκηναῖς οὐρανίοις ἠξίωσαι.

 Θεοτοκίον.

Ἀπειράνδρως Παρθένε ἐκύησας, καὶ διαιωνίζεις Παρθένος ἐκφαίνουσα, τῆς ἀληθοῦς Θεότητος, τοῦ Υἱοῦ καὶ Θεοῦ Σου τὰ σύμβολα.

 

ᾨδὴ ζ΄. Ἀντίθεον πρόσταγμα.

Λογίῳ τῆς κρίσεως κατεκοσμήθης, ἱερεὺς γενόμενος Πάτερ Ὅσιε· διόπερ ἐχώρησας ἔνδον τοῦ ἄνω ναοῦ, ἄδυτα θεώμενος τῆς σῆς, ἱερουργίας καρπὸν δρεψάμενος.

Πατέρων ποθήσας σὺ χοροστασίας, χορείαις γηθοσύνως Πατέρων συνδεδόξασθαι, Χριστῷ παριστάμενος παμμάκαρ Ὅσιε, πᾶσαν κομιζόμενος τῆς σῆς διακονίας τὴν ἀνταπόδοσιν.

Θεοτοκίον.

Νεφέλη παρθένος Σὲ δικαιοσύνης, τὸν ἥλιον ἔτεκε Παρθένος διαμείνασα, τῷ πάσχει τοῦ σώματος προσομιλήσαντα, ἄνθρωπον γενόμενον Χριστέ, ἣν ἀνυμνοῦμεν ὡς ὑπερένδοξον.

 

ᾨδὴ η΄. Τὸν ἐν καμίνῳ τοῦ πυρός.

Ὁλοσχερῶς εἰλικρινεῖ, διαθέσει τὸν Χριστὸν ἐπιποθήσας, ἱερομύστα Πάτερ, ἀκαταπαύστοις φωναῖς ἐβόας· ὑμνεῖτε τὰ ἔργα τὸν Κύριον, καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

Κόσμου τερπνότητα λιπῶν, ἑκουσίως τῷ Χριστῷ μάκαρ προσῆλθες, τὴν εὐπρέπειαν τούτου, ἐπιποθῶν καθορᾶν, ἐν οἴκοις ἁγίοις σκηνούμενος, καὶ ὑπερυψῶν τὸν Χριστὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.

Θεοτοκίον.

Ἱερωτάταις Σε φωναῖς, ἱερώτατοι Θεοῦ ἁγνὴ Προφῆται, ἐσομένην Μητέρα, προανεφώνουν τρανῶς, τοῦ πάντων δεσπόζοντος ἄχραντε, Ὃν ὑπερυψοῦμεν εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

 

ᾨδὴ θ΄.  Ἀνάρχου γεννήτορος.

Ὀρθόδοξον φρόνημα, θεοπρεπῶς ἐκ βρέφους μαθών, ἐκ Πατρὸς πρὸ αἰώνων Υἱὸν ἐκλάμψαντα, καὶ συμπροσκυνούμενον Πνεῦμα τὸ προϊόν, ἐκεῖθεν ἀφράστως, σαφῶς διετράνωσας, ἱερεὺς γεγονὼς Ὅσιε.

Σκηναῖς οὐρανίοις σε, ὁ Πλαστουργὸς κατώκησε, τῶν Αὐτοῦ μυστηρίων ὡς ὑπηρέτην σεπτόν, Πάτερ Ἰωνᾶ θεοφόρε, καὶ νῦν ἡμᾶς τοὺς Σοὺς ἐποπτεύεις υἱοὺς παμμακάριστε, τοὺς σὲ νῦν καταγεραίροντας.

Θεοτοκίον.

Νυμφὼν ἐχρημάτισας, τῆς ὑπὲρ νοῦν σαρκώσεως, τῆς τοῦ Λόγου Παρθένε Θεογεννήτρια, περιβεβλημένη ἐν δόξῃ τῶν ἀρετῶν, καὶ πεποικιλμένη· διό Σε πανάμωμον Θεοτόκον καταγγέλλομεν.

 

 

 

 

 

 

 

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 15. ΑΓΙΑ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΣ ΣΩΣΑΝΝΑ ΚΑΝΩΝ

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ ΙΕ

ΣΩΣΑΝΝΑ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΣ

ΚΑΝΩΝ

 

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

 

Ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς: Σωσάννα, σώζοις τὸν σὸν ὑμνῳδὸν βλάβης. Ἰωσήφ.

ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. β΄. Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας.

Σαῖς εὐπροσδέκτοις πρεσβείαις σῷζε παθῶν, πειρασμῶν καὶ θλίψεων, τοὺς ὑμνοῦντας εὐσεβῶς, τοὺς σεπτοὺς ἀγῶνάς σου σεμνή, οὓς ὑπέστης καρτερῶς, Χριστὸν ποθήσασα.

Ὡραιοτάταις τερφθεῖσα ταῖς καλλοναῖς, Ἰησοῦ πανεύφημε, ἐκ νεότητος αὐτῷ, ἐνυμφεύθης ἄμωμος ἁγνή, καὶ θαλάμων νοητῶν, ἔνδον ἐσκήνωσας.

Συντονωτάτῃ δεήσει καὶ προσευχῇ, χρησαμένη ἔσβεσας, πυριφλέκτους ἡδονάς, καὶ σαρκὸς ὑπέταξας ὁρμάς, τῇ ψυχῇ πανευσεβῶς, θεομακάριστε.

Θεοτοκίον.

Ἀνατολὴ τοῦ ἡλίου ἐπὶ δυσμάς, γενομένου Δέσποινα, τῆς οὐσίας τῶν βροτῶν, ἀληθῶς γεγένησαι δι΄ οὗ, οἱ ἐν σκότει καὶ σκιᾷ, φῶς ἐθεάσαντο.

 

ᾨδὴ γ΄. Οὐκ ἔστιν ἅγιος ὡς σύ.

Ὡς ἄστρον ἔλαμψας σεμνή, ἀρετῶν φρυκτωρίαις, καταυγάζουσα πάντων, καρδίας καὶ λογισμούς, τῶν καθορώντων τὰς σάς, ἀριστείας, καὶ τὰ προτερήματα.

Ζωῆς ἐπέτυχες σαφῶς, Μάρτυς ἀτελευτήτου, καὶ νυμφῶνι χορεύειν, νοητῷ περὶ τὸν σόν, Νυμφίον περιφανῶς, λαμπομένη, θείαις ταῖς λαμπρότησι.

Ὁ πόθος ἄπειρος τῆς σῆς, θερμοτάτης καρδίας, πρὸς Χριστὸν Ὃν ἐκτήσω· οἱ ἀγῶνες θαυμαστοί, δι’ ὧν ἐχθροῦ μηχανάς,  ἐτροπώσω, Μάρτυς ἀξιάγαστε.

Θεοτοκίον.

Ἰσχύς μου ὕμνησις Χριστός, ὁ ἐκ Σοῦ ἀνατείλας, περικείμενος σάρκα, Θεοτόκε δουλικήν, καὶ ἐκ δουλείας ἡμᾶς, διαβόλου, σώζει ἀγαθότητι.

 

Κάθισμα. Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ ἑκουσίως.

Καταβαλοῦσα τὸν ἐχθρὸν δι’ ἀσκήσεως, πρὸς μαρτυρίου προφανὲς ὕψος ἔδραμες, ὡραϊσθεῖσα χάριτι, τοῦ πάντων Θεοῦ· ὅθεν Σε ὡς ἄμωμον, εἰς ὡραῖον νυμφῶνα, Λόγος ὃν ἠγάπησας, ἑαυτῷ συνεισάγει, καὶ αἰωνίου μέτοχον ζωῆς, ἀποδεικνύει, Σωσάννα πανόλβιε.

ᾨδὴ δ΄. Χριστός μου δύναμις.

Σαυτὴν πρὸς ἄσκησιν, σαφῶς ἐῤῥύθμισας, θαῦμα ξένον φανεῖσα, καὶ τὸν ἐχθρόν, τέλειον κατήσχυνας, τῇ μετ’ ἀνδρῶν διαγωγῇ, ὦ Σωσάννα καρτερόψυχε.

Τὸ σῶμα ἄφθορον, τὸ πνεῦμα ἄμωμον, τῷ Νυμφίῳ σου Λόγῳ, ὡς ἀπαιτεῖ, κόρη διετήρησας, καὶ πρὸς τῷ τέλει ἀθλητῶν, ἐκοσμήθης διαδήματι.

Οἱ λίθοι σέβοντες, λιθώδη πώρωσιν, κεκτημένοι εἰδώλοις, θύειν γλυπτοῖς, Μάρτυς κατηνάγκαζον, σὲ τὴν θυσίαν καθαράν, ἑαυτὴν Χριστῷ προσάξασαν.

Θεοτοκίον.

Ναὸν πανάγιον, Θεοῦ γινώσκοντες, Σὲ τὴν ἄσπιλον μόνην, καὶ τῶν πιστῶν, πάντων ὑπερέχουσαν, ἱερωτάταις Σε φωναῖς, κατὰ χρέος μακαρίζομεν.

 

ᾨδὴ ε΄. Τῷ θείῳ φέγγει Σου ἀγαθέ.

Στολισαμένη χλαῖνα τῶν σῶν, Μάρτυς ἐξ αἱμάτων νυμφικῶς, καὶ βασιλείας διάδημα, ἀναδησαμένη, τῷ Βασιλεῖ τοῦ παντός, παρίστασαι Σωσάννα, θεομακάριστε.

Οὐ κατεκάμφθης ταῖς αἰκισμοῖς, φέρεις δὲ στεῤῥῶς τὴν τῶν μαζῶν, Μάρτυς Σωσάννα ἀφαίρεσιν, οὓς ὁ σὸς Νυμφίος, εὐθὺς ἰάσατο, δοξάζων σε σημείοις, ὁ μεγαλόδωρος.

Ναόν σε εὗρεν χωρητικόν, θείαις καλλοναῖς τῶν ἀρετῶν, πεποικιλμένον Χριστὸς ὁ Θεός, καὶ τῇ προσευχῇ σου, ναοὺς κατέαξεν, εἰδώλων διελέγχων, ἑλλήνων σέβασμα.

Θεοτοκίον.

Ὑπὲρ τῶν δούλων Σου τὸν ἐκ Σοῦ, πάναγνε Δεσπότην τοῦ παντός, ἐκδυσωποῦσα ἱκέτευε, πάσης ἐναντίας, βλάβης λυτρώσασθαι, τοὺς Σὲ ὁμολογοῦντας, Παρθενομήτορα.

 

ᾨδὴ στ΄. Τοῦ βίου τὴν θάλασσαν.

Μολύβδῳ τὰ ἔνδον σου, πυρπολοῦντος προσταγαῖς, τοῦ ἀπηνῶς δικάζοντος, τῷ δροσισμῷ τοῦ Πνεύματος ἀβλαβής, Ὁσία διέμεινας, ἀνυμνοῦσα τὸν μόνον παντοδύναμον.

Νομίμως ἠγώνισαι, ἀνυμνούντων τὰς βουλάς, καὶ τὰς ποινὰς νικήσασα, καὶ μαρτυρίου ἤστραψας φωτισμῷ, ἰάσεων χάριτας, καὶ θαυμάτων Σωσάννα παμμακάριστε.

Ὡς ὄρθρος ὡς ἥλιος, ἀρετῶν μαρμαρυγαῖς, αὐγαζομένη ἔλαμψας, ὥσπερ χρυσίον ὤφθης δὲ καθαρόν, πυρὶ τῶν κολάσεων, λιπανθεῖσα Σωσάννα ἀξιάγαστε.

Θεοτοκίον.

Δεσμῶν ἀπολέλυμαι, καταδίκης καὶ ἀρᾶς, εὐλογημένη πάναγνε, τῷ τοκετῷ Σου· μόνη γὰρ ἐπὶ γῆς, Θεὸν ἐσωμάτωσας, καθαρῶν ἐξ αἱμάτων Σου πανάμωμε.

ᾨδὴ ζ΄ Δροσοβόλον μὲν τὴν κάμινον εἰργάσατο.

Οὐ παρέτρωσε τῷ βέλει τῆς κακίας σε, ἐχθρὸς ὁ πολυμήχανος, τῇ ῥομφαίᾳ δὲ σῆς ἀνδρείας, ἔνδοξε τρωθείς, ἡττήθη βοώσης σου πιστῶς· Εὐλογητὸς εἶ ὁ Θεός, ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν.

Νηπιώδεις λογισμοὺς ἀπὸ νεότητος, Σωσάννα κατεπάτησας, καὶ φρονήματι ἀνδρικῷ, ῥωσθεῖσα σεαυτήν, ἀνδράσι συνέμιξας σεμνή, πρὸς ἐναντίας προσβολάς, σαφῶς πυκτεύουσα.

Βασιλείαν οὐρανῶν ἐπιποθήσασα, ὁρμῆς παθῶν ἐκράτησας, Ὁσιομάρτυς καὶ βασάνων, ἤνεγκας ποινάς, καὶ νῦν μελῳδεῖς περιχαρῶς· Εὐλογητὸς εἶ ὁ Θεός, ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν.

Θεοτοκίον.

Λαμπροτάταις ἀστραπαῖς Σου καταλάμπρυνον, ζοφώδη τὴν καρδίαν μου, ἡ κυήσασα ἐπὶ γῆς, τὸν ἥλιον Χριστόν, Παρθένε ᾯ ψάλλομεν ἀεί· Εὐλογητὸς εἶ ὁ Θεός, ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν.

 

ᾨδὴ η΄. Ἐκ φλογὸς τοῖς ὁσίοις.

Ἁγιότητος πλήρης, καὶ καθαρότητος, ἀξιάγαστε Μάρτυς, σκεῦος γεγένησαι, λάμπουσα διπλαῖς, ἀγλαΐαις καὶ χάρισιν· ὅθεν σε ὑμνοῦμεν, Σωσάννα εἰς αἰῶνας.

Βουλομένη ὑπῆλθες, Μαρτύρων στάδιον, καρτερήσασα πόνον, μασθῶν ἐκτμήσεως, νύμφη ἐκλεκτή, Ἰησοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· ὅθεν σε ὑμνοῦμεν, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

Ἡδομένη τῷ κάλλει, τοῦ Παντοκράτορος, τὰς ὀδύνας προφέρεις, στεῤῥῶς τοῦ σώματος, ῥάβδοις ἀφειδῶς, τυπτομένη καὶ χαίρουσα, Μάρτυς Ἀθληφόρε, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

Θεοτοκίον.

Συντηρήσας ἁγνήν Σε, καὶ μετὰ κύησιν, ὁ ὑπέρθεος Λόγος, ἐκ Σοῦ προέρχεται, φύσεσι διπλαῖς, ἐνεργείαις τε ἄχραντε· ὅθεν ὡς Αὐτοῦ Σε, δοξάζομεν μητέρα.

 

ᾨδὴ θ΄. Θεὸν ἀνθρώποις ἰδεῖν ἀδύνατον.

Ἰσχὺν καὶ κράτος Χριστὸν ἐνδέδυσαι, καὶ τὴν ὀφρὺν ἀφρόνως τοῦ εἰς ὕψος λαλήσαντος, ἀδικίαν εἰς γῆν ἐταπείνωσας, Μάρτυς ἁγνὴ Σωσάννα· ὅθεν στεφάνῳ σε, τῆς δικαιοσύνης Ἰησοῦς, νῦν κατεκόσμησε.

Ὡς γῆ κατάκαρπος ἐγεώργησας, πράξεις καλὰς ὑψώθης εὐπρεπὴς ὡς κυπάρισσος, ὡς ἡ κέδρος ἐπληθύνθης ἔνδοξε, ἄμωμος ὡς παρθένος, Μάρτυς ἐσκήνωσας, θεῖον εἰς νυμφῶνα καλλοναῖς, θείαις ἐκλάμπουσα.

Σαυτὴν ὡραίωσας ὡραιότησι, μαρτυρικαῖς καὶ θείαις ἀγλαΐαις ἐφαίδρυνας, καὶ Ἁγίων ἐπέβης λαμπρότησι, μέλπουσα σὺν Ἀγγέλοις· Ἅγιος ἅγιος, ἅγιος Τριὰς ἡ παντουργός, καὶ ὁμοούσιος.

Ἡμῶν τῶν πόθῳ ἐπιτελούντων σου, τὴν ἱερὰν θεόφρον Ἀθληφόρε πανήγυριν, πρὸς Χριστὸν τὸν Δεσπότην μνημόνευε, λύσιν ἁμαρτημάτων, βίου διόρθωσιν, πᾶσι δωρηθῆναι καὶ ζωήν, τὴν ἀτελεύτητον.

Θεοτοκίον.

Φωτὶ τῷ Σῷ με ἁγνὴ καταύγασον, τὸν ἐν νυκτὶ τοῦ βίου ἀβλεψίᾳ κρατούμενον, καὶ παθῶν ἀναβρώσει σκοτούμενον, καὶ τῶν ἁμαρτημάτων, σάλῳ ποντούμενον, πύλη τοῦ φωτὸς τοῦ νοητοῦ, ἁγία Δέσποινα.

 

 

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 12. ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΤΥΣ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ ΑΓΚΥΡΑΣ ΚΑΝΩΝ

 

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ ΙΒ΄

ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ ΜΑΡΤΥΣ ΑΓΚΥΡΑΣ

ΚΑΝΩΝ

 

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

 

Ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς: Ἰουλιανὸν Ἀγκύρας μέλπω πόθῳ ἐγώ. Ἰωσήφ.

ᾨδὴ α’. Ἦχος πλ. β΄. Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας ὁ Ἰσραήλ.

Ἰχνηλατήσας τὸ πάθος, τοῦ ἀπαθοῦς, καὶ τὸν τούτου θάνατον, μιμησάμενος σοφέ, ἐκ θανατηφόρων με παθῶν, ἀνυμνοῦντά σε ταῖς σαῖς, εὐχαῖς ἀπάλλαξον.

Ὁλολαμπῆ σε ἀστέρα, ἡ τοῦ Χριστοῦ, Ἐκκλησία ἔχουσα, καταυγάζεται τῶν σῶν, παλαισμάτων λάμψεσιν ἀεί, Μάρτυς Ἰουλιανέ, ἀνευφημοῦσά σε.

Ὑπομονῇ ἀνενδότῳ, καὶ ἱερῶν, πόνων ἐπιδόσεσι, κατεπάλαισας στεῥῶς, δυσμενῆ ἀσώματον σοφέ, μετὰ σώματος λαμπρά, ἐγείρων τρόπαια.

Θεοτοκίον.

Λελυτρωμένοι Παρθένε, προγονικῆς, πάντες κατακρίσεως, τῷ σεπτῷ Σου τοκετῷ, ἐν φωνῇ αἰνέσεως ἀεί, μακαρίζομεν πιστοί, τὰ μεγαλεῖά Σου.

 

ᾨδὴ γ΄. Οὐκ ἔστιν ἅγιος ὡς Σύ.

Ἰσχύϊ Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ, πρὸ βημάτων ἀδίκων, παραστὰς θαρσαλέως, ἐστηλότευσας ἐχθροῦ, τὴν ἄνοιαν τὸ σεπτόν, τοῦ Σωτῆρος, καταγγέλλων ὄνομα.

Ἀγώνων Μάρτυς τῷ καιρῷ, ἀπηνέχθης δεσμώτης, εὐπρεπῆ ὥσπερ κόσμον, τὰ κλοιὰ τὰ σιδηρᾶ, προφέρων τὴν τοῦ Χριστοῦ, καταγγέλλων χάριν τὴν σωτήριον.

Νοὸς στεῤῥότητι σοφέ, τῷ πεπυρακτωμένῳ, ἀνεκλίθης κραββάτῳ, πυρακτούμενος στοργῇ, τοῦ πάντων δημιουργοῦ, καὶ τὴν θείαν, δρόσον κομιζόμενος.

Θεοτοκίον.

Ὁ μόνος πάντων Ποιητής, Θεοτόκε πτωχεύσας, τὴν ἁγίαν Σου μήτραν, ὑπεισῆλθε καὶ βροτός, ἐγένετο δι’ ἡμᾶς, ὡς μητέρα, τούτου μεγαλύνων Σε.

 

 

 

 

 

ᾨδὴ δ΄ Χριστός μου δύναμις.

Ναμάτων ἔνδοξε, πλησθεὶς τοῦ Πνεύματος, ποταμὸς ἐγνωρίσθης, ἄρδων ἡμῶν, πάντων τὰ νοήματα, θεοσημείαις φοβεραῖς, τῶν πιστῶς μακαριζόντων σε.

Ἀγωνιζόμενος, καὶ πυρακτούμενος, θεϊκῷ Μάρτυς πόθῳ, τῶν μασχαλῶν, πυρακτώσεις ἤνεγκας, ἀναψυχὴν ἐξ οὐρανοῦ, ἀοράτως εἰσδεχόμενος.

Γενναίως ἤνυσας, τὸν δρόμον πάνσοφε, τῆς σεπτῆς μαρτυρίας, τὸ τῆς ψυχῆς, ὄμμα πρὸς τὸν Κύριον, ἐναπερείδων ἐμμελῶς, καὶ τὰ ἄνω φανταζόμενος.

Θεοτοκίον.

Κατέβη Κύριος, ἁγνὴ πανάμωμε, ἐπὶ Σὲ ὡς ἐν πόκῳ, ὡς ἀληθῶς, ὑετὸς καὶ ἤρδευσεν, ἅπαν τὸ πρόσωπον τῆς γῆς, καὶ κακίας ῥύσιν ἔστησε.

 

ᾨδὴ ε΄. Τῷ θείῳ φέγγει Σου ἀγαθέ.

Ὑπομονῇ ἔνδοξε πολλῇ, τὰς τῆς ἱερᾶς σου κεφαλῆς, σὺ πυρακτώσεις ὑπέμεινας, φλέγων τὴν κακίαν ἐν τῷ φλογίζεσθαι, καὶ νῦν τρυφῆς χειμάῤῥουν, χαίρων ἀπείληφας.

Ῥωμαλεότητι τῶν φρενῶν, πάσας μηχανὰς τοῦ πονηροῦ, ἀνδρειοφρόνως ἐπάτησας, καὶ τῆς ἀφθαρσίας στέφος ἀμάραντον, ἐδέξω Ἀθλοφόρε, ἀξιοθαύμαστε.

Ἀνεμποδίστως τὴν πρὸς ζωήν, φέρουσαν πανόλβιε ὁδόν, σὺν προθυμίᾳ ἐβάδισας, καὶ τὰς ἀνοδίας πάσας ἐξέκλινας, ὑπὲρ ἡμῶν πρεσβεύων, τῶν εὐφημούντων σε.

Θεοτοκίον.

Σεσαρκωμένος ὅλος ἐκ Σοῦ, πάναγνε προῆλθεν Ἰησοῦς, τοὺς συντριβέντας ἰώμενος, ὑπὸ τῆς κακίας τοῦ πολεμήτορος· διό Σε κατὰ χρέος, ἀεὶ δοξάζομεν.

 

ᾨδὴ στ΄. Τὴν τοῦ βίου θάλασσαν.

Μαρτύρων ἐν αἵματι, ἐπιχρώσας τὴν στολήν, ἱερωσύνης ἔνδοξε, πρὸς οὐρανὸν ἐχώρησας βασιλεῖ, ἀεὶ παριστάμενος, τῶν αἰώνων καὶ δόξῃ καλλυνόμενος.

Ἐτέθη κορύνη σου, τῇ τιμίᾳ κεφαλῇ, πυρακτωθεῖσα ἔνδοξε, ἀλλ’ οὐδαμῶς τὸ βέβαιον τοῦ νοός, τοῦ σοῦ παρεσάλευσε· τοῦ Θεοῦ γὰρ τὸ κάλλος ἐνωπτρίζετο.

Λουσάμενος αἵματι, τῷ οἰκείῳ Ἀθλητά, πρὸς οὐρανὸν ἀνέδραμες, προηγουμένων Μάρτυς τῆς σῆς ψυχῆς, ἀΰλων δυνάμεων· μεθ’ ὗ συγχορεύεις ἀγαλλόμενος.

Θεοτοκίον.

Παθῶν με χειμάζουσι, τρικυμίαι πονηραί, τῆς πονηρίας πνεύμασι, διηνεκῶς κλονούμενον· ἀλλ’ αὐτή, ἁγνὴ μὲ κυβέρνησον, ἀπαθείας πρὸς ὅρμον γαληνότατον.

 

ᾨδὴ ζ΄. Δροσοβόλον μὲν τὴν κάμινον εἰργάσατο.

Ὡς οἱ Παῖδες οἱ μακάριοι εἰς κάμινον, ἐβλήθης μείνας ἄφλεκτος, ἐπινεύσεσι, τοῦ τῶν ὅλων Μάρτυς Ποιητοῦ, πρὸς Ὃν ἀνεκραύγαζες σπουδῇ· εὐλογητὸς εἶ ὁ Θεός, ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν.

Πῦρ τὸ ἄϋλον διόλου ἀναφλέγον σε, ἔνδοθεν ἀξιάγαστε, δυνατώτερον, τοῦ ἐνύλου ἔδειξε πυρός, βοῶντα ἀεὶ περιχαρῶς· εὐλογητὸς εἶ ὁ Θεός, ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν.

Οἶκος θεῖος τοῦ ἁγίου ἐχρημάτισας, Ἰουλιανὲ Πνεύματος, καὶ κατέστρεψας, τῶν δαιμόνων στήλας καὶ ναούς· καὶ νῦν εἰς οὐράνιον ναόν, ἀνεκομίσθης ὡς καλῶς, ἀγωνισάμενος.

Θεοτοκίον.

Θεοτόκε Παναγία μὴ παρίδῃς με, τοῦ βίου περιστάσεσι, συνεχόμενον, ἀλλὰ φρούρει σκέπε με ἀεί, σωζόμενον ὅπως μελῳδῶ· εὐλογητὸς εἶ ὁ Θεός, ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν.

 

ᾨδὴ η΄. Ἐκ φλογὸς τοῖς ὁσίοις.

Ὡς ἀκτῖσι τοῖς λόγοις, τοῖς σοῖς βαλλόμενος, ὁ παράφρων τὴν γλῶτταν, τὴν σὴν ἀπέτεμε, καὶ τῆς εὐκλεῶς, κυησάσης σε ἔνδοξε, Ὀλυμπιοδώρας, μεθ’  ἧς σε εὐφημοῦμεν.

Ἐν πυρὶ ὡς χρυσίον, δοκιμασθέντα σε, θησαυροῖς οὐρανίοις, Χριστὸς προσήκατο, Ἰουλιανέ, Ἀθλητῶν ἐγκαλλώπισμα, πάντων ἱερέων, ἀγλάϊσμα καὶ κλέος.

Γενναιότητι γνώμης, βασάνους ἤνεγκας, καὶ Θεῷ τὸν αὐχένα, κλίνας εἰσδέδεξαι, Ἰουλιανέ, τὴν σφαγὴν καὶ ἀνέδραμες, πρὸς τὸν στεφοδότην, ἐπαίνοις ἐστεμμένος.

Θεοτοκίον.

Ὡς πηγὴ σωτηρίας, τὸ ὕδωρ ἔβλυσας, ὡς παράδεισος ξύλον, ζωῆς προσήνεγκας, ξύλῳ τοὺς ποτέ, παραλόγως τεθνήξαντας, πρὸς ζωὴν ἀνάγων, Παρθένε Θεοτόκε.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ᾨδὴ θ΄. Θεόν, ἀνθρώποις ἰδεῖν ἀδύνατον.

Ἰσχύς, ἀφήρηται τοῦ ἀλάστορος, ἀφ’ οὗ Χριστός, Σταυρῷ τοὺς Ἀθλοφόρους ἐπέῤῥωσε, διολέσαι αὐτοῦ τὰ φρυάγματα, καὶ τοὺς τῆς ἀφθαρσίας, ἐπαναδήσασθαι, θείους ἐκ χειρὸς ζωαρχικῆς, στεφάνους χάριτι.

Ὡς γῆ, κατάκαρπος θείῳ Πνεύματι, στάχυν τερπνόν, σαφῶς ἑκατοστεύοντα ἤνεγκας, μαρτυρίου θεόφρον ἀοίδιμε, ὅνπερ αἱ ἀποθῆκαι, αἱ ἄνω φέρουσι, πάντας εἰς αἰῶνας ἀσινῆ, διατηρούμενον.

Στρατός, τῆς θείας σου προηγήσατο, ἀγγελικός, ψυχῆς ἐπανιούσης πρὸς Κύριον· τὰς αἰτήσεις σου δὲ ὁ φιλάνθρωπος, Μάρτυς πληρῶν ἁπάσας, φυγαδευτήριον, δείκνυσι παντοίων δυσχερῶν, σὲ παμμακάριστε.

Ἡ Σή, παμμάκαρ μνήμη φωτίζουσα, τὰς τῶν πιστῶν, καρδίας ὥσπερ ἥλιος ἔλαμψεν· ἣν ἐκ πόθου τελοῦντας περίσῳζε, πάντας ἡμᾶς σκανδάλων, τοῦ πολεμήτορος, ὅπως Σε τιμῶμεν εὐσεβῶς, ἐπαγαλλόμενοι.

Θεοτοκίον.

Φωναῖς, τιμῶμεν χαριστηρίοις Σε, οἱ διὰ Σοῦ, τυχόντες σωτηρίας πανάμωμε, Ἀθλητῶν ἱερὸν ἐγκαλλώπισμα, πάντων ἁμαρτανόντων, θεῖον διάσωσμα, Μῆτερ ἀπειρόγαμε Θεοῦ, ἀειμακάριστε.