ΜΑΪΟΣ 5. ΑΓΙΑ ΜΑΡΤΥΣ ΕΙΡΗΝΗ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ & ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ

ΜΑΪΟΣ Ε΄!!

ΕΙΡΗΝΗ ΜΑΡΤΥΣ

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ

  

ΜΙΚΡΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ.

Στιχηρὰ Προσόμοια δ΄. Ἦχος α΄. Τῶν οὐρανίων ταγμάτων.

Τῆς Ἀθληφόρου Εἰρήνης, τὴν μνήμην σήμερον, τῶν εὐσεβῶν οἱ δῆμοι, ἑορτάσωμεν πόθῳ· τρωθεῖσα γὰρ ἀστέκτως αὕτη Χριστοῦ, τοῦ Σωτῆρος τῷ ἔρωτι, τῆς εὐσεβείας ἀνήγειρεν ἐπὶ γῆς, δι’ ἀθλήσεως τὸ τρόπαιον.

Τῆς πατρικῆς ἀθεΐας, τὴν ματαιότητα, ἀρνησαμένη Μάρτυς, εὐσεβείας τὸν δρόμον, ἐν κόσμῳ ἐπορεύθης ὡς νουνεχής, μὴ φθεισθεῖσα τοῦ σώματος, καὶ ἐν Μαρτύρων ἐνστάσει νύμφη καλή, τοῦ Χριστοῦ Εἰρήνη γέγονας.

Μυσταγωγοῦσα εἰρήνης, Μάρτυς φερώνυμε, τὰ ἀγαθὰ ἀνθρώποις, τοῖς Θεὸν ἀγνοοῦσιν, ἐκλήθης πρὸς ἀγῶνα μαρτυρικόν, καὶ ἀνδρείως κατέβαλες, θεοεχθρίας ἀπάτης εἰδωλικῆς, ἐν αὐτῷ τὴν ἰταμότητα.

Τῷ εἰρηνάρχῃ Κυρίῳ, Εἰρήνη πάνσεμνε, παρθένος ὡς φρονίμη, ὡς ἀήττητος Μάρτυς, φαιδρῶς παρισταμένη ἐν οὐρανοῖς, τῆς εἰρήνης τοῦ Πνεύματος, αἴτει τὴν χάριν πλουσίως τοῖς εὐσεβῶς, μακαρίζουσι τοὺς ἄθλους σου.

Δόξα. Ἦχος β΄.

Δεῦτε πάντες λαοί, τῆς Ἀθληφόρου Εἰρήνης, τὴν μνήμην σήμερον τελέσωμεν· Χριστὸν γὰρ ἀγαπήσασα, κόσμου καταφρονήσασα, τὴν Ἁγίαν Τριάδα ἐδόξασεν, ἐν μαρτυρίου πάλῃ ἀριστεύσασα· ᾗ καὶ πρεσβεύει ἐκτενῶς, ὑπὲρ εἰρήνης τοῦ κόσμου, καὶ σωτηρίας τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Καὶ νῦν. Τῆς ἑορτῆς.

Στιχηρὰ Προσόμοια. Ἦχος β΄. Οἶκος τοῦ Ἐφραθᾶ.

Πλάνης εἰδωλικῆς, τὰ θήρατρα φυγοῦσα, πρὸς ὕψος ἐπετάσθης, Θεοῦ τῆς βασιλείας, Εἰρήνη ἄθλων πτέρυξι.

Στ.: Ὑπομένων ὑπέμεινα τὸν Κύριον...

Ὤλεσας δυσμενοῦς, ἐχθροῦ τὰς σατραπείας, στεῤῥῶς ἀγωνισθεῖσα, ἐν αἵματι Μαρτύρων, Εἰρήνη καλλιπάρθενε.

Στ.: Καὶ ἔστησεν ἐπὶ πέτραν τοὺς πόδας μου...

Πρέσβευε τῷ Χριστῷ, ὡς ἔχουσα μεγίστην, Εἰρήνη παῤῥησίαν, ἵνα ἡμῖν εἰρήνην, καὶ ἔλεος δωρήσηται.

Δόξα. Ἦχος πλ. β΄.

Ἀθληφόρε Εἰρήνη, παρθένε ὡραιόμορφε, νύμφη ἀκήρατε Χριστοῦ, τῇ ῥάβδῳ τῆς πρεσβείας σου, πρὸς εἰρήνης ὁδὸν ὁδήγησον ἡμᾶς, πολεμουμένοις τοῖς πάθεσι· παῤῥησίαν γὰρ ἔχεις, πολλὴν ἀξιάγαστε.

Καὶ νῦν. Τῆς ἑορτῆς.

ΜΕΓΑΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Εἰς τό: Κύριε ἐκέκραξα, ἱστῶμεν στίχους ἓξ καὶ ψάλλομεν Στιχηρὰ προσόμοια τῆς Ἁγίας. Ἦχος Α'. Πανεύφημοι Μάρτυρες.

Πορφύραν ἐξ αἵματος λαμπράν, τοῦ οἰκείου Πάνσεμνε, περιθεμένη ἀνέδραμες, πρὸς ὃν ἐπόθησας, Βασιλέα κτίστην, τοῦ παντὸς καὶ Κύριον, πρὸς τούτου τε τῆς νίκης τὸν στέφανον, ὄντως ἀπείληφας, σὺν αὐτῷ νῦν βασιλεύουσα, ὡς παρθένος καὶ Μάρτυς πολύαθλος.

Πυρὸς καταφλέγοντος ὁρμήν, ἤνεγκας Πανεύφημε, ξέσεις τὲ πάσας τοῦ σώματος, ἐνατενίζουσα, πρὸς τὰς ἀντιδόσεις, τάς ἐκεῖσε πάνσεμνε, ἃς μόνοις Ἰησοῦς προητοίμασε, τοῖς ἀγαπήσασι καὶ θερμῶς αὐτὸν ποθήσασιν, ὡς νυμφίον ψυχῶν ὡραιότατον.

Ἐθέλχθης τῷ ἔρωτι Χριστοῦ, καὶ Θεοὺς ἐμίσησας, ἐθνῶν καὶ ἄψυχα ξόανα, Εἰρήνη ἔνδοξε, καὶ θεογνωσίας, στήλην ἐμφανέστατα, σαυτὴν τοῖς καθορῶσιν ἀνέστησας, ὡς ἐναθλήσασα, καὶ τὸν δρόμον τελειώσασα, καὶ τὴν πίστιν, ἄμωμον τηρήσασα.

Ἕτερα στιχηρὰ τῆς Ἁγίας.  Ἦχος Δ'. Ὡς γενναῖον ἐν μάρτυσιν.

Ὡς παρθένον κειμήλιον, καὶ ἀνάθημα ἔνθεον, οἱ τεκόντες ἔθεντο παναοίδιμε ἐν ὑπερώῳ οἰκήματι, ἐξ οὗ δι’ ὀρνέων σε, ὁ νυμφίος προσκαλεῖ, εἰς νυμφῶνα πανάμωμε, τὸν οὐράνιον, ἐρασθείς σου τοῦ κάλλους, ὦ Εἰρήνη, ὧ καὶ πίστει συνηρμόσω, καὶ τοῖς συμβόλοις ὑπέκυψας.

Ὡς ἐτρώθης τῷ ἔρωτι, τοῦ νυμφίου σου πάνσεμνε, πάντα κατεφρόνησας, ὡς ἐπίκηρα πλοῦτον καὶ δόξαν βασίλειον, τρυφὴν ἡδυπάθειαν, καὶ γονέων τὴν στοργήν, καὶ συντρίψασα ξόανα, ἠκολούθησας, τῷ καλοῦντι Εἰρήνη καὶ παρέστης, ὡς βασίλισσα παρθένε, πεποικιλμένη τοῖς στίγμασιν.

Ὡς μαρτύρων ἀγλάϊσμα, καὶ παρθένων ἀπάνθισμα, καὶ ἡμῶν τὸ μέγιστον ἐγκαλλώπισμα, μάρτυς Εἰρήνη πολύαθλε, συντήρησον ἅπαντας ἐν εἰρήνῃ σταθερᾷ τοὺς τιμῶντας τὴν μνήμην σου παναοίδιμε, καὶ παντοίων κινδύνων, ἀῤῥωστίαις διαφύλαξον ἀτρώτους ταῖς πρὸς Θεὸν μεσιτείαις σου.

Δόξα. Ἦχος Δ’.

Τὴν σὴν ὑπεράνθρωπον ἄθλησιν, Εἰρήνη παναοίδιμε, οὐκ ἀνθρώπων μόνον ἐθαύμασαν τὰ ἔθνη, ἀλλὰ καὶ ἄλογος φύσις, καὶ πῦρ, καὶ ὕδωρ ᾐδέσθησαν· ἵπποι μή ἐνεγκόντες τὴν πατρῴαν ὀργήν, σὲ μὲν ηὐλαβήθησαν μὴ προσειπόντες τὸ σύνολον, αὐτοῦ δὲ διελέγχοντες ἀνθρωπίνῃ φωνῇ τὴν χεῖρα κατέαξαν, ὃν καὶ φιλανθρώπως ἰάσω, χειραγωγήσας πρὸς τὴν εὐσέβειαν σὺν τῇ μητρί, καὶ ἄλλῳ πλήθει πολλῷ, δυνάμει τοῦ σοῦ νυμφίου Χριστοῦ, οὓς ὡς προῖκα δωροφορήσασα, καὶ πρώτη καλὴν ἀπαρχὴν αὐτῷ προσενέγκασα, πρεσβεύεις ἀπαύστως τοῦ σωθῆναι τάς ψυχὰς ἡμῶν.

Καὶ νῦν. τῆς ἑορτῆς,

Εἴσοδος. Φῶς ἱλαρόν. Προκείμενον τῆς ἡμέρας καὶ τὰ Ἀναγνώσματα.

Προφητείας Ἡσαΐου τὸ ἀνάγνωσμα.

Τάδε λέγει Κύριος· ἰδοὺ δέδωκά σε εἰς διαθήκην γένους, εἰς φῶς ἐθνῶν τοῦ εἶναι εἰς σωτηρίαν ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς· οὕτω λέγει Κύριος ὁ ῥυσάμενός σε, ὁ Θεὸς Ἰσραήλ, ἁγιάσατε τὸν φαυλίζοντα τὴν ψυχὴν αὐτοῦ, τὸν βδελυσσόμενον ὑπὸ τῶν ἐθνῶν, τὸν δοῦλον τῶν ἀρχόντων. Βασιλεῖς ὄψονται αὐτόν, καὶ ἀναστήσονται ἄρχοντες, καὶ προσκυνήσουσιν αὐτὸν ἔναντι Κυρίου, ὅτι πιστός ἐστιν ὁ ἅγιος τοῦ Ἰσραήλ, καὶ ἐξελέξατό σέ, οὕτω λέγει Κύριος· καιρῷ δεκτῷ ἑπήκουσά σε, καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά σοι, καὶ ἔπλασά σε, καί ἔδωκά σε, καὶ ἔθηκά σε εἰς διαθήκην Ἐθνῶν, τοῦ κατεστῆσαι τὴν γῆν, καὶ κατακληρονομῆσαι κληρονομίαν ἐρήμου, λέγοντα τοῖς ἐν δεσμοῖς ἐξέλθετε, καὶ τοῖς ἐν τῷ σκότει ἀνακαλύπτεσθε· ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς βοσκηθήσονται, καὶ ἐν πάσαις ταῖς τρίβοις ἡ νομὴ αὐτῶν· οὐ πεινάσουσιν οὐδὲ διψήσουσιν· οὐδὲ πατάξει αὐτοὺς ὁ καύσων οὐδὲ ὁ Ἥλιος, ἀλλ’ ὁ ἐλεῶν αὐτοὺς παρακαλέσει αὐτούς.

Προφητείας Ἡσαΐου τὸ ἀνάγνωσμα.

Ἀγαλλιάσεται ἡ ψυχή μου ἐπὶ τῷ Κυρίῳ· ἐνέδυσε γάρ με ἱμάτιον σωτηρίου, καὶ χιτῶνα εὐφροσύνης περιέβαλέ με ὡς νυμφίῳ περιέθηκέ μοι μήτραν, καὶ ὡς νύμφῃ κατεκόσμησέ με κόσμῳ, καὶ ὡς γῆ αὔξουσα τὸ ἄνθος αὐτῆς, καὶ ὡς κῆπος τὰ σπέρματα αὐτοῦ ἐκφύει· οὕτως ἀνατελεῖ Κύριος δικαιοσύνην· καὶ εἰρήνη, καὶ ἀγαλλίαμα ἐναντίον τῶν ἐθνῶν· διὰ Σιὼν οὐ σιωπήσομαι, καὶ διὰ Ἱερουσαλὴμ οὐκ ἀνοίσω, ἕως ἂν ἐξέλθῃ ὡς φῶς ἡ δικαιοσύνη μου, καὶ τὸ σωτήριόν μου ὡς λαμπὰς καυθήσεται. Καὶ ὄψονται τὰ ἔθνη τὴν δικαιοσύνην σου, καὶ πάντες οἱ βασιλεῖς τὴν δόξαν σου, καὶ καλέσει σε τὸ ὄνομά σου τὸ καινόν, ὃ ὁ Κύριος ὀνομάσει αὐτό· καί ἔσῃ στέφανος κάλλους ἐν χειρὶ Κυρίου, διάδημα βασιλείας ἐν χειρὶ Θεοῦ σου, καὶ οὐκέτι κληθήσῃ καταλελειμμένη, καὶ ἡ γῆ σου οὐκέτι κληθήσεται ἔρημος· σοὶ γὰρ κληθήσεται θέλημα τὸ ἐμόν, καὶ τῇ γῇ σου οἰκουμένῃ· ὅτι εὐδοκήσει Κύριος ἐν σοί, καὶ ἡ γῆ σου συνοικηθήσεται, καὶ ὡς συνοικῶν νεανίσκος σὺν παρθένῳ, οὕτω κατοικήσουσιν οἱ υἱοί σου μετὰ σοῦ, καὶ ἔσται ὃν τρόπον εὐφρανθήσεται ὁ Νυμφίος ἐπὶ νύμφῃ, οὕτως εὐφράνθησεται Κύριος ἐπὶ σοί.

Παροιμιῶν τὸ ἀνάγνωσμα.

Υἱέ, ἄνοιγε σὸν στόμα λόγῳ Θεοῦ, καὶ κρίνε πάντα ὑγιῶς· ἄνοιγε σὸν στόμα, κρίνε δικαίως· διάκρινε πένητα καὶ ἀσθενῆ· γυναῖκα ἀνδρείαν τίς εὑρήσει; τιμιωτέρα ἐστὶ λίθων πολυτελῶν ἡ τοιαύτη. Θαρσεῖ ἡ καρδία αὐτοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς ἐπ’ αὐτῇ ἡ τοιαύτη σκύλου οὐκ ἀπορήσει· ἐνεργεῖ γὰρ τῷ ἀνδρὶ ἀγαθὰ· καὶ οὐ κακὰ πάντα τὸν χρόνον. Εὑρομένη ἔρια καὶ λῖνον, ἐποίησεν εὔχρηστα ταῖς χερσὶν αὐτῆς· ἐγένετο ὡσεὶ ναῦς ἐμπορευόμενη, μακρόθεν συνάγει ἑαυτῆς τὸν πλοῦτον, καὶ ἀνίσταται ἐκ νυκτῶν· καὶ ἔδωκε βρώματα τῷ οἴκῳ, καὶ ἔργα ταῖς θεραπαίναις. Θεωρήσασα γεώργιον ἐπρίατο· ἀπὸ δὲ τῶν καρπῶν αὐτῶν αὐτῆς κατεφύτευσε κτῆμα, ἀναζωσαμένης ἰσχυρῶς τὴν ὀσφὺν αὐτῆς, εἴρεισε τοὺς βραχίονας αὐτῆς εἰς ἔργον· ἐγεύσατο, ὅτι καλὸν τὸ ἐργάζεσθαι, καὶ οὐκ ἀποσβέννυται ὁ λύχνος αὐτῆς ὅλην τὴν νύκτα· τὰς χεῖρας αὐτῆς ἐκτείνει πρὸς τὰ συμφέροντα, τοὺς πήχεις αὐτῆς ἐρείδει εἰς ἄτρακτον· θύραν δὲ αὐτῆς διήνοιξε πένητι, καρδίαν ἐξέτεινε πτωχῷ, οὐ φροντίσει τῶν ἐν οἴκῳ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς, ὅταν που χρονίζῃ· πάντες γὰρ οἱ παρ’ αὐτῇ ἐνδεδυμένοι εἰσὶ δι' ὅσας στολάς, καὶ χλαίνας ἐποίησε τῷ ἀνδρὶ αὐτῆς, ἐκ δὲ βύσσων καὶ πορφύρας ἑαυτῇ ἐνδύματα. Περίβλεπτος δὲ γίνεται ἐν πύλαις ὁ ἀνὴρ αὐτῆς, ἡνίκα ἂν καθέζηται ἐν συνεδρίῳ μετὰ τῶν πρεσβυτέρων, καὶ κατοίκων τῆς γῆς· σινδόνας ἐποίησε καὶ ἀπέδοτο Φοίνιξι, περιζώματα δὲ τοῖς Χαναναίοις, ἰσχὺν καὶ εὐπρέπειαν ἐνεδύσατο, καὶ εὐφράνθη ἐν ἡμέραις ἐσχάταις· στόμα δὲ αὐτῆς διήνοιξε εὐνόμως, καὶ τάξιν ἐστείλατο τῇ γλώσσῃ αὐτῆς, στεναὶ διατριβαὶ οἴκων αὐτῆς· σῖτον δὲ οὐκ ἔφαγεν· ἀνέστη τὰ τέκνα αὐτῆς, καὶ ᾔνεσαν αὐτήν· καὶ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς ἐπῄνεσεν αὐτήν· πολλαὶ θυγατέρες ἐποίησαν δύναμιν, πολλαὶ ἐκτήσαντο πλοῦτον, πολλαὶ εὕραντο δόξαν, οἱ δὲ καὶ ὑπερήρας πάσας, ψευδεῖς ἀρέσκειαι, καὶ μάταιον κάλλος οὐκ ἔστιν ἐν σοὶ· γυνὴ συνετὴ εὐλογεῖται· φόβον Κυρίου αὕτη αἰνείτω· δότε αὐτῇ ἀπὸ καρπὸν χειλέων αὐτῆς, καὶ αἰνείτω ἐν πύλαις αὐτῆς ὁ ἀνήρ.

Εἰς τὴν λιτὴν ἰδιόμελα. Ἦχος Α'.

Ἀθλητικὸν στάδιον σήμερον πρόκειται, λαοὶ χορεύσωμεν, καὶ τὰ ἐν αὐτῷ τελούμενα παράδοξα πράγματα κατοπτεύσωμεν· ἄσπιλος γὰρ ἀμνὰς πρόκειται σφαγῇ ὑπὲρ τοῦ σφαγιασθέντος Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν Εἰρήνη ἡ καλλιπάρθενος, καὶ θεόνυμφος· διὸ Τριάδος τῇ πίστει τὴν τῶν τυράννων ἔλυσεν ἀθεότητα, καὶ σὺν ἀγγέλοις χορεύουσα τῷ σωτῆρι πρεσβεύει σωθῆναι τάς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἦχος Β'.

Ἀναθεῖσα ἑαυτὴν παντοδυνάμῳ νεύματι, κρατυνομένη τῷ ἔρωτι τοῦ Χριστοῦ, καὶ τὴν γεώδη καταλείψασα στοργήν, ἐνεδύσω τὴν λαμπάδα τῆς αἰωνίου ζωῆς, ὄλβιος, ὑπάρξασα θάλαμος, εἰς ὃν ἀγέλαι προσαναπαύονται, εἴσοδον εὑράμεναι τῆς αἰωνίου ζωῆς, μεθ' ὧν ἱκέτευε Χριστῷ, Εἰρήνη τρισόλβιε, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Ἦχος Γ'.

Χορείας ἐγείρατε, φιλομάρτυρες, τῶν ἀγώνων ἐφέστηκεν ὁ καιρός, καὶ τῆς παρθενομάρτυρος Εἰρήνης ἡ ἐτήσιος μνήμη, πάντας εἰς δοξολογίαν προτρέπουσα Θεοῦ· ἀνδρείως γὰρ ἀνθισταμένη κατὰ τῶν τυράννων ἐχθρῶν τὸν παλαμναῖον δράκοντα γενναίως κατεπάτησε, καὶ τὸ στέφος ἤρατο τῆς ἀθλήσεως, καὶ παῤῥησίᾳ πρεσβεύει ὑπὲρ εἰρήνης τοῦ κόσμου καὶ σωτηρίας τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Δόξα. Ἦχος Πλ. Α'.

Τῇ παρθενικῇ σου θελχθεὶς ὡραιότητι ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης Χριστὸς ὡς ἀμώμητόν σε νύμφην ἑαυτῷ ἡρμόσατο, συναφείᾳ ἀκηράτῳ· ἐν γὰρ τῷ θελήματι αὐτοῦ, παρασχόμενος τῷ κάλλει σου δύναμιν, κατ’ ἐχθρῶν τε καὶ παθῶν ἀήττητον ἔδειξεν, ἐγκαρτερήσασα αἰκίαις πικραῖς, καὶ βασάνοις δριμυτάταις, διπλοῦ στέφει δισσῶς σε κατέστεψε, καὶ παρέστησεν ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· ὡς Βασίλισσαν πεποικιλμένην, αὐτὸν δυσώπει, παρθενομάρτυς Εἰρήνη, τοῖς ὑμνηταῖς σου δωρήσασθαι Εἰρήνη, καὶ σωτηρίαν, καὶ μέγα ἔλεος.

Καὶ νῦν τῆς ἑορτῆς.

Εἰς τὸν Στίχον στιχηρὰ τῆς ἁγίας. Ἦχος Α΄. Τὸν οὐρανίων ταγμάτων.

Τῆς ἀθληφόρου Εἰρήνης, τὴν μνήμην σήμερον, ἐν ἐτησίοις ὕμνοις ἑορτάσωμεν πάντες φιλέορτοι ἐνδόξως, ἥτις Χριστῷ τῷ Κυρίῳ παρίσταται, ἐκδυσωποῦσα ἀπαύστως ὑπὲρ ἡμῶν τῶν ἐκ πόθου εὐφημούντων αὐτήν.

Στίχ. Ὑπομένων, ὑπέμεινα τὸν Κύριον καὶ προσέσχε μοι.

Ἡ Μαγεδὼν νῦν καυχάθω, ὅτι ἐξήνθησε, τῆς παρθενίας ἄνθος, τὸν θεόβλαστον, ὄντως, τὴν ἔνδοξον Εἰρήνην, ὑπὲρ ἀεὶ τῷ Κυρίῳ παρίσταται, ἐκδυσωποῦσα ἀπαύστως ὑπὲρ αὐτῆς, παῤῥησίᾳ καὶ τοῦ Κόσμου παντός.

Στίχ. Καὶ ἔστησεν ἐπὶ πέτραν τοὺς πόδας μου καὶ κατεύθυνε τὰ διαβήματά μου.

Τὴν ἱερὰν καὶ λαμπράν σου μνήμην δοξάζοντες, Εἰρήνη μακαρία, καὶ πιστῶς ἐκτελοῦντες, βοῶμέν σοι σὺν πόθῳ ῥῦσαι ἡμᾶς, τῆς φλογός, τῆς κολάσεως, καὶ τῶν βελῶν τοῦ Βελίαρ, ταῖς πρὸς Χριστὸν ἱκεσίας σου πανεύφημε.

Δόξα. Ἦχος Πλ. Β'.

Δεῦτε φιλομάρτυρες πάντες ἐν τῷ Ναῷ τῆς ἀθληφόρου Εἰρήνης σήμερον ἀθροισθέντες, πνευματικῶς πανηγυρίσωμεν εὐωχούμενοι μυστικὴν νῦν, ἡμῖν Τράπεζαν, τάς ἀριστείας καὶ τοὺς ἄθλους αὐτῆς πᾶσι προτίθεται, ὡς ἔδεσμα τερπνὸν καὶ ἐξαίρετον. Ἐνθέως οὖν κορεσθέντες, δοξάσωμεν τὸν παντοδύναμον Κύριον, τὸν ἰσχὺν αὐτῇ δόντα, ἀντιστῆναι τῷ ἀρχεκάκῳ δαίμονι, καὶ προθύμως τάς σάρκας τοῖς τυράννοις ἐκδοῦσα διὰ τὸν Κύριον ἡ παναμώμητος. Ἧς ταῖς πρεσβείαις δώρησαι, ἡμῖν ὁ Θεός, τὸ μέγα σοῦ ἔλεος.

Καὶ νῦν τῆς Ἑορτῆς.

Ἀπολυτίκια τῆς ἁγίας. Ἦχος Δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ἁγνείας λαμπρότησι, κρίνον ὡς εὔοσμον, ἐξήνθησας ἔνδοξε Εἰρήνη μάρτυς Χριστοῦ, στολαῖς μαρτυρίου σου, κάλλεσιν ὡραΐσθης, ἐπιγνώσεως Θείας, πλάνης δυσωδεστάτης ἀπελαύνουσα βλάβην· διό σου τὴν πανεύφημον μνήμην γεραίρομεν.

Δόξα. Ἕτερον. Ἦχος Α'.

Ὁ Χριστὸς ἡ εἰρήνη σὲ Εἰρήνην ἐκάλεσε. Σὺ γὰρ τὴν εἰρήνην βραβεύεις τοῖς τελοῦσι τὴν μνήμην σου, καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς, προστρέχουσι τῷ Θείῳ σου Ναῷ, καὶ πρεσβεύεις ὑπὲρ πάντων τῇ Τρισηλίῳ παρισταμένῃ θεότητι. Ἅπαντες οὖν χαρμονικῶς, τὴν μνήμην αὐτῆς τελέσωμεν, τὸν ἀντιδοξάσαντα αὐτὴν Χριστὸν μεγαλύνοντες.

Καὶ τῆς ἑορτῆς. Καὶ ἀπόλυσις.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετὰ τὴν Α'. Στιχολογίαν κάθισμα. Ἦχος Πλ. Δ'. Τὴν σοφίαν καὶ λόγον.

Τὴν οὐράνιον νύμφην τοῦ ποιητοῦ, καὶ ἀκήρατον κόρην τοῦ Λυτρωτοῦ, Εἰρήνην τιμήσωμεν, τὴν ἀμνάδα τὴν πάντιμον, τὴν καὶ μετὰ πότμον ἐν νεφέλαις ἀρθεῖσαν, Μαγεδὼν ἐκ πόλεως, καὶ εἰς Ἔφεσον φθάσασαν, ἔνθα τοῖς σημείοις καὶ τοῖς τέρασι πάντας ἐνθέως ἐξέπληξας, καὶ τὴν πίστιν ἐκήρυξας, ἀθληφόρε ἀήττητε· πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.

Δόξα, τὸ αὐτό.  Καὶ νῦν τῆς ἑορτῆς.

Μετὰ τὴν Β'. Στιχολογίαν κάθισμα. Ἦχος Α'. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.

Καλλιμάρτυς Εἰρήνη, καὶ Χριστοῦ Νύμφη ἄφθορε, σὺ αὐτῷ παρεστῶσα ὡς ὡραία καὶ πάγκαλος, ὡς λίθους φαιδροὺς καὶ διαυγεῖς, τὰ στίγματα φέρουσα σαρκός, καὶ αἱμάτων τὴν πορφύραν, ὑπέρ ἡμῶν ἀπαύστως πρέσβευε. Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ σὲ ἀναδείξαντι λαμπρῶς, Παρθένων ὄντως καλλονὴν καὶ Μαρτύρων καύχημα.

Δόξα, τὸ αὐτό.  Καὶ νῦν τῆς ἑορτῆς.

Μετὰ τὸν Πολυέλεον κάθισμα. Ἦχος Δ'. Κατεπλάγη Ἰωσήφ.

Κατεπλάγησαν ἁγνή, μάρτυς Εἰρήνη οἱ χοροί, τῶν ἀγγέλων καὶ βροτῶν, φύσις ἐξέστη ἐπὶ σοί, πῶς τὸν ἀρχέκακον δράκοντα κατεπάτησας, ὡραίοις σου ποσὶ καὶ κατηδάφισας, καὶ πλήθη ἀσεβῶν ἐχειραγώγησας, καὶ διαδήματι κάλλους παρὰ Χριστοῦ τοῦ Νυμφίου σου ἐστέφθης· διὸ αἰτοῦμεν, μὴ ἐπιλάθου καὶ ἡμῶν τῶν τιμώντων σοι.

Δόξα, τὸ αὐτό.  Καί νῦν τῆς ἑορτῆς.

Οἱ Ἀναβαθμοί, τὸ Α' Ἀντίφωνον τοῦ Δ' Ἤχου.

Προκείμενον. Ἦχος Δ'.: Ὑπομένων ὑπέμεινα τὸν Κύριον καὶ προσέσχε μοι.

Στίχ. Καὶ ἔστησεν ἐπὶ πέτραν τοὺς πόδας μου καὶ κατεύθυνε τὰ διαβήματά μου.

Εὐαγγέλιον κατὰ Ματθαῖον.Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς· Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν...

Ό Ν'

Δόξα. Ταῖς τῆς ἀθληφόρου.

Καὶ νῦν. Ταῖς τῆς Θεοτόκου.

Ὁ στίχος. Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με ὁ Θεός... Καὶ τὸ ἰδιόμελον. Ἦχος Β'.

Ἀναθεῖσα ἑαυτὴν παντοδυνάμῳ νεύματι, κρατυνομένη τῷ ἔρωτι τοῦ Χριστοῦ, καὶ τὴν γεώδη καταλείψασα στοργήν, ἐνεδύσω τὴν λαμπάδα τῆς αἰωνίου ζωῆς, ὄλβιος, ὑπάρξασα θάλαμος, εἰς ὃν ἀγέλαι προσαναπαύονται, εἴσοδον εὑράμεναι τῆς αἰωνίου ζωῆς, μεθ' ὧν ἱκέτευε Χριστῷ, Εἰρήνη τρισόλβιε, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Οἱ κανόνες, εἷς τῆς ἑορτῆς ἐκ τοῦ Πεντηκοσταρίου καὶ ὁ ἑπόμενος τῆς ἁγίας, οὗ ἡ ἀκροστιχίς. Σαῖς με προσευχαῖς μάρτυς Εἰρήνη σκέπε.

ᾨδὴ Α'.  Ἦχος Δ'. ᾌσομαί σοι, Κύριε.

Στέφανος ὑπάρχων τῆς Ἀθληφόρου, ταύτης Χριστὲ ταῖς πρεσβείαις, εἰρήνην τῷ κόσμῳ καὶ δόξαν τὴν ἀμάραντον, τοῖς ὑμνοῦσί σε δώρησαι.

Αἴγλῃ διαλάμπουσα παρθενίας, καὶ κοσμουμένη τῷ κάλλει, τῆς σῆς μαρτυρίας, Εἰρήνη μεγαλώνυμε, σῷ Νυμφίῳ παρίστασαι.

Ἵλεων γενέσθαι ταῖς Ἐκκλησίαις, τὸν σὸν δυσώπει Νυμφίον, Εἰρήνη θεόφρον, καὶ πταισμάτων τὴν ἄφεσιν, παρέχειν τοῖς ὑμνοῦσί σε.

Θεοτοκίον.

Σάρκα γεγονότα τὸν Θεὸν Λόγον, καὶ πεφηνότα καθ’ ἡμᾶς, Ἁγία Παρθένε, ἀφράστως ἀπεκύησας, ὑπὲρ λόγον καὶ ἔννοιαν.

Καταβασία. Ἀναστάσεως ἡμέρα.

ᾨδὴ Γ'.  Τόξον δυνατῶν ἠσθένησε.

Μύρου κενωθέντος αἴσθησιν, τοῦ τὴν οἰκουμένην εὐωδιάσαντος χάριτι, δεξαμένη ἀνεπτερώθης, πρὸς τὸν τούτου πόθον ἔνδοξε.

Ἔσχες τὸν Θεὸν συλλήπτορα, ἐν τοῖς σοῖς ἀγῶσι, καὶ συνασπίζοντα Πάνσοφε, διὰ τοῦτο στεφανωθεῖσα, τοὺς τυράννους κατεπάλαισας.

Πύργος ἀρετῶν ἀκλόνητος, καὶ θεοσεβείας κατοικητήριον γέγονας, καὶ ἀνδρείας καὶ σωφροσύνης, ἐνδιαίτημα Πανεύφημε.

Θεοτοκίον.

Ῥέων μέχρι σοῦ ὁ θάνατος, ἔστη προσβαλὼν τῷ ἐκ σοῦ τεχθέντι Πανάμωμε· διὰ τοῦτο ἀθανασίας, ἀπαρχήν σε ὀνομάζομεν.

Καταβασία. Δεῦτε πόμα πίωμεν.

Κάθισμα τῆς Ἁγίας. Ἦχος Α'. Τὸν τάφον σου Σωτήρ.

Τῷ κάλλει σου Χριστέ, ἡ Παρθένος τρωθεῖσα, παρέδραμε σπουδῇ, τὰ ὁρώμενα πάντα, καὶ πᾶσαν τὴν τοῦ σώματος, εὐμορφίαν ἐκδέδωκε, ταῖς κολάσεσι, καὶ ταῖς πικραῖς τιμωρίαις, ἀφανίζεσθαι· ἣν εἰς ὡραίους νυμφῶνας, εἰσήγαγες Δέσποτα.

Δόξα. Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς.

ᾨδὴ Δ'.  Τῆς σῆς ἐπὶ τῆς γῆς παρουσίας.

Ὁ τὴν εἰρήνην σοι βραβεύων εἰρηνώνυμε, δι’ αὐτὸν μαχομένην σε θεώμενος, ἀνδροπρεποῦς φρονήματος, Μάρτυς καὶ δυνάμεως ἔπλησε.

Συντονωτάταις προθυμίαις ὑπερβέβηκας τὸ τοῦ θήλεως χαῦνον παμμακάριστε, καὶ σταθερῶς διήλεγξας, Μάρτυς τοὺς τῇ πλάνῃ δουλεύοντας.

Ἐνθεωτάτην καρτερίαν ἐπιδέδειξαι, καὶ τυράννων τὸ θράσος καταβέβληκας, τῷ σῷ Νυμφίῳ κράζουσα· δόξα τῇ δυνάμει σου Κύριε.

Ὑμνολογίαις ἀσιγήτοις καὶ δεήσεσι, τὸν Δεσπότην θεόφρον ὑμνολόγησας, καὶ πρὸς αὐτὸν ἀνέδραμες, δόξαν ὀψομένη τὴν ἄφραστον.

Θεοτοκίον.

Χαρμονικήν σοι γεγηθότες φωνὴν Πάναγνε, διὰ σοῦ οἱ σωθέντες ἀνακράξομεν· χαῖρε Παρθένε πάνσεμνε, χαῖρε Θεοτόκε πανύμνητε.

Καταβασία: Ἐπὶ τῆς θείας φυλακῆς

ᾨδὴ Ε'.  Τὸν φωτισμόν σου Κύριε.

Ἀνδρειοτέρῳ Ἔνδοξε φρονήματι Χριστὸν Θεὸν τῶν ὅλων τρανῶς ὡμολόγεις· λόγῳ δὲ στεῤῥῷ τοὺς ἀντιπάλους, Ἀθλοφόρε κατῄσχυνας.

Ἰχνηλατεῖν ἐπόθησας τὸ πάθος τοῦ Χριστοῦ, καὶ τῇ μιμήσει θερμῶς ἠκολούθεις, ἀγωνιστικῶς ὑπεραθλοῦσα, τοῦ Δεσπότου Πανόλβιε.

Στέφη Μαρτύρων Ἔνδοξε, προσήνεγκας Χριστῷ, τῇ σῇ σοφίᾳ καὶ θεολογίᾳ, τούτοις ἀληθῶς μυσταγωγοῦσα, καὶ τῷ λόγῳ τῆς χάριτος.

Θεοτοκίον.

Μεμυημένοι μυστήριον συλλήψεως τῆς σῆς, καὶ τοῦ ἀφράστου καὶ θείου σου τόκου, σὲ πανευσεβῶς ὑμνολογοῦμεν, Θεοτόκε πανύμνητε.

Καταβασία. Ὀρθρίσωμεν ὄρθρου βαθέος.

ᾨδὴ ΣΤ'.  Ἐβόησε, προτυπῶν.

Ἀνώρθωσας τῆς προμήτορος Εὔας τὴν ἔκπτωσιν, Ἀθληφόρε, τοῦ ἐχθροῦ καθελοῦσα τὴν δύναμιν, καὶ καταβαλοῦσα, τὴν ἐκείνου ὀφρὺν θείᾳ χάριτι.

Ῥωμαλέον, κεκτημένη, Εἰρήνη τὸ φρόνημα τοῖς τυράννοις, ἀντιτάξω ψυχῆς γενναιότητι, καὶ στεφάνῳ νίκης πρὸς Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἐστεφάνωσαι.

Τῷ αἵματι, τῆς ἀθλήσεως Μάρτυς φαιδρότερον ἀπειργάσω τὸ τῆς φύσεως κάλλος τὸ ἄχραντον, γενικοὺς ἀγῶνας, ὑποστᾶσα στεῤῥῶς καλλιπάρθενε.

Θεοτοκίον.

Ὑπέφηνε τὸ μυστήριόν σου τῆς κυήσεως, ὁ θεόπτης, καιομένην τὴν βάτον θεώμενος, καὶ μὴ φλεγομένην, Θεοτόκε ἁγνὴ ἀειπάρθενε.

Καταβασία. Κατῆλθες ἐν τοῖς κατωτάτοις.

Κοντάκιον.  Ἦχος Γ'. Ἡ Παρθένος σήμερον.

Παρθενίας κάλλεσι, πεποικιλμένη παρθένε, καὶ Μαρτύρων στέμμασι στεφανωθεῖσα Εἰρήνη, αἵματι τοῦ μαρτυρίου ἐῤῥαντισμένη, θαύμασι καταστεφθεῖσα τῶν ἰαμάτων, εὐσεβῶς Μάρτυς ἐδέξω, βραβεῖον νίκης τῆς σῆς ἀθλήσεως.

Οἶκος.

Τοῦ Νυμφίου Χριστοῦ ἔρωτι, Παναοίδιμε ἀπὸ βρέφους σεμνὴ πυρποληθεῖσα ἔδραμες δορκὰς ὡς διψῶσα πηγαῖς ἀειῤῥύτοις, καὶ τῇ ἀθλήσει δὲ σαυτὴν συντηρήσασα, ἐν τῷ ἀφθάρτῳ, ὄντως τοῦ Κτίστου σου θαλάμῳ ἔνδοξε, ὡς νύμφη εὐκλεής, ἐστολισμένη, πεποικιλμένη, εἰσῆλθες ὡς ἐκλεκτή, στεφανηφόρος, ὁραθεῖσα, ἐξ ἀφθάρτου νυμφίου δεξαμένη, ὡς χρυσίον, βραβεῖον νίκης τῆς σῆς ἀθλήσεως

Συναξάριον.

Τῇ Ε΄ τοῦ αὐτοῦ Μηνός, Μνήμη τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Εἰρήνης.

Ξίφει θανοῦσα, καὶ βιώσασα ξένως.

Εἰρηνικῶς τέθνηκας αὖθις Εἰρήνη.

Εἰρήνη τμηθεῖσα, ἀνέγρετο καὶ θάνε πέμπτῃ.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς ἀθλήσεως τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Νεοφύτου, Γαΐου καὶ Γαϊανοῦ.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Ἀνάμνησις τῶν ἐγκαινίων τοῦ ναοῦ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν τοῖς Κύρου.

Ταῖς τῶν Ἁγίων σου πρεσβείαις, ὁ Θεὸς ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

ᾨδὴ Ζ'. Ἀβραμιαῖοί ποτε.

Στεφανηφόρος Σεμνή, παρισταμένη θρόνῳ τοῦ σοῦ Δεσπότου περιφρούρησον, τοὺς πίστει κραυγάζοντας· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

Ἐν Οὐρανίαις σκηναῖς, περιχορεύειν Μάρτυς, κατηξιώθης ἀξιάγαστε, Εἰρήνη κραυγάζουσα· Ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

Ἰμειρομένη τυχεῖν, τοῦ ἐραστοῦ σου κάλλους, βασάνων πόνους ἐκαρτέρησας, Εἰρήνη κραυγάζουσα· Ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

Θεοτοκίον.

Ῥήσει χειλέων τῶν σῶν, ἀκολουθοῦντες πίστει, σὲ Θεομῆτορ μακαρίζομεν, βοῶντες τῷ τόκῳ σου· Ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

Καταβασία. Ὁ παῖδας ἐκ καμίνου ῥυσάμενος.

ᾨδὴ Η'.  Παῖδας εὐαγεῖς.

Ἤθλησας Εἰρήνη μακαρία, γενναίως καὶ τοὺς τυράννους καταβέβληκας, ἔχουσα συμπράττουσαν, τὴν ἀκαταμάχητον, τοῦ σοῦ Δεσπότου δύναμιν, καὶ συνεργοῦσάν σοι, καὶ Κύριον ὑμνεῖτε, ἐβόας, καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

Νεᾶνις ἀγάπῃ τετρωμένη, ὀπίσω τοῦ σοῦ Νυμφίου ἠκολούθησας, Εἰρήνη πανένδοξε, τούτου τὰ παθήματα, ἐν τῇ σαρκί σου φέρουσα, καὶ ἀναμέλπουσα· τὸν Κύριον ὑμνεῖτε τὰ ἔργα, καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

Ἡ σὴ ἐν βασάνοις καρτερία, Εἰρήνη στεφανηφόρε κατεγέλασε, τῶν τῆς ματαιότητος καὶ τῆς ἀθεότητος, ἀντεχομένων ἔνδοξε· πίστει δὲ ἔψαλλες· Τὸν Κύριον ὑμνεῖτε τὰ ἔργα, καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

Θεοτοκίον.

Σοφία Θεοῦ πάντων τεχνῖτις γαστρί σου Παρθενομῆτορ ἐνσκηνώσασα, οἶκον ᾠκοδόμησεν, ἔννουν τε καὶ ἔμψυχον, τὸν ἑαυτῆς καὶ ἔσωσε, κόσμον κραυγάζοντα· τὸν Κύριον ὑμνεῖτε τὰ ἔργα, καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

Καταβασία. Αὕτη ἡ κλητὴ καὶ ἁγία ἡμέρα.

ᾨδὴ Θ'.  Εὔα μὲν τῷ τῆς παρακοῆς.

Κύκλῳ περὶ τὸν σὸν ἐραστὴν χορεύουσα, ἐν ὑψίστοις καλλιπάρθενε αἴτησαι κόσμῳ τὴν Εἰρήνην, Εἰρήνη, καὶ πταισμάτων τὴν ἄφεσιν, τοῖς πίστει ἐκτελοῦσι τὴν μνήμην σου, τὴν φωτοφόρον καὶ πανίερον.

Ἔνδον τῆς παστάδος σε Χριστὸς ὡς Μάρτυρα, καὶ Παρθένον κατεσκήνωσεν, ἔνθα Παρθένοις συναγάλλῃ, καὶ σὺν τοῖς τῶν Μαρτύρων στρατεύμασιν, Εἰρήνη στεφανηφόρε πανεύφημε· ὅθεν σε πάντες μακαρίζομεν.

Πύλας διανοίξας οὐρανῶν ἐδέξατο, τὴν ψυχήν σου τὴν πανάμωμον, μόνος ὁ πάντων βασιλεύων, καὶ τῆς δικαιοσύνης ὁ πρύτανις, Εἰρήνη, θείας Εἰρήνης ἐπώνυμε· ὅθεν σε πάντες μακαρίζομεν.

Θεοτοκίον.

Ἔχουσα πρὸς τὸν ἐκ σοῦ Υἱὸν πανάχραντε, παῤῥησίαν ἀνεπαίσχυντον, τοῦτον δυσώπει Παναγία, τῷ κόσμῳ τὴν εἰρήνην δωρήσασθαι, καὶ πάσαις Ἐκκλησίαις ὁμόνοιαν, ἵνα σε πάντες μεγαλύνωμεν.

Καταβασία. Ὁ Ἄγγελος ἐβόα.

Ἐξαποστειλάριον. Γυναῖκες ἀκουτίσθητε.

Ῥωσθεῖσα καλλιπάρθενε, Σταυρῷ τῷ τοῦ Κυρίου σοῦ τυράννων ἔλυσας θράσος, ἀθλοῦσα Μάρτυς γενναίως· καὶ πρὸς Χριστοῦ ἀπείληφας βραβεῖα νίκης πάνσεμνε, Εἰρήνη μεγαλώνυμε, ὑπὲρ ἡμῶν δυσωποῦσα, τῶν σὲ τιμώντων ἐκ πόθου.

Ὅμοιον.

Τὴν χάριν τῶν ἰάσεων, ἐκ Θεοῦ δεξαμένη, παρθενομάρτυς Εἰρήνη ἐκ συμφορῶν πολυτρόπων τῶν πίστει προστρεχόντων σοι, τὸν Θεὸν δοξάζουσα, καὶ σὸν Νυμφίον παρθένε.

Καὶ τῆς Ἑορτῆς.

Εἰς τοὺς Αἴνους ἱστῶμεν στίχους Δ'. καὶ ψάλλομεν στιχηρὰ τῆς Ἁγίας, δευτεροῦντες τὸ πρῶτον. Ἦχος Α'. Τῶν οὐρανίων ταγμάτων.

Τῶν φιλεόρτων τὰ πλήθη, δεῦτε συνδράμωμεν, τῇ μνήμῃ τῆς ἐνδόξου καὶ σεπτῆς ἀθληφόρου. Εἰρήνη νῦν ἡ Μάρτυς, πάντας ἡμᾶς συνεκάλεσε σήμερον, εἰς εὐτυχίαν ἀθάνατον τάς αὐτῆς ἀριστείας παραθέμενοι. (Δὶς)

Τὴν Ἱεράν σου εἰκόνα κατασπαζόμεθα, νῦν αἰσθητῶς ἁγία, νοερῶς δὲ τὰ θεῖα λείψανά σου πάντες ἀπὸ ψυχῆς, προσκυνοῦμεν καλλίνικε, ἐκδυσωποῦντες σε βλάβης παντοδαπῆς, καὶ κινδύνων ἡμᾶς ῥύεσθαι.

Εἰρήνης νῦν τῆς Παρθένου, δεῦτε συνέλθωμεν, ἐν τῷ Ναῷ τῷ Θείῳ καὶ αὐτῆς τὴν εἰκόνα, τὴν πάνσεπτον σὺν φόβῳ, καὶ χαρμονὴν προσκυνήσωμεν ἅπαντες, καθικετεύοντες, ταύτην πάσης ὀργῆς, καὶ ἀνάγκης ἡμᾶς ῥύεσθαι.

Δόξα. Ἦχος Πλ. Β΄ .

Ῥηγνυμένης σαρκός, οὐδόλως ἐφρόντισας, παρθενομάρτυς Εἰρήνη πανένδοξε, ἀλλὰ τραυμάτων, μάστιξί τε καὶ ἄλλοις προθύμως ἐκδέδωκας διὰ τὴν ἄνω λαμπρότητα. Ὅθεν Χριστὸς ὁ Νυμφίος σου καὶ στεφανοθέτης στεφάνῳ διπλῷ σε, κατέστεψε τῆς παρθενίας τε καὶ ἀθλήσεως· αὐτὸν οὖν ἱκέτευε ῥυσθῆναι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης προσβολῆς ἐναντίας καὶ σωθῆναι τάς ψυχὰς ἡμῶν.

Καὶ νῦν τῆς Ἑορτῆς.

Δοξολογία Μεγάλη, καὶ Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας .

Μεγαλυνάριον τῆς ἁγίας.

Δεῦτε φιλομάρτυρες εὐλαβῶς πλέξωμεν στεφάνους ἐξ ἀνθέων ἐαρινῶν, ἐν ἀγαλλιάσει, καὶ στέψωμεν ἐνθέως, Εἰρήνην τὴν Ἁγίαν, ἣν μεγαλύνωμεν.

ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ

Εὐλογήσαντος τοῦ Ἱερέως τὸ Κύριε εἰσάκουσον, μεθ’ ὅ τὸ Θεὸς Κύριος καὶ τὰ κάτωθι Τροπάρια. Ἦχος δ΄. Ὁ ὐψωθείς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Ὡς τοῦ Κυρίου εὐκλεὴς Ἀθληφόρος, ἐν μαρτυρίῳ κραταιῷ ἐδοξάσθης, Εἰρήνη εἰρηνώνυμε, Μαρτύρων καλλονή. Ὅθεν τὴν ἀντάμειψιν, ἐν ὑψίστοις εὑροῦσα, βρύσις ἀναδέδειξαι, δαψιλὴς ἰαμάτων, εὐεργετοῦσα ἔνδοξε ἀεί, τοὺς τῷ πανσέπτῳ ναῷ σου προστρέχοντας.

Δόξα. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Οὐ σιωπήσομέν ποτὲ Θεοτόκε, τὰς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι· εἰ μὴ γὰρ Σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τὶς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο, ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τὶς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ Σοῦ· Σοὺς γὰρ δούλους σῴζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ὁ Ν΄ καὶ ὁ Κανὼν, οὖ ἡ Ἀκροστιχίς: Σκέπε με σῇ χάριτι ἀεὶ Εἰρήνη. Κυρίλλου.

ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.

Συνοῦσα Μαρτύρων ταῖς στρατιαῖς, ἔνδοξε Εἰρήνη, πρωτοτόκων ἐν ταῖς σκηναῖς, εἰρήνην καὶ χάριν ἡμῖν αἴτει, τοῖς τῷ ἁγίῳ ναῷ σου προστρέχουσι.

Καθεῖλες τὸν ὄφιν τὸν δυσμενῆ, πάνσεμνε Εἰρήνη, δι’ ἀγώνων ἀθλητικῶν, οὗ ῥῦσαι τῇ σῇ ἐπιστασίᾳ, τῆς πονηρίας ἡμᾶς τοὺς ἱκέτας σου.

Εὑροῦσα εἰρήνη τῆς ὑπὲρ νοῦν, ζωῆς τὰς ἀβύσσους, διὰ πόνων μαρτυρικῶν, ἡμᾶς καταξίωσον εὐχαῖς σου, ἁμαρτημάτων εὑρεῖν τὴν συγχώρησιν.

Θεοτοκίον.

Παρθένε Μαρία ὡς ἀγαθή, τὸν, ἀγαθοδότην, καθικέτευε ἐκτενῶς, ἵνα πάσης θλίψεως ῥυσθῶμεν, οἱ εὐσεβῶς προσκυνοῦντες τὸν τόκον σου.

ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.

Εὐσυμπάθητος πᾶσιν, ὡς ἀληθῶς πέλουσα, τοῖς συντετριμμένῃ καρδία, πιστῶς προστρέχουσι, τῇ ἀντιλήψει σου, Μεγαλομάρτυς Εἰρήνη, ἐν παντὶ προστάτευε, τῷ βίῳ πάντοτε.

Μαρτυρίου τοὺς πόνους, καρτερικῶς ἤνεγκας, καὶ ἐν οὐρανοῖς τῆς ἀπόνου, ζωῆς ἐτρύφησας. Ὅθεν ἐπόπτευε, Μεγαλομάρτυς Εἰρήνη, ἐν ἀγρύπνῳ ὄμματι, τοὺς εὐφημοῦντάς σε.

Ἐν κινδύνοις προστάτις, ἡμῖν θερμὴ φάνηθι, ἐν στενοχωρίαις Εἰρήνη, τελεία ἄνεσις, καὶ ἐν δειναῖς συμφοραῖς, παραμυθία καὶ σκέπη, ἵνα κατὰ χρέος σε, ἐγκωμιάζομεν.

Θεοτοκίον.

Σαρκικῶς ἐπεφάνη, ὁ τοῦ Πατρὸς Ἄχραντε, Λόγος διὰ Σοῦ τῆς Παρθένου, σῴζων τὰ σύμπαντα· ὅν καθικέτευε, ἐν μητρικῇ παῤῥησίᾳ, εἰρηνεῦσαι ἅπαντα, κόσμον Μητρόθεε.

Διάσωσον ἀπὸ παντοίων κινδύνων Μάρτυς Εἰρήνη, τοὺς εὐσεβῶς τῷ ναῷ σου προστρέχοντας, καὶ σὲ ὑμνοῦντας, ὡς νύμφην Χριστοῦ ἁγίαν.

Ἐπίβλεψον ἐν εὐμενείᾳ Πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα. Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.

Θαυμάτων πολλήν, πλουτήσασα ἐνέργειαν, νοσοῦντας ἡμᾶς, κατ’ ἄμφω τοὺς ἱκέτας σου, συμπαθῶς ἰάτρευσον, καὶ πρὸς τρίβον κρείττονα ἴθυνον, χειραγωγίᾳ χάριτος τῆς σῆς, Εἰρήνη Χριστοῦ Μάρτυς ἀήττητε.

ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.

Ἡ ἀνδρείως ἀθλήσασα, καὶ θαυμάτων χάριν καταπλουτήσασα, τῶν ψυχῶν ἡμῶν τὰ τραύματα, δραστικῶς Εἰρήνη Μάρτυς ἴασαι.

Χαλεπῶς ἡμᾶς θλίψεσιν, ἐξεταζομένους Εἰρήνη λύτρωσαι, τῷ Νυμφίῳ σου πρεσβεύουσα, καὶ Σωτῆρι πάντων τῶν τιμώντων σε.

Ἀπὸ κλίνης κακώσεως, ἔγειρον Εἰρήνη ἡμᾶς καλοῦντάς σε, καὶ εἰρήνην ἀστασίαστον, ταῖς καρδίαις δίδου τῶν προσφύγων σου.

Θεοτοκίον.

Ῥυπωθέντα τοῖς πταίσμασι, Μῆτερ τοὺς οἰκέτας ου ἀποκάθαρον, μητρικῆς φιλευσπλαγχνίας Σου, ἐφ’ ἡμᾶς τὸ ὕδωρ ἐπιχέουσα.

ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.

Ἴθυνον ἡμῶν, ἀσφαλῶς τὰ διαβήματα, πρὸς ἁγίας ἀναβάσεις ἀρετῶν, ὦ Εἰρήνη, θαυμαστῇ ἐπιστασίᾳ σου.

Τείχισον ἡμᾶς, ἐν ἐχθροῦ ταῖς ἐπιθέσεσι, καλλιπάρθενε Εἰρήνη ἐκλεκτή, συμμαχίᾳ τῆς πρεσβείας σου πρὸς Κύριον.

Ἵλεων ἡμῖν, τοῖς ἀφρόνως παραπταίουσι, καθ’ ἡμέραν ὦ Εἰρήνη θαυμαστή, ταῖς εὐχαῖς σου τὸν Φιλάνθρωπον ἀπέργασαι.

Θεοτοκίον.

Ἄχραντε ἡμῖν, τοῖς ἀφρόνως παραπταίουσι, τοῖς οἰκέταις Σου σπλαγχνίσθητι, καὶ παράσχου εὐφροσύνην μυστικήν, ταῖς καρδίαις τῶν ὑμνούντων τὴν λοχείαν Σου.

ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν ἐκχεῶ.

Ἐνίκησας, τῶν ἐχθρῶν τὰς φάλαγγας, ὑπομείνασα στεῤῥῶς τὰς αἰκίας, καὶ τῶν εἰδώλων τὴν πλάνην καθεῖλες, Μάρτυς Εἰρήνη μεγίστοις ἀγῶσί σου. Ὅθεν παρέστης τῷ Χριστῷ, μεμνημένη ἡμῶν τῶν τιμώντων σε.

Ἱκέτευε, ἐκτενῶς τὸν Κύριον, ὡς πλουτοῦσα παῤῥησίαν Εἰρήνη, ἵνα δεινῶν ἀπωλείας βαράθρων, καὶ αἰωνίου θανάτου λυτρώσηται, τοὺς ἀναμέλποντας πιστῶς, σῶν ἀγώνων τὰ ἔνδοξα τρόπαια.

Ἐτρύγησας, ἀκηράτου χάριτος, καὶ εἰρήνης οὐρανίου Εἰρήνη, ὡς τοῦ Νυμφίου παρθένος φρονίμη, καὶ Ἀθληφόρος Αὐτοῦ ἀκατάπληκτος· ὅθεν ἐξαίτει καὶ ἡμῖν. σοῖς ἱκέταις ἀεὶ τὰ συμφέροντα.

Θεοτοκίον.

Ἱλάσθητι, ὁ Θεὸς τοῖς δούλοις Σου, σῶσον πάντας ἁμαρτίας θηράτρων· Σοὶ γὰρ προσάγομεν πίστει βεβαίᾳ, τὴν Παναγίαν Παρθένον Μεσίτριαν, δι’ ἧς ἀνέτειλας βροτοῖς, σωτηρίου ἡμέραν χαρμόσυνον.

Διάσωσον ἀπὸ παντοίων κινδύνων Μάρτυς Εἰρήνη, τοὺς εὐσεβῶς τῷ ναῷ σου προστρέχοντας, καὶ σὲ ὑμνοῦντας, ὡς νύμφην Χριστοῦ ἁγίαν.

Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.

Αἴτησις καὶ τὸ Κοντάκιον. Ἦχος β΄. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.

Ἐν μαρτυρίου τοῖς ἄθλοις ἐμπρέψασα, εἰρηνικῶς πρὸς Χριστὸν ἐξεδήμησας, εἰρήνης Εἰρήνη τῷ ἄρχοντι, ἐξαιτουμένη ἡμῖν τοῖς ἱκέταις σου, εἰρήνην Αὐτοῦ τὴν σωτήριον.

Προκείμενον. Ἦχος δ΄. Ὑπομένων ὑπέμεινα τὸν Κύριον καὶ πρόσεσχέ μοι...

Στ.: Καὶ ἔστησεν ἐπὶ πέτραν τοὺς πόδας μου καὶ κατεύθυνε τὰ διαβήματά μου.

Εὐαγγέλιον. Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον. [Κεφ. κε΄, 1-13].

Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην: Ὡμοιώθη ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν δέκα παρθένοι, αἵτινες λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας αὐτῶν ἐξῆλθον εἰς ἀπάντησιν τοῦ νυμφίου. Πέντε δὲ ἧσαν ἐξ αὐτῶν φρόνιμοι καὶ αἱ πέντε μωραί· αἵτινες μωραὶ λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν οὐκ ἔλαβον μεθ’ ἑαυτῶν ἔλαιον· αἱ δἐ φρόνιμοι ἔλαβον ἔλαιον ἐν τοῖς ἀγγείοις αὐτῶν μετὰ τῶν λαμπάδων αὐτῶν. Χρονίζοντος δὲ τοῦ νυμφίου ἐνύσταξαν δὲ πᾶσαι καὶ ἐκάθευδον. Μέσης δὲ νυκτὸς κραυγὴ γέγονε· ἰδοὺ ὁ νυμφίος ἔρχεται, ἐξέρχεσθαι εἰς ἀπάντησιν αὐτοῦ. Τότε ἠγέρθησαν πᾶσαι αἱ παρθένοι ἐκεῖναι καὶ ἐκόσμησαν τὰς λαμπάδας αὐτῶν. Αἱ δὲ μωραὶ ταῖς φρονίμοις εἶπον: Δότε ἡμῖν ἐκ τοῦ ἐλαίου ὑμῶν, ὅτι αἱ λαμπάδες ἡμῶν σβέννυνται. Ἀπεκρίθησαν δὲ αἱ φρόνιμοι λέγουσαι: Μήποτε οὐκ ἀρκέση ἡμῖν καὶ ὑμῖν· πορεύεσθε δὲ μᾶλλον πρὸς τοὺς πωλοῦντας καὶ ἀγοράσατε ἑαυταῖς. Ἀπερχομένων δὲ αὐτῶν ἀγοράσαι ἦλθεν ὁ Νυμφίος καὶ αἱ ἕτοιμοι εἰσῆλθον μετ’ αὐτοῦ εἰς τοὺς γάμους, καὶ ἐκλείσθη ἡ θύρα. Ὕστερον δὲ ἔρχονται καὶ αἱ λοιπαὶ παρθένοι λέγουσαι: Κύριε, Κύριε, ἄνοιξον ἡμῖν. Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν: Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ οἶδα ὑμᾶς. Γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε τὴν ἡμέραν οὐδὲ τὴν ὥραν ἐν ᾗ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται.

Δόξα. Ταῖς τῆς Ἀθληφόρου...

Καί νῦν. Ταῖς τῆς Θεοτόκου...

Προσόμοιον. Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι. Στ.: Ἐλεήμων, ἐλέησόν με ὁ Θεὸς, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Σου...

Εἰρήνη πολύαθλε, ἠγλαϊσμένη παρθένε, Μάρτυς εἰρηνώνυμε, τῶν Μαρτύρων καύχημα, ὑπερήδιστον, τοὺς καταφεύγοντας, ἀδιστάκτῳ πίστει, τῇ δυνάμει τῆς πρεσβείας, ῥῦσαι δεόμεθα, πάσης δυσπραγίας καὶ θλίψεως, κινδύνων τε κακώσεων, καὶ ἐπηρειῶν τοῦ ἀλάστορος· σὺ γὰρ παῤῥησίαν, πλουτεῖς πρὸς τὸν φιλάνθρωπον Θεόν, τὸν στεφανώσαντα δόξῃ σε, καὶ τιμῇ ὡς γέγραπται.

Ἕτερον. Ἦχος ὁ αὐτός. Αἱ Ἀγγελικαὶ.

Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ, εἰρηνώνυμε Εἰρήνη, σκεῦος ἱερόν, οὐρανίων χαρισμάτων, Ἀγγέλοις ἐν ὑψίστοις, εὐκλεῶς συγχορεύουσα, Μάρτυσι συνοῦσα νικηφόροις, ἐν παῤῥησίᾳ ἐκδυσώπει, τὸν Νυμφίον σου, ἵνα δωρήσηται ἡμῖν, πταισμάτων συγχώρησιν.

ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.

Ῥώμῃ χάριτος Μάρτυς, ἐραστοῦ σου τὸ πάθος, ἐξεικονίσασα, ἀπέλαβες Εἰρήνη, ὑψόθεν τῶν θαυμάτων, τὴν ἀείζωον δύναμιν, δι’ ἧς ἡμᾶς χαλεπών, ἴασαι νοσημάτων.

Ἡ ἀθλήσεως πόνοις, καλλιμάρτυς Εἰρήνη, Χριστὸν δοξάσασα, παθῶν τῆς ἀδοξίας, θερμῇ σου ἀντιλήψει, τοὺς ἱκέτας σου λύτρωσαι, ᾄδοντας πόθῳ ψυχῆς, τῇ δόξῃ σου αἰνέσεις.

Νικηφόροις σου ἄθλοις, πρὸς σκηνὰς ἀειζώους, μετέστης ἔνδοξε· διὸ ἡμᾶς εὐχαῖς σου, τοὺς περιλειπομένους, τῷ Κυρίῳ οἰκείωσον, Εἰρήνη Μάρτυς σεμνή, Μαρτύρων εὐκοσμίᾳ.

Θεοτοκίον.

Ἡλιόμορφε Κόρη, ἡ τεκοῦσα ἀφράστως, Χριστὸν τὸν Κύριον, τῇ Σῇ φωταγωγίᾳ, σκοτίαν ἁμαρτάδων, ἐξ’ ἡμῶν διασκέδασον, ἵνα εὐφήμως ἀεί, ὑμνοῦμεν Σου τὸν τόκον.

ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα.

Καταβληθέντας, ταῖς προσβολαῖς τῆς κακίας, ἐνδυνάμωσον ἡμᾶς Μάρτυς Εἰρήνη, ἵνα σε τιμῶμεν, ὡς Μάρτυρα Κυρίου.

Ὑπερκοσμίου, Μάρτυς Εἰρήνη γαλήνης, ἀπολαύουσα Μαρτύρων σὺν χορείαις, πρεσβείαις σου παῦσον, παθῶν ἡμῶν τὸν σάλον.

Ῥῶσιν χορήγει, καὶ ψυχικὴν εὐρωστίαν, τοῖς ἱκέταις σου θεόληπτε Εἰρήνη, καταπονουμένοις, πικροῖς πειρατηρίοις.

Θεοτοκίον.

Ἱλάσθητί μοι, τῷ ἀναισχύντως βιοῦντι, Ὑπεράγαθε Σωτὴρ ταῖς ἱκεσίαις, τῆς δι’ εὐσπλαγχνίαν, φρικτῶς Σε κυησάσης.

ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.

Λαοῦ τοῦ χριστωνύμου, μακαρίζοντός σε, τῇ συμμαχίᾳ τῆς θείας σου χάριτος, πρόστηθι Μάρτυς Εἰρήνη, ἀειμακάριστε.

Λαμπὰς φαεινοτάτη, αἴγλης οὐρανίου, Παρθενομάρτυς Εἰρήνη ὑπάρχουσα, τῆς διανοίας τὸ σκότος, ἡμῶν διάλυσον.

Ὁλόφωτον παστάδα, Μάρτυς εὑραμένη, εἰς κατοικίαν Εἰρήνη αἰώνιον, φῶς ἡμῖν πᾶσιν ἐξαίτει, Θεοῦ τῆς γνώσεως.

Θεοτοκίον.

Ὑπέραγνε Μαρία, Κεχαριτωμένη, ἁγνόν με τήρει ψυχῇ τε καὶ σώματι, ἵνα ἀεὶ μακαρίζω, τὸν θεῖον τόκον Σου.

Τὸ Ἄξιον ἐστι καὶ τὰ Μεγαλυνάρια.

Τὴν Μεγαλομάρτυρα τοῦ Χριστοῦ, ἔνδοξον Εἰρήνην, εὐφημήσωμεν εὐλαβῶς, ὅτι τῆς εἰρήνης, τὸν ἄρχοντα ἐν κόσμῳ, δι’ ἄθλων μαρτυρίου, ὑπερεδόξασε.

Χαίροις Παρθενίας σκεῦος σεπτόν, καὶ τῆς εὐσεβείας, ὁ ἀσύλητος θησαυρός· χαίροις εὐσθενείας, ἡ μελουργὸς κινύρα, καὶ λύρα καρτερίας, Εἰρήνη ἔνδοξε.

Πλάνην ἐκφυγοῦσαν τὴν πατρικήν, Χριστῷ συνετάγης, διὰ πίστεως ἀκραιφνοῦς, ὧ καὶ ἐνυμφεύθης, Αὐτῷ προσαγαγοῦσα, τὸ αἷμά σου ὡς προῖκα, Εἰρήνη ἔνδοξε.

Χαίροις Ἀθληφόρε τοῦ Ἰησοῦ, Περσῶν τὰς τερθρείας, ἡ αἰσχύνασα ἀνδρικῶς· χαίροις ἡ ἐν ἄθλοις, Εἰρήνη μαρτυρίου, τῆς πίστεως δυνάμει, ἀνδραγαθήσασα.

Ἴδε Καλλιπάρθενε ἐφ’ ἡμᾶς, ἐπικαλουμένους, τὴν πρεσβείαν σου πρὸς Θεόν, πάντας ῥυομένη, ἐχθροῦ τῆς πανουργίας, κινδύνων πολυτρόπων, καὶ περιστάσεων.

Χαίροις Ἀθληφόρων ἡ καλλονή, πάνσεμνε Εἰρήνη, Ἐκκλησίας ἡ χαρμονή· χαίροις ἀσθενούντων, ἀντίληψις ταχεῖα, καὶ εὐφημοῦσιν ὕμνοις, τὴν μαρτυρίαν σου.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες, μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.

Τὸ Τρισάγιον καὶ τὸ Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Εἰρηνώνυμον κλῆσιν, οὐρανόθεν πλουτήσασα, τῆς θεοεχθρίας ἐπάρσεις, ἀνδρικῶς ἐταπείνωσας, καὶ ἤθλησας ἀγάπῃ τοῦ Χριστοῦ, τὸ κάλλος παριδοῦσα τῆς σαρκός· διὰ τοῦτο τῆς εἰρήνης τὰς δωρεὰς, παρέχει τοῖς ἐκβοῶσι: Δόξα τῷ σε καλέσαντι Χριστῷ· δόξα τῷ σὲ ἐνισχύσαντι· δόξα τω ἐν νυμφῶνί σε ζωῆς, Εἰρήνη εἰσάξαντι.

Ἕτερον. Ἦχος πλ. δ΄. Ταῖς τῶν δακρύων σου ῥοαῖς.

Ἰχνηλατοῦσα εὐσεβῶς, τῆς εἰρήνης τὸν ἄρχοντας εἰρηνώνυμε, πρὸς μαρτυρίου τὴν ὁδόν, ἀθλητικῇ ἐνστάσει χαίρουσα ἔδραμες, καὶ ᾔσχυνας στεῤῥῶς, πυρσολατρῶν τὴν ἄθεον ἔπαρσιν, Εἰρήνη Μαρτύρων ἀγλάϊσμα. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἐκτενὴς παρὰ τοῦ Ἱερέως καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἥν ψάλλομεν τὰ κάτωθι Τροπάρια. Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.

Πάντας τοὺς προστρέχοντας πιστῶς, τῷ χαριτοβρύτῳ ναῷ σου, Εἰρήνη Μάρτυς Χριστοῦ, καὶ ἀνακηρύττοντας, τὴν μαρτυρίαν σου, καὶ τοὺς ἄθλους σου μέλποντας, δι’ ὧν κληρονόμος, τῆς ἀφράστου γέγονας, ἀγαλλιάσεως, ῥῦσαι δραστικαῖς σου πρεσβείαις, πρὸς τὴν Παναγίαν Τριάδα, τῶν δεινῶν ἐν βίῳ περιστάσεων.

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς Σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην Σου.

Δέσποινα πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων Σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.

Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων...