ΑΠΡΙΛΙΟΣ ΚΣΤ!!
ΚΑΛΑΝΔΙΩΝ ΟΣΙΟΣ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ
ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ
Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως, ὁ Προοιμιακός, καὶ τό· Μακάριος ἀνήρ. Εἰς δὲ τό· Κύριε ἐκέκραξα, ἱστῶμεν στίχους στ΄, καὶ ψάλλομεν Προσόμοια τῆς Ἑορτῆς γ΄, καὶ τοῦ Ὁσίου γ΄. Ἦχος δ . Ἔδωκας σημείωσιν.
Φαιδρὰ ἐξανέτειλε, καθάπερ ἥλιος Ὅσιε, ἡ πανέορτος μνήμη σου, ἀκτῖσιν ἀστράπτουσα, τῶν σῶν ἐναρέτων, πράξεων παμμάκαρ, καὶ καταυγάζουσα πιστῶν, τὰς διανοίας φέγγει δογμάτων σου· αὐτὴν οὖν ἑορτάζοντες, περιχαρῶς σε γεραίρομεν, καὶ πιστῶς μακαρίζομεν, Καλανδίων Πατήρ ἡμῶν.
Δρόμον τῆς ἀσκήσεως, ἀπεριτρέπτως τετέλεκας, καὶ τὴν πίστιν τετήρηκας· ἐντεῦθεν καὶ στέφανον, ἐκομίσω Πάτερ, τῆς δικαιοσύνης, ὅν σοι ἡτοίμασε Χριστός, ὁ κατ’ ἀξίαν νέμων τὰ ἔπαθλα, καὶ γέρα χαριζόμενος, καὶ τὴν τῶν πόνων ἀντίδοσιν· ὧν καὶ νῦν ἡμᾶς δρέψασθαι, θεοφόρε δυσώπησον.
Πάθη τὰ τοῦ σώματος, δι’ ἐγκρατείας ἐμάρανας, καὶ συντόνου δεήσεως, καὶ ὄφιν τὸν δόλιον, τῶν δακρύων ὄμβροις, ἀπέπνιξας μάκαρ, καὶ εὐηρέστησας Θεῷ, ὑπερβαλλόντως θεόφρον Ὅσιε · διό σε κατεκόσμησεν, ἐπουρανίοις χαρίσμασι, Καλανδίων Πατὴρ ἡμῶν, Ἰησοῦς ὁ φιλάνθρωπος.
Δόξα. Ἦχος πλ. β΄.
Θεία χάρις ἀπῃώρητο ἐπὶ τῇ θήκῃ τῶν λειψάνων σου, ἡγιασμένε Καλανδίων· διὸ καὶ εἰς ὀσμὴν μύρου τῶν θαυμάτων σου, πίστει προσερχόμενοι, τῶν νοσημάτων τὴν ἴασιν ἀρυόμεθα. Ἀλλὰ Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς.
Εἴσοδος. Φῶς ἱλαρόν. Προκείμενον τῆς ἡμέρας καὶ τὰ Ἀναγνώσματα.
Παροιμιών το Ανάγνωσμα. [Κεφ. 10. 7&3, 13-16 & εκλογή]
Μνήμη δικαίου μετ' ἐγκωμίων, καί εὐλογία Κυρίου ἐπί κεφαλήν αὐτοῦ. Μακάριος ἄνθρωπος, ὅς εὗρε σοφίαν, καί θνητός, ὅς εἶδε φρόνησιν. Κρεῖσσον γάρ αὐτήν ἐμπορεύεσθαι, ἤ χρυσίου καί ἀργυρίου θησαυρούς. Τιμιωτέρα δέ ἐστί λίθων πολυτελῶν, οὐκ ἀντιτάσσεται αὐτῇ οὐδέν πονηρόν, εὕγνωστός ἐστι πᾶσι τοῖς ἐγγίζουσιν αὐτήν, πᾶν δέ τίμιον οὐκ ἄξιον αὐτῆς ἐστιν. Ἐκ γάρ τοῦ στόματος αὐτῆς ἐκπορεύεται δικαιοσύνη, νόμον δέ καί ἔλεον ἐπί γλώσσης φορεῖ. Τοιγαροῦν ἀκούσατέ μου, ὦ τέκνα, σεμνά γάρ ἐρῶ, καί μακάριος ἄνθρωπος, ὅς τάς ἐμάς ὁδούς φυλάξει. Αἱ γάρ ἔξοδοί μου, ἔξοδοι ζωῆς, καί ἑτοιμάζεται θέλησις παρά Κυρίου. Διά τοῦτο παρακαλῶ ὑμᾶς καί προΐεμαι ἐμήν φωνήν υἱοῖς ἀνθρώπων. Ὅτι ἐγώ ἡ Σοφία κατεσκεύασα βουλήν καί γνῶσιν καί ἔννοιαν, ἐγώ ἐπεκαλεσάμην. Ἐμή βουλή καί ἀσφάλεια, ἐμή φρόνησις, ἐμή δέ ἰσχύς. Ἐγώ τούς ἐμέ φιλοῦντας ἀγαπῶ, οἱ δέ ἐμέ ζητοῦντες εὐρήσουσι χάριν. Νοήσατε τοίνυν ἄκακοι πανουργίαν, οἱ δέ ἀπαίδευτοι ἕνθεσθε καρδίαν. Εἰσακούσατέ μου καί πάλιν, σεμνά γάρ ἐρῶ, καί ἀνοίγω ἀπό χειλέων ὀρθά. Ὅτι ἀλήθειαν μελετήσει ο λάρυγξ μου, ἐβδελυγμένα δέ ἐναντίον μού χείλη ψευδῆ. Μετά δικαιοσύνης πάντα τά ρήματα τοῦ στόματός μου, οὐδέν ἐν αυτοῖς σκολιόν, οὐδέ στραγγαλιῶδες, Πάντα εὐθέα ἐστί τοῖς νοοῦσι, καί ὀρθά τοῖς εὐρίσκουσι γνῶσιν. Διδάσκω γάρ ὑμῖν ἀληθῆ, ἵνα γένηται ἐν Κυρίῳ ἡ ἐλπίς ὑμῶν, καί πλησθήσεσθε Πνεύματος.
Σοφίας Σολομῶντος τὸ ἀνάγνωσμα.
Δικαίων ψυχαὶ ἑν χειρὶ Θεοῦ καὶ οὐ μὴ ἄψηται αὐτῶν βάσανος. ᾽Ἐδοξαν ἐν ὁφθαλμοῖς ἀφρόνων τεθνάναι, καὶ ἐλογίστη κάκωσις ἡ έξοδος αὐτῶν, καὶ ἡ ἀφ᾿ ἡμῶν πορεία σύντριμμα. Οἱ δέ εἰσιν ἐν εἰρήνη· καὶ γὰρ ἑν ὄψει ἀνθρώπων ἐὰν κολασθῶσιν, ἡ ἐλπὶς αὐτῶν ἀθανασίας πλήρης, καὶ ὁλίγα παιδευθἐντες μεγάλα εὐεργετηθήσονται· ὅτι ό Θεὸς ἑπείρασεν αὐτοὺς καὶ εὗρεν αὐτους ἀξίους ἐαυτοῦ· ὡς χρυσὸν ἑν χωνευτηρίῳ ἐδοκίμασεν αὐτούς, καὶ ὡς ὁλοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αὐτούς, καὶ ἐν καιρῷ ἑπισκοπῆς αὐτῶν ἀναλάμψουσι, καὶ ὡς σπινθῆρες ἐν καλάμη διαδραμοῦνται. Κρινοῦσιν ἔθνη καὶ κρατήσουσι λαῶν, καὶ βασιλεύσει αὐτῶν Κύριος εἰς τοὺς αἰῶνας· οἱ πεποιθότες ἑπ᾿ αὐτῷ συνὴσουσιν ἀλήθειαν, καὶ οἱ πιστοὶ ἐν ἀγάπη προσμενοῦσιν αὐτῷ. Ὅτι χάρις καὶ έλεος ἐν τοῖς όσίοις αὐτοῦ, καὶ ὲπισκοπὴ ἑν τοῖς ὲκλεκτοῖς αὐτοῦ.
Σοφίας Σολομῶντος τὸ ἀνάγνωσμα. (Κεφ. ζ′.7)
Δίκαιος, ἐὰν φθάσῃ τελευτῆσαι, ἐν ἀναπαύσει ἔσται. Γῆρας γὰρ τίμιον οὐ τὸ πολυχρόνιον, οὐδὲ ἀριθμῷ ἐτῶν μεμέτρηται. Πολιὰ δέ ἐστι φρόνησις ἀνθρώποις, καὶ ἡλικία γήρως βίος ἀκηλίδωτος. Εὐάρεστος Θεῷ γενόμενος, ἠγαπήθη· καὶ ζῶν μεταξὺ ἁμαρτωλῶν, μετετέθη. Ἡρπάγη, μὴ κακία ἀλλάξῃ σύνεσιν αὐτοῦ, ἢ δόλος ἀπατήσῃ ψυχὴν αὐτοῦ· βασκανία γὰρ φαυλότητος ἀμαυροῖ τὰ καλά, καὶ ῥεμβασμὸς ἐπιθυμίας μεταλλεύει νοῦν ἄκακον. Τελειωθεὶς ἐν ὀλίγῳ, ἐπλήρωσε χρόνους μακρούς· ἀρεστὴ γὰρ ἦν Κυρίῳ ἡ ψυχὴ αὐτοῦ· διὰ τοῦτο ἔσπευσεν ἐκ μέσου πονηρίας. Οἱ δὲ λαοὶ ἰδόντες καὶ μὴ νοήσαντες, μηδὲ θέντες ἐπὶ διανοίᾳ τὸ τοιοῦτον, ὅτι χάρις καὶ ἔλεος ἐν τοῖς ὁσίοις αὐτοῦ, καὶ ἐπισκοπὴ ἐν τοῖς ἐκλεκτοῖς αὐτοῦ.
Εἰς τὴν Λιτήν, Ἰδιόμελα. Ἦχος α´.
Ἐνατενίσας ἀκλινῶς τῷ ὕψει τῆς γνώσεως, καὶ κατοπτεύσας ἀδήλως σοφίας τὸν βυθόν, σαῖς διδαψαῖς κόσμον κατεπλούτισας Πάτερ· ὑπὲρ ἡμῶν ἀεὶ Χριστὸν δυσώπει, ἱεράρχα Καλανδίων.
Ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, καὶ πιστὲ θεράπον, καὶ οἰκονόμε τῶν αὐτοῦ μυστηρίων, τῶν Ἀρόδων ὁ φρουρός, καὶ Κυπρίων τὸ θεῖον καύχημα, Καλανδίων ἰατρὲ καὶ θαυματουργὲ Ὅσιε, μὴ ἐλλίπῃς πρεσβεύων, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Τῶν ἁγίων λειψάνων σου, τῶν θαυμάτων τὴν ἐνέργειαν, ἣν πελαγίζουσι τοῖς προσερχομένοις μετὰ πίστεως, δώρησαι πᾶσι τὴν ἴασιν θαυμαστὲ Ὅσιε Καλανδίων, πρέσβευε ὑπὲρ τῶν ἐκτελούντων, τὸ ἱερόν σου μνημόσυνον.
Ψαλμῳδικῶς βοήσώμεν πιστοί· δεῦτε ἀγαλλιασώμεθα τῷ Κυρίῳ, τῷ θαυμαστώσαντι τὸν δοῦλον αὐτοῦ, ἱερὸν Καλανδίωνα, τῶν Ὁσίων τὸ ἀκροθίνιον, καὶ τῶν θαυμάτων τὸν ἀέναον ποταμόν, καὶ τῶν Ἀρόδων τὸν μέγιστον ἀντιλήπτορα· αὐτοῦ ταῖς ἱκεσίαις, Χριστὲ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Δόξα. Ἦχος πλ. δ΄.
Τῶν μοναστῶν τὰ πλήθη, τὸν καθηγητήν σε τιμῶμεν, Καλανδίων Πατὴρ ἡμῶν· διὰ σοῦ γὰρ τὴν τρίβον, τὴν ὄντως εὐθεῖαν, πορεύεσθαι ἔγνωμεν· μακάριος εἶ τῷ Χριστῷ δουλεύσας, καὶ ἐχθροῦ θριαμβεύσας τὴν δύναμιν, Ἀγγέλων συνόμιλε, Ὁσίων συμμέτοχε καὶ Δικαίων· μεθ’ ὧν πρέσβευε τῷ Κυρίῳ, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς.
Εἰς τὸν στίχον. Ἦχος πλ. α΄. Χαίροις ἀσκητικῶν.
Χαίροις, ἡ ἱερὰ κεφαλή, τὸ καθαρὸν τῶν ἀρετῶν καταγώγιον, ὁ θεῖος τῆς θειοτάτης, ἱερωσύνης κανών, ὁ κανὼν ὁ μέγας ὁ φανότατος, πυρσὸς ὁ τὴν νίκην, διακηρύττων τοῖς πέρασιν, ὁ δεομένοις, συμπαθῶς ἐπικλώμενος, ὁ καμπτόμενος, ἀσθενῶν ταῖς δεήσεσι, ῥύστης ὁ ἑτοιμότατος, φρουρὸς ὁ σωτήριος, πᾶσι τοῖς πίστει τελοῦσι, τὴν παναοίδιμον μνήμην σου, Χριστὸν καταπέμψαι, ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν δυσώπει, τὸ μέγα ἔλεος.
Στ.: Τίμιος ἐναντίον Κυρίου, ὁ θάνατος τοῦ ὁσίου Αὐτοῦ.
Χαίροις, ὁ ἱερώτατος νοῦς, τὸ τῆς Τριάδος καθαρὸν ἐνδιαίτημα, ὁ στῦλος τῆς Ἐκκλησίας, ὁ τῶν πιστῶν στηριγμός, καταπονουμένων ἡ βοήθεια, ἀστὴρ ὁ ταῖς λάμψεσιν, εὐπροσδέκτων δεήσεων, διασκέδάζων, πειρασμῶν τε καὶ θλίψεων, σκότος πάντοτε, ἀσθενῶν ἡ ἀντίληψις, ὅρμος ὁ γλαηνότατος, ἐν ᾧ καταφεύγοντες, οἱ τρικυμίαις τοῦ βίου, περιστατούμενοι σώζονται· Χριστὸν ἐκδυσώπει, ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν δοθῆναι, τὸ μέγα ἔλεος.
Στ.: Οἱ ἱερεῖς Σου Κύριε ἐνδύσονται δικαιοσύνην, καὶ οἱ ὅσιοί Σου ἀγαλλιάσονται
Χαίροις, ὁ τῶν Ἀρόδων φρουρός, καὶ τῶν Κυπρίων ὁ φωστὴρ ὁ λαμπρότατος, τὸ καύχημα πάσης Πάφου, τῶν ἀσθενούντων πιστῶν, ἡ ταχεῖα Ἅγιε ἀντίληψις, πνευμάτων ἐνέργειαν, ἀπωθῶν ὦ θαυμάσιε, ἀδικουμένων, βοηθὸς ἑτοιμότατος, καὶ πρὸς Κύριον, ὁδηγῶν τὰς ψυχὰς αὐτῶν· ὅθεν τοὺς ἐκτελοῦντάς σου, τὴν θείαν πανήγυριν, φύλαττε πάσης κακίας, ἐκδυσωπῶν τὸν φιλάνθρωπον, Χριστὸν σαῖς πρεσβείαις, ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν δοθῆναι, τὸ μέγα ἔλεος.
Δόξα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, καὶ πιστὲ θεράπον, λειτουργὲ Κυρίου, ἄνερ ἐπιθυμιῶν, σκεῦος ἐκλογῆς, στῦλε καὶ ἑδραίωμα τῆς Ἐκκλησίας, Βασιλείας κληρονόμε, μὴ παρασιωπήσῃς, τοῦ βοᾶν ὑπὲρ ἡμῶν πρὸς Κύριον.
Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς.
Νῦν ἀπολύεις. Τρισάγιον.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ΄. Ταχῦ προκατάλαβε
Ὡς φύλακα ἄγρυπνον τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ, τῆς Πάφου ἀγλάϊσμα, Ἀρόδων καύχημα, σοφὸν Καλανδίωνα, θεῖον ἀρχιερέα, τῶν θαυμάτων τὴν βρύσιν, ἱκετεύσωμεν πάντες, ἵνα λυτρωθῶμεν ταχέως, τῶν συμφορῶν καὶ τῶν περιστάσεων.
Δόξα. Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς.
Ἀπόλυσις.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
Μετὰ τὴν α’ Στιχολογίαν, Κάθισμα. Ἦχος πλ. δ΄. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.
Τὴν πηγὴν τῶν θαυμάτων ὡς ἐφικτόν, ἀνεδέξω παμμάκαρ παρὰ Χριστοῦ, τὰ πάθη ἰώμενος, τῶν προσδραμόντων τῷ τάφῳ σου, μετὰ πίστεως ἔνδοξε· ὡς γὰρ ποιμὴν ὑπάρχων, καὶ κῆρυξ τῆς πίστεως, τοῦ ἀληθοῦς Ποιμένος τοὺς λόγους ἐτήρησας· ὅθεν παῤῥησίαν, πρὸς Αὐτὸν κεκτημένος, Πατὴρ ἡμῶν μακάριε, ἀνθρώπους διέσωσας, ἐκ κινδύνων πανεύφημε· πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν σεβάσμιον μνήμην σου.
Δόξα. Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς.
Μετὰ τὴν β’ Στιχολογίαν, Κάθισμα. Ἦχος γ΄. Τὴν ὡραιότητα
Τὸν ἀξιΰμνητον, καὶ θεῖον πρόεδρον, τὸν Καλανδίωνα, Ἀρόδων καύχημα, δεῦτε φιλέορτοι πιστοί, ἀξίως ἀνυμνήσωμεν· οὗτος γὰρ ἐξέλαμψεν, ὡς ἀστὴρ φαεινότατος· πάντας γὰρ ἐφώτισε, ταῖς σοφαῖς παραινέσεσι· διὸ οἱ συνελθόντες αὐτῷ βοήσωμεν· Πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν πρὸς Κύριον.
Δόξα. Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς.
Μετὰ τὸν Πολυέλαιον, Κάθισμα. Ἦχος α’. Τὸν τάφον Σου Σωτήρ
Τὸν ἔνδοξον πιστοί, Καλανδίωνα πάντες, Ἀρόδων τὸν φρουρόν, καὶ σοφὸν ἱεράρχην, ὃς πάντας ἐφώτισε, διδαχαῖς ταῖς τοῦ Πνεύματος, δεῦτε σήμερον, τῇ ἱερᾷ αὐτοῦ μνήμῃ, ἀνυμνήσωμεν, ἀπὸ βαθέων καρδίας, πιστῶς ἑορτάζοντες.
Δόξα. Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς.
Εἶτα, οἱ Ἀναβαθμοί· τὸ α’ Ἀντίφωνον τοῦ δ’ ἤχου.
Προκείμενον: Τίμιος ἐναντίον Κυρίου, ὁ θάνατος τοῦ ὁσίου Αὐτοῦ.
Στ.: Οἱ ἱερεῖς Σου Κύριε ἐνδύσονται δικαιοσύνην, καὶ οἱ ὅσιοί Σου ἀγαλλιάσονται
Εὐαγγέλιον, ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον (Κεφ. δ΄25- ε΄ 12): Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἠκολούθησαν τῷ Ἰησοῦ ὄχλοι πολλοὶ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας καὶ Δεκαπόλεως καὶ Ἱεροσολύμων καὶ Ἰουδαίας... (Ζήτει τῇ Ι΄ Ἰανουαρίου)
Ὁ Ν’ ψαλμός.
Δόξα: Ταῖς τοῦ Ἱεράρχου...
Καὶ νῦν: Ταῖς τῆς Θεοτόκου...
Ἰδιόμελον. Ἦχος πλ. β. Στ.: Ἐλέησόν με ὁ Θεός...
Ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, καὶ πιστὲ θεράπον, καὶ οἰκονόμε τῶν Αὐτοῦ θείων μυστηρίων, τῶν Κυπρίων ἀγλάϊσμα, τῶν Ἀρόδων τὸ καύχημα, Καλανδίων Πατὴρ ἡμῶν, πρέσβευε ὑπὲρ τῶν ἐπιτελούντων, τὴν πανσεβάσμιον καὶ θείαν μνήμην σου.
Εἶτα, οἱ Κανόνες· τῆς Ἑορτῆς, καὶ τοῦ Ὁσίου.
ᾨδὴ α΄. Ἦχος β΄. Δεῦτε λαοί.
Ἁμαρτιῶν, τάφῳ δεινῷ συσχεθέντα με, τῇ ἀθανάτῳ νεύσει σου, καὶ τῇ εὐσπλάγχνῳ σου, ἀναστήσας παλάμῃ, ζώωσον ὡς οἰκτίρμων, καὶ πολυέλεος.
Τὰς γενικάς, τῶν ἀρετῶν τελειότητας, τετραμετρῶς κτησάμενος, καὶ ὡς ἐν ἅρματι, ἐπιβὰς θεοφόρε, εἰς νύσσαν θεωρίας, ἤχθης ἐκ πράξεως.
Σὺ τῆς ζωῆς, τῆς ἀκηράτου δεξάμενος, ἐκ τοῦ κρατῆρος Ὅσιε, τὸ θεῖον ἔπιες, καὶ νηφάλιον πόμα· διὸ καὶ τῆς σοφίας, δοχεῖον γέγονας.
Δεῦτε πιστοί, τὸν ἱεράρχην ὑμνήσωμεν, τὸν Καλανδίωνα, καὶ τῶν Ἀρόδων, ὡς φρουρὸν ἀντιλήπτορα, καὶ Χριστὸν δοξάσωμεν, τὸν δορήσαντα αὐῷ, θαυμάτων τὴν ἐνέργειαν.
Θεοτοκίον.
Τὸν τοῦ Πατρός, Λόγον τῷ λόγῳ συνείληφας, καὶ ὑπὲρ λόγον τέτοκας· καὶ μετὰ κυήσιν, ὑπὲρ φύσιν καὶ λόγον, Παρθένος ὡς πρὸ τόκου, πάλιν διέμεινας.
ᾨδὴ γ΄. Στερέωσον ἡμᾶς ἐν Σοὶ Κύριε.
Τῷ ὅπλῳ τοῦ Σταυροῦ θωρακισάμενος, τὸ θεῖον ἐκτύπωμα τοῦ Σωτῆρος, περιγράφων προσεκύνεις εὐσεβῶς, πατρικοῖς ἐφεπόμενος θεσπίσμασιν.
Ἡ ποίμνη τὸν ποιμένα σε ποθήσασα, τὸν ταύτην κατ’ ὄνομα, συγκαλοῦντα, καὶ τοὺς λύκους ἐκδιώκοντα, τῇ τῆς πίστεως ῥάβδῳ σοὶ προστρέχει σοφέ.
Ὡς πάλαι Ἰωσὴφ τοῦ θείου σώφρονος, τὸ σῶμα ὁ Ἰσραὴλ συγκομίζει, οὕτω νῦν ἡ Ἐκκλησία Χριστοῦ, τὴν σορὸν τῶν λειψάνων σου σεβάζεται.
Θεοτοκίον.
Ναὸς καὶ ἱερὸν κατοικητήριον, τοῦ Λόγου ὑπάρχουσα Θεοτόκε, τῶν πταισμάτων ἱλαστήριον, Παναγία γενοῦ μοι θεονύμφευτε.
Κάθισμα. Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως.
Πᾶσαν ἤρδευσας, χώραν τῆς Πάφου, ὥσπερ νάμασι, ταῖς διδαχαῖς σου, τῆς εὐσεβείας ἐκβλύζων τὰ δόγματα· ἡ τῆς ζωῆς γὰρ πηγὴ ὁ Χριστὸς ἐν σοί, ἐπανεπαύσατο ὦ Πάτερ Ὅσιε· Ὃν ἱκέτευε, ὡς παῤῥησίαν κεκτημένος θεόπνευστε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
Δόξα. Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς.
ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.
Κιβωτὸς ἁγιάσματος, ἐξ ἧς πηγὴν ἰάσεων ἀντλοῦμεν, ἡ σορός σου γέγονε, τοῖς τιμῶσί σε.
Ἡ σορὸς τῶν λειψάνων σου, βρύει ἰαμάτων θεῖα νάματα, θεοφόρε Καλανδίων, πανσεβάσμιε.
Κατὰ χρέος τιμῶμέν σου, τὴν τῶν λειψάνων μάκαρ μυροθήκην, ὡς ζωῆς πηγάζουσαν, εὐωδίαν πιστοῖς.
Θεοτοκίον.
Νοητόν Σε παράδεισον, τῆς ζωῆς τὸ ξύλον δεξαμένην, ἐν γαστρὶ Παρθένε, Χριστὸν δοξάζομεν.
ᾨδὴ ε΄. Ὁ τοῦ φωτὸς χορηγός.
Ἱεραρχῶν καλλονή, καὶ τῶν Ἀρόδων φρουρὸς ἄγρυπνος, τοὺς προσερχομένους, ἐν τῷ σεπτῷ ναῷ σου, καὶ τὴν μνήμην σου, τελοῦντας περίσωζε.
Ἡ ἱερά σου σορός, τὰ τῶν δαιμόνων πονηρὰ πνεύματα, ὡς φοβερὰ μάστιξ ἐκδιώκει, καὶ νίκην κατ’ αὐτῶν, Καλανδίων τάχος, ἰάσεως χαρίζεται.
Λαὸς τῆς Πάφου πιστῶς, ἐπὶ τῇ μνήμῃ τοῦ Καλανδίωνος, λαμπρῶς γεραίρει, καὶ τοῦτον ᾄσμασι θείοις ὑμνεῖ, ἐν ὅλῃ καρδίᾳ, φαιδρῶς ἀγαλλόμενος.
Θεοτοκίον.
Ὡραιωθεῖσα σεμνή, τῇ ἐπελεύσει τοῦ σεπτοῦ Πνεύματος, Θεὸν μαζοῖς θηλάζεις, καὶ τούτων συνέχεις ἀγκάλαις, τὸν πᾶσαν τὴν κτίσιν, παλάμαις συνέχοντα.
ᾨδὴ στ΄. Ἐν ἀβύσσῳ πταισμάτων κυκλούμενος.
Ἀρετῶν ὁρμαθὸν κατεπλούτησας, τήν τε θεωρίαν τῶν ἄνω ἐπέτυχες· διὸ πολλῶν ἠξίωσαι, Καλανδίων θαυμάτων τῇ ποίμνῃ σου.
Συνελθόντας ἡμᾶς καὶ τελοῦντάς σου, μνήμην τὴν παγγέραστον ἔνδοξε Ἅγιε, ἀπὸ κινδύνων λύτρωσαι, ἀναγκῶν καὶ δεινῶν περιστάσεων.
Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ὁ δωρούμενος, σοὶ θείαν ἐνέργειαν τῶν θαυμασίων σου, καὶ τὴν πληθὺν ἰάσεων, ἃς δεχόμενοι πάντες τιμῶμέν σε.
Θεοτοκίον.
Τὸν ἀπόῤῥητον τρόπον τοῦ τόκου Σου, γλῶσσαι γηγενῶν καὶ Ἀγγέλων γεραίρουσι, τῶν ποιημάτων Δέσποινα, ὑπερτέραν Σε πάντων δοξάζουσαι.
Κοντάκιον. Ἦχος γ΄. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Τῶν θαυμάτων εἴληφας, τὴν θείαν χάριν θεόφρον, Καλανδίων Ἅγιε, θαυματουργὲ θεοφόρε, ἅπαντα, τὰ τῶν πιστῶν πάθη ἀποκαθαίρων, πνεύματα, τῆς πονηρίας Πάτερ ἐλαύνων· διὰ τοῦτό σε ὑμνοῦμεν, ὡς μέγαν μύστην, Θεοῦ τῆς χάριτος.
Ὁ Οἶκος.
Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ, ὃς ἐθαυμάστωσε καὶ τὸν Αὐτοῦ θεράποντα ἱερὸν Καλανδίωνα· διὰ γὰρ τὴν ἱερὰν καὶ σεβάσμιον πολιτείαν καὶ τὸν ἐνάρετον βίον αὐτοῦ, ὁ Κύριος ἐδόξασε τοῦτον ἐπὶ τῆς γῆς, διὰ τῆς τῶν θαυμάτων ἐνεργείας, καὶ ἐν τοῖς οὐρανοῖς μετὰ τῶν ἐνδόξων ἱεραρχῶν τε καὶ ὁσίων, κατ’ ἀξίαν ἐσκήνωσε· διὸ οἱ τῷ θείῳ αὐτοῦ ναῷ μετὰ πίστεως προσπελάζοντες, καὶ αὐτοῦ τὰ ἱερὰ λείψανα μετ’ εὐλαβείας ἀσπαζόμενοι, τῶν ἰαμάτων τὴν χάριν ἀρύονται· τὴν δὲ τῶν Ἀρόδων κώμην φυλάττει ἐκ πάσης περιστάσεως, καὶ φρουρεῖ αὐτὴν ἀκύμαντον ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως, ὡς μέγας μύστης, Θεοῦ τῆς χάριτος.
Συναξάριον.
Τῇ ΚΣΤ΄ τοῦ αὐτοῦ Μηνός, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Καλανδίωνος τοῦ Ἱεράρχου, ἀσκήσαντος ἐν Ἀρόδαις Πάφου, καὶ τῶν συνασκητῶν αὐτοῦ· Ἀγαπίου καὶ Βαρλαάμ
Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.
ᾨδὴ ζ΄. Εἰκόνος χρυσῆς
Τῇ θείᾳ ῥοπῇ, ἀδιάφθορα τηρεῖται τὰ ἐντάφια· καὶ τὰ ὀστᾶ δὲ θείῳ νεύματι, τὴν ἁρμονίαν μὴ λύσαντα, πᾶσαν ἀκαθάρτων πνευμάτων, διασκεδάζει κακόνοιαν· Εὐλογητὸς εἶ ὁ Θεός, ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν.
Συντρέχει λαός, εὐσεβὴς τῇ ἱερᾷ σου πανηγύρει, καὶ ἱερέων σεπτὸς σύλλογος, ἐνθέῳ πίστει προσψαύοντες, εὐλαβῶς σῇ θήκῃ λειψάνων, καὶ ἰώμενοι ψάλλουσιν· Εὐλογητὸς εἶ ὁ Θεός, ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν.
Ποιμένος Χριστοῦ, ἐν πραότητι ψυχῆς ὤφθης ἀρνίον· καὶ ὑπὸ τούτου ποιμαινόμενος, ποιμὴν προβάτων ἐν Πνεύματι, Πάτερ λογικῶν ἀνεδείχθης, σὺν αὐτοῖς μέλπων πάντοτε· Εὐλογητὸς εἶ ὁ Θεός, ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν.
Χριστοῦ τὴν φρικτήν, παρουσίαν ἐννοῶν ἐν κατανύξει, πάντα τὸν βίον διετέλεσας, ἕως οὗ εὗρες μακάριε, κάθαρσιν πταισμάτων τελείαν, καὶ αἰωνίαν παράκλησιν, καὶ φωτισμὸν ἀληθινόν, καὶ δόξαν ἄῤῥητον.
Θεοτοκίον.
Μαρία σεμνή, ἀειπάρθενε ἁγνὴ εὐλογημένη, καταπιπτόντων ἐπανόρθωσις, ἁμαρτανόντων ἡ λύτρωσις, σῶσόν με τὸν ἄσωτον σῶσον, τῷ Υἱῷ Σου κραυγάζοντα· Εὐλογητὸς εἶ ὁ Θεός, ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν.
ᾨδὴ η΄. Τὸν ἐν καμίνῳ τοῦ πυρός.
Ὁ καθαρώτατός σου νοῦς, καθαραῖς προσομιλῶν φωτοχυσίαις, τῶν δαιμόνων τὸ σκότος, καὶ τῶν παθῶν τὴν ἀχλύν, ἐμφρόνως ἐξέκλινεν Ὅσιε· Χριστὸν ἀνυμνεῖτε, κραυγάζων εἰς αἰῶνας.
Πεπυρωμένα τοῦ ἐχθροῦ, βέλη ἔσβεσας σοφὲ ταῖς ἐπομβρίαις, τῶν ἀπαύστων δακρύων· καὶ πυρωθεὶς τῇ Χριστοῦ, ἀγάπῃ παμμάκαρ κατέφλεξας, τὰς ὑλομανούσας, τῶν ἡδονῶν ἀκάνθας.
Τοῦτο τὸ ποίμνιον σοφέ, ὃ συνήγαγες ταῖς σαῖς διδασκαλίαις, καὶ τοὺς πίστει τελοῦντας, τὴν ἱερὰν καὶ σεπτήν, καὶ πλήρη φωτὸς θείαν μνήμην σου, φύλαττε εὐχαῖς σου, πειρασμῶν καὶ κινδύνων.
Θεοτοκίον.
Ζῶσα ὑπάρχουσα πηγή, ὡς τὸ ὕδωρ τῆς ζωῆς ἀποτεκοῦσα, τὴν ψυχήν μου τακεῖσαν, τῆς ἁμαρτίας φλογμῷ, Παρθένε Θεοτόκε πότισον, ἵνα Σε δοξάζω, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.
ᾨδὴ θ΄. Τὸν ἐκ Θεοῦ Θεὸν Λόγον.
Ὤφθης ὡς ἥλιος μέγας, καταυγάζων τὴν Κύπρον, σημείοις θεοφόρε φοβεροῖς, καὶ ἀρετῶν ἀναλάμψεσι· διὰ τοῦτο τελοῦμεν, τὴν μνήμην σου τὴν ὄντως φωταυγῆ, φωτιζόμενοι Πάτερ, καρδίας αἰσθητήρια.
Σὲ τῶν Ἀρόδων ἡ κώμη, καὶ τῆς Πάφου ὁ δῆμος, ἡμέρας εὐφημοῦσι καὶ νυκτός, μέσον τὸ σῶμά σου ἔχοντες, ἀναβλύζον πλουσίως, θαυμάτων ποταμοὺς Πάτερ σοφέ, καὶ φωτίζον τὰ τούτων, ἀπαύστως διαβήματα.
Διὰ παντὸς Καλανδίων, σοῦ Δεσπότου τῷ θρόνῳ, θεόφρον παρεστὼς ἱκετικῶς, μὴ ἐπιλάθου ποιμνίου τοῦ σοῦ, ἵνα τυχώμεν πάντες ἀφράστου χαρᾶς ἐν οὐρανοῖς, μελῳδοῦντες ἐν πόθῳ, τὸν ὕμνον τὸν τρισάγιον.
Θεοτοκίον.
Φωτοκυῆτορ Παρθένε, τῆς ψυχῆς μου τὰ νέφη, ἀπέλασον καὶ δίδου καθαρῶς, προσενοπρίζεσθαι Δέσποινα, τὸ σωτήριον κάλλος, τοῦ λάμψαντος ἀῤῥήτως ἐκ τῆς Σῆς, παναγίας νηδύος, εἰς φῶς ἐθνῶν πανύμνητε.
Ἐξαποστειλάρια. Γυναῖκες ἀκουτίσθητε.
Τὸν νοῦν καθάρας ἔνδοξε, τῆς τῶν παθῶν συγχύσεως, τρανῶς ἐδέξω τὴν χάριν, τοῦ Πνεύματος Καλανδίων, ἰᾶσθαι τὰ νοσήματα, ἐλαύνειν τε τὰ πνεύματα, ἱεραρχῶν ἀγλάϊσμα· καὶ νῦν πρεσβεύων μὴ παύσῃ, ὑπὲρ ἡμῶν θεοφόρε.
Τὸν μέγαν Καλανδίωνα, καὶ ἱεράρχην ἔνδοξον, τοῦ Λόγου τὸν μέγαν μύστην, Ἀρόδων τὸν πολιοῦχον, καὶ θεῖον ἀντιλήπτορα, ὡς ποταμὸν ἰάσεων, καὶ συμπαθείας θάλασσαν, ἀνευφημήσωμεν πάντες, τὴν μνήμην τοῦτου τελοῦντες.
Καὶ τὸ τῆς Ἑορτῆς.
Αἶνοι. Ἦχος α΄. Τῶν οὐρανίων ταγμάτων.
Ἱερομύστης τοῦ Λόγου Πάτερ γενόμενος, καὶ ἀρεταῖς ἐκλάμψας, τῇ τοῦ Πνεύματος αἴγλῃ, τρισμάκαρ Καλανδίων παρέχεις ἡμῖν, ἰαμάτων χαρίσματα, τοῖς ἐν τῇ μνήμῃ σου ταύτῃ τῇ ἱερᾷ, προσιοῦσι καὶ τιμῶσί σε.
Ταῖς οὐρανίαις ἀκτῖσι περιλαμπόμενος, τῇ τοῦ Χριστοῦ δυνάμει, τὰς ἰάσεις παρέχεις, τοῖς πίστει σε αἰτοῦσι καὶ εὐσεβῶς, ἐκτελοῦσι τὴν μνήμην σου, θεομακάριστε Πάτερ θαυματουργέ, Καλανδίων ἀξιάγαστε.
Ἡ θεία μνήμη σου μάκαρ ἡμᾶς συνήγαγε, ἐν τῷ σεπτῷ ναῷ σου, ἑορτάσαι τιμίως· ἐν κώμῃ τῶν Ἀρόδων τελοῦντας φαιδρῶς, τὸ μνημόσυνον ἅγιε, ἣν περιφύλαττε πάντοτε ἀσινῆ, Καλανδίων παναοίδιμε.
Τοῦ ἀμπελῶνος ἐργάτης διὰ τῆς πράξεως, τῶν ἐντολῶν ἐδείχθης, τοῦ Χριστοῦ θεοφόρε· διὸ τῆς Βασιλείας τῆς ἄνω λαβών, μυστικῶς τὸ δηνάριον, Αὐτὸν ἱκέτευε Πάτερ ὑπὲρ ἡμῶν, ἐν τῷ νῦν καὶ ἐν τῷ μέλλοντι.
Δόξα. Ἦχος πλ. β΄.
Δεῦτε τῶν Ὀρθοδόξων τὸ σύστημα, προσδράμωμεν ἐν τῷ σεπτῷ ναῷ τοῦ ἱεράρχου τοῦ Χριστοῦ, τῆς Πάφου τοῦ φωσφόρου λαμπτῆρος, τῶν Ἀρόδων φρουροῦ τε καὶ πολιούχου, τοῦ θαυματουργοῦ Καλανδίωνος, καὶ μετὰ πίστεως αἰδοῦς καὶ εὐλαβείας, τῶν λειψάνων προσψαύσωμεν, ἵνα ἁγιασμοῦ καὶ χάριτος ἐμπλησθῶμεν, τῶν θαυμάτων τὰς ἰάσεις ἀπολαύσωμεν, καὶ τὸν Χριστὸν καὶ Θεὸν ἡμῶν ὁμοφρόνως δοξάσωμεν κράζοντες· Κύριε, διὰ τοῦ Σοῦ θεράποντος, ἐλέησον καὶ σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς.
Δοξολογία μεγάλη καὶ Ἀπόλυσις.
