ΜΑΡΤΙΟΣ 12. ΑΓΙΟΣ ΘΩΜΑΣ ΚΩΝ/ΠΟΛΕΩΣ ΚΑΝΩΝ

ΜΑΡΤΙΟΣ ΚΑ΄

ΘΩΜΑΣ ΚΩΝ.

ΚΑΝΩΝ

 

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

 

Ὁ Κανών.

ᾨδὴ α’. Ἦχος βαρύς. ᾨδὴ α . Τῷ συνεργήσαντι Θεῷ.

Ὡς στήλην ἔμψυχον σαφῶς, ἀρετῶν δεδεγμένον, τὸν Ἱεράρχην τοῦ Χριστοῦ, ἀξίως ἐν ᾄσμασιν, θεοπνεύστοις ὑμνήσωμεν.

Τῷ ἀναδείξαντι ἡμῖν, τοῦ σοφοῦ ἱεράρχου, τὸ μνημόσυνον, Χριστῷ μόνῳ ᾄσωμεν, ἐνδόξως γὰρ δεδόξασται.

Θεοτοκίον.

Ἡ διὰ λόγου ἐν γαστρί, ὑπὲρ λόγον τεκοῦσα, τὸν ἀρχηγὸν τῆς ζωῆς, ἀπαύστως ἱκέτευε, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

 

ᾨδὴ γ΄. Ὁ Εἱρμός

Ἐστερεώθη, ἡ καρδία μου ἐν Κυρίῳ, ὑψώθη κέρας μου ἐν Θεῷ μου, ἐπλατύνθη, ἐπ’ ἐχθρούς μου τὸ στόμα μου.

Ἐν προσευχαῖς τε, καὶ νηστείαις καὶ ψαλμῳδίαις, τὴν ζωήν σου διανύσας παμμακάριστε, εἰς τὴν ἄνω κατήντησας, ἀγαλλίασιν ἔνδοξε.

Τῶν πενήτων, τὴν κατήφειαν διαλύων, χηρῶν τε καὶ ὀρφανῶν προέστης Ὅσιε, ἑκατέροις τὰ πρόσφορα, διανέμων Πατὴρ ἡμῶν.

Ἐτέχθης, ἐκ Παρθένου ἀνερμηνεύτως, ἐφάνης ὡς ηὐδόκησας Σωτὴρ ἡμῶν, καὶ τὸν κόσμον ἀνεκαίνισας, Ἰησοῦ ἐν τῷ πάθει Σου.

 

ᾨδὴ δ΄. Ὁ Εἱρμός.

Εἰσακήκοα, τὴν ἀκοήν Σου καὶ ἐφοβήθην, κατενόησα τὰ ἔργα Σου, καὶ ἐξέστην Κύριε.

Ὑπεράνθρωπον, διαπρέψας τῇ ἐγκρατείᾳ, ἠξιώθης παμμακάριστε, τῶν χαρισμάτων τοῦ Πνεύματος.

Βίον ἔνθεον, καὶ λόγον πάνσοφον κεκτημένος, ἀμφοτέρωθεν μακάριε, τὴν Ἐκκλησίαν ἐκόσμησας.

Ὡς ἰσάγγελον, ἐπιδειξάμενος πολιτείαν, σὺν Ἀγγέλοις ἀγαλλόμενος, τῇ Τριάδι παρίστασαι.

Θεοτοκίον.

Ἀνυμνοῦμέν Σε, τὴν μετὰ τόκον πάλιν Παρθένον, καὶ δοξάζομέν Σε ἄχραντε, ὅτι σώζεις τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

 

 

 

 

ᾨδὴ ε΄. Ὁ Εἱρμός.

Ὀρθρίζει τὸ πνεῦμά μου πρὸς Σὲ ὁ Θεός, διότι φῶς καὶ τὰ Σὰ προστάγματα, ἐγένοντο ἰάματα, τοῖς δούλοις Σου φιλάνθρωπε.

Εὐφράνθη ἡ γῆ τοῖς κατορθώμασί σου· διό σου Πάτερ τὴν ἐτήσιον μνήμην, πιστῶς πανηγυρίζουσα, δοξάζει τὸν δοξάσαντά σε.

Σωφρόνως καὶ πάσῃ καθαρότητι, βιώσας Πάτερ ἀνεδείχθης ἐπὶ γῆς, ὡς ἄσαρκος μακάριε, καὶ ζῶν ἐν θνητῷ σώματι.

Θεοτοκίον.

Παρθένε μὴ παύσῃ ἱκετεύουσα, Θεὸν τὸν ἐκ Σοῦ γεννηθέντα ἐν σαρκί, λυτρώσασθαι τοὺς δούλους Σου, ἐκ πάσης περιστάσεως.

 

ᾨδὴ στ΄. Ὁ Ἰωνᾶς

Ἰσάγγελον, ἀληθῶς πολιτείαν, Πατὴρ ἡμῶν, ἐπὶ γῆς ἐπεδείξω· διὸ καὶ μετ’ Ἀγγέλων, χορεύεις ἐν οὐρανοῖς, πρὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ.

Ἐλάλησεν, ἀληθῶς ἱεράρχα, τὸ στόμα σου, δόγματα εὐσεβείας· ἡ μελέτη γὰρ ὄντως, τῆς καρδίας σου σοφέ, ἐν μελέτῃ Θεοῦ.

Θεοτοκίον.

Ὃν ἔτεκες, Θεοτόκε ἀνερμηνεύτως, Θεὸν ἡμῶν, δυσωποῦσα μὴ παύσῃ, ῥυσθῆναι ἐκ κινδύνων, τοὺς ὑμνοῦντάς Σε ἁγνή, ἀειπάρθενε.

 

ᾨδὴ ζ΄. Ὁ Εἱρμός.

Ὁ τῶν Πατέρων καὶ ἡμῶν Θεός, εὐλογητὸς εἶ εἰς τοὺς αἰῶνας.

Τῆς Ἐκκλησίας στῦλος ἀσφαλής, ἐδείχθης Πάτερ ἐνθέοις λόγοις.

Οἱ φωτισθέντες τοῖς δόγμασί σου, σὲ καταχρέως ὑμνοῦσι Πάτερ.

Τῇ ἐγκρατείᾳ Πάτερ ἐντρυφῶν, ποιμὴν ἐδείχθης τῇ Ἐκκλησίᾳ.

Θεοτοκίον.

Παρθένε Μήτηρ Θεοῦ τοῦ Λόγου, Αὐτὸν δυσώπει ὑπὲρ τοῦ κόσμου.

 

ᾨδὴ η΄. Ὁ Εἱρμός.

Τοὺς ἐν καμίνῳ παῖδας μιμούμενοι, οἱ τοῦ πνεύματος τὴν δρόσον δεόμενοι· εὐλογεῖτε τὰ ἔργα Κυρίου τὸν Κύριον.

Ὡς ἐντρυφῶν τοῖς λόγοις τοῦ πνεύματος, καὶ ἐκτρέφων πάντας τοῖς δόγμασιν, ἐβόας μακάριε· εὐλογεῖτε τὰ ἔργα Κυρίου τὸν Κύριον.

Ποιμαντικῇ τοῦ λόγου σου σάλπιγγι, τοῦ Χριστοῦ τὴν ποίμνην διέθρεψας, κραυγάζων θεσπέσιε· εὐλογεῖτε τὰ ἔργα Κυρίου τὸν Κύριον.

Πρὸς τὰς ἀρχὰς καὶ τοὺς κοσμοκράτορας, ἀντικαταστὰς Πάτερ Ὅσιε, καὶ νικήσας ἔψαλλες· εὐλογεῖτε τὰ ἔργα Κυρίου τὸν Κύριον.

Θεοτοκίον.

Τὸν πρὸ αἰώνων Λόγον ἀμήτορα, ἐν σαρκὶ τεχθέντα ἀπάτορα, ὑμνήσωμεν λέγοντες· εὐλογεῖτε τὰ ἔργα Κυρίου τὸν Κύριον.

 

 

 

ᾨδὴ θ΄. Τὴν ὑπὲρ φύσιν Μητέρα.

Τοῦ προστάτου ποιμένος, καὶ τῶν πενήτων προστάτου, ἐπιτελοῦντες πιστῶς, τὴν θείαν μνήμην, δοξάσωμεν Χριστόν, τὸν δοξάσαντα τὴν μνήμην αὐτοῦ.

Οἱ τῶν δογμάτων σου λόγοι, τῇ Ἐκκλησίᾳ θεόφρον, ἡδύνθησαν ἀληθῶς, ὑπὲρ κηρίον, καὶ μέλι πνευματικήν, ἀποστάζοντες γλυκύτητα.

Τοὺς ἐκτελοῦντας ἐν πίστει, τὴν παναγίαν σου μνήμην, ἱκέτευε ἐκτενῶς, Χριστοῦ θεράπον, ἐκ πάσης τῆς τοῦ ἐχθροῦ, λυτρωθῆναι περιστάσεως.

Θεοτοκίον.

Τὴν ἐν γαστρὶ συλλαβοῦσαν, τὸν ἀπερίληπτον Λόγον, καὶ τοῦτον ἄνευ σπορᾶς, σαρκὶ τεκοῦσαν, τὴν ἄχραντον οἱ πιστοί, Θεοτόκον μεγαλύνομεν.

 

 

ΜΑΡΤΙΟΣ 15. ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΡΙΣΤΟΒΟΥΛΟΣ ΚΑΝΩΝ

ΜΑΡΤΙΟΣ ΙΕ.

ΑΡΙΣΤΟΒΟΥΛΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

ΚΑΝΩΝ

 

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

 

Ὁ Κανών.

ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Τῷ ἐκτινάξαντι ἐν θαλάσσῃ.

Ἀνατραφεὶς μὲν νῦν ἐν τῷ νόμῳ, καὶ καταλείψας τὴν σκιάν, προσῆλθες τῇ ἀληθείᾳ Χριστῷ Ἀριστόβουλε, καὶ ἔλαβες παρ’ Αὐτοῦ, ἀποστολὴν καὶ ἐξῆλθες εἰς τὰ ἔθνη.

Μετὰ τοῦ Πέτρου τοῦ κορυφαίου, τοῦ Ἀποστόλου τοῦ Χριστοῦ, ἔδραμες ἀοίδιμε κηρύττων τοῖς πέρασιν, τὸν Λόγον Πάτερ σοφέ, καὶ εὐαγγέλιον τῆς σωτηρίας.

Νικόδημον καὶ Νίκανδρον πάντας, κατὰ τῆς πλάνης νικητάς, τῇ ὑπομονῇ αὐτῶν φανέντας τοὺς Μάρτυρας, πάντες πνευματικῶς, ἐν ἐγκωμίοις τιμήσωμεν ἀξίως.

Θεοτοκίον.

Ἡ προστασία τῶν θλιβομένων, ἡ σωτηρία καὶ ἐλπίς, τῶν ἀπεγνωσμένων Θεοτόκε πανύμνητε, ἱκέτευε ἐκτενῶς, τοῦ λυτρωθῆναι ἡμᾶς ἐκ τῶν κινδύνων.

 

Ὠδὴ β΄. Πρόσεχε.

Λευΐτην σε, καὶ ἀδελφὸν τοῦ Βαρνάβα, καὶ συναπόστολον, οἱ πιστοὶ ἐγνωκότες, τὴν μνήμην σου ἑορτάζομεν.

Ἐκήρυξας, τὰ μεγαλεῖα Κυρίου, πᾶσιν τοῖς πέρασιν, Ἀριστόβουλε Πάτερ· διό σε μακαρίζομεν.

Νίκανδρον, καὶ Νικόδημον πάντας, ὡς ἐραστὰς τοῦ Χριστοῦ, εὐφημήσωμεν πάντες, νικήσαντας τὸν ἀντίπαλον.

Θεοτοκίον.

Ἄχραντε, Θεοτόκε Παρθένε, μόνη πανύμνητε, τὸν Υἱόν Σου δυσώπει, σωθῆναι τοὺς ἀνυμνοῦντάς Σε.

 

ᾨδὴ γ΄. Ὁ Εἱρμός

Ὁ τὴν γῆν ἑδράσας, τοῖς ὕδασι Χριστὲ ὁ Θεός, κἀμὲ ἐλέησον, καὶ σῶσον ὡς φιλάνθρωπος.

Ὡς μαθητὴν Αὐτοῦ, καὶ κήρυκα τῆς πίστεως, Ἀριστόβουλε, Χριστὸς ὡσαύτως ἐδόξασεν.

Παῤῥησίαν ἔχων, ὡς Μάρτυς καὶ Ἀπόστολος, ἀπαύστως πρέσβευε, σωθῆναι τοὺς τιμῶντάς σε.

Τοῦ Σταυροῦ τὸ ὅπλον, κατέχοντες οἱ Ἅγιοι, ἐν τούτῳ ἔτρωσαν, τὴν πλάνην τοῦ δολίου ἐχθροῦ.

Θεοτοκίον.

Ἡ σαρκὶ τεκοῦσα, Παρθένε τὸν τῶν ὅλων Θεόν, Αὐτὸν ἱκέτευε, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

 

Κάθισμα. Ἦχος α΄. Χορὸς ἀγγελικός.

Ἀπόστολοι Χριστοῦ, ἀνεδείχθης τρισμάκαρ, τὰ ἔθνη διὰ σοῦ, φωτισθέντα τῇ πίστει, σοφὲ Ἀριστόβουλε, καὶ Τριάδα γνωρίσαντα· ὅθεν σήμερον, τὴν παναγίαν σου μνήμην, ἑορτάζομεν, καὶ εὐσεβῶς ἀνυμνοῦμεν, τὸν σὲ μεγαλύναντα.

 

ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.

Γλυκασμὸς ἐκ χειλέων σου, νῦν ἀποστάζεις θεόφρον Πάτερ, καὶ ἡδύνει Ἀριστόβουλε, τὴν Ἐκκλησίαν Χριστοῦ, καὶ πάντας εὐφραίνει ἀεί.

Τοὺς προστρέχοντας σήμερον, καὶ εὐφημοῦντάς σου τοὺς ἀγῶνας, Ἀριστόβουλε Πατὴρ ἡμῶν, τῆς νηστείας τὸ λοιπόν, τελέσαις ἀπήμαντον.

Τὰς στρεβλώσεις ὑπέμεινεν, τῶν παρανόμων οἱ Ἀθλοφόροι, καὶ στεφάνους ἐκομίσαντο, παρὰ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, ὡς Μάρτυρες τίμιοι.

Θεοτοκίον.

Χαῖρε θρόνε πυρίμορφε· χαῖρε λυχνία λαμπαδηφόρε, νοερὸν Θεοῦ θυσιαστήριον, κιβωτὲ λογική, ἁγία ἁγίων σκηνή.

 

ᾨδὴ ε΄. Ἐκ νυκτὸς ἀγνοίας.

Ἐκ νυκτὸς ἀγνοίας, θεογνωσίας ἡμέραν, ὁ τοῦ Χριστοῦ ἀνέδειξε μαθητής, εἰς τὰ πέρατα πάντα, ἐκλάμψας ὥσπερ θεογνωσίας τὸ φῶς.

Ἐκ νυκτὸς τῆς πλάνης, καὶ σκοτασμοῦ τῶν εἰδώλων, πρὸς φωτισμὸν ἐπανήγαγες ἔθνη, Ἀριστόβουλε Πάτερ, φωτίσας πάντας τῇ ἐπιγνώσει Χριστοῦ.

Μυστικαῖς ἀκτῖσι, τὸν λογισμὸν θεοφρόνως, καταυγαζόμενοι Μάρτυρες Χριστοῦ, τὴν ἀχλὺν τῆς ἀγνοίας, θεογνωσίᾳ διασκεδάσατε.

Θεοτοκίον.

Κιβωτόν Σε καὶ θρόνον, καὶ ἀλατόμητον ὄρος, καὶ ἀδιόδευτον πύλην τοῦ φωτός, Θεοτόκε Παρθένε, ἀνθρώπων γένος δοξολογοῦμεν ἀεί.

 

ᾨδὴ στ΄. Ὡς τὸν Προφήτην ἐῤῥύσω.

Σὺ τὸν κλύδωνα τῆς πλάνης, διδαχαῖς σου παμμάκαρ κατηύγασας, γαλήνην ἀτάραχον, τὴν πίστιν πεποίηκας, λυτρωσάμενος, ἐκ κήτους ἡμᾶς τοῦ ἐχθροῦ.

Πᾶσα πόλις καὶ χώρα, σὺν ἡμῖν ἑορτάζει τὴν μνήμην σου, τοὺς πόνους προσφέρουσα, Πάτερ Ἀριστόβουλε, καὶ τὰς πράξεις σου, καὶ τὰ κατορθώματα.

Ὡς παῤῥησίαν λαβόντες, πρὸς Χριστὸν Ἀθλοφόροι πανεύφημοι, Αὐτὸν ἱκετεύσατε, κινδύνων λυτρώσασθαι, τὰς ψυχὰς ἡμῶν, τῶν πίστει τιμώντων ὑμᾶς.

Θεοτοκίον.

Ὁ τεχθεὶς ἐκ Παρθένου, καὶ τὸν κόσμον φωτίσας Χριστὲ ὁ Θεός, κἀμὲ τῶν πταισμάτων μου, ῥῦσαι ὡς φιλάνθρωπος, καὶ κυβέρνησον, τὴν ζωήν μου δέομαι.

 

ᾨδὴ ζ΄. Ὁ τοὺς Παῖδας δροσίσας ἐν καμίνῳ,

Ὁ φωστῆρα ἐν κόσμῳ ἀναδείξας, καὶ διδάσκαλον μέγαν, τὸν σοφώτατον ἱεράρχην· εὐλογητὸς εἶ Κύριε, ὁ Θεὸς τῶν Πατέρων ἡμῶν.

Τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ἐκτελοῦντες, τὴν πανέορτον μνήμην, ἐν χαρᾷ Σοι Χριστὲ βοῶμεν· εὐλογητὸς εἶ Κύριε, ὁ Θεὸς τῶν Πατέρων ἡμῶν.

Ὁ παράσχων τοῖς Ἁγίοις οὐρανόθεν, ἰαμάτων τὴν χάριν, τοῦ ἰᾶσθαι τοὺς ἀσθενοῦντας· εὐλογητὸς εἶ Κύριε, ὁ Θεὸς τῶν Πατέρων ἡμῶν.

Θεοτοκίον.

Ὁ τεχθεὶς ἐκ Παρθένου ἀλοχεύτως, καὶ Παρθένου φυλάξας, τὴν Σὲ τεκοῦσαν μετὰ τὸν τόκον· εὐλογητὸς εἶ Κύριε, ὁ Θεὸς τῶν Πατέρων ἡμῶν.

 

ᾨδὴ η΄. Τὸν ἄναρχον Βασιλέα.

Ἡ πάνσεπτος, μνήμη τοῦ Ἀποστόλου, προτρέπεται, τοῖς πιστοῖς ἐκβοῆσαι· ὑμνεῖτε ἱερεῖς, λαὸς ὑπερυψοῦτε, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

Ἐξήστραψεν, εἰς τὸν κόσμον ὁ φθόγγος, καὶ ἔλαμψεν, εἰς τὰ πέρατα πάντα, τὰ ἄῤῥητα τὰ σά, Ἀπόστολε Κυρίου, φωτίζοντα ἀνθρώπους.

Οἱ Μάρτυρες, τὸν τῆς πίστεως δρόμον, τελέσαντες, ἐν χαρᾷ ἀνεβόων· ὑμνεῖτε ἱερεῖς, λαὸς ὑπερυψοῦτε, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

Θεοτοκίον.

Ὡς ἔντιμον, καὶ ὑπέρτατον θρόνον, ὑπάρχουσαν, τοῦ Θεοῦ τὴν Μητέρα, ὑμνήσωμεν λαοί, τὴν μόνην μετὰ τόκον, μητέρα καὶ παρθένον,

 

ᾨδὴ θ΄. Μεγαλύνομέν σε.

Μεγαλύνομέν σε, τὸν Ἀπόστολον Χριστοῦ, τὸν κηρύξαντα πᾶσιν, τὸ Εὐαγγέλιον Αὐτοῦ, καὶ εἰς χεῖρας τὸ πνεῦμα παραθέμενον.

Ὁ τοὺς Ἀθλοφόρους, στεφανώσας ὡς Θεός, ταῖς αὐτῶν πρεσβείαις, καὶ ἡμᾶς ἐξάρπασον, διωγμῶν ἁμαρτίας ἐλευθέρωσον.

Τοὺς σεπτῶς τελοῦντας, τὰ μνημόσυνα ὑμῶν, Ἀριστόβουλε Πάτερ, τῷ Σωτῆρι τῶν ὅλων, ἱκετεύων μὴ παύσῃ τοῦ σωθῆναι ἡμᾶς.

Θεοτοκίον.

Προσκυνοῦμέν Σε, ὡς Μητέρα τοῦ Θεοῦ, καὶ αἰτούμεθα, τοῦ πρεσβεύειν ἀπαύστως, τὸν Σωτῆρα τῶν ὅλων τοῦ σωθῆναι ἡμᾶς.

 

 

 

 

ΜΑΡΤΙΟΣ 15. ΑΓΑΠΙΟΣ & ΣΥΝ ΑΥΤῼ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΚΑΝΩΝ

ΜΑΡΤΙΟΣ ΙΕ΄

ΑΓΑΠΙΟΣ & ΣΥΝ ΑΥΤῼ ΜΑΡΤΥΡΕΣ

ΚΑΝΩΝ

 

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Ὁ Κανών, οὖ ἡ ἀκροστιχὶς ἐν τοῖς Θεοτοκίοις: Γεωργίου.

ᾨδὴ α΄. Ἦχος δ΄. Θαλάσσης τὸ ἐρυθραῖον πέλαγος.

Ὁ πάντα τὰ καθ’ ἡμᾶς ὡς εὔσπλαγχνος, δι’ ἀγαθότητα, πρὸς τὸ συμφέρον Δέσποτα Χριστέ, διεξάγων εὐπρόσδεκτον, τὸν τῆς νηστείας δώρησαι, δρόμον ἡμῖν καὶ εὐεπίβατον.

Ἡ σάλπιγξ ἡ θεϊκὴ ἠχήσασα, ἐν γῇ συνήθροισεν, τῶν Ἀθλοφόρων θείαν στρατιάν, καὶ εἰς μάχην παρέστησεν, τῆς ἀθεΐας ἔχουσαν, παρὰ Χριστοῦ τὰ νικητήρια.

Ὁ πόθος ὁ τοῦ Κυρίου γέγονεν, ῥομφαία δίστομος, ἐν τοῖς Ἁγίοις Μάρτυσι Αὐτοῦ, τὴν προσπάθειαν τέμνουσα, τῶν ἐπικήρων ἅπασαν, καὶ τυραννίδα τὴν τῆς φύσεως.

Θεοτοκίον.

Γαλήνης τῆς νοούμενος πλήρωσον, τὸν τῆς νηστείας καιρόν, ταῖς μητρικαῖς πρεσβείαις Σου ἁγνή, καὶ ἡμᾶς χειραγώγησον, εἰς λιμένα σωτήριον, τῆς τοῦ Υἱοῦ Σου Ἀναστάσεως.

 

ᾨδὴ γ΄. Εὐφραίνεται ἐπὶ Σοί.

Κοσμήσας δι’ ἀρετῆς, καὶ ἐγκρατείας τοὺς πιστῶς Δέσποτα, Σὲ ἀνυμνοῦντας ἐντός, θείας σου παστάδος εἰσάγαγε.

Ἀλέξανδρος κραταιούς, συνασπιστὰς τοὺς εὐκλεεῖς Μάρτυρας, ἔχων δυνάμεις ἐχθρῶν, καὶ τὰς παρατάξεις ἐνίκησεν.

Ἐν ὔψει τῆς τοῦ Χριστοῦ, ἀναδραμόντες νοητῆς γνώσεως, τούτῳ σοφοὶ Μάρτυρες, δι’ ὁμολογίας ἠγγίσατε.

Θεοτοκίον.

Ἐν ὕψει τῆς τοῦ Χριστοῦ, θεοχαρίτωτε ἡμᾶς ἕλκυσον, θείας ἀγάπης πτεροῖς, τοῖς τῆς ἐγκρατείας κουφίζουσα.

 

ᾨδὴ δ΄. Ἐπαρθέντα σε ἰδοῦσα ἡ Ἐκκλησία.

Ὁ τῆς χάριτος τοῦ Κτίστου ἄφθονος πλοῦτος, δι ἐγκρατείας ἅπασι, καὶ πόνων ἐνθέων, τοῖς πιστοῖς παρέχεται· οὗ νῦν ἐντρυφήσωμεν, προθυμίᾳ θείᾳ νευρούμενοι.

Ἐκ περάτων τῆς οἰκουμένης συναθροισθέντες, εἰς τὴν Χριστοῦ ἐπίγνωσιν, Μάρτυρες γενναῖοι, γνώμην τὴν ὁμότροπον, ἀθλοῦντες ἐδείξατε· διὸ καὶ νομίμως ἐστέφθητε.

Ἡ διπλὴ τῶν Ἀλεξάνδρων ὁμολογία, διπλῆν Διονυσίων, καὶ πλῆθος Μαρτύρων, ἤγειρεν εἰς ζῆλον Θεοῦ, ὐφ΄ οὗ κραταιούμενι, πάντες τὸν ἐχθρὸν ἐτροπώσαντο.

Τὴν πολύπλοκον τῆς πλάνης οἱ Ἀθλοφόροι, ἀπάτην καρτερίας, ξίφει ἐκτέμοντες, ἑαυτοὺς τῇ πίστει Χριστοῦ, ἀλύτως συνέδησαν, καὶ Αὐτὸν ἀθλοῦντες ἐκήρυττον.

Θεοτοκίον.

Ὡς τῆς φύσεως γινώσκουσα τῶν ἀνθρώπων, τὸ ἀσθενὲς καὶ ῥάθυμον, μόνη Παναγία, ὄρεξον βοήθεια, ἡμῖν τοῖς ὑμνοῦσί Σε, ἐν καιρῷ νηστείας καὶ νήψεως.

 

ᾨδὴ ε΄. Σὺ Κύριέ μου φῶς εἰς τὸν κόσμον.

Ἀφάτων ἀγαθῶν, αἴτιός τε καὶ πρόξενος, ἐγγίνεται ἡ νηστεία· καὶ γὰρ καθαίρει πάθη, καὶ ψυχὰς ἁγιάζει βροτῶν.

Σὺ Κύριε ἰσχύν, τοὺς ἀθλοῦντας ἐνέδυσας· τῷ κράτει καὶ θείῳ σθένει, δυναμούμενοι οὗτοι, τὴν πλάνην ἐτροπώσαντο.

Σαλπίσαντες τρανῶς, παναοίδιμοι Μάρτυρες, τὴν πίστιν τὴν τοῦ Κυρίου, τὰς φωνὰς τῶν ἀπίστων, ἐνθεώς ἐσκεδάσατε.

Θεοτοκίον.

Ῥυσθείημεν ἁγνή, παγίδων τοῦ θηρεύοντος, πρεσβείαις Σου τῇ νηστείᾳ, δυναμούμενοι πάντες, οἱ πόθῳ Σε δοξάζοντες.

 

ᾨδὴ στ΄. Θύσω Σοι.

Οἱ πόνοι, τῆς ἐγκρατείας καὶ τὰ παλαίσματα, μετὰ δακρύων σπαρέντα, καρποὺς συγκομίζουσιν εὐφροσύνης, αἰωνίου, καὶ χαρᾶς ἀκηράτου ἐντρύφημα.

Τὰ πάθη, τὰ τοῦ Χριστοῦ ποθοῦντες ἀοίδιμοι, συνεσταυρώθητε τούτῳ, ἐν καιρῷ νηστείας καὶ διὰ τοῦτο, τῆς ἐκείνου, Ἀναστάσεως μέτοχοι ὤφθητε.

Σώματος, τὸ ἀσθενὲς ῥωννύντες οἱ Μάρτυρες, τῇ τοῦ Κυρίου ἀγάπῃ, καὶ στεῤῥᾷ ἐλπίδι τὴν δυναστείαν, κατέβαλον, καὶ τὸ κράτος ἐχθροῦ τὸ ἀντίθεον.

Θεοτοκίον.

Γέγονε, τῶν ἀνθρώπων ἡ φύσις πανάχραντε, διὰ τοῦ θείου Σου τόκου, ζωῆς ἀθανάτου ἐν μετουσίᾳ, ἐγκρατείᾳ, νερουμένη καὶ πόνοις ἀσκήσεως.

 

ᾨδὴ ζ΄. Ἐν τῇ καμίνῳ.

Ὕλην γεώδη, καὶ ἡδονὰς ἀφέντες τὰς τῆς σαρκός, θείαις, τῆς νηστείαις πτέρυξι πρὸς Χριστόν, τὸν Δεσπότην ἀναδράμωμεν, εὐλογημένος εἶ, πρὸς Αὐτὸν ἀσιγήτως κραυγάζοντας.

Ἐν τῇ καμίνῳ, τῇ τῶν πολλῶν βασάνων οἱ Ἀθληταί, δρόσον, ἐκ Θεοῦ ἐδέχοντο νοητῶς, καὶ χορεύοντες ἐκραύγαζον· εὐλογημένος εἶ, ἐν τῷ ναῷ τῆς δόξης Σου Κύριε.

Ἀποῤῥαγέντες, τῶν ἐπικήρων πάντων οἱ Ἀθληταί, μόνῳ, τῷ Δεσπότῃ πόθῳ εἰλικρινεῖ, συνεδέθησαν κραυγάζοντες· εὐλογημένος εἶ, ἐν τῷ ναῷ τῆς δόξης Σου Κύριε.

Θεοτοκίον.

Ἰσχὺν ἡ πάλαι, ἐξασθενοῦσα φύσις τῶν γηγενῶν, μόνη, Παναγία ζώννυται Σαῖς λιταῖς· διὰ τοῦτο τὸν πολέμιον, νηστείᾳ τέρπεται, καὶ βραβεῖα τῆς νίκης κομίζεται.

 

ᾨδὴ η΄. Χεῖρας ἐκπετάσας Δανιήλ.

Μύστας ἡ νηστεία τοὺς βροτούς, ἁγνοὺς ἐργάζεται, Θεοῦ ἐμφάσεων, καὶ θείας χάριτος ἅπαντας, κοινωνοὺς ἀποτελεῖ αὐτήν, τοὺς δεχομένους καὶ Χριστῷ, πόθῳ κραυγάζοντας· εὐλογεῖτε, πάντα τὰ ἔργα Κυρίου τὸν Κύριον.

Θηρῶν νοουμένων Ἀθληταί, δυνάμει κρείττονι, καὶ θείᾳ χάριτι, στόματα φράξαντες ἅπαυστα, τῷ Θεῷ πάντων τὴν αἴνεσιν, ἐγκαρτεροῦντες ἐκτενῶς, πίστει ἐκράζετε· εὐλογεῖτε, πάντα τὰ ἔργα Κυρίου τὸν Κύριον.

Ἤρθησαν εἰς ὕψος νοητόν, Χριστοῦ τῆς χάριτος, οἱ θεῖοι Μάρτυρες· κλίμακα θέμενοι ἄσειστον, τῶν ἀγώνων τὴν ἀνάβασιν, καὶ προσεγγίσαντες Αὐτῷ, ἀπαύστως ψάλλουσιν· εὐλογεῖτε, πάντα τὰ ἔργα Κυρίου τὸν Κύριον.

Θεοτοκίον.

Ὅπλισον ἡμᾶς κατὰ παθῶν, καὶ ἡδονῶν φθαρτικῶν, νηστείᾳ ἄχραντε, καὶ κατοχύρωσον πράξεσι, τοὺς ἐνθέοις Σε δοξάζοντας, καὶ ἐκβοῶντας τῷ ἐκ Σοῦ, τεχθέντι Λόγῳ Θεοῦ· εὐλογεῖτε, πάντα τὰ ἔργα Κυρίου τὸν Κύριον.

 

ᾨδὴ θ΄. Λίθος ἀχειρότμητος ὄρους.

Ὅπλον κραταιὸν τὴν νηστείαν, κατὰ ἐχθρῶν τῶν νοουμένων, ἔχοντες αὐτῶν τὰς δυνάμεις, καὶ παρατάξεις ἐκπολεμήσωμεν, ἵνα Χριστοῦ τὴν ἔγερσιν, στεφηφοροῦντες ἐποψώμεθα.

Ἔχων θεοσύλλεκτον δῆμον, καὶ συμπολίτην ἐν πολέμῳ, τοὺς τῆς ἀθεότητος πάντας, ἐχθροὺς ἐτρέψω Μάρτυς Ἀλέξανδρε, μεθ’ ὧν βραβεῖα εἴληφας, τὸν στεφοδότην μεγαλύνω Χριστόν.

Ἐκ τῆς ἀενάου καὶ θείας, πηγῆς τοῦ Πνεύματος ἀντλοῦντες, ἄφθονα χαρίσματα πᾶσι, τῶν ἰαμάτων Ἅγιοι Μάρτυρες, νάματα ἐπομβρίζετε, καὶ τῶν παθῶν φλόγα σβεννύετε.

Ὁ ἐνδοξαζόμενος μόνος, ἐν τοῖς Ἁγίοις Ἀθλοφόροις, τούτων εὐπροσδέκτοις πρεσβείαις, Χριστὲ οἰκτίρμον ἡμᾶς ἀξίωσον, ἀκαταγνώστους Δέσποτα, τὴν Σὴν ὑμνῆσαι ἐξανάστασιν.

Θεοτοκίον.

Ὕπνον ἀποσόβησον πάντα, ἐκ τῶν ψυχῶν θεογεννῆτορ, τῶν Σὲ ἀνυμνούντων ἀπαύστως, καὶ ἐν ἀγρύπνῳ στάσει παράστησον, τοὺς τὸν Χριστὸν δοξάζοντας, καὶ ἀσιγήτως μεγαλύνοντας.