ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ ΙΗ!!
ΚΟΣΜΑΣ ΠΡΩΤΟΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΣ
ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ
ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ
Ἱστῶμεν στίχ. δ΄ καὶ ψάλλομεν προσόμοια. Ἦχος α΄. Πανεύφημοι μάρτυρες.
Χριστόψυχε ὅσιε Κοσμᾶ, Ὄρους Ἄθω πρώτιστε, Ὀρθοδοξίας τοῖς δόγμασιν, κατενετρύφησας· ὅθεν τῶν Λατίνων, πλάνας διεξήλεγξας, αἰτούντων συμφωνίαν τῆς πίστεως, ἣν κατεμόλυναν, καὶ μὴ σχόντες ἃ ἐπήλπιζον, τῇ ἀγχόνῃ, ζῶντά σε παρέδωκαν.
Οὐκ ἔστι προσθῆναι δυνατόν, τῶν Πατέρων δόγμασιν, ἢ ἀλλοιῶσαι ἀλήθειαν, ἣν παρελάβομεν· ὅθεν κακοδόξους, ὡς ἐχθροὺς ἡγούμεθα, τολμήσαντας τοιαῦτα παράνομα, πίστιν προσβάλλοντα· διὸ δεῦτε, λατινόφρονες, σφάξατέ με, ὁ Κοσμᾶς ἐβόησε.
Χιτῶνα τὸν ἄῤῥαφον Χριστοῦ, πλάναις διεῤῥήξατε, καὶ δολερῶς ἐθολώσατε, Πίστιν ἀμόλυντον, ὁ Κοσμᾶς ἐβόα, τὴν Αὐτοαλήθειαν, Χριστὸν ὑποβιβάσαντες ἄφρονες, δόγμα κυρώσαντες, Παρακλήτου ἐκπορεύσεως, καὶ ἐκ Τούτου ὅπερ ἀσεβέστατον.
Γενναίαις ἐνστάσεσι Κοσμᾶ, τοῦ θυμοῦ ἐνέπλησας, τοὺς λατινόφρονας οἵτινες, σὲ ἀπηγχόνισαν, ὡς Χριστοῦ ἀρνίον, καὶ κριὸν ἐπίσημον, πατέρων θείου Ὄρους τοῦ Ἄθωνος, ἐξ ὧν ἀντίδωρον, υἱικὸν τοὺς ὕμνους πρόσδεξαι, καὶ ἀντίδος, ἡμῖν εὐλογίαν σου.
Δόξα. Ἦχος ὁ αὐτός.
Ταῖς πατρικαῖς παραδόσεσιν ἐντεθραμμένος, τούτων ὑπέρμαχος καὶ ὁμολογητὴς ἐδείχθης, τοὺς λατινόφρονας γενναιοφρόνως ἐλέγξας, παμμακάριστε Κοσμᾶ· ὅθεν διὰ τοῦ αἵματός σου τὴν ὁμολογίαν ἐπεσφράγισας, καὶ τῷ Κυρίῳ νῦν εὐφραντικῶς παριστάμενος, πρέσβευε ἐκτενῶς ὑπὲρ τῶν τιμώντων σε.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Τῇ πρεσβείᾳ Κύριε πάντων τῶν Ἁγίων, καὶ τῆς Θεοτόκου, τὴν σὴν εἰρήνην δὸς ἡμῖν, καὶ ἐλέησον ἡμᾶς, ὡς μόνος οἰκτίρμων.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΤΙΧΟΝ. Ἦχος β΄.Οἶκος τοῦ Ἐφραθᾶ.
Κόσμος πανευπρεπής, τοῦ Ὄρους Ἄθω πάτερ, Κοσμᾶ λαμπρῶς ἐδείχθης, φίλην Ὀρθοδοξίαν, κηρύξας λατινόφροσι.
Στίχ. Ὑπομένων ὑπέμεινα τὸν Κύριον καὶ προσέσχε μοι.
Ἄρας σου τὸν σταυρόν, Κοσμᾶ, ἐν Ὄρει Ἄθω, προθύμως τῷ Κυρίῳ, ὀπίσω ἐπορεύθης, ὡς δῶρον δοὺς τὸ αἷμά σου.
Στίχ. Καὶ ἕστησεν ἐπὶ πέτραν τοὺς πόδας μου καὶ κατηύθυνε τὰ διαβήματά μου.
Τύπος περιφανής, ὁμολογίας ὤφθης, πλάνας λατινοφρόνων, Κοσμᾶ, τρανῶς ἐλέγξας, παρ’ ὧν καὶ ἀπηγχόνισαι.
Δόξα. Τριαδικόν, ὅμοιον.
Πίστιν τριαδικήν, ὀρθῶς ἀνακηρύξας, πρὸ τῶν κακοδοξούντων, Κοσμᾶς ὁ Πρῶτος βλέπει, Τριάδος δόξαν ἄφθιτον.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον, ὅμοιον.
Ἐν τῷ σεπτῷ ναῷ, Παρθένε, τοῦ Πρωτάτου, φιλοξενεῖς τὸ σκῆνος, Κοσμᾶ θεράποντός σου, καὶ Πρώτου Περιβόλου σου.
Νῦν ἀπολύεις, Τρισάγιον.
Ἀπολυτίκιον Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Πρῶτος Ὄρους τοῦ Ἄθω, ὦ Κοσμᾶ πάτερ, γέγονας, καὶ ὁμολογήσας τὴν πίστιν, πρῶτος ἤθλησας ἄριστα, ἐλέγξας λατινόφρονας στεῤῥῶς· διὸ ἐν τῇ ἀγχόνῃ ἐπαρθείς, στέφος εἴληφας τὸ ἄφθαρτον ἐκ Χριστοῦ, φαιδρύνας τὴν Ἐκκλησίαν. Δόξα τῷ σὲ τιμήσαντι Θεῷ, δόξα τῷ ἁγιάσαντι, καὶ Ὀρθοδόξων τὰς ψυχάς, στηρίξαντι τοῖς ἄθλοις σου.
Δόξα. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον
Τοῦ Γαβριὴλ φθεγξαμένου σοι, Παρθένε, τό, Χαῖρε, σὺν τῇ φωνῇ ἐσαρκοῦτο, ὁ τῶν ὅλων Δεσπότης, ἐν σοὶ τῇ ἁγίᾳ Κιβωτῷ, ὡς ἔφη ὁ δίκαιος Δαβίδ· ἐδείχθης Πλατυτέρα τῶν οὐρανῶν, βαστάσασα τὸν Κτίστην σου. Δόξα τῶν ἐνοικήσαντι ἐν σοί, δόξα τῷ προελθόντι ἐκ σοῦ, δόξα τῷ ἐλευθερώσαντι ἡμᾶς, διὰ τοῦ τόκου σου.
Ἀπόλυσις.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΕΓΑΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ
Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως, ὁ Προοιμιακός, καὶ το· Μακάριος ἀνήρ. Εἰς δὲ το· Κύριε ἐκέκραξα, ἱστῶμεν στίχ. η΄ καὶ ψάλλομεν προσόμοια. Ἦχος α΄. Τῶν οὐρανίων ταγμάτων.
Χαίρει τὸ Ἅγιον Ὄρος, ἐν τῇ ἀθλήσει σου, Κοσμᾶ πνευματοφόρε, καὶ χριστόψυχε πάτερ· ἐνταῦθα γὰρ σταυρόν σου, ἄρας καλῶς, τύπος ἄριστος γέγονας, τῶν μοναζόντων, ὧν Πρῶτος ἀναδειχθείς, τῇ στεῤῥᾷ ὁμολογίᾳ σου.
Ὀρθοδοξίας τοῖς ῥείθροις, πεπαιδευμένος, Κοσμᾶ, καὶ κακοδόξους πλάνας, τῶν Λατίνων ἐλέγξας, ἐκήρυξας Πατέρων, Πίστιν τρανῶς, μὴ συγχέων τὰ ἄμικτα, τῇ Ἐκκλησίᾳ ἑπόμενος υἱικῶς, ἧς περ τέκνον ὤφθης γνήσιον.
Οὔτε τυράννου ἡ βία, οὔτε σφοδραὶ ἀπειλαί, ἐκλόνησαν ψυχήν σου, τὴν θεόφλεκτον, Πάτερ· διὸ καὶ μυκτηρίσας τὴν δυτικήν, ἀθεότητα εἴληφας, ὥσπερ βραβεῖον ἀγχόνην, δι’ ἧς Χριστόν, τὸν ποθούμενον ἐπέφθασας.
Ἐρηρεισμένος τῇ πέτρᾳ, τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ, καὶ τῇ Ὀρθοδοξίᾳ, ὦ Κοσμᾶ θεοφόρε, οὐδόλως ἐκλονήθης ταῖς ἀπειλαῖς, ψευδαδέλφων τῆς Δύσεως, ἀλλὰ γενναίως ἐλέγξας πλάνην αὐτῶν, μάρτυς θεῖος ὤφθης αἵματος.
Ἕτερα. Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου σε.
Ὅτε ὥσπερ λύκοι νοητοί, ἦλθον εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος, οἱ λατινόφρονες, τότε τούτοις γέγονας, κυματοθραύστης, Κοσμᾶ, διελέγξας τὰ ἄζυμα, καὶ πουργατορίου, πρόσθεσιν κακόδοξον, ταῖς τῶν Πατέρων φωναῖς, ἅμα τὸ πρωτεῖον τοῦ Πάπα· ὅθεν ἐμαρτύρησας ὧδε, αἵματι πιστώσας τὴν ἀξίαν σου.
Ὅτε Μιχαὴλ ὁ βασιλεύς, λατινίσας ἦλθεν εἰς Ὄρος, ἐπαπειλῶν μονασταῖς, τότε σύ, μακάριε, πρωτοστατήσας καλῶς, ἔφης· ὅτι οὐκ ἔξεστι, δολῶσαι τὴν Πίστιν, ἥν περ παρελάβομεν, ἐκ τῶν Πατέρων καλῶς· ὅθεν τῇ ἀγχόνῃ ἐπῄρθης, τὴν ὁμολογίαν πληρώσας, αἵματι, Κοσμᾶ πανοσιώτατε.
Ὅτε νέφη πλάνης σκοτεινά, ἔμελλον καλύψαι τὸ Ὄρος, Κοσμᾶ θεσπέσιε, τότε σὺ ἀνθέστηκας, καὶ ἀνεκήρυξας, ἀληθείας τὰ δόγματα, πρὸ λατινοφρόνων, οἳ πολλὰ πεπλάνηνται, κακῶς πιστεύσαντες· ὅθεν, ὡς πτηνὸν ἐπετάσθης, διὰ τῆς ἀγχόνης, τρισμάκαρ, πρὸς τὸν παιδιόθεν σοι ποθούμενον.
Χαίρει Ὄρος Ἅγιον, Κοσμᾶ, τῆς Πανυπεράγνου ὁ κλῆρος, ὁ ὑπερτίμητος, πάντων δὲ ὑπέρτερον, χαίρει Πρωτάτου ναός, ὁ κατέχων τὸν τάφον σου, καὶ λειψάνων θήκην, ἅπερ ἀσπαζόμενοι, ἁγιαζόμεθα, καὶ μοναχικὰς ὑποσχέσεις, ἅς περ ἐδεδώκειμεν πάλαι, ἐπανακαινίζομεν τῇ μνήμῃ σου.
Δόξα. Ἦχος πλ.β΄.
Ὀρθοδοξίας τοῖς δόγμασι καλῶς συντραφείς, λατινικῆς κακοδοξίας τὰς πλάνας ἐξήλεγξας· τὴν κοινωνίαν δὲ τῶν μηδισάντων μὴ δεξάμενος, ἐσφράγισας τὴν καλὴν ὁμολογίαν σου, διὰ τῆς πικρᾶς ἀγχόνης, Κοσμᾶ ὁσιώτατε Πρῶτε· ὅθεν, τὸ σὸν μαρτύριον θαυμάζοντες, τὰ τίμιά σου λείψανα κατασπαζόμεθα, ἀπαῤῥυόμενοι τὴν ἐν αὐτοῖς ἀνεκφοίτητον Χάριν, ἱκετεύοντές σε, ὅπως πρεσβεύῃς ἐκτενῶς, σὺν τῇ Ἀχράντῳ Θεοτόκῳ τῷ Κυρίῳ, ὑπὲρ τοῦ Ὄρους τοῦ ἡγιασμένου Ἄθω, καὶ τῶν πιστῶς ἐν ὕμνοις γεραιρόντων σε.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Τίς μὴ μακαρίσει σε, Θεοτόκε Παρθένε· τίς μὴ ἀνυμνήσει σου, τὸν ἀλόχευτον τόκον· ὁ γὰρ ἀχρόνως ἐκ Πατρὸς ἐκλάμψας Υἱὸς Μονογενής, ὁ αὐτὸς ἐκ σοῦ τῆς Ἁγνῆς προῆλθεν, ἀφράστως σαρκωθείς. Φύσει Θεὸς ὑπάρχων, καὶ φύσει γενόμενος, ἄνθρωπος δι’ ἡμᾶς, οὐκ εἰς δυάδα προσώπων τεμνόμενος, ἀλλ’ἐν δυάδι φύσεων, ἀσυγχύτως γνωριζόμενος. Αὐτὸν ἱκέτευε, Σεμνὴ Παμμακάριστε, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Εἴσοδος. Φῶς ἱλαρόν. Προκείμενον τῆς ἡμέρας. Ἀναγνώσματα.
Προφητείας Ἡσαΐου τὸ ἀνάγνωσμα (Κεφ. ΜΓ΄ 9-14)
Τάδε λέγει Κύριος· πάντα τὰ ἔθνη συνήχθησαν ἅμα, καὶ συναχθήσονται ἄρχοντες ἐξ αὐτῶν. τίς ἀναγγελεῖ ταῦτα; ἢ τὰ ἐξ ἀρχῆς τίς ἀναγγελεῖ ὑμῖν; ἀγαγέτωσαν τοὺς μάρτυρας αὐτῶν καὶ δικαιωθήτωσαν καὶ εἰπάτωσαν ἀληθῆ. Γίνεσθέ μοι μάρτυρες, καὶ ἐγὼ μάρτυς, λέγει Κύριος ὁ Θεός, καὶ ὁ παῖς μου, ὃν ἐξελεξάμην, ἵνα γνῶτε καὶ πιστεύσητε καὶ συνῆτε ὅτι ἐγώ εἰμι. ἔμπροσθέν μου οὐκ ἐγένετο ἄλλος Θεὸς καὶ μετ᾿ ἐμὲ οὐκ ἔσται. Ἐγὼ ὁ Θεός, καὶ οὐκ ἔστι πάρεξ ἐμοῦ ὁ σῴζων. Ἐγὼ ἀνήγγειλα καὶ ἔσωσα, ὠνείδισα καὶ οὐκ ἦν ἐν ὑμῖν ἀλλότριος. ὑμεῖς ἐμοὶ μάρτυρες καὶ ἐγὼ Κύριος ὁ Θεός. Ἔτι ἀπ᾿ ἀρχῆς καὶ οὐκ ἔστιν ὁ ἐκ τῶν χειρῶν μου ἐξαιρούμενος· ποιήσω, καὶ τίς ἀποστρέψει αὐτό; Οὕτως λέγει Κύριος ὁ Θεὸς ὁ λυτρούμενος ὑμᾶς, ὁ ἅγιος τοῦ Ἰσραήλ.
Σοφίας Σολομῶντος τὸ Ἀνάγνωσμα. (Κεφ. γ' 1)
Δικαίων ψυχαὶ ἐν χειρὶ Θεοῦ, καὶ οὐ μὴ ἅψηται αὐτῶν βάσανος. Ἔδοξαν ἐν ὀφθαλμοῖς ἀφρόνων τεθνάναι, καὶ ἐλογίσθη κάκωσις ἡ ἔξοδος αὐτῶν, καὶ ἡ ἀφ’ ἡμῶν πορεία σύντριμμα· οἱ δέ εἰσιν ἐν εἰρήνῃ. Καί γὰρ ἐν ὄψει ἀνθρώπων ἐὰν κολασθῶσιν, ἡ ἐλπὶς αὐτῶν ἀθανασίας πλήρης. Καὶ ὀλίγα παιδευθέντες, μεγάλα εὐεργετηθήσονται· ὅτι ὁ Θεὸς ἐπείρασεν αὐτούς, καὶ εὗρεν αὐτοὺς ἀξίους ἑαυτοῦ. Ὡς χρυσὸν ἐν χωνευτηρίῳ ἐδοκίμασεν αὐτούς, καὶ ὡς ὁλοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αὐτούς. Καὶ ἐν καιρῷ ἐπισκοπῆς αὐτῶν ἀναλάμψουσι, καὶ ὡς σπινθῆρες ἐν καλάμῃ διαδραμοῦνται. Κρινοῦσιν ἔθνη, καὶ κρατήσουσι λαῶν, καὶ βασιλεύσει αὐτῶν Κύριος εἰς τοὺς αἰῶνας. Οἱ πεποιθότες ἐπ’ αὐτόν, συνήσουσιν ἀλήθειαν, καὶ οἱ πιστοὶ ἐν ἀγάπῃ προσμενοῦσιν αὐτῷ· ὅτι χάρις καί ἔλεος ἐν τοῖς ὁσίοις αὐτοῦ καὶ ἐπισκοπὴ ἐν τοῖς ἐκλεκτοῖς αὐτοῦ.
Σοφίας Σολομῶντος τὸ ἀνάγνωσμα. (Κεφ. ζ′.7)
Δίκαιος, ἐὰν φθάσῃ τελευτῆσαι, ἐν ἀναπαύσει ἔσται. Γῆρας γὰρ τίμιον οὐ τὸ πολυχρόνιον, οὐδὲ ἀριθμῷ ἐτῶν μεμέτρηται. Πολιὰ δέ ἐστι φρόνησις ἀνθρώποις, καὶ ἡλικία γήρως βίος ἀκηλίδωτος. Εὐάρεστος Θεῷ γενόμενος, ἠγαπήθη· καὶ ζῶν μεταξὺ ἁμαρτωλῶν, μετετέθη. Ἡρπάγη, μὴ κακία ἀλλάξῃ σύνεσιν αὐτοῦ, ἢ δόλος ἀπατήσῃ ψυχὴν αὐτοῦ· βασκανία γὰρ φαυλότητος ἀμαυροῖ τὰ καλά, καὶ ῥεμβασμὸς ἐπιθυμίας μεταλλεύει νοῦν ἄκακον. Τελειωθεὶς ἐν ὀλίγῳ, ἐπλήρωσε χρόνους μακρούς· ἀρεστὴ γὰρ ἦν Κυρίῳ ἡ ψυχὴ αὐτοῦ· διὰ τοῦτο ἔσπευσεν ἐκ μέσου πονηρίας. Οἱ δὲ λαοὶ ἰδόντες καὶ μὴ νοήσαντες, μηδὲ θέντες ἐπὶ διανοίᾳ τὸ τοιοῦτον, ὅτι χάρις καὶ ἔλεος ἐν τοῖς ὁσίοις αὐτοῦ, καὶ ἐπισκοπὴ ἐν τοῖς ἐκλεκτοῖς αὐτοῦ.
Λιτή. Ἦχος α΄.
Ἔπρεπε τῷ Ὄρει τούτῳ τοῦ Ἄθωνος, τῇ τιμίᾳ κιβωτῷ τῆς Ὀρθοδοξίας, τοιοῦτόν σε πλουτῆσαι Πρῶτον, καὶ ὁμολογητὴν τῆς ἀληθείας χριστοφώτιστον, Κοσμᾶ ἁγιώτατε. Ἐν γὰρ τῇ τῶν αἱρετικῶν ἐνταῦθα καταδρομῇ, πέτρα ἐδείχθης ἀκρόγωνος, ἐν ᾗ τὰ κύματα τῶν παπικῶν κακοδοξιῶν κατεθραύσθησαν, καὶ ἡ Εὐαγγελικὴ διδασκαλία τρανῶς ὡμολογήθη· ὅθεν, ὡς ἀμνὸς τιμιώτατος ἀπαγχονισθείς, προσήχθης τῷ Δεσπότῃ σου, ᾯ καὶ πρεσβεύοις ἀδιαλείπτως, ὑπὲρ τῶν πίστει γεραιρόντων σε.
Ἦχος β΄.
Πολλῆς γὰρ ὄντως δεῖ τῆς ἰσχύος, ὥστε βαστάσαι τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, φησίν τὸ θεόφθογγον τοῦ Χρυσοστόμου στόμα. Τοῦτο καὶ σοὶ γενναιοφρόνως ἀπεδείχθη, Κοσμᾶ τοῦ Ὄρους Πρῶτε τιμιώτατε. Ταῖς τῶν λατινοφρόνων γὰρ ἀπειλαῖς μὴ ὑποκύψας, ὡς εὔοσμον θυμίαμα μαρτυρικῶς προσήχθης τῷ Δεσπότῃ, καταλιπὼν ἡμῖν τοῖς προσκυνοῦσι τὴν σορὸν τῶν λειψάνων σου, ὡς κληρονομίαν πολυτίμητον, τὸν θησαυρὸν τῆς πατρῴας καὶ ἀμωμήτου Πίστεως.
Ἦχος γ΄.
Πρῶτος καὶ ἐν ἀξιώμασιν ἐδείχθης, πρῶτος καὶ τῇ ἀκριβείᾳ τῆς Πίστεως, φρυκτωρὸς γενναιόψυχος ἐφάνης, πάτερ Κοσμᾶ. Πρῶτος δὲ καὶ τὴν ψυχήν σου θεὶς διὰ τὴν Ὀρθοδοξίαν, ἐν πρώτοις ὕμνοις ἀνυμνῇ, ἐν τῷ πανσέπτῳ τοῦ Πρωτάτου ναῷ, τῆς Θεοτόκου τῷ πανιέρῳ οἴκῳ· διὸ πρέσβευε καὶ ἡμᾶς ἐν τῇ σωτηριώδει ἀληθείᾳ πρωτεύειν, ἵνα κληρονομήσωμεν σὺν σοὶ τὴν ἀσάλευτον πατρίδα.
Ἦχος δ΄.
Τὸν πολυτίμητον μαργαρίτην τῆς Πίστεως, διαφυλάξας ζηλοτύπως, πάτερ Κοσμᾶ, οὐκ ἀπηρνήσω ἐν δειλίᾳ τὸ πατρῷον σέβας, ἀλλ’ὡς θεόπνους θεολόγος τοὺς λατινόφρονας ἐλέγξας, ἐπῄρθης ὑπ’ αὐτῶν τῇ προξενησάσῃ σε τὴν δόξαν ἀγχόνῃ. Ὑφ’ ἡμῶν δὲ ἀνυμνούμενος καθηκόντως, ἀντίδος ὡς φιλότεκνος πατήρ, τὴν θείαν Χάριν τοῖς τέκνοις σου, δεόμεθα.
Δόξα. Ἦχος πλ.α΄.
Ὡς ἀγελάρχης τοῦ Κλήρου τῆς Θεοτόκου, καὶ κεκοσμημένος ταῖς μοναχικαῖς ἀρεταῖς, τὸν φιλόθεον βίον σου ἐπεσφράγισας, διὰ τῆς γενναιοψύχου ὁμολογίας καὶ τῆς ἀγχόνης, ὁσιώτατε πάτερ Κοσμᾶ· ὅθεν, πετασθεὶς ἐπὶ πτερύγων τῆς τοῦ Δεσπότου ἀγάπης, καὶ κατοικῶν ἐν ταῖς πεποθημέναις αὐλαῖς Αὐτοῦ, πρέσβευε καὶ ἡμᾶς ἄσπιλον τηρῆσαι τὴν Ὀρθοδοξίαν, καὶ κληρονομῆσαι τὸ ἐπουράνιον Ὄρος, ἔνθα νῦν σὺ στεφανωθεὶς ἐπαξίως κατῴκησας.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον
Μακαρίζομέν σε, Θεοτόκε Παρθένε, καὶ δοξάζομέν σε, οἱ πιστοὶ κατὰ χρέος· τὴν πόλιν τὴν ἄσειστον, τὸ τεῖχος τὸ ἄῤῥηκτον, τὴν ἀῤῥαγῆ προστασίαν, καὶ καταφυγὴν τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΤΙΧΟΝ. Ἦχος πλ.α΄. Χαίροις ἀσκητικῶν.
Χαίροις, τοῦ Ἄθω Πρῶτε Κοσμᾶ, ὁ συμμορφώσας τὴν ζωήν σου τοῖς δόγμασι, καὶ ἔργῳ ἐναποδείξας, τὴν σταθερὰν ἐμμονήν, τῇ πατρῴᾳ πίστει, ᾗ ἐντέθραψαι· γενναίως γὰρ ἤλεγξας, τὴν λατίνων κακόνοιαν, καὶ βασιλέως, τὴν κακόδοξον πρόσκλισιν· ὅθεν εἴληφας, θάνατον δοξοφόρητον, ἀγχόνῃ, μακάριε, διὸ τὴν θείαν σου μνήμην, περιχαρῶς ἑορτάζοντες, αἰτούμεθα δοῦναιταῖς ἁγίαις σου πρεσβείαις, χάριν οὐράνιον.
Στίχ. Ὑπομένων ὑπέμεινα τὸν Κύριον καὶ προσέσχε μοι.
Χαίροις, ὁσιομάρτυς Κοσμᾶ, ὁ θεὶς ψυχήν σου μὴ φεισάμενος θάνατον, ἐνώπιον γὰρ ἀνθρώπων, πεπλανημένων καλῶς, τὴν ὁμολογίαν θείας Πίστεως, ποιήσας ἐν Πνεύματι, κακοδόξους ἐξήλεγξας, προσθήκας πάσας, τοῖς πατρῴοις διδάγμασι, μὴ δεξάμενος, μαρτυρίου μετέσχηκας· τύπος ὀφθεὶς μονάζουσι, τοῖς σοὶ συμφωνήσασι, καὶ μετ’ αὐτῶν τὸ βραβεῖον, λαβὼν χειρὶ τοῦ Κυρίου σου, ᾯ πρέσβευε, Πάτερ, τὸ τοῦ Ἄθω Ὄρος τοῦτο, ἀεὶ φυλάττεσθαι.
Στίχ. Καὶ ἕστησεν ἐπὶ πέτραν τοὺς πόδας μου καὶ κατηύθυνε τὰ διαβήματά μου.
Χαίροις, δεδοξασμένε Κοσμᾶ, χαρὰ καὶ δόξα οὗ ἐπρώτευσας Ἄθωνος, ἐν ὥραις γὰρ ταῖς κρισίμοις, τοὺς ἐπελθόντας ἐχθρούς, ἐν τῷ Ὄρει πρῶτος σὺ ἐξήλεγξας, προκρίνας τὸν θάνατον, ἢ αἱρέσεως δόγμασι, καθυπαχθῆναι, ὡς ψευδάδελφοι ἔλεγον, ὅθεν εἴληφας, δι’ ἀγχόνης τὸν στέφανον. Πρέσβευε οὖν δεόμεθα, τρισμάκαρ φιλότεκνε, ὑπὲρ τῶν νῦν ἀσκουμένων, Ἀθωνιτῶν τῷ Δεσπότῃ σου, δοθῆναι πλουσίως, Παρακλήτου θείαν χάριν, καὶ ζῆλον πίστεως.
Δόξα. Ἦχος δ΄.
Ἐν τῇ Πλακάρεως Μονῇ τὸ πρῶτον ἐξασκήσας, δι’ ἀρετῆς τελειότητα εἶτα ἤχθης εἰς Καρυάς, ἐπὶ τὴν τοῦ Πρώτου ὑψηλὴν διακονίαν, πανοσιώτατε πάτερ Κοσμᾶ. Ὅτε δὲ ἡ τῶν λατινοφρόνων δαιμονόπλεκτος λαῖλαψ, ἐπέδραμεν ὡς παμφάγος ἀκρὶς κατὰ τοῦ Ἄθω, τότε γενναιοφρόνως ἐκήρυξας τὴν σῴζουσαν ἀλήθειαν, ὡς εἰς ὦτα βυουσῶν ἀσπίδων. Διὸ βαρβαρικῶς θανατωθεὶς διὰ τῆς ἀγχόνης, ἐφεῦρες Ὃν ἰσοβίως ἐθήρευες Ἰησοῦν, ᾯ μὴ παύσῃ, πάτερ, δεόμενος, ὑπὲρ ἡμῶν τῶν τιμώντων σε.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Νεῦσον παρακλήσεσι σῶν ἱκετῶν, Πανάμωμε, παύουσα δεινῶν ἡμῶν ἐπαναστάσεις, πάσης θλίψεως ἡμᾶς ἀπαλάττουσα· σὲ γὰρ μόνην ἀσφαλῆ καὶ βεβαίαν ἄγκυραν ἔχομεν, καὶ τὴν σὴν προστασίαν κεκτήμεθα. Μὴ αἰσχυνθῶμεν, Δέσποινα, σὲ προσκαλούμενοι, σπεῦσον εἰς ἱκεσίαν τῶν σοὶ πιστῶς βοώντων. Χαῖρε, Δέσποινα, ἡ πάντων βοήθεια, χαρὰ καὶ σκέπη καὶ σωτηρία τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Νῦν ἀπολύεις, Τρισάγιον.
Ἀπολυτίκιον Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Πρῶτος Ὄρους τοῦ Ἄθω, ὦ Κοσμᾶ πάτερ, γέγονας, καὶ ὁμολογήσας τὴν πίστιν, πρῶτος ἤθλησας ἄριστα, ἐλέγξας λατινόφρονας στεῤῥῶς· διὸ ἐν τῇ ἀγχόνῃ ἐπαρθείς, στέφος εἴληφας τὸ ἄφθαρτον ἐκ Χριστοῦ, φαιδρύνας τὴν Ἐκκλησίαν. Δόξα τῷ σὲ τιμήσαντι Θεῷ, δόξα τῷ ἁγιάσαντι, καὶ Ὀρθοδόξων τὰς ψυχάς, στηρίξαντι τοῖς ἄθλοις σου.
Δόξα. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον
Τοῦ Γαβριὴλ φθεγξαμένου σοι, Παρθένε, τό, Χαῖρε, σὺν τῇ φωνῇ ἐσαρκοῦτο, ὁ τῶν ὅλων Δεσπότης, ἐν σοὶ τῇ ἁγίᾳ Κιβωτῷ, ὡς ἔφη ὁ δίκαιος Δαβίδ· ἐδείχθης Πλατυτέρα τῶν οὐρανῶν, βαστάσασα τὸν Κτίστην σου. Δόξα τῶν ἐνοικήσαντι ἐν σοί, δόξα τῷ προελθόντι ἐκ σοῦ, δόξα τῷ ἐλευθερώσαντι ἡμᾶς, διὰ τοῦ τόκου σου.
Ἀπόλυσις.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
Μετὰ τὴν α΄ στιχολογίαν. Κάθισμα. Ἦχος α΄. Τὸν τάφον σου, Σωτήρ.
Αὐξήσας μυστικῶς, τῆς ψυχῆς σου τὸν ζῆλον, ἐδείχθης, ὦ Κοσμᾶ, ὡς πολύφορος ναῦς τις, διὸ καὶ οὐκ ἔπτηξας, ἀπειλὰς τῶν ζητούντων σε, πίστιν ἄσπιλον, διὰ τὸ ζῇν ἀθετῆσαι, καὶ προέκρινας, διὰ Χριστοῦ τὴν ἀγάπην, ἀγχόνης τὸν θάνατον.
Δόξα. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον ὅμοιον.
Τοῦ Κήπου σου, Ἁγνή, εὐωδέστατον ῥόδον, ἐφάνη ὁ Κοσμᾶς, ὁ ἐν πᾶσι πρωτεύσας· τηρήσας γὰρ ἀκρίβειαν, ἐν τοῖς ὅροις τῆς πίστεως, λατινίσαντας, διὰ κουφότητα γνώμης, γενναιότητι, καὶ παῤῥησίᾳ ἐλέγξας, δεινῶς τεθανάτωται.
Μετὰ τὴν β΄ στιχολογίαν. Κάθισμα. Ἦχος γ΄. Τὴν ὡραιότητα.
Τῆς συνειδήσεως, γλυκὺ μαρτύριον, μάρτυς τοῦ αἵματος, Κοσμᾶ, γενόμενος, λαμπρῶς ἐπλήρωσας τηρῶν, τὴν πίστιν Ὀρθοδοξίας. Ὅτε γὰρ ἐπέδραμον, εἰς τὸ Ὄρος τὸ Ἅγιον, οἱ ὁμονοήσαντες, τῷ τῆς Ρώμης κακόφρονι, ἐξήλεγξας αὐτῶν τὴν ἀλογίαν· διὸ ἀγχόνῃ παραδέδοσαι.
Δόξα. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον ὅμοιον.
Ὤ! τῆς ἀγάπης σου, Παρθένε Δέσποινα, ἣν δείκνυς πάντοτε, πρὸς τοὺς μονάζοντας, ἐν τῷ δοθέντι σοι ποτέ, ὡς κλήρῳ ἰδιάζοντι, Ὄρει τῷ τοῦ Ἄθωνος, ἐξ Υἱοῦ γλυκυτάτου σου· ὅθεν οἱ φιλέρημοι, εὐελπίζοντες τρέχουσιν, εἰς σκέπην σου ὡς ἄλλα νοσσία, τυχεῖν πρεσβείας φιλοτέκνου σου.
Μετὰ τὸν Πολυέλεον. Κάθισμα. Ἦχος πλ.δ΄. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.
Ἐρειδόμενος πίστει τῇ ἀληθεῖ, καινοτόμους κατέκρινας κραταιῶς, οἳ Ὄρος κατέλαβον, ὥσπερ θῆρες ἀνήμεροι, καὶ ὀπίσω ἑλκύσαι, τῇ βίᾳ εἰργάσαντο, μοναστὰς ὁσίους, τῆς πλάνης οἱ ἄθλιοι· ὅθεν σε εὑρόντες, ὡς ἀσάλευτον τεῖχος, Κοσμᾶ, ἀπηγχόνισαν, καὶ ταφῆς οὐκ ἠξίωσαν, τῶν τιμῶν ὑπεράξιον, ἀλλ’ ὁ τοῦ Πρωτάτου ναός, θεῖον σκῆνός σου, Πάτερ, ἐξένισεν, ὃ ἐκ γῆς ἀνελόντες, πιστῶς ἀσπαζόμεθα.
Δόξα. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον ὅμοιον.
Τὸ πανάγιον ὄρος τοῦ Ἰησοῦ, Ὄρος Ἄθω ἐζήτησας παρ’ Αὐτοῦ, ποιῆσαι περίβολον, μοναζόντων περίδοξον, οἷς ὑπέσχου γενέσθαι, τροφὸς καὶ ἰάτραινα, προστασία, σκέπη, μεσίτρια Ἄχραντε· ὅθεν πανταχόθεν, μυριάδες πατέρων, ἐνταῦθα συνήχθησαν, καὶ ἱδρῶτας ἐξέχεον· μεθ’ αἱμάτων ἀσκήσεως, ἐν οἷς καὶ ὁ Κοσμᾶς ὁ σεπτός, οὗ τοὺς ἄθλους καὶ τὴν ἀνακόμισιν, ἑορτάζοντες ὕμνοις, Σέ, Μῆτερ, δοξάζομεν.
Οἱ Ἀναβαθμοί. Τὸ α΄ ἀντίφωνον τοῦ δ΄ ἤχου.
Προκείμενον. Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ ὁσίου αὐτοῦ.
Στίχος. Τί ἀνταποδώσομεν τῷ Κυρίῳ περὶ πάντων, ὧν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν.
Εὐαγγέλιον. Τὸ ὁσιακὸν τοῦ Ὄρθρου τοῦ ὁσίου Σάββα.
Ὁ Ν΄ ψαλμός
Δόξα. Ταῖς τοῦ σοῦ Ὁσίου.
Καὶ νῦν. Ταῖς τῆς Θεοτόκου.
Ἰδιόμελον. Ἦχος πλ.β΄ Στίχ. Ἐλέησόν με ὁ Θεός...
Ὥσπερ ἐδόξασας τὴν παναγίαν Τριάδα ἐπὶ τῆς γῆς, τῇ σεπτῇ σου ὁμολογίᾳ, παμμακάριστε Κοσμᾶ, οὕτως ἀξίως ἐστέφθης ἐν οὐρανοῖς παρ’ Αὐτῆς, καὶ ὑφ’ ἡμῶν δέχῃ τοὺς ὕμνους τούτους, σήμερον ἑορταζόμενος.
Ὁ α΄ κανὼν τοῦ Ἁγίου, οὗ ἡ ἀκροστιχίς: Κοσμᾶν τὸν Πρῶτον ἀνυμνῶ, τοῦ Ὄρους Ἄθω. Ἀ(θανάσιος).
ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ.δ.΄ Ἁρματηλάτην Φαραὼ ἐβύθισε
Κοσμᾶν τὸν Πρῶτον ἐν ᾠδαῖς ὑμνήσωμεν, ὁμολογήσαντα, τῆς Ὀρθοδοξίας, σῴζουσαν ἀλήθειαν, καὶ πλάνην ἀπελέγξαντα, παπικῆς αὐθαδείας, ἡμῖν δὲ τύπον γενόμενον, πίστεως πατρῴας ὡς ἄριστα.
Ὁ θεῖος ἔρως ἐκ παιδός σε ἔφερεν, ἐπὶ τὸ Ὄρος, Κοσμᾶ, ἔνθα τῇ ἀσκήσει, ἀρεταῖς ἐξέλαμψας, καὶ πόθον προστιθέμενος, εἰς τὸν πόθον ὃν εἶχες, τοῦ Ἰησοῦ θρόνος γέγονας, στίλβων τῆς ψυχῆς καθαρότητι.
Στήσας τὸ ὄμμα τῆς ψυχῆς σου, Ὅσιε, ἀνεπιστρόφῳ νοΐ, ἐπὶ τὸν Δεσπότην, πάντων κατεφρόνησας, καθάπερ ἄλλος ἔμπορος, ὁ εὑρὼν μαργαρίτην, τὸν τῆς ζωῆς πολυτίμητον, ἐν τῷ μονυδρίῳ Πλακάρεως.
Θεοτοκίον
Μήτηρ ὑπάρχεις γλυκυτάτη, Ἄχραντε, Ἀθωνιτῶν μοναστῶν, ὥσπερ θείῳ Πέτρῳ, ὑφηγήσω ἄψευστα· διὸ τῇ ὑποσχέσει σου, καὶ Κοσμᾶς ὁ θεόφρων, εὐελπιστῶν ὥσπερ ἔλαφος, εἰς τὸν σὸν Περίβολον ἔδραμεν.
Ἕτερος, οὗ ἡ ἀκροστιχίς: Κοσμᾶ θεῖε, πέφυκας, Ὀρθοδοξίας κόσμος. Ἀ(θανάσιος).
ᾨδὴ α΄. Ἦχος δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου.
Κοσμᾶ, Ἄθω κόσμημα, καὶ μοναστῶν Πρῶτε ἄριστε, τὴν μνήμην σου σήμερον, πανηγυρίζοντες, γενναιότητα, καὶ θάῤῥος τῆς ψυχῆς σου, θαυμάζοντες θήκην σου, λειψάνων σέβομεν.
Ὀρθόδοξον ἔχων σου, δόγμα καὶ βίον πανάριστε, ἐν Ἄθωνι ἔλαμψας, Πρῶτος τοῦ Ὄρους δειχθείς, καὶ ἐσφράγισας, Κοσμᾶ, τῷ αἵματί σου, τὴν πάντιμον ἄσκησιν, ἐν γήρει πίονι.
Σταυρὸν τοῦ Δεσπότου σου, οὐ μόνον λόγοις ἐτίμησας, καὶ ἔφερες στήθει σου, Κοσμᾶ μακάριε, ἀλλὰ ἔδειξας, ἀθλήσει σου ἁγίᾳ, πῶς Τοῦτον ἠγάπησας, καὶ δι’ Ὃν τέθνηκας.
Θεοτοκίον
Μονάζοντες σήμερον, ἐν τῷ ναῷ σου συνήχθημεν, Ἁγνὴ Πρωταΐτισσα, τιμῆσαι ἄθλησιν, τέκνου θείου σου, Κοσμᾶ τοῦ Ὄρους Πρώτου, ὃς ἔργοις ἐδόξασε, Υἱόν σου φίλτατον.
ᾨδὴ γ. Οὐρανίας ἁψῖδος,
Ἄναξ, οἴμοι! τῇ πλάνῃ, καθυπαχθεὶς, Ὅσιε, σὺν τῷ Πατριάρχῃ τῷ Βέκκῳ, παρεβιάζοντο, τοῦ κοινωνῆσαί σε, λατινικαῖς δοξασίαις, αἷς πίστιν Ὀρθόδοξον, οὗτοι ἐμόλυναν.
Νοῦν ἐχέφρονα ἔχων, τοὺς παπιστὰς ἤλεγξας, ὅτι τῷ Συμβόλῳ προσθήκην, κακῶς προσέθεντο, περὶ τοῦ Πνεύματος, δι’ ἧς ὁ Λόγος μειοῦται, παρὰ τὴν παράδοσιν, ἣν ἐδιδάχθημεν.
Ἀζυμίταις οὐκ ἔστιν, κοινωνικὴ ἕνωσις, ἔφης, ὦ Κοσμᾶ, Ὀρθοδόξοις, ὅτι ὁ Κύριος, Ἄρτον ἐβάστασεν, ἐν ταῖς χερσὶν ταῖς ἀχράντοις, δι’ οὗ Δεῖπνον ἔφαγε, πρὸ παραδόσεως.
Θεοτοκίον
Τετρωμένοι τῷ πόθῳ, τοῦ Ἰησοῦ, Πάναγνε, δράμουσιν εἰς Ἅγιον Ὄρος, οἱ κεκλημένοι σοι, ὅπως ἐπάρωσιν, σταυρὸν ἐπ’ ὤμοις καὶ ζῶσιν, κατὰ τὰ θεσπίσματα, Ἁγίου Σχήματος.
Ἕτερος. Τοὺς σοὺς ὑμνολόγους.
Ἀντέστης γενναίως τοῖς αἰτοῦσιν, Κοσμᾶ, ἵνα τούτοις κοινωνός, λατινικῆς αἱρέσεως, γένῃ καὶ τὴν παράδοσιν, τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, ἀρνήσῃ ψυχοσωτήριον.
Θεὸν προτιμήσας ἢ ἀνθρώπους, ἐβάστασας, Πάτερ, ἀκλινῶς, ὁμολογίαν πίστεως· διὸ βασάνους ἤνεγκας, ἐν τέλει δὲ καὶ θάνατον, ζωῆς ὑπέστης τὸν πρόξενον.
Ἐλάλει, Κοσμᾶ, τῷ στόματί σου, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον Θεοῦ· διὸ ἐθεολόγησας, μυστήρια τῆς πίστεως, δοκησισόφων αἵρεσιν, ἐλέγξας ὡς ἀνθρωπόλεθρον.
Θεοτοκίον
Ἱλέωσαι, Μῆτερ, τὸν Δεσπότην, πρεσβεύουσα Τούτῳ ἐκτενῶς, ὑπὲρ τῶν ὅσοι Ὄρει σου, τοῦ Ἄθωνος κατῴκησαν, καὶ τὸν γλυκὺν Παράδεισον, δὸς δῶρον τούτοις ὑπέρτιμον.
Κάθισμα. Ἦχος δ΄.Ὁ ὑψωθείς.
Κεκοσμημένος ἀρεταῖς θεοφόρε, Κοσμᾶ, ἐδείχθης Ὄρους Ἄθω ὁ Πρῶτος, καὶ ὅτε λατινόφρονες ἐπέδραμον δεινῶς, πίστιν τὴν Ὀρθόδοξον, ὡμολόγησας τούτοις· ὅθεν καὶ τὸν θάνατον, δι’ ἀγχόνης ἐδέξω, μετὰ βασάνους, πάτερ, ἱκανάς· ὅθεν τιμῶμεν, τὴν μνήμην σου σήμερον.
Δόξα. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον, ὅμοιον.
Χεῖράς σου ὕψωσον ἁγίας, Παρθένε, καὶ καθικέτευε Τριάδα ἁγίαν, ὑπὲρ τοῦ Ὄρους Ἄθωνος, τοῦ Κλήρου τοῦ σοῦ, ὅπως ἀπαράτρωτος, ἐς ἀεὶ διαμένῃ, ἐκ τῶν προσβολῶν ἐχθροῦ, καὶ φωτίζῃ τὸν κόσμον, τῇ ἐν αὐτῷ πληθύι μοναστῶν, οὓς διατήρει, ἐν πᾶσι ἁγνεύοντας.
ᾨδὴ δ΄. Σύ μου ἰσχύς, Κύριε,
Ὁ ἱερὸς πέφυκεν, Ἄθως προπύργιον, Ὀρθοδόξου πίστεως καὶ πράξεων· ὅθεν κἀγὼ οὕτω χρεωστῶ, φαίνεσθαι καὶ εἶναι, κατὰ τὴν κλῆσιν ὁ πρώτιστος, ὅστις συμβάλλει πρᾶξιν, θείαις διδασκαλίαις, ὁ Κοσμᾶς λατινόφροσιν ἔλεγεν.
Νῦν ὁ καιρὸς ἔφθασεν, ὁμολογίας μου, ἵνα πίστιν τὴν πατροπαράδοτον, τοῖς παπισταῖς ὑπερασπισθῶ, ὁ Κοσμᾶς ὁ Πρῶτος, ἐν ἑαυτῷ ἐλογίζετο· διὸ ὥσπερ τις λέων, πῦρ πνέων ἐφώνει, ζῇν προκρίνω τὸν τίμιον θάνατον.
Πάντων πιστῶν πέφυκε, τῶν εἰς τὸν Κύριον, βαπτισθέντων κεφαλὴ ὡς γέγραπται, Οὗτος Αὐτός, Οὗ οἶκός ἐσμέν, καὶ οὐχὶ ὁ πάπας, ὥσπερ ὑμεῖς λέγετε· διὸ τὴν γνώμην ταύτην, ἀποβάλλετε τάχος, ὁ Κοσμᾶς ἀζυμίταις ἐκραύγαζεν.
Θεοτοκίον
Ῥῦσαι δεινῶν, Δέσποινα, Ὄρος τὸ Ἅγιον, καὶ εὐλόγει τὴν κληρονομίαν σου, τὴν ἐν αὐτῷ ἄσκησιν σκληράν, διεξερχομένην, καὶ καθ’ ἑκάστην παλαίουσαν, πρὸς κύνας ἀοράτους, καὶ ἐχθροὺς ψυχοφθόρους, οἷς ἡ κλῆσίς σου πέφυκε θάνατος.
Ἕτερος. Τὴν ἀνεξιχνίαστον.
Ἔλαμψεν ὁ βίος σου ὥσπερ φῶς, ἐν συμμονασταῖς σου τοῦ Ἄθωνος· ὅθεν ὡς Πρῶτος, καθηγήσω, ὦ Κοσμᾶ, τούτων καὶ διηκόνησας, ἐν χριστοειδεῖ ταπεινότητι.
Πλήρης εὐσεβείας θεοφιλοῦς, δόγματα ἐτήρησας πίστεως· διὸ καὶ ὅτε, οἱ ψευδάδελφοι, Κοσμᾶ, ἀθέτησιν ᾐτήσαντο, τούτων προετίμησας θάνατον.
Ἕνωσις γενήσεται ἀληθής, ὅταν τὰ καινόδοξα ῥήματα, ἀπαρνηθῆτε, καὶ Πατέρων ταῖς φωναῖς, λατῖνοι, συμφωνήσητε, ἔκραζε Κοσμᾶς ὁ μακάριος.
Θεοτοκίον
Φώτισον τὰ σκότη μου τῆς ψυχῆς, ἡ τὸ Φῶς τοῦ κόσμου κυήσασα, Ἁγνὴ Παρθένε, ὅπως ἴδω καθαρῶς, τὰ πάθη, οἷς συμφύρομαι, καὶ Χριστοῦ αἰτήσωμαι ἔλεος.
ᾨδὴ ε΄. Ἵνα τί με ἀπώσω,
Ὡς κατάκαρπον δένδρον, θείου περιβόλου Ἁγνῆς Θεομήτορος, ὤφθης, πάτερ, ὄντως, καὶ τῆς χάριτος πλήρης τοῦ Πνεύματος· ὅθεν καταλλήλως, ἐπιδρομεῦσιν ἀπεκρίνου, ἀλλ’ εἰς μάτην, Κοσμᾶ, ἐκοπίασας.
Τίς ἡ χρεία προσθεῖναι, νέας δοξασίας θολούσας ἀλήθειαν, ἣν Χριστὸς ὡς πλοῦτον, καὶ Πατέρες παρέδωκαν ἅγιοι, πάσῃ Ἐκκλησίᾳ, εἴπατε, Δύσεως οἱ φίλοι, ὁ Κοσμᾶς ἀζυμίτας ἠρώτησεν.
Οὐκ ἰῶτα τολμῶμεν, καὶ κεραίαν ἀλλάξαι εἰς τὰ τῆς πίστεως, ἣν ἡ Ἐκκλησία, ἀσφαλῆ ὡς ὁδὸν καθυπέδειξε, τοῖς ἐν ταπεινώσει, τέκνοις Αὐτῆς πορευομένοις· ὅρους, φίλοι, κακῶς ὑπερέβητε.
Θεοτοκίον
Νοερὰν ἐργασίαν, χάρισαι εὐχῆς Ἰησοῦ, Παναμώμητε, καὶ συντόνῳ νήψει, τὴν ψυχήν μου ἐνίσχυσον πίπτουσαν, εἰς ἐνασχολήσεις, ματαίων κόσμου μελημάτων, χωριζόντων Χριστοῦ τὴν καρδίαν μου.
Ἕτερος. Ἐξέστη τὰ σύμπαντα.
Ὑπέμεινας, ὅσιε, τοὺς πειρασμοὺς ἀσκήσεως, καὶ μεμεστωμένος ὥσπερ στάχυς, τῇ θημωνίᾳ Ἁγίων ἤθροισαι, δι’ ὁμολογίας, ὦ Κοσμᾶ, ἣν πρὸς λατινόφρονας, φαιδροψύχως ἐποίησας.
Κἂν θάνατον ἄδικον, ὑποίσω, ὦ παράνομοι, ἔξω περιβόλου Ἐκκλησίας, οὐ μὴ ἐξέλθω, ἀλλὰ φανήσομαι, τῶν ὀρθῶν δογμάτων τηρητής, καὶ πατέρων ἴχνεσιν, βαδιῶ μετὰ γνώσεως.
Ἀγγέλων τὰ τάγματα, ἐνίσχυσάν σε Ὅσιε, ἐν τῇ πρὸς ἐχθροὺς ὁμολογίᾳ, καὶ σοὶ τὸ στέφος, Χριστοῦ ἐπέθεντο, ὅτι Τούτου δοῦλος ἀληθής, ὤφθης παναοίδιμε, καὶ τὸν Ἄθω ἐκόσμησας.
Θεοτοκίον
Στερέωσον, Δέσποινα, ἰγνύας κλονουμένας μου, ἐκ τῶν πειρασμῶν τοῦ ἀντιπάλου, ἐνδυναμοῦσα ἀδιαλείπτῳ εὐχῇ, καὶ τῇ θείᾳ μνήμῃ Ἰησοῦ, Οὗ τὸ βέλος ἔτρωσε, τὴν ἀθλίαν καρδίαν μου.
ᾨδὴ στ΄. Ἱλάσθητί μοι, Σωτήρ,
Ἀδούλωτον τὴν ψυχήν, καὶ τῆς ψυχῆς, Κοσμᾶ, φρόνημα, τηρήσας τῶν ἀσεβῶν, ἀπειλαῖς οὐκ ἔκλινας, ἀλλὰ στύλος γέγονας, τῆς Ὀρθοδοξίας, καὶ πιστοὺς ἐχαροποίησας.
Νεάζοντα καὶ σαθρά, δόγματα οὐ παραδέχομαι, ἡμεῖς γὰρ τῶν πρὸ ἡμῶν, Πατέρων ἀνώτεροι, οὐκ ἐσμὲν λογίζομαι, ὁ Κοσμᾶς ἐφώνησε, πρὸς τοὺς ἀζυμίτας, καὶ τὴν πλάνην τούτων ἤλεγξεν.
Ὑπέμεινας καρτερῶς, πολλὰς βασάνους, μακάριε, ἀλλ’ ὥσπερ βασιλική, δρῦς οὐκ ἐδειλίασας, καὶ ἀτρόμως ἔδραμες, ὡς εἰς γάμους πάτερ, πρὸς ἀγχόνην τὴν σὲ ἄρασαν.
Θεοτοκίον
Μακάριοι ἀληθῶς, οἱ κεκτημένοι προστάτιν σε, μακάριοι ἀληθῶς, οἱ σὲ μεγαλύνοντες, ἀλλὰ τρισμακάριοι, οἱ ἐν Ὄρει τούτῳ, ἐνασκούμενοι, Πανάχραντε.
Ἕτερος. Τὴν θείαν ταύτην
Οὐδὲν χωρίσει Κυρίου με, Κοσμᾶς ὁ θεῖος Πρῶτος ἐβόησε, γνῶτε, ψευδάδελφοι· διὸ ἐῤῥέσθω ἡ αἵρεσις, οὐδὲν ἐμοὶ καὶ ταύτῃ, κοινὸν εὑρίσκεται.
Ῥοαῖς δακρύων κατέβρεξας, Κοσμᾶ, τὰς παρειὰς τὰς ἁγίας σου, ἐν τῇ ἀσκήσει σου, καὶ νῦν τιμίῳ σου αἵματι, τοῦ βίου τοῦ σεπτοῦ σου, βίβλον ἐσφράγισας.
Θεοῦ γενέσθω τὸ θέλημα, ὡς τοῦτο ταῖς Γραφαῖς παραδέδοται, καὶ ἐσχολίασται, ὑπὸ Πατέρων ὡς ἄριστα, Κοσμᾶς ἐπιδρομεῦσι, μεγάλως ἔφασκε.
Θεοτοκίον
Οὓς προσεκάλεσας, Δέσποινα, μονάσαι εἰς τὸν Κῆπον τὸν ἅγιον, θέας ἀξίωσον, εἰς τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον, Υἱοῦ σου γλυκυτάτου, ὡς ἐβεβαίωσας.
Κοντάκιον. Ἦχος πλ.δ΄. Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ.
Ὀρθοδοξίᾳ συντραφεὶς ἀπὸ νεότητος, Πρῶτος τοῦ Ἄθω ἀνεδείχθης τιμιώτατος, δι’ ἀγχόνης τὸν διάβολον ἀγχονίσας· κακοπίστων δὲ ἐλέγξας τὸ κακόδοξον, ἐπεσφράγισας, Κοσμᾶ, τὸν θεῖον βίον σου, ὅθεν κράζομεν· χαίροις πάτερ ἁγιώτατε.
Ὁ Οἶκος
Ἄγγελοι οὐρανόθεν τὴν στεῤῥάν καὶ γενναίαν ἐθαύμασαν, Κοσμᾶ, ὁμολογίαν, ἡμεῖςδὲ τὴν ἱεράν σου μνήμην σήμερον φαιδρῶς ἐπιτελοῦντες καὶ προσκυνοῦντες τὴν θήκην τῶν μαρτυρικῶν λειψάνων σου χαρμονικῶς ἀναβοῶμεν·
Χαῖρε τοῦ Ὄρους Ἄθω ἡ εὐκοσμία,
χαῖρε τοῦ Περιβόλου τῆς Θεοτόκου ἡ εὐοσμία.
Χαῖρε, ὅτι ἐκ νεότητος τὸν σταυρὸν ᾖρας Χριστοῦ,
χαῖρε, ὅτι μυστικῶς ὑφήναπτες θεῖον ἔρωτα Αὐτοῦ.
Χαῖρε Μονῆς Βατοπαιδίου ὁ κοσμήσας τὸ στέμμα,
χαῖρε τοῦ μονυδρίου τοῦ Πλακέως ὁσιώτατον θρέμμα.
Χαῖρε ὁ θεωρίαν καὶ πρᾶξιν ἄριστα συγκεράσας ,
χαῖρε ὁ τὴν ἀξίαν τοῦ Πρώτου εἰς ἔπακρον τιμήσας.
Χαῖρε Ὀρθοδοξίας ὁμολογητὰ θεσπέσιε,
χαῖρε δογμάτων θείων τηρητὰ ἐξαίσιε.
Χαῖρε τῆς Ἐκκλησίας δόξα καὶ καύχημα,
χαῖρε τῶν ἐν τῷ Ὄρει μοναστῶν ὑπόδειγμα,
Χαίροις Πάτερ ἁγιώτατε.
Συναξάριον
Τῇ ιη΄ τοῦ μηνὸς Νοεμβρίου τὴν μνήμην ἐπιτελοῦμεν τῆς τε ἀθλήσεως καὶ τῆς ἀνακομιδῆς τοῦ τιμίου λειψάνου τοῦ ἁγίου ὁσιομάρτυρος καὶ ὁμολογητοῦ Κοσμᾶ τοῦ Βατοπαιδηνοῦ, Πρώτου ὄντος τοῦ Ἁγίου Ὄρους Ἄθω καὶ μαρτυρικῶς τελειωθέντος ἐν Καρυαῖς ὑπὸ τῶν ἐπιδραμόντων λατινοφρόνων ἐπὶ Ἰωάννου Βέκκου πατριάρχου καὶ Μιχαὴλ τοῦ Η΄ τοῦ Παλαιολόγου βασιλέως.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Πλάτωνος
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Ῥωμανοῦ
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, τὸ Ἅγιο Νήπιο, ἐρωτηθὲν παρὰ τοῦ ἐπάρχου ποῖον Θεὸν σέβεται, καὶ ἀποκριθὲν ὅτι τὸν Χριστόν, ξίφει τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Ῥωμανοῦ, τοῦ ἐκ Παλαιστίνης
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες· Ζακχαίος ὁ Διάκονος καὶ Ἀλφαῖος, ξίφει τελειοῦνται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Ἀναστασίου, τοῦ ἐκ Παραμυθίας Θεσπρωτίας.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Βασιλείου.
Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.
ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Νοῦν Χριστοῦ ἔχων, Πάτερ, κακοδόξων ἀνθρώπων τὰ ἐφευρέματα, ἀπέῤῥιψας ὡς νόθα, καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀνεκήρυξας δόγματα, δι’ οὗ τιμᾶται Θεός, ἡμῖν ταῦτα διδάξας.
Τηρητὴς τῶν πατρῴων, παραδόσεων ὤφθης, Κοσμᾶ, μακάριε, στεῤῥῶς ὁμολογήσας, πρὸ τῶν λατινοφρόνων, ἐκζητούντων συμφώνησιν, ταῖς ἀσεβείαις αὐτῶν, ταῖς καινοτομηθείσαις.
Ὑπὲρ πάντα τὰ ὄντα, τὴν ἀγάπην Κυρίου, Κοσμᾶ, προέκρινας, δι’ ἣν ἀφεὶς τὸν κόσμον, τοῦ Ἄθω ὤφθης κόσμος, καὶ ἀσκήσεως πρότυπον, τοῖς ἐν αὐτῷ μονασταῖς, τιμῶσι τοὺς σοὺς ἄθλους.
Θεοτοκίον
Ὁ παράδεισος οὗτος, Θεοτόκε, ὃν κλῆρον, σὸν ἐπεζήτησας, δοθῆναι ἐξ Υἱοῦ σου, ὡς ἄνθη μυροφόρα, ἀσκητὰς ἀνεβλάστησε· μεθ’ ὧν Κοσμᾶς ὁ σεπτός, οὗ μνήμην ἐκτελοῦμεν.
Ἕτερος. Οὐκ ἐλάτρευσαν.
Δεδοκίμασαι, ὥσπερ χρυσὸς εἰς κάμινον, Κοσμᾶ μακάριε, ἀσκήσει πρῶτον σκληρᾷ, καὶ εἶτα ὡς ἄριστα, ὁμολογήσας τρανῶς, τὴν ἀλήθειαν, τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, δι’ ἣν ᾔρθης εἰς ἀγχόνην.
Ὃν ἠγάπησας, Κοσμᾶ, ἀπὸ νεότητος, καὶ ἠκολούθησας, καὶ ἕως γήρους καλοῦ, Χριστὸν ἔχεις σήμερον, κληρονομίαν σου, εἰς Παράδεισον, τοῦτον ἐξωνησάμενος, δι’ ἀγχόνης πολυπόνου.
Ξύλον γνώσεως, γέγονε τοῖς προπάτορσι, θανάτου αἴτιον, σοὶ ὅμως, πάτερ Κοσμᾶ, τὸ ξύλον ἀγχόνης σου, ζωὴν τὴν ἄληκτον, προεξένησεν, ἐν ᾗ ἡμῶν μνημόνευε, τῶν τὴν μνήμην σου τιμώντων.
Θεοτοκίον
Ἱλαστήριον, ἡμῶν πρὸς τὸν Φιλάνθρωπον, ὑπάρχεις Δέσποινα, ἐξιλεοῦσα πολλά, ἃ πράττομεν σφάλματα, καταλυποῦντες Αὐτόν· ὅθεν μόνην σε, ἔχοντες ὡς μεσίτριαν, ἱκετεύομεν βοήθει.
ᾨδὴ η΄. Ἑπταπλασίως κάμινον,
Ῥήτορες ψευδοῤῥήτορες, ἀπεφάνθησαν, Ὅσιε, οἱ ἀπεσταλμένοι, παρὰ αὐτοκράτορος, καὶ πατριάρχου θέλοντες, ὑπεῖξαί σε τοῖς δόγμασι, δι’ ὧν τοῖς λατίνοις, συνεφώνησαν οὗτοι, πρὸς οὓς ἀντιφωνήσας· οὐ βουλόμεθα πίστιν, Πατέρων τῶν ἁγίων, ἀρνήσασθαι τῇ βίᾳ.
Οὐράνιος ὁ βίος σου, καὶ ἡ ἄθλησις γέγονε, θαυμαστὴ ἀγγέλοις, καὶ Ἁγίων τάγμασιν, οἳ βλέποντες ἄνωθεν, τὴν κρατεράν σου ἔνστασιν, πρὸς τοὺς ψευδαδέλφους, καὶ βασάνους ποικίλας, μεθ’ ἅς, Κοσμᾶ τρισμάκαρ, ὡς κριὸν χριστοφόρον, παρέδωκαν ἀγχόνῃ, ἐπίσημόν σε θῦμα.
Ὕδωρ ζωῆς εὑράμενος, σεαυτὸν κατεπότισας, δι’ ἀδιαλείπτου, μνήμης τοῦ Σωτῆρός σου, καὶ πάσης ἀσκήσεως, φυτεία ὡς πολύκαρπος, παρὰ διεξόδους, τῶν ὑδάτων ηὐξήθης· διό, Κοσμᾶ, ἐν χρόνῳ, τῷ σοὶ ἡτοιμασμένῳ, ἀπέδωκας καρπούς σου, διὰ τοῦ μαρτυρίου.
Θεοτοκίον
Στῆσον τὰ ἐπερχόμενα, καθ’ ἡμῶν, Μῆτερ, κύματα, ἅπερ καθ’ ἑκάστην, δράκων ὁ μισάνθρωπος, ἐγείρει οἰόμενος, κατακαλύψαι ἅπαντας, οὗ ὀφρὺν ταπείνου, ταῖς σεπταῖς σου πρεσβείαις, καὶ ὡς ἀφρὸν τὰς τούτου, διάλυσον παγίδας, ἵνα σε εὐλογῶμεν, Ἁγνή, εἰς τοὺς αἰῶνας.
Ἕτερος. Παῖδας εὐαγεῖς.
Ἄσκησιν, Κοσμᾶ, τὴν ἐν τῷ Ἄθω, ἐτέλεσας τρόπῳ τοῦ θανάτου σου, καὶ ἀγάπην ἔδειξας, ἣν σφοδρῶς ἐκέκτησο, πρὸς Ἰησοῦν φιλάνθρωπον, ὃς ἀμαράντῳ σε, στεφάνῳ ἐστεφάνωσε δούς σοι, ὡς κληρονομίαν, οἰκεῖν ἐν Παραδείσῳ.
Σώματος τὰ πάθη ὑποτάξας, Κυρίου, Κοσμᾶ, τῇ θείᾳ χάριτι, Πρῶτος ἀναδέδειξαι, Ὄρους ἁγιότητος, εἰκὼν θεοζωγράφητος, πᾶσι φαινόμενος, καὶ οἶκος καθαρὸς τῆς ἁγνείας, δι’ ἧς ἐξαιρέτως, Πανάγνῳ ἠγαπήθης.
Κόσμος ὁμωνύμως ἀνεδείχθης, συλλόγῳ τῶν μοναζόντων ἐν τῷ Ἄθωνι, ὧν σεμνῶς ἐπρώτευσας, καὶ παρεδειγμάτισας, Κοσμᾶ μακαριώτατε, ὡς οὐρανόφρον πτηνόν, ἀρθεὶς ἐν τῇ ἀγχόνῃ ἡρέμᾳ, πᾶσαν οὕτω σχέσιν, πρὸς γῆν τεμὼν πανσόφως.
Θεοτοκίον
Ὅταν ὡς Κριτὴς Υἱός σου, Μῆτερ, καθίσῃ τοῦ κρῖναι γένος βρότειον, τότε χεῖρας ἔκτεινον, ὑπὲρ οἰκησάντων σου, Ἅγιον Ὄρος Ἄθωνος, καὶ γεραιρόντων σε, ἐν ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς ἀενάοις, καὶ ἐρειδομένων, ταῖς θείαις σου συνθήκαις.
ᾨδὴ θ΄. Ἐξέστη ἐπί τούτῳ ὁ οὐρανός.
Ἀγάλλεται ὁ Ἄθως θεοπρεπῶς, ἐν ἁγίοις σε βλέπων ἱστάμενον, πάτερ Κοσμᾶ, καὶ σεπτῶν λειψάνων σου τὴν σορόν, ἐν πίστει ἀσπαζόμενος, δέχεται ὡς δρόσον πνευματικήν, τὴν χάριν Παρακλήτου, ἥτις ἀνεκφοιτήτως, ἐν τούτοις μένει ἁγιάζουσα.
Θεώσεως ἐπέτυχες, ὦ Κοσμᾶ, δι’ ἣν πάντες ἐπλάσθημεν ἄνθρωποι, ἀλλὰ πολλαῖς, ταῖς τοῦ βίου πράγμασι συμπλοκαῖς, ταύτην οὐ μνημονεύομεν· ὅθεν ταῖς ἁγίας σου προσευχαῖς, ὄμματα τῆς καρδίας, ἡμῶν κάθαρον ὅπως, σκοπὸν τοῦ βίου διαβλέψωμεν
Ὡς πάροχα τοῦ θείου ἁγιασμοῦ, τὰ σεπτὰ προσκυνοῦμέν σου λείψανα, πάτερ Κοσμᾶ, ἅπερ ὡς ἀτίμητον θησαυρόν, φυλάττει σὺν τῷ τάφῳ σου, τοῦ Πρωτάτου οὗτος κλεινὸς ναός, ἁμαρτιῶν τὴν λύσιν, αἰτούμενοι δοθῆναι, παρὰ Χριστοῦ τοῦ σὲ δοξάσαντος.
Θεοτοκίον
Ἀείποτε ὁ Κλῆρός σου, Ἀγαθή, τῇ μερίμνῃ σου ἄνθη πανεύοσμα, τοὺς ἀσκητάς, πάσῃ Ἐκκλησίᾳ καρποδοτεῖ, καὶ τούτους ὑποδείγματα, ἔρωτος δεικνύει τοῦ θεϊκοῦ, μεθ’ ὧν Κοσμᾶς ὁ Πρῶτος, ἀσκήσει καὶ ἀθλήσει, ἡμῖν προτίθεται ὡς πρότυπον.
Ἕτερος. Ἅπας γηγενής.
Σέμνωμα κλεινόν, μονῆς τοῦ Πλακάρεως ὑπάρχεις, πάτερ Κοσμᾶ, τῆς ἀναθρεψάσης σε, καὶ Πρῶτον Ὄρους ἀναδειξάσης σε, ᾗ τὰ τροφεῖα σήμερον, ἀποδιδοὺς μυστικῶς, ὑπερεύχου, τῶν μακαριζόντων σε, καὶ τὴν μνήμην σεπτῶς γεραιρόντων σου.
Μέγαν σε, Κοσμᾶ, πλουτοῦμεν πρὸς Κύριον, εὐχέτην ἅπαντες, ὅσοι ἐνασκούμεθα, ἐν τόπῳ τούτῳ, ἔνθαπερ ἔζησας, καὶ τῇ ὁμολογίᾳ σου, τρανῶς ἐδόξασας, ὑποθήκη, Ὀρθοδόξου πίστεως, καὶ κανὼν ἀκριβείας γενόμενος.
Ὄρος τὸ κλεινόν, εὐφραίνεται σήμερον ἐπὶ τῇ μνήμῃ σου, τὸ δὲ Βατοπαίδιον, Κοσμᾶ, Μονή σου τρανῶς εὐφραίνεται, καὶ Καρεῶν ἡ ἔνδοξος, Σκήτη μεγάλως σκιρτᾷ, Πρῶτον σχοῦσα, καὶ προστάτην ἄμαχον, ἐσαεὶ τῷ Χριστῷ ἱκετεύοντα.
Στόμασι, Κοσμᾶ, τὸν βίον τὸν ἔντιμον, καὶ τὴν σὴν ἄθλησιν, ἀνυμνολογήσαντες, σὲ ἐκ καρδίας καθικετεύομεν· εὐχαῖς σου πρὸς τὸν Κύριον, πάντας ἀξίωσον, τοὺς οἰκοῦντας, Ὄρος ἁγιότητος, παραδείσου γενέσθαι οἰκήτορας.
Θεοτοκίον
ᾌσμασι τερπνοῖς, τιμῶμέν σε, Δέσποινα, καὶ μακαρίζομεν, τὴν ἀειμακάριστον, καὶ Ὄρους τούτου Περιβολάρισσαν, ἐν τῷ Πρωτάτῳ σήμερον, πανηγυρίζοντες, θείαν μνήμην, τέκνου σου, Κοσμᾶ κλεινοῦ, τοῦ ἐνθάδε καλῶς μαρτυρήσαντος.
Ἐξαποστειλάριον. Ἦχος β΄. Τοῖς Μαθηταῖς συνέλθωμεν.
Ἀπὸ παιδὸς τὸν Κύριον, ἐκζητῶν θεομάκαρ, ἐπὶ τὸν Ἄθω ἔδραμες, ὡς δορκὰς ταχυδρόμος, ἔνθα ἀσκήσει ἐκλάμψας, ῥάβδον εἴληφας Πρώτου· ὅτε δὲ οἱ ψευδόχριστοι, ὡς βαρεῖς λύκοι ἦλθον, βίᾳ πολλῇ, θέλοντες τὴν αἵρεσιν καταστῆσαι, τότε, Κοσμᾶ, ἀγχόνῃ σε, ἀντιστάντα ἀνεῖλον.
Θεοτοκίον, ὅμοιον.
Ὄρους ἁγίου Ἄνασσα, Θεονύμφευτε Μῆτερ, τοῦτο σεπταῖς πρεσβείαις σου, σκέπε ἀπὸ κινδύνων· τοὺς δ’ ἐν αὐτῷ ἀσκουμένους, θείας χάριτος πλῆσον, ὅπως πολιτευώμεθα, ἐργαζόμενοι νῆψιν, καὶ ἀρετήν, κατὰ παραγγέλματα τῶν Πατέρων, ἵνα κληρονομήσωσιν, ἐπουράνιον πόλιν.
Αἶνοι. Προσόμοια. Ἦχος πλ.δ΄. Ὤ! τοῦ παραδόξου θαύματος.
Πάτερ Κοσμᾶ ὁσιώτατε, ἔρωτι θείῳ τρωθείς, εἰς τὸν Ἄθω ἀνέδραμες, καὶ σταυρὸν ἀσκήσεως, φιλοτίμως ἀνείληφας, τύπος ἐν πᾶσι φανεὶς μονάζουσι, καὶ ἰσαγγέλως πολιτευόμενος· ὅθεν ἠξίωσαι, τῶν πρωτείων, Ἅγιε, καὶ ἐν τῇ γῇ, καὶ εἰς τὸν Παράδεισον, Χριστοῦ τῇ χάριτι.
Πάτερ Κοσμᾶ ἁγιώτατε, Ἄρτῳ τραφεὶς τῆς ζωῆς, ἀζυμίτας διήλεγξας, θεολόγῳ γλώσσῃ σου, εἰσβαλόντας εἰς Ἄθωνα, ἐναποδείξας τάξιν τὴν ἄριστον, τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν παράδοσιν· ἀλλ’ εἰς κωφεύοντας, ὁμιλήσας δέδεξαι ὥσπερ μισθόν, τῆς ὁμολογίας σου, ἀγχόνην ἔνδοξον.
Πάτερ Κοσμᾶ γενναιόψυχε, ἐσταυρωμένος Χριστῷ, ὢν καὶ Τοῦτον θηρώμενος, ἀπειλὰς οὐκ ἔπτηξας, ἀλλ’ οὐδὲ καὶ τὸν θάνατον· διὸ ὡς δῶρον θεοπαράδοτον, ἀγαλλιάσει ἀγχόνην δέδεξαι, τῆς ἀναστάσεως, τὴν ἐλπίδα ἅπασι καταλιπών, ᾗ συναφθησόμεθα, τῷ τῆς ζωῆς χορηγῷ.
Πάτερ Κοσμᾶ Ὄρους Ἄθωνος, δόξα ὀφθεὶς ἐν Χριστῷ, σήμερον τὴν μνήμην σου, εὐλαβῶς ἑορτάζοντες, τῶν σῶν λειψάνων κατασπαζόμεθα, τὴν θήκην χάριν θείαν ἐκβλύζουσαν, καὶ ἐξαιτούμεθα· πρέσβευε πρὸς Κύριον διὰ παντός, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν, ὁσιομάρτυς κλεινέ.
Δόξα. Ἦχος ὁ αὐτός
Τοῦ πολυσκότου νέφους τῆς πλάνης ἐπαπειλοῦντος, κατακαλύψαι καὶ τὸ Ὄρος τὸ Ἅγιον, Ἡμεῖς, ὦ φίλοι, ἔλεγες, Κοσμᾶ, ὥσπερ ἠκούσαμεν ἐπιστεύσαμεν, καὶ ὡς ἐπιστεύσαμεν ὁμολογοῦμεν, ὅτι ἐκτὸς Ἐκκλησίας ἡ σωτηρία ἀδύνατος· ὅθεν τοῖς πατροπαραδότοις διδάγμασιν ἐμμένομεν, μηδαμῶς πτοούμενοι θλῖψιν, στενοχωρίαν ἢ καὶ θάνατον· διό, ὡς μισθὸν τῆς θεολόγου ταύτης ἐνστάσεώς σου, τὴν ἀγχόνην σοι ἡτοίμασαν οἱ ἄδικοι κριταί, δι’ ἣν δεχόμενος τοὺς αἴνους τούτους, πρέσβευε τῷ στεφοδότῃ Χριστῷ, ὑπὲρ ἡμῶν, ἁγιώτατε.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Δέσποινα, πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.
Δοξολογία μεγάλη
Μεγαλυνάριον
Χαίροις Ὄρους Ἄθω Πρῶτε κλεινέ, Κοσμᾶ θεοφόρε, καὶ Χριστοῦ ὁμολογητά, πάντων Ὀρθοδόξων, ὑπόδειγμα καὶ τύπος, πρὸς τὸν Χριστὸν δὲ πρέσβυς, τῶν γεραιρόντων σε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου