ΜΑΪΟΣ ΙΗ!!
ΕΠΑΦΡΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΠΑΦΟΥ
ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ
(Χ. Μπούσια)
ΕΝ Τῼ ΜΙΚΡῼ ΕΣΠΕΡΙΝῼ
Εἰς τό· Κύριε ἐκέκραξα, ἱστῶμεν στίχους δ΄ καὶ ψάλλομεν τὰ ἑξῆς Προσόμοια. Ἦχος α΄. Τῶν οὐρανίων ταγμάτων.
Ἀγωνιστὴν εὐσεβείας λαμπρὸν συνέκδημον, σεμνὸν συστρατιώτην, καὶ λαμπρὸν συνεργάτην, τοῦ Παύλου οἰκουμένης τοῦ φωτιστοῦ, καὶ τῆς πίστεως κήρυκος, ἐγκωμιάσωμεν πάνσοφον Ἐπαφρᾶν, Ἀποστόλων ὡς διάκοσμον.
Ὡς Ἀποστόλων εὐψύχων τῶν ἑβδομήκοντα, καὶ τῶν θεοκηρύκων, φωτοφόρον λαμπάδα, τιμήσωμεν οἱ δῆμοι τῶν εὐσεβῶν, Ἐπαφρᾶν τὸν ἀοίδιμον, καὶ τοὺς αὐτοῦ πρὸς διάδοσιν τῆς Χριστοῦ, ἀληθείας πόνους μέλψωμεν.
Συστρατιώτην θεόπνουν σεπτὸν ἀκόλουθον, καὶ λειτουργὸν ταῖς χρείαις, θεοῤῥήμονος Παύλου, ὡς μύστην ἀληθείας οἱ εὐσεβεῖς, θεοπρόβλητον μέλψωμεν, πνευματικαῖς ὑμνῳδίαις θεοσεβῆ, Ἐπαφρᾶν τὸν παμμακάριστον.
Τῆς ἀληθείας τὸ στόμα τὸ θεοκίνητον, καὶ Ἀποστόλων κλέος, ἑβδομήκοντα πάντες, τιμήσωμεν ἐν ὕμνοις ὡς ἱερόν, φωτιστὴν καὶ κοσμήτορα, τῆς Ἐκκλησίας ἐν Πάφῳ θεοειδῆ, Ἐπαφρᾶν τὸν θεοτίμητον.
Δόξα. Ἦχος β΄.
Τὸν φίλτατον συνεργὸν καὶ συνέκδημον τοῦ θείου Παύλου, ἐποφθέντα δοχεῖον τοῦ Παναγίου Πνεύματος, καὶ φωτιστὴν τῶν ἐν ἀγνωσίας σκιᾷ καθευδόντων, Ἐπαφρᾶν ἐπαινέσωμεν τὸν ἀπόστολον· οὗτος γὰρ κῆρυξ διαπρύσιος τῆς ἀληθείας γενόμενος, καὶ τοῦ Λόγου Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου θεράπων χρηματίσας, πρὸς οὐρανίους ἀνέδραμε σκηνώσεις· ἐπαξίως οὖν τυχὼν ἀθανάτων ἐπάθλων, παρὰ τοῦ Ἀρχιποίμενος Χριστοῦ, ἐν τῇ ἀγήρῳ μακαριότητι, ἀδιαλείπτως Αὐτῷ πρεσβεύει ὑπὲρ εἰρήνης τοῦ κόσμου, καὶ σωτηρίας τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς.
Ἀπόστιχα. Ἦχος β΄. Οἶκος τοῦ Ἐφραθᾶ.
Παύλου τὸν συνεργόν, καὶ Πνεύματος ἁγίου, τὸ στόμα ὁλοθύμως, νῦν Ἐπαφρᾶν τὸν θεῖον, τοῖς ἐγκωμίοις στέψωμεν.
Στ.: Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτοῦ, καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτοῦ.
Δεῦτε πανευλαβῶς, σεπτὸν ἱερομύστην, Χριστοῦ τῆς Ἐκκλησίας, τιμήσωμεν ἐν ὕμνοις, τὸν Ἐπαφρᾶν γηθόμενοι.
Στ.: Οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δὲν χειρῶν Αὐτοῦ, ἀναγγέλλει τὸ στερεώμα.
Ἔλαμψας τηλαυγῶς, ταῖς ἀστραπαῖς σῶν λόγων, συνέκδημε τοῦ Παύλου, ἐν Κύπρῳ ὁ κηρύξας, τὸ θεῖον Εὐαγγέλιον.
Δόξα. Τριαδικόν.
Λόγον σὺν τῷ Πατρί, Αὐτοῦ καὶ τῷ ἁγίῳ, τῷ Πνεύματι ἐν κόσμῳ, ἐκήρυξεν ἐκθύμως, ὁ Ἐπαφρᾶς ὁ ἔνθεος.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Χαῖρε ἡ τῆς ἀρᾶς, τῶν προπατόρων λύσις, Κυρία Θεοτόκε, καὶ ἄνοδος μερόπων, πρὸς πόλιν τὴν οὐράνιον.
Νῦν ἀπολύεις. Τρισάγιον.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Συναιχμάλωτος πέφηνας καὶ συνδέσμιος, οὐρανοβάμονος Παύλου διὰ Χριστὸν Ἰησοῦν, Ἐπαφρᾶ τῶν Ἀποστόλων κλέος πάντιμον καὶ χριστοκῆρυξ θαυμαστέ, ὁ τὴν χάριν εἰληφώς, τοῦ Πνεύματος τοῦ ἁγίου, πλουσίως καὶ θεῖος πρέσβυς, ἡμῶν πρὸς Κύριον γενόμενος.
Δόξα. Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς.
Ἀπόλυσις.
ΕΝ Τῼ ΜΕΓΑΛῼ ΕΣΠΕΡΙΝῼ
Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως, ὁ Προοιμιακός, καὶ τό· Μακάριος ἀνήρ. Εἰς δὲ τό· Κύριε ἐκέκραξα, ἱστῶμεν στίχους στ΄ καὶ ψάλλομεν τὰ ἑξῆς Προσόμοια· Ἦχος δ΄. Ἔδωκας σημείωσιν.
Χάριν εἰσδεξάμενος, ἐν τῇ καρδίᾳ τοῦ Πνεύματος, τοῦ ἁγίου γεγένησαι, Αὐτοῦ σκεῦος εὔχρηστον, Ἐπαφρᾶ θεόφρον, ἀποστόλων γέρας, τῶν ἑβδομήκοντα σεπτόν, ὁ ἐν τῇ Κύπρῳ τὸ Εὐαγγέλιον, κηρύξας τὸ πανάγιον, καὶ διαπρέψας ὡς ἄριστος, θείου Λόγου διδάσκαλος, ἐν αὐτῇ πνευματέμφορε.
Βλάστημα περίλαμπρον, Κολοσσαέων ἀνέθηλας, πάσῃ κτίσει λευκάνθεμα, εὐώδη καὶ ἥδιστα, γνώσεως Κυρίου, καὶ Εὐαγγελίου διακηρύξεως Αὐτοῦ, τῆς σωτηρίας ἀρχῶν κιννάμωμα, κατηύφρανας τὰ σύμπαντα, καὶ Πάφον τὴν εὐφημοῦσάν σε, Ἐπαφρᾶ ὡς ἐπίσκοπον, καὶ ποιμένα θεόσδοτον.
Παύλου πρὸς ἐνίσχυσιν, ὄντα ἐν Ῥώμῃ ἀπέστειλαν, Φιλιππήσιοι χρήματα, διὰ τῶν τιμίων σου, τῶν χειρῶν θεόφρον, Ἐπαφρᾶ καὶ οὗτος, μετὰ ἀνάῤῥωσιν τὴν σήν, ἐξ ἀσθενείας σὲ ἐξαπέστειλε, κομίσας τούτοις ἔνθεε, ἐπιστολὴν θεοχάρακτον, τοῖς φιλῶσί σε ἅγιε, θείου πνεύματος σκήνωμα.
Πάφον διεποίμανας, ὡς ποιμενάχης θεόσδοτος, Ἐπαφρᾶ καὶ κατηύθυνας, αὐτῆς ποίμνην ἔλλογον, πρὸς σκηνώσεις πόλου, στῦλε εὐσεβείας, καὶ ἀληθείας ἀῤῥαγές, πνευματοφόρε πάτερ προπύργιον· διὸ σὲ μακαρίζοντες, τὴν πανευφρόσυνον μνήμην σου, ἑορτάζομεν σήμερον, οἱ πιστοὶ ἀγαλλόμενοι.
Παύλου θεοῤῥήμονος, ἀγαπητὲ καὶ συνέκδημε, Ἐπαφρᾶ θείου Πνεύματος, δοχεῖον ἐκήρυξας, τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστιν, εἰς Λαοδικείαν καὶ Ἱεράπολιν σοφέ, ὁ σωτηρίας τὸ Εὐαγγέλιον, ὅλῃ ψυχῆς ἐφέσει σου, κηρύξας πάτερ παγκόσμιε, καὶ τυχὼν ὡς ἀπόστολος, τῆς εὐκλείας τῆς κρείττονος.
Χαίρει ἑορτάζουσα, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Κτίσαντος, τὴν σεπτήν σου πανήγυριν, ἀπόστολε πάνσοφε, Ἐπαφρᾶ θεόφρον, καὶ ἀνευφημοῦσα, ᾠδαῖς καὶ ὕμνοις μελιχροῖς, Χριστοῦ πρὸς δόξαν σεπτοὺς ἀγῶνάς σου, κραύγαζει· Περιφύλαττε, τῇ πανσθενεῖ ἀντιλήψει σου, Πάφου ποίμνην τὴν ἔλλογον, ἧς ποιμὴν ἐχρημάτισας.
Δόξα. Ἦχος πλ. β΄.
Σήμερον ἐπέφανεν ἡ τοῦ ἀποστόλου Ἐπαφρᾶ ἑόρτιος μνήμη, συγκαλοῦσα πάντας εἰς αἶνον τῶν αὐτοῦ ἀγώνων, πρὸς Εὐαγγελίου τῆς ἀγάπης διάδοσιν· Δεῦτε οὖν φιλέορτοι, ἐγκωμιάζοντες αὐτοῦ τοὺς τιμίους ἱδρῶτας, ἄχρι συναιχμαλωσίας μετὰ τοῦ Παύλου, οὗ μιμητὴς καὶ συνέκδημος πέφηνε, ταῖς πρεσβείαις αὐτοῦ καταφύγωμεν, πρὸς τὸν Σωτῆρα τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς
Εἴσοδος. Φῶς ἱλαρόν. Προκείμενον τῆς ἡμέρας καὶ τὰ Ἀναγνώσματα.
Καθολικῆς Β΄ Ἐπιστολῆς Πέτρου τὸ Ἀνάγνωσμα. (Κεφ. α΄ 3 -11)
Ἀδελφοί, ὡς πάντα ἡμῖν τῆς θείας δυνάμεως τοῦ Θεοῦ ἡμῶν καὶ Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ τὰ πρὸς ζωὴν καὶ εὐσέβειαν δεδωρημένης διὰ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ καλέσαντος ἡμᾶς διὰ δόξης καὶ ἀρετῆς, δι' ὧν τὰ τίμια ἡμῖν καὶ μέγιστα ἐπαγγέλματα δεδώρηται, ἵνα διὰ τούτων γένησθε θείας κοινωνοὶ φύσεως ἀποφυγόντες τῆς ἐν κόσμῳ ἐν ἐπιθυμίᾳ φθορᾶς. Καὶ αὐτὸ τοῦτο δὲ σπουδὴν πᾶσαν παρεισενέγκαντες ἐπιχορηγήσατε ἐν τῇ πίστει ὑμῶν τὴν ἀρετήν, ἐν δὲ τῇ ἀρετῇ τὴν γνῶσιν, ἐν δὲ τῇ γνώσει τὴν ἐγκράτειαν, ἐν δὲ τῇ ἐγκρατείᾳ τὴν ὑπομονήν, ἐν δὲ τῇ ὑπομονῇ τὴν εὐσέβειαν, ἐν δὲ τῇ εὐσεβείᾳ τὴν φιλαδελφίαν, ἐν δὲ τῇ φιλαδελφίᾳ τὴν ἀγάπην. Ταῦτα γὰρ ὑμῖν ὑπάρχοντα καὶ πλεονάζοντα οὐκ ἀργοὺς οὐδὲ ἀκάρπους καθίστησιν εἰς τὴν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπίγνωσιν· ᾧ γὰρ μὴ πάρεστι ταῦτα, τυφλός ἐστι, μυωπάζων, λήθην λαβὼν τοῦ καθαρισμοῦ τῶν πάλαι αὐτοῦ ἁμαρτιῶν. Διὸ μᾶλλον, ἀδελφοί, σπουδάσατε βεβαίαν ὑμῶν τὴν κλῆσιν καὶ ἐκλογὴν ποιεῖσθαι· ταῦτα γὰρ ποιοῦντες οὐ μὴ πταίσητέ ποτε. Οὕτω γὰρ πλουσίως ἐπιχορηγηθήσεται ὑμῖν ἡ εἴσοδος εἰς τὴν αἰώνιον βασιλείαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν καὶ Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Πρὸς Ἐφεσίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα. (Κεφ. δ΄ 25 -32)
Ἀδελφοί, ἀποθέμενοι τὸ ψεῦδος λαλεῖτε ἀλήθειαν ἕκαστος μετὰ τοῦ πλησίον αὐτοῦ· ὅτι ἐσμὲν ἀλλήλων μέλη. Ὀργίζεσθε καὶ μὴ ἁμαρτάνετε· ὁ ἥλιος μὴ ἐπιδυέτω ἐπὶ τῷ παροργισμῷ ὑμῶν, μηδὲ δίδοτε τόπον τῷ διαβόλῳ. Ὁ κλέπτων μηκέτι κλεπτέτω, μᾶλλον δὲ κοπιάτω ἐργαζόμενος τὸ ἀγαθὸν ταῖς χερσίν, ἵνα ἔχῃ μεταδιδόναι τῷ χρείαν ἔχοντι. Πᾶς λόγος σαπρὸς ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν μὴ ἐκπορευέσθω, ἀλλ' εἰ τις ἀγαθὸς πρὸς οἰκοδομὴν τῆς χρείας, ἵνα δῷ χάριν τοῖς ἀκούουσι. Καὶ μὴ λυπεῖτε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον τοῦ Θεοῦ, ἐν ᾧ ἐσφραγίσθητε εἰς ἡμέραν ἀπολυτρώσεως. Πᾶσα πικρία καὶ θυμὸς καὶ ὀργὴ καὶ κραυγὴ καὶ βλασφημία ἀρθήτω ἀφ' ὑμῶν σὺν πάσῃ κακίᾳ· γίνεσθε δὲ εἰς ἀλλήλους χρηστοί, εὔσπλαγχνοι, χαριζόμενοι ἑαυτοῖς καθὼς καὶ ὁ Θεὸς ἐν Χριστῷ ἐχαρίσατο ὑμῖν. Γίνεσθε οὖν μιμηταὶ τοῦ Θεοῦ ὡς τέκνα ἀγαπητά καὶ περιπατεῖτε ἐν ἀγάπῃ, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς ἠγάπησεν ἡμᾶς καὶ παρέδωκεν ἑαυτὸν ὑπὲρ ἡμῶν προσφορὰν καὶ θυσίαν τῷ Θεῷ εἰς ὀσμὴν εὐωδίας.
Πρὸς Ῥωμαίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα. (Κεφ. στ΄ 16 -23)
Ἀδελφοί, οὐκ οἴδατε ὅτι ᾧ παριστάνετε ἑαυτοὺς δούλους εἰς ὑπακοήν, δοῦλοί ἐστε ᾧ ὑπακούετε, ἤτοι ἁμαρτίας εἰς θάνατον ἤ ὑπακοῆς εἰς δικαιοσύνην; Χάρις δὲ τῷ Θεῷ, ὅτι ἦτε δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας, ὑπηκούσατε δὲ ἐκ καρδίας εἰς ὅν παρεδόθητε τύπον διδαχῆς, ἐλευθερωθέντες δὲ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας ἐδουλώθητε τῇ δικαιοσύνῃ. Ἀνθρώπινον λέγω διὰ τὴν ἀσθένειαν τῆς σαρκὸς ὑμῶν. Ὥσπερ γὰρ παρεστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ ἀκαθαρσίᾳ καὶ τῇ ἀνομίᾳ εἰς τὴν ἀνομίαν, οὕτω νῦν παραστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ δικαιοσύνῃ εἰς ἁγιασμόν. Ὅτε γὰρ δοῦλοι ἦτε τῆς ἁμαρτίας, ἐλεύθεροι ἦτε τῇ δικαιοσύνῃ. Τίνα οὖν καρπὸν εἴχετε τότε ἐφ' οἷς ἐπαισχύνεσθε; Τὸ γὰρ τέλος ἐκείνων θάνατος. Νυνὶ δὲ ἐλευθερωθέντες ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας δουλωθέντες δὲ τῷ Θεῷ ἔχετε τὸν καρπὸν ὑμῶν εἰς ἁγιασμόν, τὸ δὲ τέλος ζωὴν αἰώνιον. Τὰ γὰρ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος, τὸ δὲ χάρισμα τοῦ Θεοῦ ζωὴ αἰώνιος ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν.
Λιτή. Ἰδιόμελα. Ἦχος α΄.
Εὐφραίνου καὶ ἀγάλλου ἡ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, τελοῦσα τὴν φωτοφόρον μνήμην, Ἐπαφρᾶ τοῦ πνευματοφόρου ἀποστόλου, καὶ Πάφου ἱεροφάντορος· οὗτος γὰρ παρὰ τοὺς πόδας μαθητεύσας τοῦ Παύλου, ὁδηγὸς πιστῶν ἐν Μακεδονίᾳ Μικρᾷ Ἀσίᾳ καὶ Κύπρῳ γέγονε, πρὸς σωτηρίαν ἀλάνθαστος· ἐπισκοπικῇ ἀξίᾳ ἐν τέλει σφραγίσας τὸν βίον, Κυρίῳ ἀνέδραμεν ὑπαντῆσαι, τῷ παρέχοντι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
Ἦχος β΄.
Ἐκ τῶν Κολοσσῶν ὁρμώμενος, καὶ φοιτήσας παρὰ τῷ ἀδύτῳ φωστῆρι Παύλῳ, τὴν χάριν ἐνεδύθης τοῦ πανσθενοῦς Παρακλήτου, καὶ ἀποστόλων ὁδοὺς ἐβάδισας, Ἐπαφρᾶ θεοτίμητε· διό σε πάντες ὡς στόμα θεῖον, καὶ κήρυκα οὐρανίων μυστηρίων, οἱ πιστοὶ ἀξιοχρέως τιμῶντες τὰς σὰς ἐκζητοῦμεν πρεσβείας πρὸς βίον κρείττονα.
Ἦχος γ΄.
Ὡς τοῦ σκεύους ἐκλογῆς, τοῦ λίαν ἀγαπήσαντός σε Παύλου, μαθητὴς ἐνθεώτατος, συνεργὸς πεφηνὼς καὶ σύνδουλος, τὸ Εὐαγγέλιον τῆς ἀγάπης τρανῶς ἐκήρυξας τοῖς πέρασι· σὺ γὰρ ἠθῶν ἀμέμπτων τῷ βίῳ, εἰκόνα διαγράψας, καὶ ἐν Πάφῳ ἐπισκοπεύσας, ἠξίωσαι δήμοις ἀποστόλων, συνευφραίνεσθαι ἐν σκηναῖς ἀλήκτου μακαριότητος, καὶ Χριστὸν ἱκέτευειν σῴζεσθαι τοὺς σὲ μακαρίζοντας.
Ἦχος δ΄.
Τὸν ἀποσταλλέντα ὑπὸ Φιλιππησίων εἰς Ῥώμην πρὸς Παύλου ἐνίσχυσιν, καὶ ἐπιστρέψαντα πρὸς αὐτοὺς εἰς χεῖρας ἔχοντα τὴν πρὸς Φιλιππησίους ἐπιστολὴν Παύλου, Ἐπαφρᾶν, τὸν ἄοκνον τοῦ Εὐαγγελίου ἐργάτην, καὶ ἀπόστολον προθύμως ἀνυμνήσωμεν λέγοντες· Βιαστὰ τῆς τῶν οὐρανῶν βασιλείας καὶ ὑπηρέτα τοῦ Λόγου, ὁ σοφὸς ψυχῶν οἰκονόμος καὶ ποιμὴν θεόκλητος, Χριστὸν ἡμῖν ἱλέωσαι, τοῖς τελοῦσιν ἐν πίστει τὴν ἀεισέβαστον μνήμην σου.
Δόξα. Ὁ αὐτός.
Συνέκδημε καὶ συνεργὲ Παύλου, Ἐπαφρᾶ ἀπόστολε, τὴν δοθεῖσάν σοι χάριν δαψιλῶς οὐρανόθεν, ἱδρώτων σου ὀχετοῖς ἐπεσφράγισας· σὺ γὰρ τοῖς ἴχνεσι Χριστοῦ ἀκολουθήσας, καὶ θεηγόρου Παύλου τοῖς τρόποις μιμησάμενος θεαρέστως, τῆς Ἐκκλησίας τῆς Πάφου ἀρχιθύτης γέγονας· καὶ νῦν σὺν ἀποστόλοις καὶ ἀρχιερεῦσι δοξαζόμενος, μὴ παύσῃ σὺν αὐτοῖς Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκετεύων ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς.
Εἰς τὸν Στίχον, Ἀπόστιχα. Ἦχος πλ. α΄. Χαίροις ἀσκητικῶν.
Χαίροις, τοῦ σκεύους τῆς ἐκλογῆς, ὁ μαθητὴς καὶ συνεργὸς καὶ συνέκδημος, τοῦ πρώτου μετὰ τὸν Ἕναν, τῆς Κιλικίας βλαστοῦ, Παύλου οἰκουμένης ὑφηγήτορος, ἀπόστολε ἔνδοξε, Ἐπαφρᾶ οὐρανόφοιτε, ἡδύπνουν κρίνον, Κολοσσῶν εὐωδίᾳ σου, τοῦ κηρύγματος, ὁ εὐφράνας πατρίδα σου, εὔανδρον Ἱεράπολιν, Φιλίππους πανεύφημε, Λαοδικείαν καὶ Πάφον, ἧς ἱεράρχης σοφώτατος, ἐδείχθης παμμάκαρ, ἀποστόλων ὡραιότης, τῶν ἑβδομήκοντα.
Στ.: Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτοῦ, καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτοῦ.
Χαίροις, θεοειδὲς Ἐπαφρᾶ, τοῦ ἀποστόλου Παύλου τοῦ οὐρανόφρονος, καὶ κήρυκος οἰκουμένης, ἀγαπητὸς συνεργός, καὶ Χριστοῦ πρὸς δόξαν συναιχμάλωτος, ἀγάπης ἀρχέτυπον, εὐσεβείας προπύργιον, Εὐαγγελίου, κῆρυξ ὁ διαπρύσιος, καὶ θειότατος, ἀρχιποίμην καὶ πάντιμος, Πάφου πιστῶς κραυγάζοντες, τελοῦμεν τὴν μνήμην σου, τὴν ἱερὰν καὶ φωσφόρον, ψαλμοῖς εὐτάκτοις καὶ ᾄσμασι, καὶ σὰς ἱκεσίας, πρὸς τὸν Κύριον τῆς δόξης, ἀπεκδεχόμεθα.
Στ.: Οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δὲ χειρῶν Αὐτοῦ ἀναγγέλλει τὸ στερέωμα.
Χαίροις, τῆς Ἐκκλησίας φωστήρ, δι’ οὗ ἀπέστειλαν πιστοὶ Φιλιππήσιοι, ἐνίσχυσιν εἰς τὸν Παῦλον, ὄντα ἐν Ῥώμῃ σεπτέ, Ἐπαφρᾶ ἐν ᾗπερ καὶ ἠσθένησας, βαρέος ἀπόστολε, καὶ δι’ οὗ Παῦλος ἔπεμψεν, εἰς τοὺς Φιλίππους, μετ’ ἀνάῤῥωσιν εὔφημε, αὖθις ἔκφρασιν, τῆς αὐτοῦ ἀγαπήσεως, ἐπιστολὴν θεόγραφον, Χριστῷ ὁ παμφίλτατος, ὧν οἰκοδόμος ὑπῆρχες, τῆς εὐσεβείας ἐπάλξεως, σοφὸς ὑφηγήτωρ, καὶ διδάσκαλος θεόπνους, πνευματοφόρητε.
Δόξα. Ἦχος πλ. δ΄.
Ὡς ἀπόστολος Χριστοῦ πνευματέμφορος, ὁ κομίσας ἐκ Ῥώμης εἰς Φιλιππησίους, ἐπιστολὴν τοῦ ἀποστόλου τῶν ἐθνῶν Παύλου, Χριστὸν κηρύξας ἐν Λαοδικείᾳ καὶ Ἱεραπόλει, Κολοσσῶν ἐκβλάστημα καὶ Πάφου ἱεροφάντορ, ἀξίως θεόθεν Ἐπαφρᾶ, δεδόξασαι· ὅθεν τὴν μνήμην σου πανηγυρικῶς ἑορτάζοντες, καὶ μεγαλύνοντες καμάτους σου ὑπὲρ εὐσεβείας, τὰς εὐχάς σου ἐκδεχόμεθα πρὸς τὸν φιλάνθρωπον Κύριον.
Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς.
Νῦν ἀπολύεις. Τρισάγιον.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Συναιχμάλωτος πέφηνας καὶ συνδέσμιος, οὐρανοβάμονος Παύλου διὰ Χριστὸν Ἰησοῦν, Ἐπαφρᾶ τῶν Ἀποστόλων κλέος πάντιμον καὶ χριστοκῆρυξ θαυμαστέ, ὁ τὴν χάριν εἰληφώς, τοῦ Πνεύματος τοῦ ἁγίου, πλουσίως καὶ θεῖος πρέσβυς, ἡμῶν πρὸς Κύριον γενόμενος.
Δόξα. Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς.
Ἀπόλυσις.
ΕΝ Τῼ ΟΡΘΡῼ
Μετὰ τὴν α΄ Στιχολογίαν, Κάθισμα. Ἦχος α΄. Τὸν τάφον Σου Σωτήρ.
Εὐῶδες καὶ τερπνόν, κρίνον Κολοσσαέων, τρισμάκαρ Ἐπαφρᾶ, κατεμύρισας Πάφον, σοφίᾳ ἐνθέῳ σου, καὶ σεπτῇ ποιμασίᾳ σου, Παύλῳ φίλτατε, καὶ ἱερὲ συνεργάτα· ὅθεν ἅπαντες, λαμπρῶς τὴν μνήμην σου ὕμνων, τοῖς ἄνθεσι στέφομεν.
Δόξα. Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς.
Μετὰ τὴν β΄ Στιχολογίαν Κάθισμα. Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.
Τοῦ Παύλου συνέκδημος καὶ συνεργὸς Ἐπαφρᾶ, Χριστὸν ἐν πατρίδι σου τῇ εὐκλεεῖ Κολοσσαῖς, πανσόφως ἐκήρυξας, καὶ ἀρχιθύτης Πάφου, ἐχρημάτισας θεῖος, κλέϊσμα ἀποστόλων, ἑβδομήκοντα μάκαρ· διὸ σὲ ὡς φωστῆρα λαμπρόν, πίστεως μέλπομεν.
Δόξα. Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς.
Μετὰ τὸν Πολυέλεον, Κάθισμα. Ἦχος γ΄. Τὴν ὡραιότητα.
Τὸν συνακόλουθον, καὶ συναιχμάλωτον, τοῦ Παύλου μέλψωμεν, τοῦ οὐρανόφρονος, πνευματοφόρον Ἐπαφρᾶν ὡράϊσμα Ἐκκλησίας, ἀποστόλων σέμνωμα, τοῦ χοροῦ ἑβδομήκοντα, λογικὸν ποιμάναντα, θεαρέστως τὸ ποίμνιον, τῆς Πάφου ὁλοθύμως βοῶντες· Χαῖρε τῆς εὐσεβείας στόμα.
Δόξα. Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς.
Τὸ α΄ Ἀντίφωνον τοῦ δ΄ ἤχου.
Προκείμενον: Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτοῦ, καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτοῦ.
Στ.: Οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δὲ χειρῶν Αὐτοῦ ἀναγγέλλει τὸ στερέωμα.
Εὐαγγέλιον· Κατὰ Λουκᾶν (Κεφ. ι΄ 16 - 21 ): Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς αὐτοῦ μαθηταῖς· Ὁ ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει... (Ζήτει τῇ Η΄ Νοεμβρίου)
Ὁ Ν΄ ψαλμός
Δόξα: Ταῖς τοῦ Ἀποστόλου πρεσβείαις Ἐλεῆμον...
Καὶ νῦν: Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις Ἐλεῆμον...
Ἰδιόμελον. Ἦχος πλ. β΄. Στ.: Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με, ὁ Θεός...
Ὁ Χριστὸν ἐν σῇ πατρίδι Κολοσσαῖς μεγάλως κηρύξας, ἐν Φιλίπποις, Ἱεραπόλει, Λαοδικείᾳ καὶ Πάφῳ, ἐπάλξεις πίστεως ἐγείρας Ἐπαφρᾶ ἀπόστολε, θεόθεν ἀξίως δεδόξασαι· διὸ σὴν μνήμην ὕμνων ἄνθεσι καταστέφοντες, τὸν σὺν νοεροῖς Ἀγγέλοις τῷ θρόνῳ Θεοῦ παρεστῶτα, τὰς πρὸς Κύριον ἀδιαλείπτους εὐχάς σου ἐκδεχόμεθα.
Εἶτα ὁ Κανὼν τοῦ Ἀποστόλου, οὗ ἡ ἀκροστιχίς: Ἐπαφρᾶν, Παύλου ὑμνῶ συστρατιώτην. Χ.Μ.Μ.
ᾨδὴ α΄. Ἦχος δ΄. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου.
Ἐκθύμως ὑμνήσωμεν, τοῦ θείου Παύλου τὸν σύνδουλον, καὶ θεῖον διάκονον, τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ, ὡς ἀπόστολον, νῦν Ἐπαφρᾶν τοῦ Λόγου, σεπτὸν τὸν φωτίσαντα, κτίσεως πέρατα.
Ποιμένα θεόσδοτον, καὶ ἱεράρχην θειότατον, ἐν ᾄσμασι στέψωμεν, νῦν μελιχροῖς Ἐπαφρᾶν, παναοίδιμον, τῆς Πάφου ἱεράρχην, ἧς θρόνον ἐκλέϊσε, λόγοις καὶ πράξεσι.
Ἀτίμητον καύχημα, Κολοσσαέων ἐκήρυξας, Χριστοῦ Εὐαγγέλιον, τὸ σωστικὸν Ἐπαφρᾶ, θεοκήρυκος, συνέκδημε τοῦ Παύλου, οὗ σύνδουλος πέφηνας, καὶ συναιχμάλωτος.
Θεοτοκίον.
Φωτὸς θείου Δέσποινα, πηγὴ λαμπὰ Μητροπάρθενε, ἀφράστως ἐκύησας, τὸν Φωτοδότην Χριστόν, τὸν σκεδάσαντα, ἡμῶν θανάτου ζόφον, καὶ πάντας ἑλκύσαντα, πρὸς ἀφθαρτότητα.
ᾨδὴ γ΄. Τοὺς σοὺς ὑμνολόγους.
Ῥοαῖς Ἐπαφρᾶ τῶν σῶν ἱδρώτων, ἰλύος ἐκάθηρας ψυχάς, τῶν οἰκιστῶν ἀπόστολε, τῶν Κολοσσῶν πατρίδος σου, Λαοδικείας ἔνθεε, καὶ πάνυ Ἱεραπόλεως.
Ἀπόστολε δόξης ἠξιώθης, μεγίστης ἐν πόλῳ Ἐπαφρᾶ, ὡς κῆρυξ διαπρύσιος, τῆς ἀληθείας ἅγιε, τοῦ θείου Παύλου σύνδουλε, Ἀγγέλοις συνευφραινόμενος.
Νῦν πάντες ὑμνοῦμέν σε ἀξίως, ὡς πίστεως γέρας Ἐπαφρᾶ, τοῦ Παύλου συναιχμάλωτε, καὶ συνεργὲ φιλόπονε, Χριστοῦ τὸ θεῖον ὄνομα, ὁ μεγαλύνας ἀγῶσί σου.
Θεοτοκίον.
Παρθένε καρδίαν μου νοσοῦσαν, φαρμάκῳ θεράπευσον τῶν σῶν, εὐχῶν καὶ τὸν μισόκαλον, ἀπαύστως πολεμοῦντά με, τῇ σῇ ἰσχύϊ σύντριψον, εὐλογημένη Παντάνασσα.
Κάθισμα. Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως.
Στόμα ἥδιστον, χριστοκηρύκων, ἑβδομήκοντα, σεπτῆς χορείας, ἀποστόλων Ἐπαφρᾶ μάκαρ κλέϊσμα, ἀγαπητὲ συνεργὲ καὶ συνέκδημε,
τοῦ θείου Παύλου ἐπίσκοπος γέγονας, Πάφου ἔνθεος, ἰθύνας σὴν ποίμνην ἔλλογον, πρὸς εὔκλειαν ἐν πόλῳ ἀτελεύτητον.
Δόξα. Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς.
ᾨδὴ δ΄. Ὁ καθήμενος ἐν δόξῃ.
Ἀποστόλων κοσμιότης Ἐπαφρᾶ συναιχμάλωτε, Παύλου τοῦ Ὑψίστου κλῆσιν ἐμεγάλυνας πάνσεπτον, διαγωγῇ σου ἀμέμπτῳ καὶ κηρύγμασι, θεοπνεύστοις σου, τῶν ἑβδομήκοντα ἔξαρχε.
Ὑψιπέτα εὐσεβείας ἀετὲ καὶ χρηστότητος, πτέρυγας ψυχῆς σου Παύλου διδαχαῖς διεπέτασας, πρὸς δυσαντίβλεπτα ὕψη τελειότητος, Πάφου ἔφορε, ὦ Ἐπαφρᾶ ἱερώτατε.
Λαμπηδὼν ἠθῶν ἀρίστων Ἐπαφρᾶ κατηνάλωσας, βίον διαδόσει τοῦ Εὐαγγελίου τῆς χάριτος, καὶ ἀνεβόας· Οὐκ ἔχω πόλιν μένουσαν, ἀλλὰ μέλλουσαν, ἐπιζητῶ τὴν οὐράνιον.
Θεοτοκίον.
Ὄμβροις σῆς φιλανθρωπίας Μητροπάρθενε κάθαρον, ταπεινούς σου δούλους, σὲ τοὺς εὐλαβῶς μακαρίζοντας, ἡμῶν ψυχῶν τὰς στολὰς ἀποκαθαίρουσα, καὶ ἐνδύουσα, ἡμᾶς στολὰς ἀφθαρτότητος.
ᾨδὴ ε΄. Ἐξέστη τὰ σύμπαντα.
Ὑμνοῦμεν, ἀπόστολε, τῶν Κολοσσῶν ἐκβλάστημα, μάκαρ Ἐπαφρᾶ τοὺς σοὺς ἀγῶνας, πρὸς ἀληθείας τοῦ φιλανθρώπου Θεοῦ, κραταίωσιν κλήσεως σεπτῆς, καὶ ψυχῶν πρὸς θέωσιν, εὐλαβῶν καθοδήγησιν.
Ὑπὲρ θείας πίστεως ἐμόχθησας ἀπόστολε, Ἐπαφρᾶ συνέκδημε τοῦ Παύλου, ὁ εἰς Φιλίππους, ἀποσταλεὶς ὑπ’ αὐτοῦ, πρὸς στήριξιν τοῦ πιστοῦ λαοῦ, γνόντος τὴν ἀλήθειαν, ὑπ’ αὐτοῦ διδασκάλου σου.
Μεγάλως ὑμνοῦμέν σου, τοὺς νυχθημέρους πόνους σου, Ἐπαφρᾶ ἀπόστολε ἐν Πάφῳ, ἧς ἀρχιθύτης, ὑπῆρχες θεοειδής, καὶ ταύτης ποιμὴν τῶν λογικῶν, τῶν προβάτων ἄγρυπνος, ἱεράρχα θεόληπτε.
Θεοτοκίον.
Ναὲ ἀχειρότευκτε, Θεοῦ τοῦ Λόγου Δέσποινα, Κεχαριτωμένη Θεοτόκε, ἐν τῇ νηδύϊ, τῇ σῇ πανάγνῳ Αὐτὸν ἐχώρησας· ὅθεν τῶν πιστῶν, ὕμνοις καταστέφει σε, μελιχροῖς ἡ ὁμήγυρις.
ᾨδὴ στ΄. Τὴν θείαν ταύτην.
Ὡς ἀποστόλων ὁμότροπον, καὶ Παύλου συνεργὸν καὶ συνέκδημον, ἐγκωμιάζομεν, σὲ Ἐπαφρᾶ τὸν μοχθήσαντα, ὑπὲρ Χριστοῦ ἀόκνως σεπτοῦ ὀνόματος.
Σοφῶς τῆς Πάφου ἐποίμανας, τὴν λογικὴν ἀγέλην καὶ ἴθυνας, ταύτην πρὸς δώματα, τῶν οὐρανῶν πνευματέμφορε, ὦ Ἐπαφρᾶ σοφίας Θεοῦ ὁ ἔμπλεως.
Ὑμνοῦμεν σὲ ὡς πολύφωτον λυχνίαν, Ἐπαφρᾶ φῶς ἐκλάμπουσα ἄδυτον πέρασιν, Εὐαγγελίου μακάριε, τῶν ἀποστόλων κλέος τῶν ἑβδομήκοντα.
Θεοτοκίον.
Σοῦ ἐκ νηδύος ἀνέτειλεν, ὁ Ἥλιος τῆς δόξης σκοτόμαιναν, εἰδώλων πίστεως, διασκεδάσας πυρσεύμασιν, Αὐτοῦ τῆς ἀληθείας, Θεογεννήτρια.
Κοντάκιον. Ἦχος πλ΄ δ΄. Τῇ Ὑπερμάχῳ.
Τὸν συνεργὸν καὶ συναιχμάλωτον τιμήσωμεν, τοῦ θείου Παύλου Ἐπαφρᾶν τὸν πνευματέμφορον, ἀποῤῥήτου χριστοκήρυκα, Θεοῦ Λόγου τῆς κενώσεως, ἐξ ἧς ἡμῖν ἡ λύτρωσις ἀποῤῥέει, τοῖς δεδουλωμένοις πάθεσι, πόθῳ κράζοντες· Χαίροις πάνυ ἀπόστολε.
Ὁ Οἶκος.
Ἄοκνε χριστοκῆρυξ Ἐπαφρᾶ, θείου Παύλου συνέκδημε καὶ σύνδουλε, κλῆσιν ὁ δοξάσας σοῖς λόγοις Χριστοῦ, Πάφου ποιμενάρχης ἱερὸς πέφηνας, τῆς νῦν τιμώσης μνήμην σου, ἐν ὕμνοις καὶ ψαλλούσης πόθῳ·
Χαῖρε, δοχεῖον Θεοῦ σοφίας·
χαῖρε, πυξίον τῆς εὐσεβείας.
Χαῖρε, Κολοσσῶν ἱερώτατον βλάστημα·
χαῖρε, θεϊκῶν χαρισμάτων ἀμάρυγμα.
Χαῖρε, Παύλου συναιχμάλωτε ἱερὲ καὶ συνεργέ·
χαῖρε, Κτίστου φίλε γνήσιε καὶ εὐκλείας κονωνέ.
Χαῖρε, φανὸς ἐν σκότει τοὺς κειμένους φωτίζων·
χαῖρε, κρουνὸς τὸ νάμα σωτηρίας ἐκβλύζων.
Χαῖρε, οἰκέτα Λόγου τοῦ Κτίσαντος·
χαῖρε, ὀλέτα πλάνου ἀλάστορος.
Χαῖρε, ἐν Κύπρῳ Χριστὸν ὁ κηρύξας·
χαῖρε, ἐν Πάφῳ λαὸν ἀγαπήσας·
Χαίροις, πάνυ Ἀπόστολε.
Συναξάριον.
Τῇ ΙΗ΄ τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἐπαφρᾶ, ἐπισκόπου Πάφου.
Ταῖς αὐτοῦ ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ελέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.
ᾨδὴ ζ΄. Οὐκ ἐλάτρευσαν.
Τὸν ὁλόφωτον, πυρσὸν Θεοῦ τῆς χάριτος ἐγκωμιάσωμεν, θεοειδῆ Ἐπαφρᾶν, τοῦ Παύλου συνέκδημον καὶ συναιχμάλωτον, καταυγάσαντα, αὐτοῦ λόγων πυρσεύμασι, καὶ ποιμαντορίας Πάφον.
Ῥόδον πίστεως Κολοσσαέων βλάστημα, ἡδυτερπὲς Ἐπαφρᾶ, κατηύφρανας ἅπαντας τῇ εὐωδίᾳ σου, τοῦ κηρύγματος, καὶ ζήλου τοῦ ἐνθέου σου, ἀποστόλων κοσμιότης.
Ἀκατάβλητε, ἀπόστολε διήγειρας πρὸς ἐπιγνώσεως, φῶς Ἐπαφρᾶ, τοῦ Θεοῦ ἐν σκότει καθεύδοντας εἰδώλων ἔνθεε, ἀθεΐας τε, καὶ ἀγνωσίας λόγοις σου καὶ διδάγμασι πυρφόροις.
Θεοτοκίον.
Τὴν σκοτόμαιαν παθῶν ἡμῶν διάλυσον, τῶν τυραννούντων με, τῷ ἀνεσπέρῳ φωτί, Υἱοῦ τοῦ πανσέπτου σου, φωταγωγήσαντος, πάσης κτίσεως, τὰ περατα Μητρόθεε, Ἰησοῦ τοῦ Φωτοδότου.
ᾨδὴ η΄. Παῖδας εὐαγεῖς.
Ἱερὸν Κολλοσαέων εὖχος, τοῖς ῥείθροις τῶν διδαχῶν σου καθηγίασας, Ἐπαφρᾶ ἀπόστολε, Κολοσσὰς πατρίδα σου, Λαοδικείαν εὔσημον, τὴν Ἱεράπολιν, καὶ ἐν Μακεδονίᾳ Φιλίππων πόλιν, συνοδῖτα καὶ συνεργὲ τοῦ Παύλου.
Ὡς πνευματοφόρων ἀποστόλων διάκοσμον, θεῖον ἐκ τῶν ἑβδομήκοντα, σὲ ἐγκωμιάζομεν, Ἐπαφρᾶ ἀοίδιμε, καὶ τὴν ἁγίαν μνήμην σου νῦν ἑορτάζοντες, βοῶμέν σοι· Ἐχθροῦ ἐπηρείας, σαῖς θερμαῖς πρεσβείαις, τοὺς σοὺς ἱκέτας ῥῦσαι.
Ταῖς θερμαῖς τοῦ Παύλου ἱκεσίαις ὁ Ὕψιστος, ἀσθενοῦντα σὲ ἠλέησεν, Ἐπαφρᾶ μακάριε, ὄντα παραπλήσιον θανάτου, καὶ πρὸς στήριξιν εἰς πίστιν ἔνθεε, εἰς δῆμον ἀπεστάλης Φιλίππων ὑπ’ αὐτοῦ, θεόφρον, τῆς εὐσεβείας κῆρυξ.
Θεοτοκίον.
Ἡδυμόλποις ᾄσμασι καὶ ὕμνοις ἀπαύστως σέ, Θεοτόκε μεγαλύνομεν, τὴν ἀφράστως τέξασαν, Λόγον τοῦ Παντάνακτος Χριστόν, Σωτῆρα κτίσεως, Θεὸν εὐΐλατον, ῥυσάμενον κατάρας ἀρχαίας γένος τῶν ἀνθρώπων, ἐκ τῆς φθορᾶς θανάτου.
ᾨδὴ θ΄. Ἅπας γηγενής.
Νίκας κατ’ ἐχθρῶν, ἀπόστολε βράβευε, τοῖς ἑορτάζουσιν, Ἐπαφρᾶ τὴν μνήμην σου, τὴν λαμπροφόρον, κλεινὲ ἀπόστολε, ὁ Παύλου συνακόλουθος καὶ Πάφου πρόεδρος, Ἐκκλησίαν, ὁ λαμπρύνας λόγοις σου, ὑπερφώτοις τοῦ Λόγου τοῦ Κτίσαντος.
Χαῖρε ὁ φωτί, τῆς ἄνω λαμπρότητος περιχεόμενος, Ἐπαφρᾶ πανεύφημε, εἱρκτὴν σὺν Παύλῳ τῷ διδασκάλῳ σου, ὁ ὑπομείνας κράζοντες σὲ ἱκετεύομεν· Ῥῦσαι βλάβης, τοῦ δεινοῦ ἀλάστορος, τοὺς τιμῶντας σὴν μνήμην ἀπόστολε.
Μέλποντες ᾠδαῖς, εὐήχοις καὶ ᾄσμασι σὲ ἑορτάζομεν, Ἐπαφρᾶ ἀπόστολε, τὴν σεβασμίαν καὶ θείαν μνήμην σου, καὶ πόθῳ ἀνακράζομεν· Παύλου συνέκδημε, ῥῦσαι πάντας, ζοφερᾶς κολάσεως, αἰωνίου τοὺς σὲ μακαρίζοντας.
Θεοτοκίον.
Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, πηγὴ ζωοπάροχε, ἡ ἀναβλύσασα, ὕδωρ τὸ ἀθάνατον, τὸν Ζωοδότην Χριστὸν καὶ Κύριον, ταῖς πρὸς Αὐτὸν πρεσβείαις σου, ἐνθέρμοις νάματα, δὸς πιεῖν μοι σωτηρίας ἄχραντε, τῷ προστρέχοντι, χάριτι θείᾳ σου.
Ἐξαποστειλάριον. Γυναῖκες ἀκουτίσθητε.
Τὸν σύνδουλον τὸν φίλτατον, μεγίστου θεοκήρυκος, τοῦ θεοῤῥήμονος Παύλου, καὶ τῆς Χριστοῦ Ἐκκλησίας, διάκονον τὸν πάνσεπτον ἐκθύμως εὐφημήσωμεν, ὡς Πάφου οὐρανόσδοτον ἀρχιερέα, φωσφόρον, νῦν Ἐπαφρᾶν τὸν θεόπνουν.
Καὶ τὸ τῆς Ἑορτῆς.
Αἶνοι. Ἦχος πλ. δ΄. Ὢ τοῦ παραδόξου θαύματος !
Παύλου συνεργὲ ἀνύστακτε, συστρατιῶτα σεμνέ, καὶ αὐτοῦ χρείαις ἄοκνε, λειτουργὲ ἐσκήνωσεν, ἐν ψυχῇ σου τοῦ Πνεύματος, τοῦ παναγίου ἡ χάρις πάνσοφε, καὶ ἀποστόλων τῶν ἑβδομήκοντα, κλέος ἀνέδειξεν, Ἐπαφρᾶ θεσπέσιε καὶ φωταυγῆ, Λύχνον πᾶσι φαίνοντα, κόσμου τοῖς πέρασι.
Παύλου θεῖε συναιχμάλωτε, ἐν τῷ Χριστῷ Ἰησοῦ, ἀποστόλων ὁμόσκηνε, καὶ βλαστὲ θεοτίμητε Κολασσαέων, ὅλῃ καρδίᾳ σου ἐν νήσῳ Κύπρῳ, τὸ Εὐαγγέλιον πόθῳ ἐκήρυξας, καὶ τῆς Πάφου ἔνδοξος ἀρχιερεύς, Ἐπαφρᾶ γεγένησαι, τῆς νῦν τιμώσης σε.
Μνήμην τὴν σεπτήν σου σήμερον, θεοειδὲς Ἐπαφρᾶ, ἐκτελοῦντες γηθόμενοι, εὐσεβῶν οἱ σύλλογοι, ἐν χορῷ ἀνακράζομεν· Τῆς ἀληθείας σοφὲ διδάσκαλε, καὶ σωφροσύνης φωστὴρ ἀείφωτε, σαῖς παρακλήσεσι πρὸς Χριστὸν κατεύθυνε, τοὺς ἐν σκιᾷ, καθημένους ἔνδοξε, ζοφώδους πτώσεως.
Μάκαρ Ἐπαφρᾶ, τὸ φρόνημα, τηρήσας σοῦ τῆς ψυχῆς, ἐν κινδύνοις ἀδούλωτον, εἰς τὴν νῆσον ἔφθασας, Κύπρον ἥνπερ διέσχισας, Χριστοῦ κηρύττων τὸ Εὐαγγέλιον, καὶ ἐπινεύσει τοῦ θείου Πνεύματος, ποίμνην τὴν ἔλλογον, Πάφου καθωδήγησας πρὸς ἀτραπούς, ἀρετῆς χρηστότητος, καὶ ἀφθαρτότητος.
Δόξα. Ἦχος πλ. α΄.
Κολοσσαέων τὸ κλέος καὶ Ἀποστόλων τὸν σύναυλον, τὸν τοῦ θείου Παύλου ἀγαπητὸν συνεργὸν καὶ συστρατιώτην, Ἐπαφρᾶν τὸν θειότατον τῆς εὐσεβείας κήρυκα, οἱ πιστοὶ ἐγκωμιάσωμεν ἀπὸ καρδίας ψάλλοντες· Πιστὲ διάκονε τοῦ Χριστοῦ καὶ ὑπηρέτα τοῦ Εὐαγγελίου, ὁ σύνδουλος τοῦ οὐρανοβάμονος τῶν ἐθνῶν ἀποστόλου καὶ Πάφου ἀρχιθύτης γενόμενος, μὴ παύσῃ τοῦ Κυρίου δεόμενος ὑπὲρ τῶν τιμώντων τὴν λαμπρὰν καὶ ἀεισέβαστον μνήμην σου.
Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς..
Δοξολογία Μεγάλη καὶ Ἀπόλυσις.
Μεγαλυνάριον.
Σύνδουλε τοῦ Παύλου καὶ συνεργέ, ἱεράρχα Πάφου, τῆς ἐν Κύπρῳ περικλεές, Ἐπαφρᾶ κοσμῆτορ, χοροῦ τῶν ἀποστόλων, ἀξίως ἐπαινοῦμεν,
σοῦ τὰ παλαίσματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου