Παρασκευή 31 Μαρτίου 2023

ΜΑΪΟΣ 11. ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΤΥΣ ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ

ΜΑΪΟΣ ΙΑ΄

ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΜΑΡΤΥΣ

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ

(ἄνευ δοξολογίας)

 

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

 

Εἰς τό· Κύριε ἐκέκραξα, ψάλλομεν γ΄ Προσόμοια τοῦ Ἁγίου. Ἦχος πλ. δ΄. Ὁ ἐξ Ὑψίστου κληθείς.

Ὁ τῶν χαρίτων Θεοῦ πεπληρωμένος, Ἁρμόδιε ἔνδοξε, Μάρτυς πολύαθλε, νῦν ἐποπτεύοις τοὺς δούλους σου, συναθροισθέντας, ἐν τῷ σεπτῷ ναῷ σου καὶ μέλποντας, ᾠδὴν χαριστήριον, τῷ τῶν ἁπάντων Θεῷ, τῷ φανερώσαντι ἥλιον, καθάπερ μνήμην τὴν σὴν τῷ κόσμῳ, εἰς σωτηρίαν πολλῶν, τῶν ἐκβοώντων· καθικέτευε τὸν Σωτῆρα, ὑπὲρ τῶν τελούντων σου, τὴν πανίερον μνήμην, τοῦ ῥυσθῆναι ἐκ πάσης ὀργῆς.

 

Ἡ τῶν λειψάνων ὑμῶν Μάρτυρες θήκη, ῥεῖθρα τῶν ἰάσεων, ἅπερ ἐκβλύζει ἀεί, πᾶσι πιστοῖς θείᾳ χάριτι, ἀγαθοδότως, ὠκεανοῦ ὑπερβαίνει νάματα· διὸ πᾶς ἐρχόμενος, ἐν τῷ ναῷ ὑμῶν, ἀσμένως ταῦτα ἀσπάζεται, εὐθὺς ἰᾶται τῆς κατεχούσης, αὐτὸν κακώσεως· ἀλλὰ πρεσβεύειν, μὴ ἐλλείπητε τῷ Κυρίῳ, ὑπὲρ τῶν τελούντων ὑμῶν, τὴν πανίερον μνήμην, λυτρωθῆναι ἐκ πάσης ὀργῆς.

 

Ἕτερον. Ἦχος ὁ αὐτός. Ὢ τοῦ παραδόξου θαύματος.

Δεῦτε, τῶν πιστῶν ὁ σύλλογος, πίστει λαμπρὰν ἑορτήν, συστησώμεθα σήμερον, ἐν τῇ μνήμῃ χαίροντες, Ἁρμοδίου τοῦ Μάρτυρος, καὶ τῶν συνάθλων καὶ ὁμοφρόνων αὐτοῦ, τὸν Κτίστην πάντων, καθικετεύοντες· εὔσπλαγχνε Κύριε, μόνε ἀναμάρτητε, ῥῦσαι ἡμᾶς, πάσης περιστάσεως, ταῖς ἱκεσίαις αὐτῶν.

 

Δόξα. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον

Δεῦρο ψυχή μου στενάζουσα, καὶ τῶν δακρύων κρουνούς, ἐκ καρδίας πηγάζουσα, τῇ Παρθένῳ βόησον, καὶ Μητρὶ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Διὰ τὸ πλῆθος, τῶν οἰκτιρμῶν σου ἁγνή, τῆς φοβερᾶς με, ῥῦσαι κολάσεως, καὶ κατασκήνωσον, ἔνθα ἡ ἀνάπαυσις καὶ ἡ χαρά, ἡ διαιωνίζουσα, καὶ ἡ ἀπόλαυσις.

Ἢ Σταυροθεοτοκίον

Ἥλιος Τέκνον ἠμαύρωται, καὶ ἡ σελήνη τὸ φῶς, εἰς ζοφῶδες ἱμάτιον, γνοφερῶς μετέβαλε· γῆ κλονεῖται καὶ ῥήγνυται, τὸ τοῦ ναοῦ σου δὲ καταπέτασμα· κἀγὼ πῶς Τέκνον, οὐ διαῤῥήξομαι, σπλάγχνα καὶ ὄμματα; παρειὰς γλυκύτατε καταξανῶ, ἀδίκως σε θνῄσκοντα, βλέπουσα Σῶτέρ μου.

 

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

 

Ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς: Ἁρμό(διε, π)ροσάδειν σοι εὐθὺς ἔπος με διδάξαις. Ἐν δὲ τοῖς Θεοτοκίοις: (ρ)σενίου.

ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ἁρματηλάτην Φαραὼ ἐβύθισε.

Ἄϋλον φῶς ὑπάρχων μόνε Κύριε, καὶ ἀπερίγραπτον, τὸν ζοφερὸν νοῦν μου, φώτισον φιλάνθρωπε, δι’ οἶκτρόν σου ἀμέτρητον, καὶ παράσχου μοι λόγον, ὑμνῆσαι τοὺς θείους Μάρτυρας, τοὺς διὰ σὸν πόθον ἀθλήσαντας.

Ῥεῖθρα χαρίτων φερωνύμως Ἅγιε, Μάρτυς Ἁρμόδιε, ὡς ἐκ πηγῆς βρύων, ἀενάου πίστει σοι, τοῖς προσιοῦσι πάντοτε, τῇ ἀρδείᾳ σου πλῦνον, κἀμοῦ τὸν σπίλον καὶ φώτισον, ὅπως ἐπαξίως ὑμνήσω σε.

Δύναμιν θείαν ἐκ Θεοῦ δεξάμενος, Μάρτυς Ἁρμόδιε, τὰς τοῦ ἐχθροῦ πάσας, δυνάμεις κατέβαλες, σὺν Γρηγορίῳ ἔνδοξε, Ἰωάννῃ τε ἅμα, καὶ Μιχαὴλ τοῖς συνάθλοις σου· ὅθεν ἐπαξίως δοξάζεσθε.

Ὁ ἑωσφόρος ὁ τὸ πρὶν καυχώμενος, θήσειν τὸν θρόνον αὐτοῦ, εἰς οὐρανὸν ἄνω, ὡς στρουθίον πέπτωκεν, ὑμῶν ἀθλήσει Ἅγιοι, καὶ πατούμενος κάτω, ὑπὸ ποδῶν ὑμῶν Μάρτυρες, γοερῶς θρηνεῖ τὴν κατάπτωσιν.

Θεοτοκίον.

Ἀπειρογάμως τὸν Θεὸν συνέλαβες, ἐν τῇ νηδύϊ Σου, μητροπρεπῶς Κόρη, συνεργίᾳ Πνεύματος, τοῦ παναγίου ἄχραντε, καὶ τεκοῦσαν ἀφράστως, αὐτὸς ὡς μόνος ἐπίσταται, πάλιν Σε παρθένον ἐφύλαξεν.

 

ᾨδὴ γ΄. Ὁ στερεώσας κατ’ ἀρχάς,

Ῥανίσιν οἷα ὀχετοῖς, αἱμάτων Ἅγιοι θείων, τῆς σαρκὸς ὑμῶν στεῤῥοὶ Ἀθλοφόροι, ἡγιάσατε τὴν γῆν, καὶ στῆλας ἐδαφίσαντες, τῶν πονηρῶν δαιμόνων, ναοὺς Θεοῦ ἐξηγείρατε.

Οὐ κατεπλάγητε ὑμεῖς, τὰς ἀπειλὰς τῶν τυράννων, οὐ στρεβλώσεις οὔτε πῦρ οὔτε ξίφος, Ἀθλοφόροι τοῦ Χριστοῦ, ἐχαίρετε δὲ πάσχοντες, ἐλπίδι τῶν μενόντων, ὑμᾶς στεφάνων νευρούμενοι.

Στῶμεν ἀνδρείως οἱ σοφοί, παραθαῤῥύνοντες πίστει, ἑαυτοὺς καρτερικῶς ἀνεβόων, ὑποφέροντες ποινάς· οὐκ ἄξια γὰρ πέλουσι, τὰ παθήματα ταῦτα, πρὸς μόνα τὰ ἐλπιζόμενα.

Ἄκος ἀρδεύεις τοῖς πιστῶς, προσερχομένοις σοι Μάρτυς, ὡς φερώνυμος ἀρδείας ὑπάρχων, καὶ ἐκπλύνεις τὸν ἑσμόν, τῶν νόσων ἱκεσίαις σου, ταῖς πρὸς τὸν Κτίστην πάντων, Ἁρμόδιε θεοπόθητε.

Θεοτοκίον.

Σκηνὴ ὑπῆρξας τοῦ Θεοῦ, ὑπὲρ τὴν πάλαι Παρθένε, Χερουβὶμ οὐκ ἔνδον φέρουσα Κόρη, ἀλλ’ αὐτὸν τὸν Χερουβίμ, Θεὸν γαστρὶ βαστάσασα, καὶ ἀνεκφράστως τοῦτον, τέξασα εἰς σωτηρίαν ἡμῶν.

 

 

ᾨδὴ δ΄. Σύ μου Χριστέ.

Δεῦτε πιστοί, ἐπὶ τῇ μνήμῃ τοῦ Μάρτυρος, Ἁρμοδίου, χοροὺς συστησώμεθα, πνευματικούς· πάρεστι γὰρ νῦν, ἡμῖν συγχορεύων, ἐν τῷ ναῷ τῷ σεπτῷ αὐτοῦ, καὶ γήθεται πρεσβεύων, τῷ τῶν ὅλων Δεσπότῃ, τοῦ ῥυσθῆναι ἡμᾶς περιστάσεως.

Ἐπὶ τῆς γῆς, πᾶσαν ἰδέαν ὑπέστητε, τῶν βασάνων, Μάρτυρες ἀήττητοι, καὶ νῦν σαφῶς ἐν τοῖς οὐρανοῖς, σὺν τοῖς Ἀσωμάτοις, ἀγάλλεσθε παμμακάριστοι, Ἁρμόδιε θεόφρον, Ἰωάννη τε θεῖε, καὶ Γρηγόριε σὺν Μιχαὴλ τῷ σοφῷ.

Ἴθι σοφέ, ὀψόμενος νῦν τὰ τέκνα σου· ἥκασι γάρ, πόῤῥωθεν ἀσμένως λαοί, σὺν τοῖς ἐγγὺς πίστει ἀκλινεῖ, τοῦ ἐγκωμιάσαι, σὲ ἐπαξίως Ἁρμόδιε· διὸ ἐπευλογήσῃς, καὶ ἰάσῃ τοὺς νόσῳ, κακουμένους τῇ θείᾳ σου χάριτι.

Νόσους λυγράς, Μάρτυρες Χριστοῦ πανάγαστοι, ἐξιᾶσθε, χάριτι τοῦ Πνεύματος, τοῦ παναγίου τῶν ἀσθενῶν, Ἁρμόδιε Μάρτυς, Γρηγόριε καρτερόψυχε, καὶ θεῖε Ἰωάννη, Μιχαήλ τε παμμάκαρ· διὰ τοῦτο ὑμᾶς μακαρίζομεν.

Θεοτοκίον.

Ἐπὶ τῆς γῆς, ὤφθη Θεὸς διὰ Σοῦ τοῖς βροτοῖς, οὐκ ἐάσας, κόλπους τοῦ ἀνάρχου Πατρός, καὶ σαρκωθεὶς ἐκ Σοῦ τῆς Ἁγνῆς, Πνεύματος ἁγίου, τῇ συνεργίᾳ προέρχεται, φυλάξας Σε παρθένον, ὡς πρὸ τόκου· διό Σε, οἱ πιστοὶ Θεοτόκε δοξάζομεν.

 

ᾨδὴ ε’. Ἵνα τί με ἀπώσω.

Στρατιῶται γενναῖοι, ὤφθητε παράταξιν, ἐχθροῦ τροπούμενοι, τῇ ἐλπίδι θείᾳ, καὶ ἀγάπῃ καὶ πίστει πανένδοξοι, τοῦ Χριστοῦ ῥωσθέντες, καὶ τῇ Αὐτοῦ δυνάμει τοῦτον, καθελόντες ἐνθέως ἐστέφθητε.

Ὁ τὸ πάλαι ὑπάρχων, λόφος θεῖοι Μάρτυρες, εὐκαταφρόνητος, τοῖς ἀγροίκοις αὖθις, τῇ ὑμῶν ἐκκαλύψει καθαίρεται, μεταμείβεται δε, πρὸς λογικῶν θρεμμάτων οἶκον, καὶ παθῶν ἰατρεῖον ἀδάπανον.

Ἰαμάτων τὰ πλήθη, Μάρτυρες πανεύφημοι, ἀναπηγάζετε, ὡς ἐκ κρήνης θείας, τῶν πανσέπτων ἰχώρων ἑκάστοτε· διὰ τοῦτο πίστει, ἐν τῷ ναῷ ὑμῶν προστρέχει, πᾶς πιστὸς ῥῶσιν θείαν ἀρύσασθαι.

Ἐμβριβώμενοι σφόδρα, ὤφθητε πραότατοι, τοῖς ἐπεισάγουσιν, ἐν τῷ τόπῳ ἔνθα, τὰ σεπτὰ ὑμῶν λείψανα ἔκειντο, τῶν ἀλόγων ζώων, καὶ τετραπόδων τὰς ἀγέλας, καὶ ἐμφόβους αὐτοὺς ἀπειργάσασθε.

Θεοτοκίον.

Νοεράν σε λυχνίαν, πίστει χρυσαυγίζουσαν, καλοῦμεν ἄχραντε, μεστὴν οὖσαν θείων, χαρισμάτων τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ἐν ᾗ κατοικήσας, ὁ παντουργὸς Θεὸς Παρθένε, τὸν περίγειον κόσμον ἐφώτισεν.

 

 

 

 

ᾨδὴ στ΄. Ἄβυσσος ἁμαρτιῶν.

Ὕμνησε θαυμαστικῶς, χάριν Μάρτυρες Χριστοῦ τὴν δοθεῖσαν, ἐν τοῖς ὑμῶν λειψάνοις, ὡς ἰάθη τὸ γύναιον, τὸ τομῶς ἐκ τῆς σοροῦ, λίθον ἐξᾶραι ὑμῶν τολμῆσαν· ἀορασία γὰρ κεκράτηται.

Θαύμασιν ἐν ἱεροῖς, καὶ σημείοις καὶ πολλαῖς ὀπτασίαις, ἡ τῶν λειψάνων θήκη, τῶν ὑμῶν ἀναφαίνεται, τοῖς πιστοῖς εἰς ἱλασμόν, καὶ ἀπολύτρωσιν τῶν πταισμάτων, καὶ νοσημάτων πάντων ἴασιν.

Ὕδωρ τὸ ζωοποιόν, καὶ ἁλλόμενον ὑμῶν τῇ καρδίᾳ, ἐπισκηνῶσαν ὄντως, ἐκ δυνάμεως ἔνδοξοι, ἀνεβίβασεν ὑμᾶς, θείαν εἰς δύναμιν Ἀθλοφόροι, ἐκ θείων πράξεων εἰς ἄθλησιν.

Ἔπνευσεν ὑπερφυῆ, εὐωδίαν ἡ σορὸς τῶν λειψάνων, ἡνίκα ἐρευνῶντο, τῇ σκάφῃ ὑμῶν ἅγιοι, καὶ ἐξέστησαν ὁμοῦ, πάντες οἱ πόῤῥωθεν καὶ ἐγγύθεν, Χριστὸν δοξάζοντες χαρμόσυνα.

Θεοτοκίον.

Ἵλεών μοι τὸν Θεόν, καὶ Υἱόν Σου Θεοτόκε πρεσβείαις, ταῖς Σαῖς τῷ Σὲ ὑμνοῦντι, καταχρέως ἀπέργασαι· ἁμαρτίαις γὰρ πολλαῖς, καταβεβάρυμμαι βοηθείας, τῆς Σῆς δὲ χρήζω πανάμωμε.

 

Κοντάκιον. Ἦχος β΄. Τῷ Θεῷ ἀπὸ μήτρας.

Ἡ σεπτὴ τῶν Μαρτύρων, μνήμη ἐπέστη, τοὺς πιστοὺς συγκαλοῦσα πανηγυρίζειν· διὸ σπουδαίως συνδράμωμεν ἅπαντες, ἐν τῷ πανσέπτῳ ναῷ αὐτῷ ᾄδοντες· καὶ τὸν Δεσπότην ἱκετεύσωμεν· αὐτῶν ταῖς προσευχαῖς, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

 

Συναξάριον.

Τῇ ΙΑ΄ τοῦ αὐτοῦ Μηνός, μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Ἁρμοδίου.

Ταῖς αὐτοῦ ἁγίαις πρεσβείαις Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

 

ᾨδὴ ζ΄. Θεοῦ συγκατάβασιν.

Παγίαν ἐδέξατο, ῥομφαίαν ὄντως, ἐν τῇ καρδίᾳ Σατᾶν, τὰς πληγὰς τῶν Ἁγίων, ἐπενεχθείσας, ἐκ τῶν τυράννων αὐτοῖς, καὶ ἐμελώδουν, τῷ Κτίστῃ χαρμόσυνα· εὐλογητὸς ὁ Θεός, ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν.

Ὀξέως προφθάσαντες, ἰᾶσθε οἴκτῳ, οἴκοι τὴν πάσχουσαν, τῇ πυρώσει γυναῖκα, καὶ τῇ κωφεύσει, καὶ τῇ φρενίτιδι, πρεσβευσαμένην, διὰ τοῦ ὁμαίμονος, πρεσβύτου ἐν τῷ ναῷ, ὑμῶν πανθαύμαστοι.

Συντρέχει τὸ βρότειον, Ἑλλάδος πάσης, φύλον παγγέραστοι, τῷ σεπτῷ ὑμῶν δόμῳ, καὶ συγκαλεῖται, πόλεις τὰς πόῤῥω αὐτῆς, ἀσμένως ἄμφω, ἑορτὴν συστήσασθαι, καὶ τῷ Σωτῆρι βοῆσαι, χαριστήρια.

Μαρτύρων ὁ σύλλογος, καὶ Ἀποστόλων, καὶ Προφητῶν ἡ πληθύς, ἱερέων τε δῆμος, καὶ τῶν Ὁσίων, ἐπὶ τῇ μνήμῃ ὑμῶν, συνευωχεῖται, ἡμεῖς δὲ κραυγάζομεν· εὐλογητὸς ὁ Θεός, ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν.

Θεοτοκίον.

Ὁ πάλαι προπάτωρ Σου, Δαυΐδ ἐκάλει, Σὲ ὄρος ἅγιον, συνῳδὰ δὲ ἐβόα, καὶ ὁ Προφήτης, Δανιὴλ ἄχραντε, ἐξ οὗ ἐτμήθη, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, συντρίψας πλάνης βωμούς, εἰς σωτηρίαν ἡμῶν.

 

ᾨδὴ η΄. Ἑπταπλασίως κάμινον.

Εἰς πᾶσαν γῆν διέδραμεν, ἡ πληθὺς τῶν θαυμάτων ὑμῶν, ἣν ποταμηδὸν ἐκ τῆς σοροῦ ἐκβλύζετε, δυνάμει τοῦ Πνεύματος, τοῦ παναγίου Μάρτυρες· ὅθεν ἡλικία πᾶσα ἕλκεται πόθῳ, ὑμῶν ἐν τῷ τεμένει, τῷ Σωτῆρι βοῶσα· λαὸς ὑπερυψοῦτε, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

Δωρεὰν κομισάμενοι, δωρεὰν πᾶσι νέμετε, ἐκ τῶν τοῦ Κυρίου χαρισμάτων Ἅγιοι· διὸ καὶ τὸ γύναιον, τὸ ἰαθὲν τῇ κλήσει ὑμῶν, σφαλαγγίας νόσου μέλους σκέλους γεραίρει, τὴν θείαν ὑμῶν χάριν, καὶ βοᾷ γηθοσύνως· λαὸς ὑπερυψοῦτε, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας

Ἵνα πιστῶς δοξάζομεν, καὶ τιμῶμεν πανεύφημοι, Μάρτυρες Κυρίου τὰ ὑμῶν μνημόσυνα, ἐκ πάσης κακώσεως, νόσου ψυχῆς καὶ σώματος, ῥύσασθε ἡμᾶς ταῖς πρὸς Θεὸν ἱκεσίαις, ὑμῶν ἵνα βοῶμεν· ἱερεῖς εὐλογεῖτε, λαὸς ὑπερυψοῦτε, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας

Δόμος ὁ ἱερὸς ὑμῶν, ἰατρεῖον τοῖς κάμνουσιν, πέφυκε λιμήν τε τοῖς ἐν ζάλῃ πέλουσι, καὶ τεῖχος ἀπόρθητον, καὶ παθῶν ἀποτρόπαιος, καὶ ἁμαρτωλῶν ἐξιλαστήριον μέγα, πρὸς τὸν Θεὸν τῶν ὅλων, τοῖς ἐν πίστει βοῶσιν· λαὸς ὑπερυψοῦτε, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας

Θεοτοκίον.

Ὑπὸ δεινῶν θλιβόμενοι, διὰ πλῆθος πανάχραντε, τῶν ἁμαρτιῶν ἃς ἀνενδότως πράττομεν, πρὸς Σὲ καταφεύγομεν, τῇ τῆς χαρᾶς προξένῳ ἡμῖν, μόνῃ γεγονυίᾳ καὶ βοῶμεν ἀπαύστως· οἱ παῖδες εὐλογεῖτε, ἱερεῖς ἀνυμνεῖτε, λαὸς ὑπερυψοῦτε, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας

 

ᾨδὴ θ΄. Ἐξέστη ἐπὶ τούτῳ ὁ οὐρανός.

Ἀντάξια τῶν πόνων τὰ ἀγαθά, πρὸς Θεοῦ κομισάμενοι Ἅγιοι, ἐν οὐρανοῖς, στεφανηφοροῦντες χαρμονικῶς, Αὐτῷ φαιδρῶς παρίστασθε, αἶνον σὺν Ἀγγέλοις εἰλικρινῶς, χοροῖς τε τῶν δικαίων, προσφέροντες ἀπαύστως, καὶ ἐντρυφῶντες αἰωνίου ζωῆς.

Ξιφῶν πυρὸς ὀργάνων στρεβλωτικῶν, ἀρθρεμβόλων μαστίγων πριστήρων τε, μυκτηρισμῶν, πεῖραν καὶ εἱρκτῆς ὑπὲρ τοῦ Χριστοῦ, χαρμονικῶς ὑποίσαντες, στέφος ἐκ χειρὸς αὐτοῦ δεξιᾶς, εἰλήφατε γενναῖοι, καὶ νῦν ἐν οὐρανίοις, σκηναῖς ἀγάλλεσθε πανεύφημοι.

Ἀνήφθησαν ὡς ἄνθρακες νοητοί, οἱ πανεύφημοι Μάρτυρες πρὸς τοῦ Θεοῦ, ἐπὶ τῆς γῆς, φλέξαντες τῆς πλάνης τὸ ὑλικόν, Ἁρμόδιος Γρηγόριος, ἅμα Ἰωάννῃ καὶ Μιχαήλ, σὺν Παύλῳ τῷ συνάθλῳ, καὶ λάμπουσι τῷ κόσμῳ, μαρμαρυγὰς θείων ἰάσεων.

Ἰάσαις μου τὰ πάθη τὰ τῆς ψυχῆς, καὶ σαρκὸς τὰς ὀδύνας Ἁρμόδιε, ἐκδυσωπῶ, σὲ τὸν συμπαθέστατον ἰατρόν, πρεσβευτικαῖς δεήσεσιν, σοῦ πρὸς τὸν τῶν ὅλων Δημιουργόν, δεξάμενός μου Μάρτυς, τὸν ὕμνον τῶν χειλέων, εἰ καὶ ἀνάξιος καθέστηκεν.

Θεοτοκίον.

Σοφίαν ἐνυπόστατον τοῦ Θεοῦ, συλλαβοῦσαν νηδύϊ πανάμωμε, τοῖς ἐπὶ γῆς, ἔτεκες ἄνθρωπον ἀληθῆ, τῇ συνεργίᾳ ἄχραντε, Πνεύματος ἁγίου τοῦ παντουργοῦ, Πατρὸς ἐν εὐδοκίᾳ· διό Σε καταχρέως, ἐν ὕμνοις πάντες μεγαλύνομεν.

 

 

 

ΜΑΪΟΣ 7. ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΤΥΣ ΚΟΔΡΑΤΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ

ΜΑΪΟΣ Ζ΄.

ΚΟΔΡΑΤΟΣ ΜΑΡΤΥΣ

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ

(ἄνευ δοξολογίας)

 

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

 

Εἰς τό· Κύριε ἐκέκραξα, ψάλλομεν Προσόμοια γ΄ τοῦ Μάρτυρος. Ἦχος α΄. Τῶν οὐρανίων ταγμάτων.

Τῆς ἀθεΐας τὴν πλάνην σὺ κατεπάτησας, καὶ ἀσεβῶν μανίαν, διὰ πίστεως θείας, ἐνίκησας ἀξίως Κοδράτε σοφέ, καὶ τῆς δόξης τὸν στέφανον, παρὰ Χριστοῦ ἐκομίσω, Ὃν εἰς ἀεί, ἐκδυσώπει τοῦ σωθῆναι ἡμᾶς. (Δίς)

 

Τὸ τιμιώτατον αἷμα καὶ ἁγιώτατον, ὑπὲρ κριῶν καὶ ταύρων, τῶν ἐν νόμῳ προσήχθη, τῷ χάριτος δοτῆρι Χριστῷ τῷ Θεῷ, εἰς ἱλασμὸν τῶν ἐν χάριτι, τοῦ Ἀθλοφόρου Κοδράτου· ὅθεν αὐτόν, ἀξίως μακαρίσωμεν.

 

Δόξα. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Ἐπὶ τὴν σὴν εὐσπλαγχνίαν προστρέχω πάντοτε, ἐπὶ τοὺς σοὺς προσφεύγω, οἰκτιρμοὺς καθ' ἑκάστην, ὑμνῶν καὶ εὐλογῶν σε καὶ τὴν πολλήν, ἀνοχὴν ἐκπληττόμενος, τοῦ σοῦ Υἱοῦ ἐπὶ πᾶσί μου τοῖς κακοῖς, ἣν ἐνδείκνυται Θεόνυμφε.

Ἢ Σταυροθεοτοκίον.

Ἀναρτηθέντα ὡς εἶδεν ἐπὶ σταυροῦ τὸν Ἀμνόν, ἡ ἄμωμος Παρθένος, θρηνῳδοῦσα ἐβόα· Γλυκύτατόν μου Τέκνον, τί τὸ καινόν, καὶ παράδοξον θέαμα; πῶς ὁ κατέχων τὰ πάντα ἐν τῇ χειρί, ἐπὶ ξύλου προσηλώθης σαρκί;

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

 

Ὁ Κανών. Ἀνδρέου Κρήτης.

ᾨδὴ α΄. Ἦχος δ΄. Τῷ ὁδηγήσαντι πάλαι.

Ἡ φωτοφόρος σου μνήμη, ἡλιακὰς σήμερον, μαρμαρυγὰς τοῖς ἐπὶ γῆς, ἐπαναστράπτει μακάριε, καὶ καταυγάζει τὰ πέρατα, ᾄσμασιν, ὑμνολογοῦντά σε σοφέ, Κοδράτε Μάρτυς Χριστοῦ.

Εἰδωλικῆς ἀπιστίας, τὸ ἀστατοῦν πέλαγος, ὑπερνηξάμενος σοφέ, τῇ κυβερνήσει τοῦ πνεύματος, εἰς τὸν λιμένα κατήντησας, ἔνδοξε, τὸν ἐπουράνιον ἀεί, ὑπὲρ ἡμῶν δυσωπῶν.

Τῷ θεϊκῷ ζήλῳ Μάρτυς, ἀνεφλέχθης ἔνδοξε, ἐν πεποιθήσει άκλινεῖ· πρὸς τοὺς ἀγῶνας αὐτόκλητος, ἀνενδοιάστως ἐχώρησας, ἅπασαν, καταβαλὼν τῶν δυσσεβῶν, τὴν ματαιότητα.

Ταῖς τῶν αἱμάτων ῥανίσιν, εἰδωλικοῦ κλύδωνος, ἀποξηράνας τὴν ἰσχύν, τῷ δροσισμῷ τῶν θαυμάτων σου, τῶν παθημάτων τὸν καύσωνα, ἔνδοξε, ἀποδιώκεις τῶν πίστει, καταφευγόντων εἰς σέ.

Χωροβατεῖς εὐφροσύνως, τὰ νοητὰ ἔνδοξε, σκηνώματα τῶν οὐρανῶν, καὶ θεωρεῖς τὸ ἀμήχανον, κάλλος Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, ψάλλων νῦν, σὺν Ἀσωμάτοις λειτουργοῖς, τὴν τρισαγίαν ᾠδήν.

Θεοτοκίον.

Βάτος ἐν ὄρει Σιναίῳ, Σὲ προτυποῖ μένουσα, ἄφλεκτος ἄχραντε ἁγνῆ· καὶ γὰρ τὸ πῦρ τῆς Θεότητος, οὐ κατεφλέχθης κυήσασα, μένεις δε, ἀδιαφθόρως ὡς τὸ πρίν, καὶ μετὰ γέννησιν.

 

ᾨδὴ γ΄. Ἐστερεώθη, ἡ καρδία μου τῷ Κυρίῳ.

Ἐκραταιώθης, ἀνυψώθης ἐμεγαλύνθης, ἐδοξάσθης τελέσας τὸν ἀγῶνα, τοῦ ἡλίου ἐφάνης λαμπρότερος· εἴληφας τῆς νίκης, Μάρτυς Κοδράτε τὸν στέφανον.

Τὰς ἀτιμίας, καὶ βασάνους οὐδὲν ἡγήσω· εἰς τὴν δόξαν Χριστοῦ προαποβλέπων, τοὺς ξεσμοὺς τοὺς ῥαβδισμοὺς τοῦ σώματος, ἤνεγκας Κοδράτε, θείαις ἐλπίσι νευρούμενος.

Ὡραϊσμένος, τῶν αἱμάτων τῇ πορφυρίδι, εἰς τὰ ἄνω Βασίλεια αὐλίζῃ, Βασιλεῖ αἰωνίῳ παριστάμενος, Μάρτυς καὶ πρεσβεύων, ὑπὲρ ἡμῶν τῶν ὑμνούντων σε.

Θεοτοκίον.

Τὴν συντριβεῖσαν, ἁμαρτίαις ἀνθρώπων φύσιν, ἐν γαστρί Σου Χριστὸς ἀναχωνεύει, προσλαβὼν τὸ καθ’ ἡμᾶς ὁ φύσει Θεός, Ὃν ὑπὲρ τοῦ κόσμου, Παρθενομῆτορ ἱκέτευε.

 

 

 

 

 

Κάθισμα. Ἦχος πλ. δ'. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον

Εὐσεβείας τὴν γνῶσιν καταλαβών, ἀγνωσίας τὸν ζόφον ἀποβαλών, Μάρτυς κατεπάτησας, τὸν ἀρχέκακον ὄφιν, τῷ γὰρ θείῳ πόθῳ, τὸν νοῦν πυρπολούμενος, τῶν εἰδώλων ἔσβεσας, τὸ ἄθεον φρύαγμα· ὅθεν ἐπαξίως, ἀμοιβὴν τῶν ἀγώνων, ἐδέξω τὸν στέφανον, καὶ παρέχεις ἰάματα, ὦ Κοδράτε πολύαθλε. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.

Δόξα... Καὶ νῦν... Θεοτοκίον

Χαριστήριον αἶνον χρεωστικῶς, ὡς ἡ χήρα ἐκείνη δύο λεπτά, προσφέρω σοι Δέσποινα, ὑπὲρ πασῶν τῶν χαρίτων σου· σὺ γὰρ ὤφθης σκέπη, ὁμοῦ καὶ βοήθεια, πειρασμῶν καὶ θλίψεων, ἀεί με ἐξαίρουσα· ὅθεν ὡς ἐκ μέσου, φλογιζούσης καμίνου, ῥυσθεὶς τῶν θλιβόντων με, ἐκ καρδίας κραυγάζω σοι· Θεοτόκε βοήθει μοι, πρεσβεύουσα τῷ σῷ Υἱῷ καὶ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δοθῆναί μοι· σὲ γὰρ ἔχω ἐλπίδα, ὁ ἀνάξιος δοῦλός σου.

Ἢ Σταυροθεοτοκίον

Τὸν Ἀμνὸν καὶ Ποιμένα καὶ Λυτρωτήν, ἡ ἀμνὰς θεωροῦσα ἐν τῷ Σταυρῷ, ὠλόλυζε δακρύουσα, καὶ πικρῶς ἀνεκραύγαζεν, ὁ μὲν κόσμος ἀγάλλεται, δεχόμενος τὴν λύτρωσιν, τὰ δὲ σπλάγχνα μου φλέγονται, ὁρώσης σου τὴν σταύρωσιν· ἥν περ ὑπομένεις, διὰ σπλάγχνα ἐλέους, Θεὲ ὑπεράγαθε, ἀνεξίκακε Κύριε· ᾗ πιστῶς ἐκβοήσωμεν· Σπλαγχνίσθητι Παρθένε ἐφ' ἡμᾶς, καὶ πταισμάτων δώρησαι τὴν ἄφεσιν, τοῖς προσκυνοῦσιν ἐν πίστει, αὐτοῦ τὰ παθήματα.

 

ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα ὁ Θεός.

Ἀφθαρσίας περιβολήν, ἐνέδυσέ σε τῇ ἀπεκδύσει, τοῦ ἀφθάρτου τρισμακάριε, σώματος ὁ Κύριος, ὁ περιβάλλων νέφεσι τὸν οὐρανόν.

Ταῖς τῶν λόγων μαρμαρυγαῖς, τοὺς σκοτισθέντας τῇ ἀπαρνήσει, τοῦ Θεοῦ φωτίσας ἔπεισας, ἀνεσπέρου χάριτος, τέκνα γενέσθαι Μάρτυς πανεύφημε.

Θεοτοκίον.

Ἡ νεφέλη ἡ φωτεινή, ἐξ οὗ προῆλθε δικαιοσύνης, Ἰησοῦς ὁ μέγας ἥλιος, καὶ τὴν γῆν ἐφαίδρυνεν, ὡς Θεοτόκος Κόρη δοξάζεται.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ᾨδὴ ε΄. Ἀνάτειλόν μοι Κύριε.

Καὶ λίθοις βαρυνόμενος, καὶ ὄνυξι ξεόμενος, καὶ ταῖς λαμπάσι φλογιζόμενος, ἐκ τόπων ἐπὶ τόπους, ἀφειδῶς συρόμενος, ἀκλινὴς διέμεινας, Κοδράτε Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ,

Οἱ σκότους ἀνανήψαντες, φωτὶ δὲ πλησιάσαντες, θεογνωσίας τοῖς σοῖς λόγοις, Ἀγγέλων ὑμνῳδίαν, ὁμαδὸν ἀκήκοαν, θάρσους ἐκπληρούμενοι, Μάρτυς καὶ δόξης τοῦ Χριστοῦ.

Ὡς κλῆμα εὐφορώτατον, Χριστῷ καλλιεργούμενον, τῷ γεωργῷ καὶ ποιητῇ σου, ἐξήνθησας εὐκαίρως, καρτερίας βότρυας, οἶνον κατανύξεως, Μάρτυς προχέοντας ἡμῖν.

Στρεβλώσεως ἠλόγησας, καὶ βόθρου κατεφρόνησας, ὕπνον τὸν θάνατον λελόγισαι, πυρὸς δὲ οὐκ ᾐσθάνου, πρὸς τὸν σοὶ ποθούμενον, ἀτενίζων Ἅγιε, τῷ λογισμῷ διηνεκῶς.

Θεοτοκίον.

Ἑπτάφωτον λυχνίαν Σε, καὶ πύλη ἀδιόδευτον, καὶ κιβωτὸν καὶ στάμνον ἔχουσαν, θεότητος τὸ μάννα, καὶ σκηνὴν καὶ τράπεζαν, πάντες ὀνομάζομεν, Μαρία ἄχραντε ἁγνή.

 

ᾨδὴ στ΄. Ζάλη με, λογισμῶν καταλαβοῦσα.

Τὸ τέλος, διὰ ξίφους δεδεγμένος, ἀνῆλθες στεφόμενος, ἀγγελικαῖς εὐφημίαις, ἔνθα ἦχος ὑπάρχει καθαρός, λαμπρῶς ἑορταζόντων, μεγαλομάρτυς ἰσάγγελε.

Κάτοχος, γεγονὼς θείας ἀγάπης, καὶ ταύτης φλεγόμενος, τῇ δίψῃ Μάρτυς Κοδράτε, μαρτυρίου ποτήριον σαφῶς, τὸ ὄνομα Κυρίου, ἐπικαλούμενος ἔπιες.

Ἐσχάρας, τὸ φλογῶδες οὐκ ᾐσθάνου· εἶχες γὰρ δροσίζοντα, τὸν πάλαι δρόσον ὀφθέντα, ἐν καμίνῳ Υἱὸν μονογενῆ, ἀήττητε Κοδράτε, κλέος Μαρτύρων καὶ καύχημα.

Ὁ μέγας, Σατουρνῖνος καὶ Ῥουφῖνος, ἀβρόχως τὸ πέλαγος, τὸ τῶν βασάνων διῆλθον, καὶ λιμένι προσώρμισαν ζωῆς, Κοδράτε ταῖς εὐχαῖς σου, νίκης βραβεῖα δεξάμενοι.

Θεοτοκίον.

Ὁ κλύδων, τῶν ἀμέτρων μου πταισμάτων, εἰς βυθὸν καθέλκει με, τῆς ἀπογνώσεως Κόρη, ἀλλὰ Σοῦ τῷ λιμένι τῆς θερμῆς, προστρέχω προστασίας, Δέσποινα πάναγνε σῶσόν με.

 

 

 

 

 

 

 

 

ᾨδὴ ζ΄. Τὸν ἐν καμίνῳ τοὺς Παῖδας.

Τῆς φθειρομένης καὶ κάτω, πατρίδος τὴν ἄφθαρτον, καὶ οὐράνιον ἔνδοξε, ἠλλάξω μητρόπολιν, ἧς τεχνίτης ὁ Κύριος· ἔνθα στῖφος Μαρτύρων, καὶ πνεῦμα δικαίων.

Ἐπὶ τὴν σὴν τῆς καρδίας, οἰκίαν συῤῥεύσαντες, τῶν βασάνων οἱ χείμαῤῥοι, ταύτην οὐκ ἐσάλευσαν· ἐπὶ Χριστοῦ γὰρ τὴν πέτραν, τεθεμελιωμένη, ὑπῆρχεν Ἀθλοφόρε.

Ἐκ φυλακῆς ζοφωτάτης, καὶ πόνων στενώσεως, πρὸς εὐρύχωρον σκήνωμα, χαίρων μεταβέβηκας, ἔνθα ἀπέδρα ὀδύνη, στεναγμός τε καὶ λύπη, ἀοίδιμε Κοδράτε.

Οὐ σαρκικά σου τὰ ὅπλα, ἐχθρῶν πρὸς καθαίρεσιν, ἀλλ’ ἀγάπη καὶ Πνεύματος, Ἁγίου ἐνίσχυσις, καὶ σὺν ἐλπίδι ἡ πίστις, ἀξιάγαστε Μάρτυς, δι’ ὧν ἐστεφανώθης.

Θεοτοκίον.

Τὴν καλλονὴν Ἰακώβ Σε, Θεὸς ἐξελέξατο, καὶ ἐν Σοὶ κατεσκήνωσεν, καὶ ἐκ Σοῦ προέρχεται, ὥσπερ Νυμφίος ὡραῖος, ἐκ παστοῦ Θεοτόκε, ἡμᾶς ἀνακαινίζων.

 

ᾨδὴ η΄. Γῆ καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτῇ.

Κυλιόμενον ἐν τῇ γῇ, λίθον σε, ἐπέγνωμεν σαφῶς, Χριστὸν τὴν πέτραν τῆς ζωῆς, ἐναντίον ὑμνολογοῦντα, ἐχθρῶν παρανόμων, καὶ δαιμόνων συντρίβοντα ξόανα, στήλη τῶν Μαρτύρων, καὶ καύχημα Κοδράτε.

Ῥαβδιζόμενος καὶ πυρί, φλεγόμενος, καὶ ὄξει τὰς πληγάς, ἀνατριβόμενος δεινῶς, καὶ ξεόμενος πολυτρόπως, καὶ λίθῳ τὸ σῶμα, βαρυνόμενος χαίρων ὑπέφερες, τὸν σὲ δυναμοῦντα, Μάρτυς Θεὸν δοξάζων.

Αἰσχυνέσθωσαν οἱ γλυπτοῖς, προσάγοντες, τὸ σέβας ἀσεβῶς, καὶ σὺν αὐτοῖς τῇ τοῦ πυρός, ἐκεμπέσθωσαν τιμωρίᾳ, ἐβόας Κοδράτε, τῷ Θεῷ δὲ τιμὴ καὶ προσκύνησις, πάντως ὡς Δεσπότῃ, ἀπαύστως προσαγέσθω.

Τῶν Μαρτύρων ἡ καλλονή, ὁ πρόμαχος, τῆς πίστεως ἡμῶν, ὁ στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ, τῶν Ἀγγέλων ὁ συμπολίτης, θαυμάτων ἡ βρύσις, ἡ τριβὴ τῶν ἀγώνων ἐν ᾄσμασιν, σήμερον τιμάσθω, ὁ μέγιστος Κοδράτος.

Θεοτοκίον.

Γῆ Ἁγία θρόνος Θεοῦ, παλάτιον, καὶ ῥάβδος Ἀαρών, θυμιατήριον χρυσοῦν, ἀλατόμητον θεῖον ὄρος, καὶ Μήτηρ Παρθένος, ἀπειράνδρως τεκοῦσα καὶ τρέφουσα, πάντων τὸν τροφέα, Σὺ εἶ εὐλογημένη.

 

 

 

 

 

ᾨδὴ θ΄. Ὅτι ἐποίησέ μοι.

Αἱμάτων ἐξ οἰκείων, πορφυρίδα Μάρτυς φορῶν, καὶ φέρων δεξιᾷ σου τὸν σταυρόν, ὥσπερ σκήπτωρ τῷ Χριστῷ, τῷ ἀθανάτῳ Βασιλεῖ, συμβασιλεύεις ἀεί.

Ἡ μνήμη σου ἐπέστη, χαρισμάτων παντοδαπῶν, ἀκτῖνας ἀπαστράπτουσα σαφῶς, καὶ φωτίζει τοὺς πιστῶς, ἀνευφημοῦντας τοὺς σεπτούς, Μάρτυς ἀγῶνάς σου.

Τετέλεκας τὸν δρόμον, καὶ τετήρηκας ἀκριβῶς, τὴν πίστιν καὶ μετῆλθες πρὸς Θεόν, τὸν τῆς νίκης παρ’ Αὐτοῦ, ἀποληψόμενος φαιδρόν, Κοδράτε στέφανον.

Τὴν ποίμνην σου τελοῦσαν, τὴν ἁγίαν σου ἑορτήν, καὶ ψάλλουσαν Κυρίου τὴν ᾠδήν, ἐκ παντοίων πειρασμῶν, σῷζε πρεσβείαις σου ἀεί, μεγαλομάρτυς Χριστοῦ.

Θεοτοκίον.

Ἐν πόκῳ τῆς γαστρός Σου, ὁ οὐράνιος ὑετός, κατέβη καὶ ἐξήρανεν ἡμῶν, τῶν πταισμάτων τὰς πηγάς, ἀθανασίας ποταμούς, ἡμῖν ἐκβλύσας ἁγνή.