ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 29. ΑΓΙΟΣ ΝΕΟΣ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ ΚΘ!!

ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΣ ΝΕΟΣ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ

Δρος Χαραλάµπους Μπούσια

Ἐν τῷ Μικρῷ Ἑσπερινῷ.

Ἱστῶμεν στίχους δ' καὶ ψάλλομεν Στιχηρὰ Προσόμοια. Ἦχος δ'. Ὡς γενναῖον ἐν μάρτυσι.

Τῆς Ὀρούντης ἐκβλάστημα, νήσου Κύπρου καλλώπισμα καὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Σιωνίτιδος, νεοπαγὲς περιτείχισμα, Φιλούμενε πάνσοφε, ἀνυμνοῦντές σε φαιδρῶς, ἀνακράζομεν ἄριστε, ἱερόαθλε, μὴ ἐλλίπῃς Χριστὸν καθικετεύων ἀπαλλάξαι σοὺς ἱκέτας τῆς τοῦ δολίου φαυλότητος.

Ὡς θησαύρισμα πάντιμον τὸ σὸν ἄφθαρτον σκήνωμα, ἐκ τοῦ τάφου, ἅγιε, ἀνεκόμισαν, χαριτωθὲν θείῳ Πνεύματι, καὶ τοῦτο μετήγαγον, εἰς Σιών περικλεὲς, ἀθλοφόρε Φιλούμενε, ἵνα πάντοτε, προσκυνοῦντες αὐτὸ μετ’ εὐλαβείας, τὴν σὴν χάριν ἀπαντλῶμεν, τὴν ἐξ αὐτοῦ ἀναβλύζουσαν.

Χριστοκτόνων οἱ ἔκγονοι, ἀπηνῶς σε ἀπέκτειναν, ἐν ἐσχάτοις χρόνοις σεπτὲ Φιλούμενε, παρὰ τὸ Φρέαρ τὸ ἅγιον, παρ’ ᾧπερ ὑπήντησε, Σαμαρείτιδι Χριστός, ὁ θεάνθρωπος Κύριος, ὃς παρέλαβε, τὴν ἁγίαν ψυχήν σου εἰς σκηνώσεις οὐρανίου εὐφροσύνης καὶ θείας μακαριότητος.

Ἱερέων τὸ ἔκτυπον καὶ μαρτύρων τὸ καύχημα, ἀνυμνείσθω σήμερον θείοις ᾄσμασιν, ὁ θεοφόρος Φιλούμενος, πυρσὸς ὁ πολύφωτος, τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, εὐσεβείας καὶ χάριτος, ἀμαρύγμασι, καὶ ἀρίστης ἀθλήσεως ἀκτῖσιν, ὁ αὐγάζων Ὀρθοδόξων τῆς ὑφηλίου ὁμήγυριν.

Δόξα. Ἦχος β΄.

Τὸν τοῦ μαρτυρίου γευθέντα ποτήριον παρὰ τοῦ Ἰακὼβ τὸ ζωήῤῥυτον Φρέαρ, Φιλούμενον, τὸν νέον ἱερόαθλον, οἱ πιστοί, εὐφημήσωμεν· οὗτος γὰρ διψῶν παιδιόθεν τὴν ἀγάπην καὶ δικαιοσύνην τοῦ Κυρίου ἔδραμεν ὡς ἔλαφος ἐπὶ τὰς πηγὰς τῆς σωτηρίας, τὸ Σταυροβούνιον καὶ τοὺς Ἁγίους Τόπους· καὶ νῦν, Χριστῷ, τῇ πηγῇ τῆς ζωῆς, συνευφραινόμενος ἀδιαλείπτως Αὐτῷ πρεσβεύει ἁγιάσαι τοὺς πόθῳ τὸν λόγον ὀρθοτομοῦντας τῆς ἀληθείας.

Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς σὲ ἀνατίθημι, μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.

Εἰς τὸν Στίχον, Στιχηρὰ Προσόμοια. Ἦχος β΄. Οἶκος τοῦ Ἐφραθᾶ.

Αἵμασιν ἱεροῖς τὴν σὴν στολὴν φοινίξας παρὰ τὸ Φρέαρ, μάρτυς, τοῦ Ἰακὼβ εἰσῆλθες, εἰς τὴν Ἐδέμ, Φιλούμενε.

Στίχ. Δίκαιος ὡς φοῖνιξ ἀνθήσει καὶ ὡσεὶ κέδρος ἡ ἐν τῷ Λιβάνῳ πληθυνθήσεται.

Ἄνθος νεοθαλὲς Ὀρούντης εὐωδία, ἐμύρισας σῶν ἄθλων, Χριστοῦ τὴν Ἐκκλησίαν, θεοτερπὲς Φιλούμενε.

Στίχ. Πεφυτευμένος ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου ἐν ταῖς αὐλαῖς τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἐξανθησει.

Χαῖρε, τῶν ἀθλητῶν καὶ Ἱερέων κλέος, σεπτῶν ἱεροάθλων, ὁμόζηλε τῶν πάλαι, Φιλούμενε τρισόλβιε.

Δόξα. Τριαδικόν.

Δύναμιν δαψιλῶς, λαβὼν Τριὰς Ἁγία, παρὰ τῆς χάριτός Σου, ἐδόξασε σὸν κράτος, ἀθλήσει ὁ Φιλούμενος.

Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Φίλος τοῦ σοῦ Υἱοῦ, ὑπάρχων Θεοτόκε, Φιλούμενος ὁ θεῖος ὑπὲρ Αὐτοῦ προθύμως, ἐν τῇ Συχὲμ ἐνήθλησε.

Νῦν ἀπολύεις. Τρισάγιον.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Τοῦ Ὑψίστου τὸν φίλον τὸν γνησιώτατον, παρὰ τὸ Φρέαρ ἀρτίως κτανθέντα τοῦ Ἰακώβ, μιαιφόνοις τῶν ἐχθρῶν χερσὶ τῆς πίστεως, θεῖον Φιλούμενον, πιστοί, εὐφημήσωμεν λαμπρῶς, βοῶντες· Χριστῷ μὴ παύσῃ, ἱερομάρτυς, πρεσβεύων ἡμῶν παθῶν σκεδάσαι ζόφωσιν.

Δόξα. Ἕτερον. Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τῆς Ὀρούντης τὸν γόνον, νήσου Κύπρου τὸ βλάστημα, καὶ ἱερομάρτυρα νέο,ν Ἰακὼβ θείου Φρέατος, Φιλούμενον τιμήσωμεν πιστοί, ὡς πρόμαχον τῆς πίστεως ἡμῶν, καὶ ἀήττητον ὁπλίτην, Χριστοῦ τῆς ἀληθείας πόθῳ κράζοντες· Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ ἀφθαρτίσαντι, δόξα τῷ σὲ ἡμῖν χειραγωγὸν πρὸς πόλον δείξαντι.

Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Τοῦ Γαβριὴλ φθεγξαμένου σοι Παρθένε τὸ χαῖρε, σὺν τῇ φωνῇ ἐσαρκοῦτο ὁ τῶν ὅλων Δεσπότης, ἐν σοὶ τῇ ἁγίᾳ κιβωτῷ, ὡς ἔφη ὁ δίκαιος Δαβίδ, ἐδείχθης πλατυτέρα τῶν οὐρανῶν, βαστάσασα τὸν κτίστην σου. Δόξα τῷ ἐνοικήσαντι ἐν σοί, δόξα τῷ προελθόντι ἐκ σοῦ· δόξα τῷ ἐλευθερώσαντι ἡμᾶς διὰ τοῦ τόκου σου.

Ἐν τῷ Μεγάλῳ Ἐσπερινῷ.

Μετὰ τὸν Προοιμιακὸν ψάλλομεν τὴν α' στάσιν τοῦ· Μακάριος ἀνήρ. Εἰς δὲ τό· Κύριε ἐκέκραξα, ἱστῶμεν στίχους στ' καὶ ψάλλομεν Στιχηρὰ Προσόμοια. Ἦχος α΄. Τῶν οὐρανίων ταγμάτων.

ᾈσματικῶς συνελθόντες πανηγυρίσωμεν, ἐπιτελοῦντες μνήμην, Φιλουμένου τοῦ θείου· ἀρτίως γὰρ ἀσκήσει καθαγνισθείς, δι’ ἀθλήσεως ἔλαμψε, καὶ κατ’ ἀξίαν ἐδέξατο ἐκ Θεοῦ, νίκης στέφανον ἀμάραντον.

Τὸν κατιδόντα ἡλίου τὸ φῶς, Φιλούμενον, ἐν τῇ Ὀρούντῃ Κύπρου, καὶ ἐκλάμψαντα κόσμῳ, ἀκτῖσιν εὐσεβείας καὶ ἀρετῆς, καὶ ἀρίστης ἀθλήσεως, ὡς νέον πάντες ὑμνήσωμεν εὐλαβῶς, τοῦ Χριστοῦ Ἱερομάρτυρα.

Ὡς ὁλοκάρπωμα, μάρτυς, καὶ θεῖον σφάγιον, Χριστῷ τῷ Ζωοδότῃ, Ἰησοῦ προσηνέχθης, Φιλούμενε τρισμάκαρ· ὅθεν Αὐτοῦ, ἠξιώθης λαμπρότητος, τῆς ὑπὲρ λόγον ἐν δώμασιν οὐρανῶν, ἱερόαθλε θειότατε.

Καταλιπὼν τὴν σὴν στέγην εἰς Σταυροβούνιον, προσῆλθες, θεοφόρε, σὺν τῷ σῷ αὐταδέλφῳ, ἐν ᾧπερ διεκρίθης ὑπακοῆς, ὡς πυξίον Φιλούμενε, καὶ ὡς κρηπὶς θεαρέστου διαγωγῆς, εὐσεβείας καὶ σεμνότητος.

Τῆς τοῦ Κυρίου ἀγέλης ἀμνὲ νεόσφακτε, καινὸν τῆς Ἐκκλησίας, περιτείχισμα πάτερ, Φιλούμενε τρισμάκαρ, καὶ ἀῤῥαγὲς καὶ νεότευκτον στήριγμα, τῆς εὐσεβείας, τιμῶμέν σε εὐλαβῶς, Ὀρθοδόξων τὰ συστήματα.

Παρὰ τὸ πάνσεπτον Φρέαρ τῆς Σαμαρείτιδος, ἀγρίως ἀπεκτάνθης, μιαιφόνων πελέκει, ἐν χρόνοις τοῖς ἐσχάτοις, μάρτυς Χριστοῦ, θεοφόρε Φιλούμενε, καὶ τοῖς χοροῖς ἀηττήτων καὶ εὐσταλῶν ἀθλοφόρων συνηρίθμησαι.

Δόξα. Ἦχος πλ. β΄.

Τῇ ἀσκήσει προγυμνασθεὶς καὶ ἀξιωθεὶς τῆς ἱερωσύνης, ἣν Κύριος ἐστέρησε τοῖς Αὐτοῦ Ἀγγέλοις, ἰσαγγέλως ἐπολιτεύσω ἐν τοῖς θεοβαδίστοις Τόποις, Φιλούμενε παμμακάριστε· ὑπὲρ γὰρ σαυτὸν καὶ πάντα τὰ προσφιλῆ καὶ ῥέοντα φιλῶν τὸν Κύριον, τὸν φωτισμὸν ἔνδον ἐν τῇ ψυχῇ ἐδέξω τῆς χάριτος καὶ φῶς γέγονας τοῖς πᾶσιν ἀρετῆς καὶ ἀθλήσεώς σου ἐπιδείξει· καὶ νῦν τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν τὰ γέρα δεξάμενος ἱερεῦσιν ὁσίοις καὶ μάρτυσι συναγάλλῃ καὶ Κυρίῳ πρεσβεύεις ἐλεηθῆναι τάς ψυχὰς τῶν τιμώντων ἐν ᾄσμασι τοὺς ἄθλους σου.

Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Τίς μὴ μακαρίσει σε, Παναγία Παρθένε; τίς μὴ ἀνυμνήσει σου, τὸν ἀλόχευτον τόκον; ὁ γὰρ ἄχρονος ἐκ Πατρός, ἐκλάμψας Υἱὸς μονογενής, ὁ αὐτὸς ἐκ σοῦ τῆς ἁγνῆς προῆλθεν, ἀφράστως σαρκωθείς, φύσει Θεὸς ὑπάρχων, καὶ φύσει γενόμενος ἄνθρωπος δι' ἡμᾶς· οὐκ εἰς δυάδα προσώπων τεμνόμενος, ἀλλ’ ἐν δυάδι φύσεων, ἀσυγχύτως γνωριζόμενος. Αὐτὸν ἱκέτευε, σεμνὴ παμμακάριστε, ἐλεηθῆναι τάς ψυχὰς ἡμῶν.

         

Εἴσοδος. Φῶς ἱλαρόν. Τὸ Προκείμενον τῆς ἡμέρας καὶ τὰ Ἀναγνώσματα.

Παροιμιῶν τὸ Ἀνάγνωσμα. (Κεφ. η΄. 12-21)

Ἐγὼ ἡ σοφία κατεσκήνωσα βουλὴν καὶ γνῶσιν καὶ ἔννοιαν ἐγὼ ἐπεκαλεσάμην. Φόβος Κυρίου μισεῖ ἀδικίαν, ὕβριν τε καὶ ὑπερηφανίαν καὶ ὁδοὺς πονηρῶν· μεμίσηκα δὲ ἐγὼ διεστραμμένας ὀδοὺς κακῶν. Ἐμὴ βούλησις καὶ ἀσφάλεια, ἐμὴ φρόνησις, ἐμὴ δὲ ἰσχύς· δι’ ἐμοῦ βασιλεῖς βασιλεύουσι καὶ οἱ δυνάσται γράφουσι δικαιοσύνην· δι’ ἐμοῦ μεγιστᾶνες μεγαλύνονται καὶ τύραννοι δι’ ἐμοῦ κρατοῦσι γῆς. Ἐγὼ τοὺς ἐμὲ φιλοῦντας ἀγαπῶ, οἱ δὲ ἐμὲ ζητοῦντες εὑρήσουσι χάριν. Πλοῦτος καὶ δόξα ἐμοὶ ὑπάρχει καὶ κτῆσις πολλῶν καὶ δικαιοσύνη. Βέλτιον ἐμὲ καρπίζεσθαι ὑπὲρ χρυσίον καὶ λίθον τίμιον, τὰ δὲ ἐμὰ γεννήματα κρείσσω ἀργυρίου ἐκλεκτοῦ. Ἐν ὁδοῖς δικαιοσύνης περιπατῶ καὶ ἀνὰ μέσον τρίβων δικαιοσύνης ἀναστρέφομαι, ἵνα μερίσω τοῖς ἐμὲ ἀγαπῶσιν ὕπαρξιν καὶ τοὺς θησαυροὺς αὐτῶν ἐμπλήσω ἀγαθῶν. Ἐὰν ἀναγγείλω ὑμῖν τὰ καθ' ἡμέραν γινόμενα, μνημονεύω τὰ ἐξ αἰῶνος ἀριθμῆσαι.

Σοφίας Σολομῶντος τὸ Ἀνάγνωσμα. (γ´. 1-9).

Δικαίων ψυχαὶ ἐν χειρὶ Θεοῦ, καὶ οὐ μὴ ἅψηται αὐτῶν βάσανος. Ἔδοξαν ἐν ὀφθαλμοῖς ἀφρόνων τεθνάναι, καὶ ἐλογίσθη κάκωσις ἡ ἔξοδος αὐτῶν, καὶ ἡ ἀφ᾿ ἡμῶν πορεία σύντριμμα· οἱ δέ εἰσιν ἐν εἰρήνῃ. Καὶ γὰρ ἐν ὄψει ἀνθρώπων ἐὰν κολασθῶσιν, ἡ ἐλπὶς αὐτῶν ἀθανασίας πλήρης. Καὶ ὀλίγα παιδευθέντες, μεγάλα εὐεργετηθήσονται· ὅτι ὁ Θεὸς ἐπείρασεν αὐτούς, καὶ εὗρεν αὐτοὺς ἀξίους ἑαυτοῦ. Ὡς χρυσὸν ἐν χωνευτηρίῳ ἐδοκίμασεν αὐτούς, καὶ ὡς ὁλοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αὐτούς. Καὶ ἐν καιρῷ ἐπισκοπῆς αὐτῶν ἀναλάμψουσι, καὶ ὡς σπινθῆρες ἐν καλάμῃ διαδραμοῦνται. Κρινοῦσιν ἔθνη, καὶ κρατήσουσι λαῶν, καὶ βασιλεύσει αὐτῶν Κύριος εἰς τοὺς αἰῶνας. Οἱ πεποιθότες ἐπ᾿ αὐτόν, συνήσουσιν ἀλήθειαν, καὶ οἱ πιστοὶ ἐν ἀγάπῃ προσμενοῦσιν αὐτῷ· ὅτι χάρις καὶ ἔλεος ἐν τοῖς ὁσίοις αὐτοῦ, καὶ ἐπισκοπὴ ἐν τοῖς ἐκλεκτοῖς αὐτοῦ.

Σοφίας Σειρὰχ τὸ Ἀνάγνωσμα. (Κεφ. γ'. 17-29)

Τέκνον, ἐν πραΰτητι τὰ ἔργα σου διέξαγε καὶ ὑπὸ ἀνθρώπου δεκτοῦ ἀγαπηθήσῃ. Ὅσῳ μέγας εἶ, τοσούτῳ ταπείνου σεαυτόν, καὶ ἔναντι Κυρίου εὑρήσεις χάριν ὅτι μεγάλη ἡ δυναστεία τοῦ Κυρίου καὶ ὑπὸ τῶν ταπεινῶν δοξάζεται. Χαλεπώτερά σου μὴ ζήτει καὶ ἰσχυρότερά σου μὴ ἐξέταζε· ἃ προσετάγη σοι, ταῦτα διανοοῦ, οὐ γὰρ ἔστι χρεία τῶν κρυπτῶν. Ἐν τοῖς περισσοῖς τῶν ἔργων σου μὴ περιεργάζου· πλείονα γὰρ συνέσεως ἀνθρώπων ὑπεδείχθη σοι· πολλοὺς γὰρ ἐπλάνησεν ἡ ὑπόληψις αὐτῶν καὶ ὑπόνοια πονηρὰ ὠλίσθησε διανοίας αὐτῶν. Κόρας μὴ ἔχων ἀπορήσεις φωτός, γνώσεως δὲ ἄμοιρος ὢν μὴ ἐπαγγέλου. Καρδία σκληρὰ κακωθήσεται ἐπ’ ἐσχάτων καὶ ὁ ἀγαπῶν κίνδυνον ἐν αὐτῷ ἐμπεσεῖται. Καρδία σκληρὰ βαρυνθήσεται πόνοις καὶ ὁ ἁμαρτωλὸς προσθήσει ἁμαρτίαν ἐφ’ ἁμαρτίαις. Ἐπαγωγὴ ὑπερηφάνου οὐκ ἔστιν ἴασις, φυτὸν γὰρ πονηρίας ἐῤῥίζωσεν ἐν αὐτῷ. Καρδία συνετοῦ διανοηθήσεται παραβολὴν καὶ οὖς ἀκροατοῦ ἐπιθυμία σοφοῦ.

Εἰς τὴν Λιτήν, Ἰδιόμελα. Ἦχος α΄.

Εὐφραίνου ἐν Κυρίῳ, φιλεόρτων ἡ ὁμήγυρις, θαυμαστῶς δεδοξασμένον ὁρῶσα ἐν τοῖς θείοις σκηνώμασι Φιλούμενον, τὸν νέον ἱερομάρτυρα· φίλος γὰρ γνησιώτατος τοῦ Κυρίου χρηματίσας καὶ τῆς ἀρετῆς συνοδίτης καὶ σύνοικος μαρτυρικοῦ τέλους ἔτυχε καὶ διπλῶν ἠξιώθη στεφάνων· διὸ νῦν δαιμόνια ἠξιώθη ἀπελαύνειν καὶ νόσους δυσιάτους ἰᾶσθαι τοῖς αὐτὸν ἐπικαλουμένοις καὶ τιμῶσιν ἐν ὕμνοις αὐτοῦ τὸ μνημόσυνον.

Ἦχος β΄.

Ἐνδεδυμένος ῥώμην οὐράνιον καὶ παῤῥησίαν Ἀγγέλων τὰς ἀπειλὰς τῶν ἐκγόνων τῶν χριστοκτόνων ἀφείδησας, Φιλούμενε, μάρτυς στεῤῥόψυχε· σφαγεὶς γὰρ ἀνὰ μέσον τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακὼβ καὶ τοῦ Θυσιαστηρίου, ὡς πάλαι ὁ Ζαχαρίας, σεαυτὸν σφάγιον ἱερὸν Χριστῷ προσήνεγκας· καὶ νῦν τοῦ ξύλου τρυφῶν τῆς ζωῆς ἐν πόλῳ Χριστῷ τῷ Παμβασιλεῖ ἀσιγήτως πρεσβεύεις ὑπὲρ ὑγιείας τοῦ κόσμου καὶ σωτηρίας τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Ἦχος γ΄.

Ἀφθαρτίσας ὁ Κύριος τὸ μαρτυρικόν σου σκῆνος ἰάσεων αὐτὸ ἔδειξεν ἀρτίως χειμάῤῥουν ἀείῤῥυτον καὶ ὀλετῆρα δαιμονίων ταχύτατον· ὅθεν πάντες σὲ γεραίροντες, Φιλούμενε, καὶ πανευλαβῶς ἐν Σιὼν σὸν λείψανον ἀσπαζόμενοι τάς πρὸς Κύριον λιτάς σου ἐξαιτούμεθα πρὸς βίον κρείττονα.

Δόξα. Ἦχος δ΄.

Μαρτυρίου πόνοις τοῖς πάλαι μάρτυσιν ἁμιλληθείς, Φιλούμενε, τῶν ἴσων βραβείων ἐκείνοις μετέσχες καλῶς τελέσας τὸν ἀγῶνά σου ἐν ἐσχάτοις τοῖς χρόνοις· ἀπηνῶς γὰρ πελέκει ἀποκτανθεὶς ἐν ὤρᾳ ἑσπερινῆς δεήσεως τροπαιοῦχος ἀνελήλυθας τῷ ποθουμένῳ Χριστῷ ὑπαντῆσαι ἐν τοῖς ἄνω δώμασι· καὶ νῦν ἱεροάθλων συνὼν ταῖς ὀμηγύρεσι καὶ μακαρίας χαρᾶς ἐμφορούμενος πάσης ἐπιβουλῆς τοῦ ἐχθροῦ λύτρωσαι τοὺς ἐορτάζοντας τὴν μνήμην σου.

Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Ἐκ παντοίων κινδύνων τοὺς δούλους σου φύλαττε, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἵνα σὲ δοξάζωμεν τὴν ἐλπίδα τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Εἰς τὸν Στίχον, Στιχηρὰ Προσόμοια. Ἦχος πλ. α'. Χαίροις ἀσκητικῶν.

Χαίροις, ἱερομάρτυς Χριστοῦ, ὁ τῶν Ἀγγέλων συμπολίτης καὶ σύναυλος, Ὀρούντης τῆς Κύπρου ἄνθος εὐωδιάζον ἡμᾶς, ταῖς ὀδμαῖς ἀνδρείων παλαισμάτων σου· κιννάμωμον πάντερπνον ἡσυχίας κατέλιπες, πατρῴαν στέγην ἐν τῆς προεφηβείας σου χρόνοις, ἅγιε, σὺν σεπτῷ σου ὁμαίμονι καὶ μακαρίζων ἅπαντας σεμνῶς ἠσυχάζοντας, Σταυροβουνίου τὴν μάνδραν τὴν θεοσκέπαστον ᾤκησας, ἐν ᾗ ἐδιδάχθης ὑπακοήν τε καὶ νῆψιν, σοφὲ Φιλούμενε.

Στίχ. Δίκαιος ὡς φοῖνιξ ἀνθήσει καὶ ὡσεὶ κέδρος ἡ ἐν τῷ Λιβάνῳ πληθυνθήσεται.

Χαίροις, ὁ ὑπὲρ πάντας φιλῶν, τὸν Ζωοδότην καὶ θεάνθρωπον Κύριον, Φιλούμενε, ἱερέων θεοσεβῶν λαμπηδών, καὶ μαρτύρων νέων θεῖον πύρσευμα· ἀμνὸς γὰρ ὡς ἄμωμος καὶ θειότατον σφάγιον, παρὰ τὸ Φρέαρ Ἰακὼβ τὸ πανάγιον, καθυπέμεινας τοῦ πελέκεως τραύματα, θανατηφόρα ἄσμενος τὸ πάθος μιμούμενος, τοῦ Σταυρωθέντος ἀνόμοις χερσί Χριστοῦ τοῦ Παντάνακτος, ἐν χρόνοις ἐσχάτοις, ὃν ἱκέτευε σωθῆναι τοὺς εὐφημοῦντάς σε.

Στίχ. Πεφυτευμένος ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου ἐν ταῖς αὐλαῖς τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, ἐξανθήσει.

Χαίροις, τῆς εὐσεβείας πυρσός, τῆς Ἐκκλησίας ὁ νεότευκτος πρόβολος, καὶ κλέος Ὀρθοδοξίας περιφανές ἀσκητά, ἱερομαρτύρων ἐγκαλλώπισμα, Φιλούμενε ἅγιε· ὅθεν μνήμην σου σέβοντες, τὴν φωτοφόρον καὶ τὸ ἄφθαρτον σκῆνός σου, ἀσπαζόμενοι ἐν Σιὼν ἀνακράζομεν· πρόβατον νεοσύλλεκτον Χριστοῦ καθικέτευε, Αὐτὸν ἐν Κρίσεως ὤρᾳ τῇ φοβερᾷ κατατάξαι με, σὺν τοῖς πανασπίλοις ἐν τοῖς δεξιοῖς προβάτοις Αὐτοῦ καὶ σῶσαί με.

Δόξα. Ἦχος πλ. δ΄.

Τὴν φιλόθεον βιοτήν σου μαρτυρικοῖς ἐσφράγισας πόνοις, ἱερομάρτυς Φιλούμενε, πάντιμε· ἐν πᾶσι γὰρ ἀνθρώποις εὐαρεστήσας καὶ Κυρίῳ πολλῶν ἐπάθλων παρ’ Αὐτοῦ ἠξιώθης ἐν πόλῳ· ὡς οὖν παῤῥησίαν ἔχων πρὸς τὸν εὐΐλατον Κύριον μὴ παύσῃ πρεσβεύων ὑπὲρ τῶν τιμώντων σε.

Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Δέσποινα πρόσδεξαι τάς δεήσεις τῶν δούλων σου καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.

Νῦν ἀπολύεις. Τρισάγιον.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Τοῦ Ὑψίστου τὸν φίλον τὸν γνησιώτατον, παρὰ τὸ Φρέαρ ἀρτίως κτανθέντα τοῦ Ἰακώβ, μιαιφόνοις τῶν ἐχθρῶν χερσὶ τῆς πίστεως, θεῖον Φιλούμενον, πιστοί, εὐφημήσωμεν λαμπρῶς, βοῶντες· Χριστῷ μὴ παύσῃ, ἱερομάρτυς, πρεσβεύων ἡμῶν παθῶν σκεδάσαι ζόφωσιν.

Δόξα. Ἕτερον. Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τῆς Ὀρούντης τὸν γόνον, νήσου Κύπρου τὸ βλάστημα, καὶ ἱερομάρτυρα νέον Ἰακὼβ θείου Φρέατος, Φιλούμενον τιμήσωμεν πιστοί, ὡς πρόμαχον τῆς πίστεως ἡμῶν, καὶ ἀήττητον ὁπλίτην, Χριστοῦ τῆς ἀληθείας πόθῳ κράζοντες· Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ ἀφθαρτίσαντι, δόξα τῷ σὲ ἡμῖν χειραγωγὸν πρὸς πόλον δείξαντι.

Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Τοῦ Γαβριὴλ φθεγξαμένου σοι Παρθένε τὸ χαῖρε, σὺν τῇ φωνῇ ἐσαρκοῦτο ὁ τῶν ὅλων Δεσπότης, ἐν σοὶ τῇ ἁγίᾳ κιβωτῷ, ὡς ἔφη ὁ δίκαιος Δαβίδ, ἐδείχθης πλατυτέρα τῶν οὐρανῶν, βαστάσασα τὸν κτίστην σου. Δόξα τῷ ἐνοικήσαντι ἐν σοί, δόξα τῷ προελθόντι ἐκ σοῦ· δόξα τῷ ἐλευθερώσαντι ἡμᾶς διὰ τοῦ τόκου σου.

Ἀπόλυσις.

ΟΡΘΡΟΣ

Μετὰ δὲ τὴν α΄ Στιχολογίαν Κάθισμα. Ἦχος α΄. Τὸν τάφον σου, Σωτήρ.

Ὡς θεῖος ἱερεὺς καὶ λαμπρὸς ἀθλοφόρος, Φιλούμενε σοφέ, ὁ πιὼν μαρτυρίου ἀρτίως ποτήριον, ἐκτενῶς καθικέτευε, τὸν Παντάνακτα, δοῦναι σωτήριον ὕδωρ, τὸ ἁλλόμενον, εἰς πολιτείαν ἀγήρω, ἡμῖν τοῖς τιμῶσί σε.

Δόξα, τὸ αὐτό. Καὶ νῦν, Θεοτοκίον.

Ζωήῤῥυτε Πηγή, Παναγία Παρθένε, τὸ ὕδωρ τῆς ζωῆς ἡ ἐκβλύσασα κόσμῳ, τὸν μόνον Θεάνθρωπον, Ἰησοῦν, δὸς τοῖς δούλοις σου, ἀφθαρτότητος πιεῖν καὶ δόξης ἀλήκτου, θεῖα νάματα τὰ ἐκ τῆς σῆς φιλανθρώπου, καρδίας βλυστάνοντα.

Μετὰ τὴν β΄ Στιχολογίαν Κάθισμα. Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ἐν Κύπρῳ δεξάμενος ἀγάπης θείας τὸ πῦρ, παρὰ τῆς προμήτορος τῆς σῆς σεμνῆς ἰταμῶς, ἐσφάγης Φιλούμενε, ἔνδον ἐν τῷ τεμένει τῆς Συχὲμ παρ’ ἀνόμων, ὅθεν ὡς ἀθλοφόρον Ἱερέα τιμῶντες, αἰτούμεθα πρεσβείαν τὴν σὴν πρὸς τὸν Φιλάνθρωπον.

Δόξα, τὸ αὐτό. Καὶ νῦν, Θεοτοκίον.

Θερμῶς δυσωποῦμέν σε, Παρθενομῆτορ ἁγνή, ἀπαύστως ἱκέτευε τὸν προελθόντα ἐκ σοῦ εὐΐλατον Κύριον, πάθη δεινὰ πραΰναι τὰ ἡμᾶς πολεμοῦντα, καὶ πάντων τὰς αἰσθήσεις ἀσφαλίσαι τῶν πίστει, ἀεὶ μεγαλυνόντων πληθὺν τῶν θαυμασίων σου.

Μετὰ τὸν Πολυέλεον, Κάθισμα. Ἦχος γ΄. Τὴν ὡραιότητα.

Ἐν ἀγαθότητι ἐκλάμψας βίου σου ὡς ἄστρον πάμφωτον, σεπτὲ Φιλούμενε, μαρτυρικῶς ὑπὲρ Χριστοῦ τῆς δόξης κατηγωνίσω, ἄρτι, ἱερόαθλε, ὁ κτανθεὶς ὥσπερ σφάγιον, ἀνὰ μέσον Φρέατος Ἰακὼβ καὶ τοῦ βήματος τοῦ θείου τοῦ Ναοῦ μιαιφόνων, πάτερ, παλάμαις παμμιάροις.

Δόξα. Καὶ νῦν, Θεοτοκίον.

Τὴν σκοτισθεῖσάν μου ψυχὴν καταύγασον, φωτὶ τῆς χάριτος τοῦ θείου Τόκου σου, ἁγνὴ Παρθένε, Μαριάμ, ἐλπὶς τῶν ἀπηλπισμένων, καὶ ἀχλὺν ἀπέλασον τῶν ἀπείρων πταισμάτων μου, ὅπως εὕρω ἔλεος ἐν τῂ ὥρᾳ τῆς Κρίσεως, καὶ πόθῳ ἀσιγήτως βοῶ σοι· Χαῖρε, ἡ Κεχαριτωμένη.

Οἱ ἀναβαθμοί. Τὸ α' Ἀντίφωνον τοῦ δ' ἤχου.

Προκείμενον: Δίκαιος ὡς φοῖνιξ ἀνθήσει καὶ ὡσεὶ κέδρος ἡ ἐν τῷ Λιβάνῳ πληθυνθήσεται.

Στίχ. Πεφυτευμένος ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου ἐν ταῖς αὐλαῖς τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, ἐξανθήσει.

Εὐαγγέλιον τὸ ἐν τῷ Ὄρθρῳ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου. (Λουκ. κα' 12-19): Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἐαυτοῦ μαθηταῖς· Προσέχετε ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων...

Ό Ν' Ψαλμός.

Δόξα. Ταῖς τοῦ Ἀθλοφόρου...

Καὶ νῦν. Ταῖς τῆς Θεοτόκου...

Ἰδιόμελον. Ἦχος πλ. β΄. Στίχ. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου...

Ὡς θυμίαμα εὔοσμον καὶ προσφορὰν ἁγίαν Χριστῷ προσενήνοχας τῶν τιμίων σου αἱμάτων τὰ ῥεῖθρα, ἱερομάρτυς νέε, Φιλούμενε· τῆς ἀγήρω οὖν κληρουχίας μέτοχος γενόμενος τῆς ἐν μετουσίᾳ ἀπολαύεις θεώσεως καὶ Κυρίῳ πρεσβεύεις ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Εἶτα ὁ Κανὼν τοΰ ἱερομάρτυρος, οὗ ἡ ἀκροστιχίς· Φιλούμενον, ἱερομάρτυρα νέον, μέλπω. Χ. Μ.

ᾨδὴ α΄. Ἦχος δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου.

Φιλούμενον μάρτυρα ὡς ἱερώτατον σφάγιον, τυθέντα ὑμνήσωμεν παρὰ τὸ Φρέαρ πιστοί, θείοις ᾄσμασι τοῦ Ἰακὼβ καὶ νέον, ὀφθέντα τῆς πίστεως κλέος καὶ καύχημα.

Ἰθύνας τοὺς πόδας σου, ἱερομάρτυς Φιλούμενε, πρὸς τὸ Σταυροβούνιον σὺν αὐταδέλφῳ τῷ σῷ, ἐκ τῆς κώμης σου, Ὀρούντης τῆς εὐτέκνου, μονήρους βιώσεως γέγονας προτύπον.

Λαμπὰς ὁσιότητος παμφαεστάτη, Φιλούμενε, πολύπαιδος ἔκθρεμμα οἰκογενείας Χριστοῦ, ἐκ νεότητος ἐνεστερνίσθης πίστιν, καὶ πάντας ἐφώτισας τῇ εὐσεβείᾳ σου.

Θεοτοκίον.

Ὁδήγησον Δέσποινα, πρὸς τὸν λειμῶνα τῆς χάριτος, τὸν πάντερπνον ἅπαντας τοὺς ἀνυμνοῦντας λαμπρῶς, σὰ θαυμάσια καὶ θείου Φιλουμένου, σφαγὴν μεγαλύνοντας τὴν ὑπερένδοξον.

ᾨδὴ γ΄. Τοὺς σοὺς ὑμνολόγους.

Ὑψώσας Χριστῷ τὴν σὴν καρδίαν, ἐκ χρόνων νεότητος τῆς σῆς, Αὐτῷ κατηκολούθησας, Φιλούμενε πανόσιε, προθύμως τῷ κοσμήσαντι ἀφθάρτῳ σὲ διαδήματι.

Μαρτύρων χοροῖς συνηριθμήθης, Φιλούμενε καὶ μαρτυρικῆς, εὐκλείας κατηξίωσαι, κληρονομήσας ἄληκτον, χαρὰν καὶ ἀγαλλίασιν, ἧς καὶ ἡμᾶς καταξίωσον.

Ἐκβλάστημα πάντιμον τῆς Κύπρου, Κυρίου τῷ ἔρωτι τρωθείς, ἀπὸ παιδός Φιλούμενε, πατρῴαν στέγην ἔλιπες, καὶ τάχος Σταυροβούνιον, τὸ ἱερώτατον ᾤκησας.

Θεοτοκίον.

Νοός μου καταύγασον τὰ σκότη, καὶ φώτισον ὄμματα ψυχῆς, ἀμαυρωθέντα πάθεσι, τοῦ δούλου σου Μητρόθεε, ἡ Φωτοδότην Κύριον, μόνον Θεάνθρωπον τέξασα.

Κάθισμα. Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως.

Ὡς πανίερος, ἀμνὸς ἐτύθης, πρὸ τοῦ Φρέατος, τῆς Σαμαρείας, ἐξ οὗ ὕδωρ ὁ Θεάνθρωπος ἔπιε, τὸ ἐκ χειρῶν ἀντληθὲν Σαμαρείτιδος, ἱερομάρτυς Φιλούμενε πάντιμε, καὶ ἐπέχρωσας στολὴν τῆς ἱερωσύνης σου, αἱμάτων σου ἰδίων θείοις χεύμασι.

Δόξα. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Ὥσπερ ἄσπιλος Παρθενομήτωρ, καὶ ἀμόλυντος Θεογεννήτωρ, ἀκαθάρτων με παθῶν ἀπολύτρωσαι, τὸν σὸν Υἱὸν καθ' ἑκάστην δοξάζοντα, τὸν ὑπεράμωμον καὶ μεγαλύνοντα, σὲ ἀκήρατε καὶ ἄμεμπτε κόσμου Δέσποινα, εὐχαῖς σου ῥυπτικαῖς πρὸς τὸν Παντάνακτα.

ᾨδὴ δ΄. Ὁ καθήμενος ἐν δόξῃ.

Ὅλος ἔνθεος ὡράθης καὶ θεόληπτος, ἅγιε, ὁ διακονήσας ἄρτι τῆς Σιὼν προσκυνήμασι, καὶ μιαιφόνων παλάμαις τὸ πανάγιον, χύσας αἷμά σου, ἐν Σαμαρείᾳ Φιλούμενε.

Νόμον θεῖον καταγγέλων, τοῖς ἀπίστοις Φιλούμενε, καὶ ἐν μέσῳ λύκων, θεαρέστως πάτερ ἀσκούμενος, οὐκ ἠδυνήθης φυγεῖν ἀπὸ τοῦ στόματος, τούτων ἅγιε, ἐπιποθούντων σπαράξαι σε.

Ἱερέων κοσμιότης εὖχος πέλεις Φιλούμενε, Φρέατος τοῦ θείου, παρ’ ᾧ ὁ Μεσσίας ὑπήντησε, Χριστός ποτε Φωτεινὴ τῇ Σαμαρείτιδι, ὁ δωρούμενος, ὕδωρ ἡμῖν τὸ ζωήῤῥυτον.

Θεοτοκίον.

Ἐκ γαστρός σου ὑπὲρ λόγον, Θεοτόκε, καὶ ἔννοιαν, ὁ Χριστὸς προῆλθεν ὁ διδοὺς τῷ κόσμῳ τὴν ὕπαρξιν, καὶ διασῴζων ἀεὶ τοὺς μεγαλύνοντας, σὰ θαυμάσια, ἀπὸ κινδύνων καὶ θλίψεων.

ᾨδή ε΄. Ἐξέστη τὰ σύμπαντα.

Ῥανίσιν αἱμάτων σου τιμίων ἐπεσφράγισας, ἄρτι τὸ ἡγιασμένον Φρέαρ, τῆς Σαμαρείας, παρ’ ᾧ ἀνόμοις χερσίν, ἐκτάνθης ὡς ἄμωμος ἀμνὸς, πίστεως Φιλούμενε, ἀθλητῶν νέων καύχημα.

Ὁ φίλος ὁ γνήσιος τοῦ Λυτρωτοῦ Φιλούμενε, ὁ Αὐτὸν φιλῶν ὑπὲρ τοὺς πάντας, καὶ δι’ ἀγάπην Αὐτοῦ κτανθεὶς ἀπηνῶς, ἐν Φρέατος Μάνδρᾳ Ἰακώβ, ἐκδυσώπει Κύριον, ὑπὲρ τῶν ἀνυμνούντων σε.

Μαρτύρων ἀπαύγασμα νεοφανῶν τῆς πίστεως, ἔνδοξε Φιλούμενε τὸν γνόφον, ὑποκρισίας σκεδάσας Σιωνιτῶν φωτός, Βασιλείας Οὐρανῶν τοῦ λαμπροῦ ἀπήλαυσας, ἐν τοῖς ἄνω σκηνώμασι.

Θεοτοκίον.

Αἰτούμεθα Δέσποινα, εὐχὰς ἀδιαλείπτους σου, πρὸς τὸν ζωοπάροχον Υἱόν σου, οἱ ἐν θανάτου ζοφωδεστάτῃ σκιᾷ, καθεύδοντες ἵνα τῆς χαρᾶς, τῆς ἀλήκτου μέτοχοι, ἐν τῷ πόλῳ γενώμεθα.

ᾨδὴ στ΄. Τὴν θείαν ταύτην.

Ῥωσθεὶς τῷ σθένει Φιλούμενε, Κυρίου τοῦ παρέχοντος νάματα, πιστοῖς ζωήῤῥυτα, τὰς ἀπειλάς καρτερόψυχε, οὐκ ἐπτοήθης πάτερ, ἐχθρῶν τῆς πίστεως.

Τὸ σκῆνός σου τὸ πολύαθλον, ὁ Κύριος ἐτήρησεν εὔκαμπτον, μετὰ σὴν κοίμησιν, ἵνα στολήν σου ἐνδύσωσι, λευϊτικὴν πατέρες, αὐτό Φιλούμενε.

Ὑμνοῦμέν σε ἱερόαθλε, Φιλούμενε ἐν ὄρει τοῦ Ἄθωνος, τῷ αὐταδέλφῳ σου, ὀφθέντι καὶ τὸ μαρτύριον, αὐτῷ τὸ ἱερόν σου αὐτίκα λέξαντι.

Θεοτοκίον.

Ῥυπῶδες Θεογεννήτρια, ἡμῶν καὶ βορβορῶδες ἀπόπλυνον, σῶν δούλων θέλημα, ὑσσώπῳ τῆς παῤῥησίας σου, πρὸς τὸν μονογενῆ σου Υἱὸν καὶ Κύριον.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ΄. Τῇ Ὑπερμάχῳ.

Ἱεροάθλων τὸ νεόφωτον ἀμάρυγμα, παρὰ τὸ Φρέαρ ἀνατεῖλαν Σαμαρείτιδος, καὶ φωτίσαν σωφροσύνῃ καὶ μαρτυρίῳ, Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ ἀρτίως μέλψωμεν, ὥσπερ ἄρνα τὸν τυθέντα ὑπὲρ πίστεως, πόθῳ κράζοντες· Χαίροις, μάκαρ Φιλούμενε.

Ὁ Οἶκος

Ἄγγελος ἀριστεύσας ἐν ἀθλήσεως πόνοις, Φιλούμενε παμμάκαρ, ἐδείχθης· ὅθεν νῦν τῆς Ἀγγέλων χαρᾶς καὶ τῆς εὐφροσύνης οὐρανῶν, ἅγιε, ἀξιωθεὶς ἱκέτευε Χριστὸν ὑπὲρ τῶν σοὶ βοώντων

Χαῖρε, τῆς Κύπρου εὐῶδες ἄνθος,

χαῖρε, Κυρίου ὁ ὄντως φίλος.

Χαῖρε, ὁ βλαστὸς τῆς Ὀρούντης ὁ ἔνθεος,

χαῖρε, ὁ καρπὸς τῆς Σιὼν ὁ ἡδύγευστος.

Χαῖρε, ἄνθρωπε οὐράνιε, τῶν Ἀγγέλων κοινωνέ,

χαῖρε, Ἄγγελε, ὁμότροπε τῶν μαρτύρων ἱερέ.

Χαῖρε, παρὰ τὸ Φρέαρ Ἰακὼβ ὁ ἀθλήσας,

χαῖρε, ἥδιστον νέκταρ ἀρετῶν ὁ συλλέξας.

Χαῖρε, Χριστοῦ δοξάσας τὸ ὄνομα,

χαῖρε, ἐχθροῦ πατήσας τὸ φρύαγμα.

Χαῖρε, φωστὴρ νεαυγῶν ἀθλοφόρων,

χαῖρε, πρηστὴρ μιαρῶν χριστοκτόνων.

Χαίροις, μάκαρ Φιλούμενε.

Συναξάριον.

Τῇ ΚΘ΄ τοῦ αὐτοῦ Μηνός, μνήμη τοῦ Ἁγίου Νέου Ἱερομάρτυρος Φιλουμένου τοῦ Κυπρίου, τοῦ παρὰ τὸ Φρέαρ τοῦ Ἰακὼβ ἀγρίως ἄρτι ἀποκτανθέντος, ἐν ἔτει 1979.

Φιλούμενος ἄρτι στυγνῶς ἀπεκτάνθη,

ὡς Θεὸν φιλῶν παρ’ Ἰακὼβ τὸ Φρέαρ.

Οὗτος ὁ νέος ἱερομάρτυς τοῦ Χριστοῦ Φιλούμενος κατὴγετο ἐκ τῆς νήσου Κύπρου, ἔκ τινος χωρίου τῆς Ἐπισκοπῆς Μόρφου, Ὀρούντα καλουμένου. Ἐγεννήθη δὲ ἐκ γονέων εὐσεβῶν, Γεωργίου καὶ Μαγδαληνῆς τὴν κλῆσιν, ἐν ἔτει 1913. Ἐπειδὴ παιδιόθεν ἠγάπα τὴν ἡσυχίαν καὶ τὴν μοναχικὴν ζωήν, ἀνεχώρησεν εἰς τὸ 14ον ἔτος τῆς ἡλικίας του μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ Ἀλεξάνδρου καὶ ὑπῆγεν εἰς τὸ Σταυροβούνιον. Παρέμεινεν δὲ εἰς τὸ ἐκεῖ Μοναστήριον, ὑποταχθεὶς εἰς τὸν γέροντα Βαρνάβαν χρόνους πέντε. Ἀνεχώρησεν ἔπειτα ἐκ τῆς Μονῆς καὶ ὑπῆγεν, ὁμοῦ μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ του, εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα. Ἐκεῖ διατρίβων, ἔλαβε τὸ Σχῆμα τῶν Μοναχῶν καὶ ἐχειροτονήθη ἱερεύς. Μετ’ οὐ πολλὰ ἔτη, ἔλαβε καὶ τὸ ὀφφίκιον τοῦ Ἀρχιμανδρίτου. Οὗτος ὁ μακάριος παρέμεινεν εἰς τὴν Ἁγίαν Γῆν ἔτη τεσσαράκοντα πέντε, φυλάξας ἐν ἀκριβείᾳ τοὺς κανόνας καὶ συμβουλὰς τὰς ὁποίας ἔλαβεν ἐκ τῶν πρώτων πνευματικῶν του πατέρων εἰς τὸ Σταυροβούνιον. Ὑπηρέτει εἰς διάφορα προσκυνήματα καὶ ἐδιορίσθη -τὸ τελευταῖον-εἰς τὸ Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ. Ἐκεῖ ἔλαβεν ὁ ἀοίδιμος -ἐν ἔτει 1979- καὶ τοῦ μαρτυρίου τὸν στέφανον, κτανθεὶς διὰ πελέκεως παρά τινων Ἑβραίων Σιωνιστῶν. Μετὰ τὸ τοῦ Ἁγίου μαρτύριον, τὸ σῶμα του παρέμεινε διά τινας ἡμέρας εὔκαμπτον. Εἰς δὲ τὴν ἀνακομιδήν του - μετὰ τέσσερα ἔτη - εὑρέθη ὅλος ἄφθαρτος καὶ εὐωδιάζων, εἰς ἔνδειξιν τῆς ἄνωθεν παρρησίας τὴν ὁποίαν εὑρῆκεν. Μετὰ τοῦτο τὸ θαυμαστόν, τὸ σκῆνος τοῦ μάρτυρος ἐτοποθετήθη εἰς τὴν Ἁγία Σιὼν -ἐν τῷ ἐκεῖθεν εὑρισκομένῳ ναῷ-καὶ ἐπιτελεῖ πλεῖστα θαύματα εἰς τοὺς ἐν πίστει αὐτὸν ἐπικαλουμένους.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Παραμόνου, καὶ τῶν Ἁγίων τριακοσίων ἑβδομήκοντα συμμαρτύρων αὐτοῦ.

Ὁ Παράμονος νύπεταί σοι Χριστέ μου.
γνοὺς γὰρ Θεὸν μόνον σε, σοὶ θνῄσκει μόνῳ.
Ξίφει κεφαλὰς ἄνδρες ἑπτάκις δέκα
σὺν ἐξαπλῇ διδοῦσι πεντηκοντάδι.

Οὗτοι ὑπῆρχον ἐπὶ Δεκίου τοῦ βασιλέως, καὶ Ἀκυλίνου ἄρχοντος. Πρόφασις δὲ αὐτοῖς τῆς εἰς Χριστὸν πίστεως καὶ τῆς τελειώσεως αὕτη. Ἐν τόπῳ τῆς Βαλσατίας καλουμένῳ Ἱερῷ, πολλή τις καὶ πλουσία τυγχάνει θερμῶς ὑδάτων ἀνάδοσις, παραδόξως τὰς νόσους ἰωμένη. Ἐνταῦθα διὰ σώματος θεραπείαν παραγενόμενος ὁ τὴν τῆς Ἑώας ἀρχὴν διέπων Ἀκυλῖνος, ἕπεσθαι αὐτῷ ἀπὸ Νικομηδείας τοὺς συνειλεγμένους ἀθλητὰς δεσμίους παρεκελεύσατο. Γενόμενος δὲ εἰς τὸ τῆς Ἴσιδος τέμενος, καὶ τὰς μυσαρὰς θυσίας ἐκτελέσας, τοὺς Ἁγίους θύειν τοῖς εἰδώλοις καὶ προσκυνεῖν προσέταττεν. Οὓς ἀπαναινομένους τοῦτο ποιῆσαι, ξίφεσιν ἀναιρεθῆναι πάντας προσέταξε. Καὶ οὕτως οἱ γενναῖοι, θαυμαστοὶ τοῦ Παμβασιλέως Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ γεγόνασι Μάρτυρες, τῇ αὐτοῦ θείᾳ δυνάμει κραταιωθέντες, τὸν ἀριθμὸν ὄντες 370.

Τούτους θεασάμενος ὁ Ἅγιος Παράμονος, φωνῇ μεγάλῃ ἐβόησεν, εἰπών· Μεγίστη  ἀσέβειαν ὁρῶ, ὅτι ὁ μιαρὸς οὗτος τοσούτους δικαίους, καὶ ταῦτα ξένους, ἀλόγῳ κατασφάττει τρόπῳ. Ὁ δὲ ἀκούσας, καὶ ὑπὸ μανίας ἀναφλεχθείς, εὐθέως τοῦτον ἀναιρεῖσθαι προστάττει· ὅπερ οὐκ εἰδότα τὸν μακάριον, ἐν ᾧ τόπῳ βαδίζων διετέλει, κατασχόντες αὐτὸν οἱ ἀπεσταλμένοι, οὐκ ἠνέσχοντο ἑνὶ παραχωρῆσαι δρᾶν τὸν φόνον, ἀλλὰ πάντες, ἐπ’ ὄψεσι τοῦ δικάζοντος, ταῖς ἰδίαις χερσί, καὶ τοῖς οἰκείοις ὅπλοις ἐκχέειν αἷμα ἀθῶον ἠπείγοντο· οἱ μὲν λόγχαις βάλλοντες, οἱ καλάμοις ὀξέσι, διά τε τῆς γλώττης καὶ τῶν λοιπῶν μελῶν τοῦ Ἁγίου διελαύνοντες, ἐπ’ ὄψεσι τοῦ τυράννου ἐτελείωσαν αὐτὸν ἐν τῷ εἰρημένῳ τόπῳ, καὶ πρὸς τὰς οὐρανίους σκηνὰς διεβίβασαν. Καὶ ἐν αὐτῷ τῷ χώρῳ τῶν 370 Μαρτύρων καὶ ταῖς τούτων θήκαις συνταχθείς, κατετέθη.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Mάρτυρος Φιλουμένου

Φιλουμένου πείρουσιν ἥλοις τοὺς πόδας,
Χριστὸν φιλοῦντος καὶ Θεῷ φιλουμένου.

Οὗτος ἦν ἐπὶ Αὐρηλιανοῦ βασιλέως ἐκ Λυκαονίας ὁρμώμενος, καὶ τὸν σῖτον κομίζων ἐν τῇ τῶν Γαλατῶν χώρα. Φίληκι οὖν τῷ ἡγεμόνι Ἀγκύρας διαβληθείς, καὶ Χριστιανὸν ἑαυτὸν ὁμολογήσας, ἠλοῦται πρῶτον τοὺς πόδας σιδήροις, καὶ αἰκίζεται. Εἶτα ἀναρτηθείς, σπαθίζεται καὶ εἰς κλίβανον ἐκκαέντα ἐμβάλλεται. Ἐκ τούτων δὲ τῇ τοῦ Χριστοῦ δυνάμει ἀβλαβὴς διαφυλαχθείς, ἡλοῦται αὖθις τὴν κεφαλήν, καὶ τὰς χεῖρας, καὶ τοὺς πόδας, καὶ ἐπὶ τριάκοντα σταδίους ἐλαύνεται, ἕως λιποψυχήσας, τῷ Θεῷ τὸ πνεῦμα παρέθετο.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Μάρτυς Φαῖδρος, ῥητίνης ζεούσης καταχεθείσης αὐτῷ, τελειοῦται.

Πολλοὺς πρὸς ἄλλα, πρὸς δὲ ῥητίνης ζέσιν,
στεῤῥῶς ἀθλοῦντα, Φαῖδρον ἔγνωμεν μόνον.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Μάρκου

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Νικολάου, Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης.

Λαὸν τὸν αὐτοῦ φροντὶς ἧν Nικολάῳ,
νικῶντι πείθειν καὶ ποδηγεῖν εἰς δέον.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Ἰωάννου, τοῦ ἐν Περσίδι

Kαὶ τῷ Ἰωάννῃ δὲ τῷ Xριστοῦ θύτῃ,
μισθοὶ πρὸς αὐτοῦ προσμετροῦνται πλουσίως.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ Ἅγιοι Ἓξ Μάρτυρες, οἷς διωκόμενοι πέτρα ῥαγεῖσα ὑπεδέξατο αὐτούς.

Ἤνοιξε πέτραν εἰς ταφὴν ἓξ ἀνδράσιν,
ὁ νεκρὸς εὑρὼν εἰς ταφὴν Χριστὸς πέτραν

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Οὐρβανοῦ, ἐπισκόπου Μακεδονίας

Ὁ χερσὶν οὗτος ἐκπνέων τῶν Ἀγγέλων,
Οὐρβανὸς ἐστιν, οὗ βίος κατ' Ἀγγέλους.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Παγκοσμίου

Σύμπας ὁ κόσμος οὐδὲν ἦν Παγκοσμίῳ·
Ἐδὲμ γὰρ ἤρα καὶ μόνης, ἣν λαμβάνει.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Πιτυροῦν

Τῇ σῇ θελήσει πρὸς σὲ χωρεῖ Χριστέ μου,
ὁ σῶν Πιτυροῦν ἐργάτης θελημάτων.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Μάρτυς Οὐαλλερῖνος ξίφει τελειοῦται.

Διὰ στέφος πάντιμον οἴσω καὶ ξίφος.
ὁ Μάρτυς ἐκραύγαζεν Οὐαλλερῖνος

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Μπρένταν (Brendan) τοῦ Ἰρλανδοῦ.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Διονύσιος, Ἐπίσκοπος Κορίνθου, ξίφει πληγεὶς τελειοῦται.

Διονύσιος εἷς τελῶν θυηπόλων,
ξίφος μετελθών, εἷς ἐστι καὶ Μαρτύρων.

Οὗτος ἦν ἀκμάζων τῷ 2ῳ αἰῶνι, ἐπὶ Μάρκου Αὐρηλίου, πάσῃ σοφίᾳ διαπρέπων, καὶ λόγων εὐρύτητι, καὶ βίου λαμπρότητι, καὶ παντοδαποῖς ἄλλοις προτερήμασι περικοσμούμενος, ἐν ζήλῳ ἀποστολικῷ, τῆς εὐσεβείας τὸ μυστήριον κηρύττων, καὶ τοῦ Εὐαγγελίου τῆς χάριτος τὸν λόγον καλλιεργῶν. Καλῶς δὲ καὶ θεοφιλῶς ποιμαίνων καὶ διεξάγων, ὡς Ἱεράρχης περιφανής, καὶ ποιμὴν ἀληθινὸς τὴν ἐν Κορίνθῳ ἁγίαν Ἐκκλησίαν, ἣν θείᾳ ἐνεπιστεύθη ψήφῳ, μαρτυρικῶς τετέλεκε τὴν ζωήν, ξίφει πληγεὶς καὶ θεοῤῥήμων ἀνήρ, πλείστους καὶ δι’ ἐπιστολῶν ἐπεστήριζε, πεπληρωμένων θείας διδασκαλίας καὶ μαθήσεως ἱερᾶς.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Νεκταρίου τοῦ ἐπισκόπου τοῦ ἐν τῷ Σπηλαίῳ

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Ἀβίβου τοῦ Γεωργιανοῦ.

Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

ᾨδὴ ζ'. Οὐκ ἐλάτρευσαν.

Ἀπὸ πάσης με, ἐπιβουλῆς Φιλούμενε ἐχθροῦ ἀπάλλαξον, ὁ διασώσας τὸν σόν, ἐν Μάνδρᾳ διάδοχον ἀγγείλας τάχιστα, τὴν ἐπίθεσιν, τὴν ἰταμὴν καὶ ἄνανδρον, κατ’ αὐτοῦ τῶν χριστοκτόνων.

Νῦν τὸ σκῆνός σου ὁ Κύριος ἠφθάρτισε σεπτὲ Φιλούμενε, ἐν τῇ Σιών ποταμὸς, ἐδείχθη ἰάσεως, τοῖς μετὰ πίστεως, προσπελάζουσιν αὐτῷ, καὶ τὰς πρεσβείας σου, πρὸς Χριστὸν ἐπιζητοῦσιν.

Εὐσυμπάθητε Φιλούμενε ἀπότμημα τοῦ θείου σκήνους σου, ἐν Αὐστραλίᾳ δεινόν, ἐδίωξε νόσημα καρκίνου ἅγιε, χάριν ἅπασι δεικνύον ἥνπερ εὕρηκας, ἐν λειμῶνι θείας δόξῃς.

Θεοτοκίον.

Ὁ ὑπέραγνος Δεσπότης σεσωμάτωται ἐκ τῶν πανάγνων σου αἱμάτων, Μῆτερ Θεοῦ, ὁ κόσμον ῥυσάμενος, τῆς πάλαι πτώσεως· ὅθεν Δέσποινα, ὥσπερ ἡμῶν ὑμνοῦμέν σε, ἀπαρχὴν τῆς σωτηρίας.

ᾨδὴ η΄. Παῖδας εὐαγεῖς.

Νέε τοῦ Χριστοῦ Ἱερομάρτυς, πελέκει ἐτρώθης, ἄριστε Φιλούμενε, καὶ κατεπορφύρωσας, τὸν πτωχόν σου τρίβωνα, αἱμάτων σου τοῖς ῥεύμασιν οἰκείων ἅγιε, ἄκριτα σκηνωμάτων πανσέπτων, πίστεως Κυρίου ἐν γῇ θεοβαδίστῳ.

Μάρτυς και ὁπλίτης νικηφόρος, ὡράθης ὡς ἀριστεύσας ἀνδρικώτατα, ἐν ἐσχάτοις ἔτεσι, θαυμαστὲ Φιλούμενε, Χριστοῦ τοῦ Παντοκράτορος, τοῦ ἀφθαρτίσαντος, τὸ σκῆνός σου τὸ θεῖον καὶ κρήνην, δείξαντός σε πάτερ, ἀείῤῥυτον θαυμάτων.

Ἔπληξέ σε πέλεκυς ἀνόμων, Φιλούμενε χριστοκτόνων καρτερόψυχε, ἀπηνῶς καὶ κάραν σου, ἔθραυσε τὴν πάνσεπτον, γενναῖε Ἱερόαθλε· διὸ τιμῶντές σου, τὴν μνήμην τὴν ἁγίαν εὐσχήμως σοῦ, ἀποζητοῦμεν, τάς πρὸς Θεὸν πρεσβείας.

Θεοτοκίον.

Λύτρωσαι κινδύνων Θεοτόκε, κακώσεων περιστάσεων καὶ θλίψεων, ἀλγεινῶν τοὺς πάντοτε, αἰτουμένους Δέσποινα, τὴν παρὰ σοῦ βοήθειαν, καὶ καταξίωσον, τυχεῖν ἡμᾶς εὐκλείας ἀλήκτου, καὶ τῆς ἐν τῷ πόλῳ χαρᾶς ἀτελευτήτου.

ᾨδὴ θ΄. Ἅπας γηγενής.

Πάντες ἐν χορῷ, τῆς σῆς τελειώσεως τὴν μνήμην ἄγοντες, εὐκλεὲς Φιλούμενε, Ἱερομάρτυς σεπτὲ τῆς πίστεως, καὶ τῆς Σιὼν νεόφωτε φωστὴρ κραυγάζομεν· οὐρανόθεν, σκέπε καὶ διάσῳζε ἀπὸ πάσης ἀνάγκης σοὺς πρόσφυγας.

Ὡς ἀμνὸς Θεοῦ, ἐσφάγης Φιλούμενε θεοειδέστατε, καὶ πρὸς τὴν οὐράνιον, νομὴν ἐπήρθης καὶ τὴν ἀΐδιον, χαρὰν καὶ ἀγαλλίασιν τῷ Ἀρχιποίμενι, συγχορεύειν, καὶ Ἀγγέλων τάγμασιν, εἰς αἰῶνας λαμπρῶς συνευφραίνεσθαι.

Χαῖρε ἀθλητὰ, Κυρίου Φιλούμενε, στεῤῥὲ καὶ πάνσεπτε, κράζοντες δεόμεθα, ἐκ τῶν παγίδων τοῦ κοσμοκράτορος, τὸν νοῦν ἡμῶν ἀπάλλαξον καὶ ὕμνον πρόσδεξαι, τὸν παρόντα, ὃν σοὶ ἐξυφαίνομεν, τὸ λαμπρόν σου αἰνοῦντες μαρτύριον.

Θεοτοκίον.

Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, τὸν νοῦν ἡμῶν ὕψωσον πρὸς πόθον κρείττονα, ἐκ τῆς ματαιότητος, τῶν χαμαιζήλων παθῶν καὶ θλίψεων, ἡ τῷ Ὑψίστῳ Τόκῳ σου Ἀδὰμ τὴν ἔκπτωτον, πάλαι φύσιν, δι’ ἀγάπην ἄφατον, ἀνυψώσασα καὶ μέγα ἔλεος.

Ἐξαποστειλάριον. Γυναῖκες ἀκουτισθητε.

Ἱερομάρτυς ἔνδοξε, ὁ ἐν ἐσχάτοις ἔτεσι, παρὰ τὸ Φρέαρ ἀθλήσας τοῦ Ἰακὼβ καὶ τῆς δόξης, μετέχων νῦν τοῦ Κτίσαντος, Φιλούμενε τρισόλβιε, ὑπὲρ ἡμῶν ἱκέτευε, τῶν ἐκτελούντων ἐν πίστει σὴν ἀεισεβαστον μνήμην.

Θεοτοκίον.

Παράσχου ῥῶσιν ἄνωθεν ὡς συμπαθείας πέλαγος, τοῖς σοῖς οἰκέταις, Παρθένε, πατεῖν ἰσχὺν τοῦ Βελίαρ, καὶ ἐν ἰσχύϊ πάντοτε, τῇ θείᾳ τὴν σωτήριον ὁδεύειν τρίβον ἅπαντας, καλῶς σεπτῶν ἐνταλμάτων τοῦ πανιέρου σου Τόκου.

Αἶνοι. Ἦχος δ΄. Ἔδωκας σημείωσιν.

Ἔνδοξε Φιλούμενε, Ὀρούντης Κύπρου ἐκβλάστημα, εὐθαλὲς καὶ πανεύοσμον, σὺν τῷ αὐταδέλφῳ σου Ἐλπιδίῳ θέλων, μόνον τῷ Κυρίῳ εὐαρεστῆσαι καὶ Θεῷ, ἡδέα πάντα σοφῶς κατέλιπες, ὡς Καλυβίτης πρότερον ὁ Ἰωάννης, ὃν πρότυπον ἔσχες βίου σου, λείριον Ἐκκλησίας νεόδρεπτον.

Μόνος ἐν τῷ Φρέατι τοῦ Ἰακὼβ Πανσεβάσμιε, δόξαν πέμπων τῷ κτίσαντι, Θεῷ καὶ Παντάνακτι ἰταμῶς πελέκει, μάκαρ κατετρώθης τῶν μισοχρίστων καὶ στολὴν ἱερωσύνης σου κατεφοίνιξας, αἱμάτων σου τοῖς χεύμασι καὶ τὸ «ἑσπέρας Προκείμενον», ἀναγνῶναι ἀνέδραμες εἰς οὐράνια δώματα.

Ἰθύνας, Φιλούμενε, πρὸς Σταυροβούνιον πόδας σου, παιδιόθεν τὸ πρότερον, καὶ εἶτα ἐχώρησας τάγματι τῷ θείῳ, τοῦ Ἁγίου Τάφου, ἐπιποθῶν πανευλαβῶς διακονῆσαι τοῖς προσκυνήμασι, τοῖς ἱεροῖς ἐν ἔτεσιν ἐσχάτοις, πάτερ θεσπέσιε, καὶ βαδίσαι τὰ βήματα Ἰησοῦ τοῦ Παντάνακτος.

Σκήνωμα τὸ θεῖόν σου, ἱερομάρτυς Φιλούμενε, ἀφθαρτίσας ὁ Κύριος, τὴν ἄφθαρτον δόξαν σου ἔδειξε τοῖς πᾶσιν, ἣν θεόθεν εὗρες· διὸ τιμᾷ σε εὐλαβῶς ἡ Ἐκκλησία Χριστοῦ καὶ μνήμην σου, γεραίρει τὴν ἀοίδιμον, ἀναβοῶσα· δωρήσασθαι ἐκδυσώπει τὸν Κύριον τοῖς πιστοῖς μέγα ἔλεος.

Δόξα. Ἦχος πλ. α'.

Τῇ εὐσεβείᾳ παιδιόθεν πυρσωθείς, Φιλούμενε ἱερομάρτυς, σεαυτὸν ὁλοτρόπῳ σπουδῇ τῷ Κυρίῳ ἀνέθου· καὶ ἀποταξάμενος πᾶν βρότειον τὴν κλίμακα τῶν ἀρετῶν ἀνῆλθες καὶ ἀθλητικῶς ἠξιώθης τελέσαι τὸν βίον σου· ὅθεν κοινωνὸς γενόμενος τῆς δόξης Κυρίου ὑπὲρ ἡμῶν ἀεὶ καθικέτευε τῶν ἐκτελούντων τὴν πάνσεπτον μνήμην σου.

Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Μακαρίζομέν σε, Θεοτόκε Παρθένε, καὶ δοξάζομέν σε οἱ πιστοὶ κατὰ χρέος, τὴν πόλιν τὴν ἄσειστον, τὸ τεῖχος τὸ ἄῤῥηκτον, τὴν ἀῤῥαγῆ προστασίαν καὶ καταφυγὴν τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Δοξολογία Μεγάλη καὶ Ἀπόλυσις.

Μεγαλυνάριον

Χαίροις, τῆς Ὀρούντης σεπτὲ βλαστέ, Φρέατος λευΐτα τοῦ σεμνείου τοῦ Ἰακώβ, καὶ Σιὼν κοσμῆτορ, Φιλούμενε θέοφρον, πελέκει ὁ ἀπίστων χύσας τὸ αἷμά σου.